De zaak Mali, geen haan kraait ernaar maar als wij even wat dieper op de materie ingaan zien wij al snel grote overeenkomsten met conflicten in andere landen zoals Syrië en de Oekraïne. Wat is er precies aan de hand en waarom zitten ook hier weer Westerse machten op het vinkentouw?

Inmiddels hebben deze westerse machten het vinkentouw verlaten en hebben ze troepen gestuurd, natuurlijk om het land te stabiliseren en de burgers te helpen, zoals de doelstelling altijd luidt als het Westen zich weer eens ergens mee bemoeit. Deze keer is het niet anders dan in alle andere conflicten. Het land had een redelijk stabiele overheid maar werd geconfronteerd met rebellen uit het Noorden van Mali die o.a. als huurlingen gevochten hebben in Libië om daar het Westers verhaal van weerstand vanuit de bevolking kracht bij te zetten. Net als in Libië en Syrië en nu weer Oekraïne, ontstond op 16 januari 2012 een zogenaamde burgeroorlog en pleegde het leger van Mali op 21 maart 2012 een Staatsgreep.

Reeds aangekondigde democratische verkiezingen werden afgezegd en westerse landen meenden dat het weer eens tijd werd de War On Terror uit de kast te trekken om deze drogreden los te laten op de burgers van Mali. Dit valt blijkbaar maar weinig mensen op. Overal waar het Westen zich tegenaan bemoeit wordt de democratie met voeten getreden en worden democratische tools zoals verkiezingen, referenda etc. als ongewenst bestempeld. Ook hier moet weer de vraag gesteld worden, wat zijn de daadwerkelijke belangen? Die belangen zijn namelijk de enige reden van westerse landen om in te grijpen in landen zoals Mali of Libië, etc. Mali bezit naast goud, edelstenen, olie en gas ook nog eens enorme voorraden uranium. Frankrijk, de aanstichter van deze “humanitaire hulpactie “ leeft op kernenergie….

Het is verder geeneens meer interessant om precies uit te zoeken welk groepje dit en welk groepje dat heeft gedaan doet of wellicht zal gaan doen. Het enige en belangrijkste gegeven is bekend, ze hebben grondstoffen waarnaar de elitaire wereld op zoek is, dat en alleen dat maakt Mali interessant.

De wikipedia beschrijft het conflict als volgt maar let op, de wikipedia is een gatekeeper en laat alleen zaken zien die in het voordeel zijn van het Westen. Let daar ook maar eens op, geen enkele kritische noot over westerse inmenging.

De Malinese Burgeroorlog is sinds 16 januari 2012 een veelzijdig conflict in het West-Afrikaanse land Mali, waarbij verschillende islamitische en nationalistische rebellengroeperingen in Noord-Mali (Azawad) het regeringsleger en elkaar bestrijden, en sinds 11 januari 2013 een internationale interventie door Frankrijk en de ECOWAS plaatsvindt ter ondersteuning van de Malinese regering.

Interventie

Ondertussen vergaderden ex-kolonisator Frankrijk en regionaal samenwerkingsverband ECOWAS in de Verenigde Naties over manieren om via interventie het conflict op te lossen. Toen in januari 2013 de islamisten oprukten naar de Zuid-Malinese stad Konna en die veroverden, was voor Frankrijk de maat vol: op 11 januari lanceerde het Operatie Serval, waarbij Franse gevechtsvliegtuigen islamistische stellingen bombardeerden om het Malinese grondleger te ondersteunen. Ook stuurde Frankrijk 500 grondtroepen uit het thuisland en vanuit militaire steunpunten uit de Afrikaanse buurlanden. De eerste tegenaanval bleek echter weinig effectief, omdat het islamistische grondoffensief voortgezet kon worden en Diabaly ingenomen, op 400 kilometer afstand van hoofdstad Bamako. Frankrijk besloot daarop de grondmacht uit te breiden tot 2500 troepen ondersteund door de omringende Afrikaanse landen en 3.300 soldaten. De gevechten tussen de Fransen en de rebellen ontaardden al snel in een oorlog.[5] De extremisten houden in Mali een aantal mensen in gijzeling, onder wie in ieder geval 6 Fransen en een Nederlander.

Op 15 januari 2013 gaf de Belgische regering op voorstel van Minister van Landsverdediging Pieter De Crem groen licht om de Franse operatie ‘Serval’ militair te steunen. De Belgische Defensie stuurt een detachement bestaande uit een 75-tal manschappen, twee C-130 transportvliegtuigen voor strategische en tactische transporten en twee helikopters Agusta A109 om medische evacuaties uit te voeren. De Belgische troepen zullen niet deelnemen aan de gevechtsacties.

Frans-Malinese opmars

De Frans-Malinese strijdkrachten heroverden Konna en Diabaly op 18 januari.[6] Volgens andere media werd Diabaly pas op 21 januari veroverd, in weerwil van wat de inwoners van Diabaly zelf berichtten; Douentza was tegen 22 januari ook door de rebellen verlaten.[7] Diabaly was de eerste heroverde stad waar buitenlandse journalisten werden toegelaten door het Malinese leger; er werd gewag gemaakt dat aan het oostelijk front alleen binnenlandse journalisten mochten opereren voor propagandadoeleinden om het moreel onder en volkssteun voor de regeringstroepen te bevorderen, hoewel verschillende mensenrechtenbewegingen meldden dat Malinese soldaten zich soms ook misdroegen.[8] De weg naar oorlogsgebied werd door regeringstroepen afgesloten en lokaal werden markten tijdelijk verboden, omdat men vreesde dat islamitische rebellen op zouden gaan in de bevolking om onverwacht aanslagen te plegen op burgerdoelen.[9]

Op 25 januari namen Frans-Malinese militairen het stadje Hombori in nadat rebellen van MUJAO het ontvluchtten door Franse luchtaanvallen. Dezelfde dag bliezen MUJAO-rebellen een brug over de Niger op bij Tassiga, op 37 km van de Nigerese grens, waar een konvooi met Franse troepen uit Niger en Tsjaad klaarstond om richting Gao Mali binnen te trekken. Franse speciale eenheden, vermoedelijk paratroepen, namen daarop in de morgen van 26 januari met luchtsteun het vliegveld en een andere belangrijke Nigerbrug bij Gao in om hun opmars veilig te stellen. Daarbij kregen zij weinig weerstand, en al is er sprake van "bestoking", vermoedde men vooral dat de rebellen probeerden op te gaan in de burgerbevolking.[11] Later op de dag viel de stad Gao geheel in Franse handen.[12] Nadat Franse luchtlandinstroepen de noordelijke wijken hadden geïnfiltreerd op 27 januari,[13] werd de rest van Timboektoe op 28 januari heroverd door Malinese en Franse grondmilitairen.[14] Dezelfde dag heroverde de MNLA Kidal met de hulp van de Islamitische Beweging van Azawad (een afsplitsing van Ansar Dine) en de plaatsen Tessalit en In Khalil. Kennelijk zijn voormalige MNLA-strijders, die naar Ansar Dine waren overgelopen voor betere soldij, naar de MNLA teruggekeerd. Er werd gewag gemaakt van islamisten die de bergen invluchtten. De seculiere MNLA zei samen met het Franse leger de islamisten te willen bestrijden, maar was tegen de komst van het Malinese leger, omdat zij nog steeds streeft naar onafhankelijkheid. De Toeareg-nationalisten willen met de Malinese regering overleggen over zelfbeschikking, met garanties van de internationale gemeenschap.[15][16] Het eigenhandig innemen van de Noordoost-Malinese steden in plaats van te wachten op de bevriende Franse soldaten kan erop duiden dat de MNLA een onderhandelingspositie tracht te verwerven waarmee zij ten opzichte van de Malinese regering eisen wil stellen zodra het conflict voorbij is.

Helaas krijgen wij uit Mali nauwelijks tot geen informatie maar het feit allen al dat er duizenden troepen van Westerse landen actief zijn in dat land geeft aan dat er wat te halen valt. Ook hier is het wederom duidelijk dat deze interventie niets maar dan ook helemaal niets met beschermen van burgers te maken heeft of het ondersteunen van een democratie. Het zijn simpelweg westerse belangen van multinationals en banken die hier ook de boventoon voeren zoals in elk ander conflict van de afgelopen jaren. Ook hier staan wij er weer bij en kijken er met een scheef oog naar tijdens de koffie en het journaal.

Het grote geld is op zoek naar grondstoffen, geld en macht en doet dit onverhinderd over de hele wereld dankzij de War on Terror. De War on Terror is in mijn ogen niets anders dan een oorlog tegen de mensheid die vrij en onafhankelijk wil zijn.

iedereen weet dat El Qaida een verzinsel is van de CIA. Door deze beweging over de hele wereld in te zetten, huurlingen die alles doen voor geld en dan ook onder vermeende El Qaida vlag vechten, afsplitsing nummer 1000 en zoveel...., media vernoemen altijd even, tak van El Qaida, gelieerd aan El Qaida, waarmee het voor Westerse landen die mee doen aan de War on Terror weer gerechtvaardigd is zich in de strijd te mengen en dus ook de buit te verdelen. de vraag nu is wanneer gaan meer mensen dit zien en stoppen wij deze slachting om macht, geld en middelen!