Als je deze termen in het google-zoekbalkje typt en je surft over het internet kun je de bomen het bos niet meer zien, maar je komt in plaats daarvan in een oerwoud terecht van artikelen, die het vaak als vaststaande feiten aan je presenteren. En, zoals we weten, een oerwoud betreden is niet ongevaarlijk!

Al die websites zijn een prachtige informatiebron, wanneer je je sterk bewust bent van jezelf en mits je de vele feiten zeer selectief gaat bestuderen. Maar als je vanuit grote verwarring op zoek gaat naar de waarheid omdat je die in jezelf niet (meer) kunt vinden, loop je het risico nog meer te verdwalen. Dan is het te hopen dat er midden in dat oerwoud ineens een ‘aap’ uit een mouw komt!

Mijn vorige artikel (HSP en maatschappij) begon met de woorden: ‘ik houd er niet van om mensen in hokjes te plaatsen’ en ik houd er dus helemáál niet van om koppels, dus twee mensen in een hokje te plaatsen! Want wat zijn nou soulmates, wanneer heb je met een twinsoul te maken en wat is dan eigenlijk precies een twinflame?  De één weet het nog beter dan de ander en dat terwijl je al zoekende steeds meer tegenstrijdigheden tegenkomt.  En toen je ging zoeken was je al in verwarring! Wat maakt het uit hoe het heet? Het is al pittig genoeg als het je overkomt en nauwelijks in woorden te vatten. Nee, ik houd dus niet van 'hokjes'.

Het ‘soulmate’-tijdperk is al langer geleden aangebroken en het wordt allemaal nog veel heviger, want waar het namelijk werkelijk om gaat, is dat we met de veranderingen van onze planeet en onze eigen ascensie meer vanuit ons hart gaan leven en dus op een ‘hoger level’ gaan liefhebben. En ‘zielsverwanten’ passen dus helemaal in dat plaatje. Het is de 'herkenning' van de andere ziel door alles heen. Die ontmoeting brengt je absoluut naar een hoger level, namelijk 'echte liefde' vanuit het hart, het verstand voorbij... Het overstijgt het 'gewone' verliefd zijn, want dat gaat na een relatief korte en hevige periode weer over. Dit blijft en gaat nooit meer over. De term zielsverwanten’ gebruik ik dus liever, omdat dat voor álle relaties die gevormd gaan worden de lading dekt.

Al jaren gaan de meeste vragen die ik krijg over dit fenomeen. En als dit onderwerp elders ter sprake komt heeft iedereen er wel op één of andere manier ervaring mee, of gehad. En het mooie ervan is, dat ook iedereen het over dezelfde ‘indringende’ gevoelens heeft die ermee gepaard gaan. Termen als ‘ik werd helemaal van de sokken geblazen’, ‘ik heb nooit eerder zoiets gevoeld voor iemand’, ‘mijn hele leven is ontwricht’ en ‘ik kan niet meer normaal functioneren’ zijn regel, zelfs zónder enige uit- zondering! En het ‘leed’ dat daarmee gepaard gaat voordat je samen zou 'moeten’ komen moet niet onderschat worden! Maar dan komt dus ook mijn grootste probleem om de hoek zeilen, want de vraag is natuurlijk steeds ‘komen we samen en zo ja, wanneer dan?’ En dan ga ik dus altijd meteen even een stapje achteruit. Want iets te vaak krijg ik te horen dat ze dat ‘beloofd’ is soms met tijdstippen erbij. En als sommigen je dan ook nog vertellen dat de ander ondanks die belofte terminaal ziek is geworden, zojuist getrouwd is omdat zijn nieuwe liefde een kind verwacht  of zelfs plotseling is overleden, krijg ik het met mijn hooggevoeligheid net zo benauwd als degene die mij om raad vraagt!

No way, dus! Ik ga uitleggen dat het  ‘ontmoeten’ van zielsverwanten altijd gericht is op een innerlijk groeiproces. In en met jezelf. En dat je daar ook alleen maar zelf aan kunt werken. Dat het ook van je verwacht wordt: sterker worden, in je kracht gaan staan, om jezelf leren geven met alles erop en eraan. Jezelf om niets meer veroordelen, want je bent gewoon ‘mens’, een leerling met een  individueel lessenpakket. Op weg naar jouw eigen innerlijke geluk. En geen angsten meer of kwetsbaarheden waarvan je hoopt dat de ander die wel voor je oplost, ergo: invult! Want dat is dus niet meer de bedoeling. En aangezien wij als ‘mens’ de keuzevrijheid hebben om ons eigen leven vorm te geven en al onze levenslessen zelf te creëren opdat we daar uiteindelijk ook voor zullen slagen, kun je niet met zekerheid stellen dat beide partijen dat ook gaan doen. En zeker niet als die ander, ik zeg het even plat nu, ‘gewoon dood gegaan’is. Wat moet ik dan zeggen in ‘zuiverheid’ als diegene talloze keren verzekerd is door anderen dat ze een prachtige bruiloft zouden krijgen, gevolgd door een gezinsuitbreiding met drie kinderen? Dan kan ik alleen nog maar álle coaching- en therapeutische vaardigheden uit de kast trekken die ik ooit heb geleerd om iemand te beletten van het balkon te springen. Want ook dat hoort begrijpelijkerwijs bij de beleving van iemand in pure (ziels-) liefdesnood!

De term twinsouls wordt namelijk maar al te snel gebruikt en als daarover telkens ‘geschreven’ en gezegd wordt dat tweelingzielen samen ‘móeten’ komen in dit leven en je past daar je hele leven op aan, iedere dag opnieuw, kun je niet groeien in jezelf. Je hoop en je verwachtingen zijn zo gericht op het leven met die ander dat je zelf vergeet wat je in je rugzak meedraagt en wat je nog kwijt moet. Daarnaast ‘hoor’ ik vaak om die reden de voorwaardelijkheid doorklinken in de hulpvragen. ‘Maar ik heb dit al gedaan, en dat allemaal losgelaten, daaraan gewerkt en waar blijft ie dan nu?’

Dan zeg ik 'Als de andere ‘helft’ van jou een ‘beloning’ moet zijn voor het vele werk, heb je het niet gedaan voor jezelf; dus niet uit liefde en respect voor jezelf! En juist dáár is het fenomeen ‘zielsverwanten’ voor gecreëerd'.  Zó diep geraakt worden dat je een paar treden stijgt op de ladder die je naar je eigen ‘zuivere’ ziel, naar onvoorwaardelijke zelfliefde terugleidt. En die weg gaat altijd eerst door de diepste dalen!  De vrijheid om te kiezen óf, hoe en wanneer je dat gaat doen is aan onszelf. En als je echt van die ander houdt –omdat je dit proces begrijpt op 'zielsniveau'- gun je die ander zijn of haar levenslessen en valkuilen. Onvoorwaardelijk!

En ik verzeker je, als je bovenaan die ladder gekomen bent, heb je de ander niet meer ‘nodig’ Als je dan in de spiegel kijkt zie je een prachtige, authentieke en zuivere ziel die zich opnieuw verbonden voelt met ‘alles’ wat er is. Zichtbaar en onzichtbaar. Feminine en masculine ineen: Yin en Yang. Waanzinnig mooi! Je bent een krachtige eenheid geworden door vallen en opstaan! Een héél mens.

Wat diegene doet die je zo intens liefhebt en zo sterk aanvoelt is dan toch in volledige vrijheid aan de ander? De uitkomst is namelijk aan jullie beiden. Voel zélf, want dat kun je! En dan wéét je...

Áls dan die ander de ladder op  zijn eigen tempo en op eigen kracht besluit te bestijgen en je kijkt bovenaan elk vanaf je eigen kant in die spiegel, zul je zien dat deze zich vanzelf oplost tot een illusie en dat je in de ogen van de ander je eigen spiegelbeeld ziet…   

* - * - * - * - * - * - * -* - *

© Irma Schiffers
Dit artikel mag overgenomen en/of verspreid worden, mits voorzien van bronvermelding.