Gefeliciteerd, het is een jongen! Of gefeliciteerd, het is een meisje! Onze lichamen bepalen ons geslacht. Biologisch geslacht is niet toegewezen. Geslacht in de conceptie wordt bepaald door ons DNA en in elke cel van ons lichaam gestempeld. Menselijke seksualiteit is binair. Ofwel heb je een normaal Y-chromosoom en je groeit uit tot een man of je hebt dat niet en je zal uitgroeien tot een vrouw. Er zijn ten minste 6.500 genetische verschillen tussen mannen en vrouwen. Hormonen en chirurgie kunnen dit niet veranderen. Een identiteit is niet biologisch maar psychologisch. Het heeft te maken met denken en voelen. Gedachten en gevoelens zijn niet biologisch hardwired. Ons denken en voelen kunnen feitelijk juist of feitelijk onjuist zijn.

Als ik bij mijn dokter naar binnen loop en zeg, hallo, ik ben een pinguïn, zal de dokter mij hoogstwaarschijnlijk voor gek verklaren en mij anti psychotica voorschrijven, echter loop ik naar binnen en zeg, hallo ik ben een vrouw, zal de dokter mij feliciteren, gefeliciteerd, u bent een transgender!

Stel ik loop bij de dokter binnen en vertel hem dat ik eigenlijk een man ben met een geamputeerd been gevangen in een gezond lichaam, kunt u mijn been eraf halen, zal de dokter mij waarschijnlijk doorsturen naar een psychiater maar als ik als man naar binnen loop en de dokter vertel dat ik feitelijk een vrouw ben, gevangen in een mannenlichaam, kunt u mijn penis eraf halen, dan is dat geen enkel probleem. Als je een arm of een been van je lichaam wilt afhalen ben je gestoord maar als je een gezonde penis of borsten eraf wilt laten halen ben je een transgender.

Niemand wordt als transgender geboren! Als het geslacht bepaald zou worden in de hardware van de hersenen voor de geboorte zouden alle tweelingen 100% identiek van geslacht zijn. Dat is echter niet zo.

Een praktijkvoorbeeld

Er was een patiënt, een jongetje met de naam Piet. Tussen zijn derde en vijfde levensjaar begon hij steeds meer met poppen te spelen en hij zei ook dat hij een meisje was. De arts stuurde de ouders met kind op therapie. Soms zijn mentale afwijkingen van de ouders of misbruik factoren die een rol spelen maar veelal is het de misopvatting van het kind van de gezinsstructuur thuis dat de belangrijkste rol speelt.

In het geval van kleine Piet bleek dat tijdens zijn derde levensjaar een zusje geboren was dat speciale aandacht nodig had. De hoeveelheid aandacht die het zusje kreeg liet de jongen denken dat de ouders meisjes verkiezen boven jongens. Dit bleek toen Piet midden in een sessie bij de therapeut zijn speelgoedauto neerlegde en een barbie oppakte en zei, Mammie en pappie, jullie houden niet van mij als ik een jongen ben. Piet is inmiddels genezen nadat de sessie bovenstaande duidelijk maakte. Piet is nu weer een trotse jongen!

Zou dit vandaag de dag zijn voorgevallen dan zou Piet wellicht een genderoperatie hebben ondergaan. Artsen stellen immers dat de kans groot is dat kinderen in een verkeerd lichaam zelfmoord plegen.

Als de kinderarts niet zo doortastend was geweest hadden andere artsen Piet puberteitsblokkers gegeven zodat hij zijn vrouwelijkheid kon blijven veinzen.

Het maakt blijkbaar niet uit dat deze puberteitsblokkers nooit getest zijn op gezonde kinderen. Het maakt blijkbaar niet uit dat wanneer deze blokkers gebruikt worden bij mannen met prostaatkanker en vrouwen met gynaecologische problemen deze geheugenproblemen veroorzaken. Wij hoeven niets te testen, wij moeten deze fysieke ontwikkeling zo snel mogelijk stoppen of hij pleegt zelfmoord.

Maar dat is dus niet waar! Met een beetje steun gedurende hun puberteit genezen de meeste gender in de war geraakte kinderen vanzelf. Toch worden kinderen met genderproblemen chemisch gecastreerd, dan worden ze permanent gesteriliseerd door andere hormonen te verstrekken waarbij velen ook nog het risico lopen op hartklachten, suikerziekte, kankers etc.

In de VS is het zo dat een meisje dat 1 jaar testosteron geslikt heeft en 16 is een operatie kan aanvragen voor geslachtsverandering. Zelfs als de ouders hierop tegen zijn!