Er was een tijd dat ik volledig via mijn verstand, emoties en ego functioneerde. Toen had ik geen benul van wat intuïtie of de werking van de ziel behelsde. Nu, terugblikkend, zie ik dat ik in die tijd ook niet in staat was om echt te begrijpen waar ik tegenwoordig over schrijf.

Maar een ding had ik wel. Kwam ik ergens informatie tegen waarmee ik geen ervaring had dan verwees ik dat niet meteen naar het rijk der fabelen. Ik kon ook toen al makkelijk toegeven dat ik het niet wist en er dus geen oordeel over kon vellen.

Dat sommige mensen nogal heftig op mijn schrijfsels reageren, begrijp en accepteer ik. Mijn mening staat dan regelrecht tegenover de hunne en er zijn mensen die dat bewust of onbewust als een bedreiging ervaren. Voor die mensen en voor alle anderen schrijf ik dit artikel over mijn weg van illusie naar werkelijkheid.

Vroeger kon ik als overgevoelige heel emotioneel reageren, zat vol verwachtingen en oordelen over wat ‘goed’ en ‘slecht’ was en kon ook echt tegen ‘onrecht’ vechten. Mijn functioneren werd helemaal door mijn verstand en emoties bepaald en zo zocht ik mijn weg te midden van soms heftige emotionele pijn en ideeën over hoe het leven er diende uit te zien. Voor mij was er maar een realiteit, die van alledag, die van zien te overleven door een zeker inkomen en mijn projecten te materialiseren. En meestal werkte noch het een noch het ander. En gelukkig was ik daarom zeker niet.

Toen ik me vanaf het einde van de jaren zeventig begon te openen voor de spirituele dimensie van mijn wezen begon ik vrij snel meer grip te krijgen op deze ‘realiteit’. Ik begon te leren dat dingen die ik steeds voor vaststaand had aangezien in feite heel flexibel waren en door mij makkelijk konden veranderd worden.

Ik leerde bijvoorbeeld om op een puur geestelijke manier conflicten op te lossen door anderen niet meer als ‘vijanden’ te beschouwen, maar respectvol als medemensen te zien die enkel dat waren, wat ze waren. Vanuit mijn luie stoel en in meditatie omhulde ik ze in gedachten met Licht en stuurde vanuit mijn hart energie van Liefde. Deze methode werkte buitengewoon goed en ik kon zo de meest vastgeroeste situaties tot een oplossing brengen. Dat werkte zelfs nadat ik bestolen werd en de dief een van de destijds in België gangbare cheques ging incasseren omdat er de bankkaart bijzat. Hierdoor was elke cheque tot een zeker maximum bedrag gegarandeerd en werd ook zonder meer uitbetaald. Na een week de bovenomschreven methode te hebben toegepast stuurde de dief de cheques en de kaart terug naar de bank en het bleef dus bij die ene geïncasseerde cheque.

Was ik zonder vervoer en had een wagen nodig, dan visualiseerde ik het merk en de kleur voor mijn deur en zag er mij in gedachten in rijden. Na een tijdje gebeurde er altijd iets waardoor die wagen naar me toe kwam. Het nodige geld kwam er op de een of andere manier of ik kreeg hem gewoon cadeau.

De techniek van visualiseren van wat ik in mijn leven wilde halen werkte haast altijd. Wel keek ik steeds uit om nooit de vrije wil van andere mensen op die manier te manipuleren.

Ik moet er aan toevoegen, dat ik steeds de uitkomst in Gods hand legde: Niet mijn wil maar uw wil geschiede. En als er iets niet lukte, dan wist ik dat het niet in harmonie was met mijn levensplan.

Niet alleen voor wagens kon ik de financiële middelen uit het niets tevoorschijn toveren. Ook voor heel dure spirituele seminars aan het andere einde van de wereld werkte dat. Dit als ik diep in mezelf voelde dat ik daaraan moest deelnemen. Meestal had ik net genoeg voor de aanbetaling, waardoor de energie van het manifesteren in gang werd gezet en waardoor de rest van het geld dan nadien als vanzelf naar me toe kwam. Geen enkele keer dat het zo niet lukte. Ik denk ook dat dit zo gebeurde omdat de impuls om deel te nemen werkelijk uit mijn hart en dus rechtstreeks uit mijn ziel kwam.

Langzamerhand begon het duidelijk te worden dat er achter die ‘realiteit’ die ik steeds voor de enige bestaande had gehouden er nog een andere verborgen lag.  Door die eerste successen begon ik er zin in te krijgen en trok steeds meer sluiers van die ‘nieuwe werkelijkheid’. Ik begon te beseffen, dat mijn ‘oude realiteit’ het resultaat was van mijn totale aandacht op al hetgeen zich in de buitenwereld afspeelde.

Ik begreep meer en meer dat de feitelijke werkelijkheid er een was die je enkel kunt bereiken door je aandacht helemaal naar binnen te keren, een werkelijkheid die je zichtbaar en voelbaar kunt maken via meditaties waarmee het verstand volledig kan worden uitgeschakeld, waardoor het kanaal en het contact met de ziel wordt geopend. De ziel is dat deel van ons dat in het bezit is van ons levensplan. Naar mijn ervaring kunnen we enkel echt gelukkig zijn als we bewust of onbewust onze projecten op de behoeften van onze ziel afstemmen.

Hoe meer ik doordrong in deze nieuwe werkelijkheid hoe meer ik inzag dat ik vroeger in een grote illusie had geleefd. Ik groeide helemaal uit mijn slachtofferrol. Ik voelde me geen slachtoffer meer van corrupte politici, noch van welke mensen of omstandigheden ook. Ik besefte dat er een grote macht en kracht in mij besloten lag, die er enkel op wachtte om steeds opnieuw te worden aangewend om die dingen in mijn leven te veranderen waarvan ik voelde dat die een stuk beter zouden kunnen functioneren. En wat ik niet kon veranderen, dat accepteerde ik gewoon. Het was dan zoals het was. Punt aan de lijn. Op dat moment alleszins.

Door dit inzicht kon ik steeds meer in het Hier en Nu leven en functioneren. Ik trok mijn aandacht heel bewust terug uit het verleden en de toekomst. Vroeger lag ik met mijn gedachten immers steeds in verleden of in de toekomst. Daardoor ontging het mij volledig wat er voor mijn neus lag en gebeurde.

Het leven zelf bleek zich aan mijn nieuwe zienswijze aan te passen. Telkens als ik echt naar verbetering en verdere innerlijke groei streefde doken er als uit het niets nieuwe mogelijkheden op die daarbij behulpzaam waren en het uiteindelijk mogelijk maakten. En zo bestuur ik mijn wereld en mijn leven nog steeds vanuit mijn luie stoel tijdens mijn meditaties, die weer nieuwe impulsen en projecten aanvoeren die ik dan in de buitenwereld, in die andere realiteit ga omzetten,  ga realiseren en materialiseren. Al mijn nieuwe ideeën komen nu vanuit mijn ziel en niet meer vanuit mijn verstand.

Na een tijdje wordt het heel duidelijk dat die oude realteit niet meer dan een projectie is van ons eigen innerlijk en van het collectieve bewustzijn en dat we in staat zijn om de invloeden van het collectieve gebeuren tot een minumum te beperken. Daarmee gaan we aan de slag en wenden onze hele creativiteit aan om die oude en in feite virtuele realiteit naar onze hand te zetten, daar waar het mogelijk is. Want de stelregel blijft bij het spelen met visualisatietaferelen, niet mijn wil, maar uw wil geschiede.

In tegenstelling tot vroeger, toen ik een idee had over mijn rol die ik min of meer als een vaststaand gegeven zag zie ik mijn rol nu als een dynamisch gebeuren, dat steeds opnieuw wordt aangepast aan nieuwe omstandigheden en aan mijn groeiend bewustzijn. Hierin wordt ik constant door mijn eigen ziel geleid en gevoerd.

En als we ons kunnen voorstellen, dat het leven er zo voor ieder zou kunnen uitzien, dan ligt hierin ook een uitnodiging besloten. Een uitnodiging om de innerlijke werkelijkheid te ontdekken en de daarin gevonden wijsheid in het dagelijkse leven toe te passen.

Dan wordt het leven een stuk eenvoudiger, zinvoller en vrediger. Zo heeft het alleszins voor mij gewerkt.