Al wat tegen zit. Alle fysieke en emotionele pijn. Alles wat niet werkt zoals we willen. Al dat heeft slechts één betekenis: Het drukt ons met de neus diep in onze innerlijke processen. Het zijn uitnodigingen om het levensplan van de ziel nu eens eindelijk uit te voeren.
Het leven gaat nu in een heel andere richting. Alle mensen worden getest, elk individu wordt op de proef gesteld. Het is nu niet meer zo dat het collectieve mensdom getest wordt of het al dan niet klaar is om naar een hoger bewustzijn op te stijgen. Nu dient elk mens kleur te bekennen. Dat betekent, waar sta ik, waar staat mijn ziel? Welke opgaven zijn afgewerkt en wat blijft er nog te doen?
Waar iemand ook staat, juist op die plaats wordt hij of zij door het leven afgehaald. Vroeger was het nog mogelijk om zich te verbergen, om zich achter anderen te verschuilen. Nu werkt dit niet meer. Elk mens staat vandaag in de schijnwerpers van de Geestelijke Wereld en wordt juist daarheen gevoerd waar ieder met zijn of haar innerlijke processen het makkelijkst kan worden geconfronteerd. Want juist daar kunnen deze processen versterkt in werking treden. Voor de duidelijkheid: Een innerlijk proces bestaat uit het concentreren op al dat wat innerlijk blokkeert en wat we dus hebben verdrongen. Door deze concentratie aanvaarden en verwerken we wat zich toont.. Verwerking geschiedt door concentratie. Concentreren gaat het makkelijkst door de emoties te doorademen.
Elke ziel is met een bepaald plan geïncarneerd dat een groot aantal processen omvat. En het leven zelf maakt het nu aan ieder duidelijk dat vluchten niet meer wordt getolereerd. Vluchten voor de innerlijke processen kan niet meer.
De consequenties hiervan kunnen hard aankomen. Vooral bij mensen die in hun gewoontes zijn vastgeroest. Vastgeroeste gewoontes vormen structuren die het opvangen van de stem van de ziel, van de intuïtie en het uitvoeren daarvan verhinderen. Ook krijgen degenen die vooral via het verstand functioneren het steeds moeilijker. Want het verstand kan steeds minder antwoorden leveren op de uitdagingen van deze en de komende tijd. Net zomin als de gevestigde politieke orde, instanties of religies beseffen wat er feitelijk aan de hand is en dus ook geen soelaas kunnen bieden.
Elk mens wordt dus op zichzelf teruggeworpen en ziet zich genoodzaakt de volledige verantwoordelijkheid voor zijn of haar leven op te nemen. De nu dagelijks stijgende frequentie van het Licht op aarde heeft niet alleen tot gevolg dat er niets meer verborgen kan blijven, maar ook dat structuren, die niet gebaseerd zijn op onvoorwaardelijke Liefde uit elkaar beginnen te vallen. Dat zullen we om ons heen steeds meer zien gebeuren. Slecht functionerende huwelijken worden ontbonden, groeperingen en partijen vallen uiteen. Dictators verdwijnen, grote en kleine bedrijven maar ook organisaties, die enkel voor winst en macht bezig waren of zijn bestaan van de ene dag op de andere niet meer. En dit is een tendens die niet meer valt te stoppen. We zullen dit de komenden jaren steeds sterker meemaken.
Veel mensen zijn bang om hun innerlijke processen aan te vatten. Niet bewegen is eenvoudiger, zo lijkt het. Maar als we ons verzetten dan rebelleert het lichaam met pijn of trekken we situaties aan die ons dwingen duidelijke keuzes en beslissingen te nemen die met vergaande consequenties gepaard gaan.
Er bestaat ook een zachte manier om de innerlijke processen aan te vatten. Dat is een weg zonder pijn en lichamelijke ongemakken, die anders als waarschuwing optreden om te tonen dat we innerlijk geblokkeerd zijn of aangeven dat onze ziel wenst verder te groeien.
Dagelijkse meditatie is de basis van de zachte weg. Tijdens het mediteren concentreren we ons op onze ademhaling. Hierdoor wordt de gedachtestroom, de stem van het ego afgesloten en treden we in de stilte, diepe vrede en vrijheid van de werkelijkheid. Hier ervaren we de eenheid met allen en met alles. Hier worden we bewust dat alles wat er bestaat zinvol en spiritueel gezien, noodzakelijk is. Ook al het vreselijke, onrechtvaardige en corrupte in de wereld. Het dwingt ons een standpunt in te nemen. De confrontatie daarmee geeft ons de mogelijkheid meer bewust te worden en te kiezen om in gelijkaardige situaties anders, beter en positiever te reageren. Jezus zegt steeds: 'Het gaat er niet om,wat er gebeurt, maar wat dat met je doet. Wat voel je, welke emoties duiken op bij dergelijke confrontaties. Verdring de angst, pijn, walging, onzekerheid en dergelijke niet, maar duik er in, doorvoel alles zodat het vanzelf oplost en dat definitief'.
Hier hebben we het over ons zelf genezen. We genezen onszelf als we in staat zijn om ons werkelijk te accepteren zoals we zijn. Daarvoor moeten we ons met onszelf confronteren, al het verdrongene inbegrepen. We confronteren ons met onszelf als we de emoties niet aan de kant drukken, alsof die geen recht van bestaan zouden hebben, maar onder ogen zien, accepteren en verwerken.
Veel mensen denken nog te moeten vechten. Vechten tegen onrecht en wantoestanden in de buitenwereld of tegen de eigen innerlijke processen. Dat heb ik ook ooit gedacht en gedaan. Nu weet ik dat dit niet werkt. Wat wel werkt is beginnen met te accepteren wat er is en van daar uit te werken aan verbeteringen van de bestaande toestand.
Jezus zegt: 'Het is belangrijk om niet tegen de duisternis te vechten Zolang je vecht trek je duisternis aan'. Natuurlijk ben ik ook niet blind en zie wat er om me heen een heel stuk beter kan. Regelmatig schrijf ik over wantoestanden en eindig die artikels steeds met: O.K. dat het is zoals het is. Maar willen we dat het blijft zoals het is?
Vluchten kan niet meer, maar vechten zal ook zinloos blijken en enkel tot uitputting leiden..Dat heb ik zelf jaren geleden ervaren als voorzitter van een organisatie die deel uitmaakte van een overkoepelend orgaan. De voorzitter hiervan was door en door corrupt en voerde een strikt dictatoriaal bewind. Ik vond dat dit niet kon en heb dan ook gedurende negen jaar met gelijkgezinden tegen die toestand gevochten. Natuurlijk zonder positief gevolg. Wat ik ook probeerde, alles bleef zonder het gewenste resultaat. Toen ik uiteindelijk opgaf was dat corrupt figuur in de kortst mogelijke tijd van het toneel verdwenen.
Vluchten kan niet meer want we worden met de neus diep in onze innerlijke processen gedrukt. Zelf ben ik daar geen uitzondering op. Zo vroeg ik Jezus onlangs waarom mijn gehoor zo slecht werkte.
Zijn antwoord: 'Jouw opgave is het om je nu nog dieper naar binnen te keren. We hebben je als het ware een kap over je oren geplaatst. Alles heeft zin en betekenis. Heb vertrouwen. Je gehoor zal weer veranderen en verbeteren. Maar je weg voert je eerst innerlijk nog een stuk dieper waardoor je innerlijke waarneming versterkt zal worden. Dan kan ook je waarneming naar buiten uit weer sterker worden.
Andere voorbeelden van mijn eigen innerlijke processen heb ik in vorige artikels onder de noemer 'Huiswerk' beschreven. Alles is met alles verbonden. Lichamelijke ongemakken zijn meestal het gevolg van innerlijke toestanden die schreeuwen om gehoord, gezien, geaccepteerd en verwerkt te worden. Een puur symptomatische behandeling van lichamelijke klachten kan daarom nooit de diepere oorzaak van het probleem oplossen en heeft altijd een verschuiving van symptomen tot gevolg. Waarlijk genezen kunnen we alleen zelf doen. Mijn werk is vooral het begeleiden van mensen in hun innerlijke processen en bij hun eigen genezing. Dat kan nu ook met een individuele sessie op afstand via een Skype-verbinding. Hetzelfde geldt voor behandelingen bij ziekten.
http://www.elias-medium.info/NL/
Vluchten kan niet meer!
je moet er tegenaan-
vluchten mág niet meer,
als ik mijn lessen op aard'wil verstaan!
het ragfijne zonnelicht
dat verwijst naar zielelicht,
veroorzaakt schaduw,
die er óók mag zijn---
mijn ziel,die dorst naar
eeuwig levenslicht
mag niet langer vluchten
voor de wijze aarde-pijn!
Dit schreef ik in....1992...
hetgeen ik later in dit commentaar zal verwerken.
Ook ik zit de laatste tijd in allerlei transformati-eeprocessen,waarover hier meer.Na een aantal workshops en ervaringen,waar ik mezelf tegen kwam,heb ik veel negatieve en verdrietige ervaringen,vooral uit mijn jeugd,maar ook van later,op papier gezet.Op naar het strand,waar ik,in gedachten,het een en ander aan de zee heb kunnen prijsgeven.Maar dat was nog niet alles.Ik besloot,om eens te gaan bekijken--en op te schrijven,wat deze ervaringen me misschien ook aan positiefs hebben kunnen opleveren--en dat bleek veel te zijn.
Ik deed nog een ontdekking.
Min of meer was ik mezelf als een wijs mens gaan zien,heel geleidelijk,hoor. Dit mede ook,omdat andere vrouwen soms nogal bewondering voor me hadden.
Sprak ik echter met mensen over mijn nieuw verworven inzichten,dan bleek soms,dat zij dat al lang wisten.
Oei,ik ben toch niet zo wijs als ik hoopte! (gesproken over deemoed....)
Tja,alle mensen zijn verschillend;hun ervaringen blijkbaar ook!We blijven leren,met vallen en opstaan.Er bestaat altijd de kans,terug te vallen.Dan moeten we blijkbaar nog meer leren over het desbetreffende onderwerp.
Inmiddels trek ik me het niet meer aan,wat anderen --mogelijk--van mij zouden kunnen denken.
Verwar dit niet met a-sociaal gedrag,dat bedoel ik niet.
Het slaat eerder op de stemmen vanuit de opvoeding bijvoorbeeld;zoals de stem van mijn overleden moeder.
Dat ik daar nog steeds naar luisterde,ben ik me onlangs bewust geworden.Dus...vaarwel puberteit! Moest ik daarvoor nu 69 worden?
Ik negeer die stem ook weer niet,maar laat in gedachten duidelijk blijken,dat ik nu toch echt doe,wat ik wil...rustig,niet meer vanuit een houding van protest..
Zo blijven de mooie jeugdherinneringen,en dat is heel fijn.Zoals het tweestemmig zingen bij de afwas-,en de gedichten van Guido Gezelle.
Ik vond nog een aantekening van lang geleden.
Dit gaat over de angst,om het ego los te laten Wat in feite een angst is voor ik-verlies,maar dat is iets heel anders.
Belangrijk is wel,bij jezelf te blijven.Nu denk ik,ja,het gaat om overgave,om een houding van Ãœw wil geschiede",en dat heeft niets met ik-verlies te maken.
Ooit is het me -even- gelukt,het ego los te laten.
Wij zijn in feite bang voor de Leegte.
De Leegte...die heb ik toen ervaren.....was het eng?
Wat was er in dat zwarte gat?
Ik merkte,dat ik gedragen werd,gedragen door het Licht....
Wat een troost,wat een schoonheid,wat een....geen woorden kunnen dit uitdrukken.
Het gedicht komt in ijn volgende commentaar.
Goede vraag. Zal ik ook eens aan Jezus voorleggen. Één antwoord zou kunnen zijn waar Jezus het heeft over het opvangen van de negatieve gevolgen van chemotherapie in mijn artikel over een kind met leukemie:
http://www.bovendien.com/categorieen/spiritueel/mijn-kind-heeft-kanker
de gevolgen van:chemtrails,vaccins,GMO's en disinformatie.
hoe bescherm je jezelf daartegen.
of heeft dit geen invloed op de mens als hij/zij de ziel volgt?
fff
RSS lijst met reacties op dit artikel