zx17Door de media zijn we dagelijks getuige van oorlogen zoals die tussen Israël en Hamas onlangs werd uitgevochten. Ondanks dat Hamas naar het schijnt slechts een kleine minderheid van het volk wordt gedragen werd het hele Palestijnse volk in de Gazastrip slachtoffer van al het geweld en de Joden ook, zij het in veel mindere mate. Zou het ook anders kunnen?

Mij lijkt het alleszins een tijdelijke wapenstilstand, want het probleem aan de basis blijft onopgelost. Beide partijen kraaien nu victorie, maar voor hoelang?

 

We hebben gezien hoe de mensen aan beide kanten angst hadden en in lijden werden gedompeld. Alleen was dat lijden aan ene kant veel groter. En telkens wordt er in de wereld door nieuw geweld, nieuw lijden, nieuwe vicieuze cirkels geschapen.

 

Wat zou er gebeuren, als de machthebbers, die conflicten steeds met geweld willen oplossen, de mechanismen van oorlog en vrede werkelijk zouden doorzien? Of spelen zij het spel tegen beter weten gewoon mee?

 

Wat zou er gebeuren als ieder individu plots zou stoppen met vechten? Uiteindelijk zijn het toch individuen die oorlogen voeren?

 

De machthebbers zelf kijken wel uit en sturen liever anderen naar het slacht-veld (wat een toepasselijke naam) en laten hun slacht-offers in hun plaats geweld aanwenden en ondergaan om hun doelen te bereiken.

 

Als plots elk gevecht zou worden gestaakt en elke oorlog zou worden beëindigd, als niemand nog soldaat zou willen worden, zou dan het ene volk het andere nog willen vernietigen?

 

Er zijn heel wat conflicten die zonder oorlog werden opgelost. De Sovjet-unie werd van binnenuit hervormd. Net zoals de apartheid in Zuid-Afrika en het schrikbewind van Pinochet in Chili, om er enkele te noemen.

 

Ik hoor wel eens dat we dankzij het ingrijpen van de geallieerden nu in Nederland geen Duits spreken. Maar naar mijn gevoel zouden er in Duitsland wel andere von Stauffenbergs *) zijn opgestaan om die zaak intern te regelen en misschien nog wel zonder geweld, wie weet?

 

We gaan graag door voor een van ouds vredelievend volkje, maar onze geschiedenis vertelt een ander verhaal. We hoeven daarvoor niet al te ver terug te kijken. In het gebouw van de West Indische Compagnie op het voormalige Nederlandse slaveneiland 'Ile de Gorée' bij Dakar in Senegal **) is de energie van het lijden van de slaven nog altijd heel tastbaar. Mijn bezoek ginder maakte reizen naar andere horrorplaatsen, zoals de concentratiekampen werkelijk overbodig. Genoeg is genoeg.

 

 

Gorée

 

La porte

La Porte du Voyage Sans Retour

 

 

Ik kan me nog de thuiskomst herinneren van de zoon van een buurman die eind jaren veertig terugkwam naar een met papieren bloemen versierd huis met het bord 'Welkom Thuis' boven de voordeur. Dit na te hebben deelgenomen aan de 'politionele acties' in ons voormalig 'Indie'. Hier had ons aller kapitein Westerling ***) naam gemaakt als iemand die het niet zo nauw nam met het welzijn van gevangenen die werden verdacht van het 'heulen' met de 'vijand'. Terroristen voor het ene kamp en vrijheidsstrijders voor het andere. De foto's van de executies in een greppel aan de kant van de weg waren onlangs nog in de media te zien. Voor dode gevangen behoeft immers geen schuldvraag te worden onderzocht?

 

Nu is het natuurlijk zo dat elk mens steeds met die spiegels wordt geconfronteerd waar zijn of haar eigen thema's liggen. Dat betekent dat als iemand naar buiten uit lijden heeft veroorzaakt, deze persoon steeds opnieuw met dat soort lijden wordt geconfronteerd.

 

Hebben we dat na een aantal pijnlijke incarnaties eindelijk begrepen dan stoppen we met het veroorzaken van lijden, want dat is juist het doel van alle karma, de befaamde wet van oorzaak en gevolg.

 

Helaas vinden mensen nog steeds dat ze zich desnoods ook aanvallend moeten verdedigen. Deze mythe wordt uiteraard met alle middelen in stand gehouden door de drie, vier touwtjestrekkende personen aan het hoofd van de illuminati en hun vazallen wereldwijd, want vrede brengt de wapenindustrie geen afzet en geen winsten meer. Bij elk gewapend conflict kunnen immers beide partijen van wapens en munitie worden voorzien en de kassa rinkelt.

 

En als je zoals ik niet in toeval gelooft, dan worden de slachtoffers van elk vorm van geweld een spiegel voorgehouden en zijn de daders van vandaag de slachtoffers van morgen.

 

En wat als we die vicieuze circels nu eens doorbreken in plaats van steeds nieuwe te construeren? Het probleem zou snel zijn opgelost als elk individu persoonlijk verantwoordelijkheid zou nemen voor het welzijn van het geheel en alle wapens zou neerleggen. Dan zouden we allen aan de slag kunnen gaan om enkel via dialogen te trachten oplossingen voor de planetaire problemen te vinden.

 

In werkelijkheid gaat het daarom dat ieder zijn eigen huiswerk aanvaardt en afmaakt en zich daardoor dapper met elke gegeven situatie confronteert met de gedachte: 'Ik wil een vredelievend mens worden. Ik ben bereid het leven te accepteren zoals het komt en als ik in een pijnlijke situatie terecht kom, dan weet ik dat mij een spiegel wordt voorgehouden. Ik weet dan dat ik mezelf in de ander zie'.

 

Ik werk al jaren met het omzetten, met het toepassen van deze concepten en heb gezien dat ik met vechten steeds verloor en mezelf energetisch uitputte. Maar door acceptatie won ik altijd, want dat bracht steeds ook verandering in de buitenwereld tot stand. Telkens als ik instaat was om te vergeven, om los te laten had ik het gevoel door God te worden gezegend en ervoer daardoor steeds een diepe vrede.

 

Ik deel enkel mijn eigen ervaringen en vraag niemand om mij te geloven. Ik stel enkel voor om een en ander zelf eens toe te passen om te zien wat er dan gebeurt.

 

 Lees hier verder over de werking van haat en liefde in conflicten:

 

http://www.elias-medium.info/NL/2013-08-16-08-22-32/artikelen/25-jezus-tussen-haat-en-liefde

 

http://www.elias-medium.info/NL/

 

*) http://nl.wikisage.org/wiki/Claus_von_Stauffenberg

 

**) http://nl.wikipedia.org/wiki/Maison_des_esclaves

 

***) http://members.chello.nl/pscheele/kapiteinwesterling.html