Als men er de esoterische werken er op naslaat dan is de rode draad doorheen alles dat alles één is en dat je deel uitmaakt van een groter geheel. Het individualistisch denken staat in de weg van de ontwikkeling van het holistisch bewustzijn van de mens.
Als ons lichaam een complex geheel is van samenhangend leven die samen één complex geheel vormen en waarvan elke schakel onmisbaar is om het harmonieus geheel te behouden dan lijkt het me aannemelijk dat ook het universum een samenhangend geheel is van leven waarbij alle onderdelen onmisbaar zijn in het harmonieus geheel. Dan bestaan er geen nutteloze meteorieten of ‘dode’ planeten, niet is seperaat, nutteloos of functieloos. Wanneer men een nano-bioloog vraagt hoeveel processen er tegelijkertijd aan de gang zijn in ons lichaam om de zaak draaiende te houden dan valt men achterover van de miljarden processen in ons lichaam, van het leven in ons lichaam.
We kunnen dit als het ware beschouwen als een andere dimensie van leven binnen ons leven, waarbij iedere cel op zich een bewustzijn heeft en leeft in een universum, ons lichaam, waarbij het een specifieke taak heeft in alle complexiteit. Een complexiteit die voor deze cel misschien ook niet te bevatten is maar die op een ander niveau, een andere dimensie wel zin heeft in het geheel.
Zo ook, hebben wij, als onderdeel van het lichaam die wij het universum noemen, een taak in dit complex geheel die de moderne wetenschap, de filosofie en alle religies nog niet ten gronde hebben kunnen verklaren. Maar die op dat niveau, in die dimensie wel degelijk een onmisbare schakel is in het geheel. Zo boven, zo beneden.

Vaak zien we in een ziekte van de mens, voorafgaand aan de genezing, een verslechtering van de conditie. Men gaat het ware eerst door een dal om daarna tot een nieuwe gezonde situatie te komen. Het huidig dualistisch denken van goed en kwaad bestempeld dit dal als slecht, als negatief, terwijl het gebeuren wel noodzakelijk is om te komen tot de genezen toestand. Zo’n proces doet iemand groeien en positief evolueren. Het is onontbeerlijk voor ons. Dus het negatieve moet er zijn om het positieve te kunnen ervaren, om te kunnen groeien, om te kunnen leren. Ook op het niveau van ons leven, onze leefwereld zijn alle negatieve berichten die dagelijks onze huiskamers binnenstromen een teken van evolutie en groei. Dit betekent niet dat we ongeïnteresseerd aan de kantlijn moeten blijven staan bij de ontwikkeling van al deze negativiteit. We mogen, mijn inziens ook niet vervallen in een attitude van onverschilligheid met als excuus dat we er toch niets aan kunnen veranderen. Iedere verandering start bij één individu, iedere verandering, hoe klein of hoe groot ook, start bij jezelf.