“Wat betekent Liefde? Hoe wordt Liefde geleefd? Liefde is iets heel verfijnds. Dit wil zeggen dat Liefde nooit zegt: ‘Je moet’, maar Liefde geeft de ander steeds compleet vrij. Helaas is dit in het dagelijkse leven maar zelden het geval.
Tussen de geslachten worden steeds weer verplichtingen, een ‘moeten’ en regels gehanteerd en vaak vindt er zelfs duidelijk afpersing plaats. Dit heeft uiteraard niets met Liefde te maken. Liefde zegt: ‘ik ben, ik voel, ik neem alles waar en jij mag je eigen weg gaan want ik geef je de vrijheid. En als ik niet in staat ben om je werkelijk vrij te laten dan houd ik niet van je maar dan heb ik je nodig om mijn gebrek aan eigenliefde te verhullen en te onderdrukken.’
In feite is het zo dat de mens eerst kan liefhebben als hij geleerd heeft om van zichzelf te houden. Maar er zijn weinigen die zichzelf echt liefhebben terwijl ze wel de behoefte voelen om door anderen te worden bemind.
Een weg naar eigenliefde moet worden opgebouwd. Eigenliefde begint daar waar ik echt voel wat ik voel, als ik voel wat er nu gebeurt en ik me net zo goed bezig houd met mijn pijn, met mijn verdriet of woede als met de vreugde en het plezier in mijn leven.
Enkel degene die helemaal in de eigen Liefde is aangekomen is werkelijk instaat om lief te hebben. Eigenliefde betekent, hoe ik ook voel, dat ik blijf in dat gevoel en het verwerk zonder er iets aan te willen veranderen, zonder er iets van te willen verbergen of te verdringen.
Als ik angst voel om iets te verliezen dan duik ik in in dat gevoel van angst, accepteer en dooradem het tot het helemaal is opgelost. En als iemand uit mijn leven stapt dan doorvoel ik wat ik dan voel en verwerk die emotie op dezelfde manier.
Liefde legt geen regels op aan de ander. Liefde bepaalt niet hoe de ander zich ten opzichte van mij dient te gedragen.
De uitdaging is eerst en vooral om in de ziel een diepe vrede te vinden tussen ons mannelijk en vrouwelijk aspect. Dit is momenteel ook het thema van de aarde, het is het thema van de ascentie van de aarde, namelijk om de krachten tussen het mannelijke en vrouwelijke in harmonie te brengen.
Ook harmonie op aarde begint met evenwicht in onszelf. We moeten eerst innerlijke evenwicht tot stand brengen dan kunnen we die ook meer en meer in onze omgeving brengen door waar te nemen wanneer er bijvoorbeeld met minachting over de capaciteiten van vrouwen wordt gesproken om daar dan de eigen inzichten tegenover te stellen.
Voor mannen is het veelal zaak om zachter te worden en te stoppen met vechten door vanuit het hart te gaan leven, vanuit de Liefde te gaan handelen. De werkelijke omslag zal echter bij de vrouwen beginnen.
Al in de vroegste tijden van de mensheid was het doel dat de vrouw in haar eigen grootte ging staan, maar de mannen trachtten dat te verhinderen en al snel werd het patriarchaat een feit.
Nadien ging het nog enkele keren heen en weer want ook de vrouwen domineerden van tijd tot tijd en wisten daardoor niet om te gaan met hun eigen mannelijke kant.
Maar al vanaf de beginperiode was te zien dat de mannelijke energie veel overtuigingskracht bezat waardoor de vrouwen zich uiteindelijk onderwierpen. Nu is het tijd dat ze weer opstaan om hun eigen kracht te vinden, om in hun eigen kracht te gaan staan.
Het gaat uiteindelijk om het evenwicht tussen beide energieën in elk mens, beide aspecten moeten worden waargenomen en omarmd want dan kunnen mannen en vrouwen elkaar als gelijken ontmoeten waardoor ook op aarde harmonie weer mogelijk wordt.
Vaak hebben mensen grote problemen met het andere geslacht, ze hebben als het ware angst om de ander te ontmoeten en worden daardoor ongenaakbaar. Dat komt omdat beide aspecten in hun eigen innerlijk niet in evenwicht zijn.
De vrouwelijke kant geeft toegang tot het gevoel, tot de ziel, terwijl de mannelijke kant de toegang tot het intellect opent. Als beide aspecten in harmonie zijn dan komt het hart tot verstand en de rede tot goedheid.
Het is nu tijd dat beide energieën worden samengevoegd. Mannen mogen weer mannen zijn en vrouwen zullen leren wat het is om vrouw te zijn. Beide geslachten hebben hier veel te leren, mannen en vrouwen moeten tot een goede communicatie komen.
Dieper in je mannelijke en vrouwelijke aspecten duiken? :
https://www.elias-medium.info/NL/seminars/50-herfstseminar-celwerk-update
Door verschillende omstandigheden, heb ik mijn mening gevormd dat ware Liefde uiteindelijk loslaten zal zijn..datgene wat je lief hebt, leren loslaten. In loslaten huist spontaniteit, het spontane wat je in het moment en buiten het moment vervolgens doet is alle wensen loslaten richting jezelf en hetgene wat je loslaat dat geluk gunnend waar het wenst te wezen vanuit het hart, vrije open spontaniteit vanuit het moment , Loslaten.....de hoogste vorm van Liefde ? Als ik jou loslaat zodat jij kan zijn wat jij wenst en waar, kan je mij loslaten en daarmee kan ik zijn wat ik wens en waar, dat is bevrijdende Liefde. Als we er dan toch voor kiezen bij elkaar te zijn dan willen beide harten dat....
Anders gezegd: Hoeveel verborgen religieus/spirituele boodschappen heeft de liefde? Hoeveel temt zij? Hoe "schoon" is het begrip nog? Vormen de vele gezichten van wat wij als liefde omschrijven een subtiele sluier over en in de werkelijkheid, in plaats van deze te herkennen voor wat het is en het open te leggen? Mijn huidige waarneming vertelt mij dat in elk moment van mijn leven alle ook af-misleidende boodschappen dwars door ons persoonlijk systeem / bewustzijn / persoonlijkheid heen lopen. Juist spirituele lagen/invalshoeken als poortwachter dienen in plaats van mij te bevrijden van elke beperkende gedachte. Hoe kan dat?
Liefde zijn, denken en schrijven over liefde is niet alleen een persoonlijk individueel kosmische proces maar ook een collectief ingebracht en helaas geinfiltreerd gebeuren. De vraag rijst welke specifieke rol zij vervult in deze / onze realiteit. Wordt de taal van de liefde ook ingezet om te voorkomen dat we onze realiteit binnen/buiten in een veel ruimer perspectief gaan ervaren? Bevrijdt de liefde ons van elk concept dat deze realiteit in en buiten ons in stand houdt? En is er dan nog iets voorbij liefde te ervaren...? Poeh... bomshell...
De liefde moest ik tot mijn treurnis vaststellen kent no go areas; het is niet werkelijk vrij. Het kent wel degelijk taboes.. De liefde heeft zichzelf opgeworpen als leidraad van elk innerlijk en uiterlijk onderzoek en dit mag opnieuw onderzocht worden. Want haar dubbele functie is herkend. En het kan in ieder boven tafel komen: dat dezelfde liefde die wij zozeer omarmen ook mystificeert en een "stopper" is. In zijn uiterste vorm nog steeds duaal is, simpel omdat we het liefde noemen.
Daarmee de grootste verwarring en "verbuiging" wereldwijd op deze planeet in de mensheid teweeg heeft gebracht ook bij "wakkeren" en "spirituelen." Het begrip liefde zou spontaan kunnen oplossen omdat het inherent is en niet apart van wie wij van oorsprong zijn: krachtige scheppende respectvolle goddelijke wezens.. Dit te her-overwegen heeft alleen al vergaande consequenties. Zou liefde ook een groots misschien wel allergrootste mind control programma kunnen zijn voor de mensheid in deze 3D wereld om het uiteindelijke herkennen van onze werkelijke werkelijkheid tijdig af te romen?
Mij heeft het lucht gegeven om de werkelijkheid op zichzelf te gaan onderzoeken in quantumfysische zin en dat brengt onherroepelijk (ja ook schokgolven) een geheel andere dynamiek op gang.
Bereidheid het meest "nabije gevoelige kostbaar gekoesterde" te onderzoeken welke rol zij vervult in en buiten ons is zo bevrijdend voor mij geweest dat letterlijk het dak eraf ging . . Voorheen de hemel. Dat heb ik heel fysiek ervaren. Een belangrijk hulpmiddel/brug hierbij vond ik in het quantumfysische veld te gaan kijken en wat wij als menselijk wezen wel en niet zijn en waaruit onze directe realiteit is opgebouwd.. uit vele vele velden en lagen bestaan en...ja enerzijds ons zeer beïnvloeden anderzijds wij tot heel bijzondere dingen in staat zijn. Het legt de geframde denkkaders en gekoppelde spirituele ervaringen en interpretaties bloot, kortweg wat mij/ons tot dusver aangeleerd is en van buitenaf komt. En wij maar denken hoe origineel of authentiek we zijn? Ja wij zijn van oorsprong vrij en onvoorwaardelijk. Zoals Dave zegt: "altijd vrij geweest en eeuwig gelukzalig". Maar hoe vrij zijn wij in feite om open te onderzoeken: hier en nu?
Met het werk van ondermeer Michael Talbot "Het holografisch universum" ontstaan prachtige en jazeker ontluisterende ontdekkingen. We mogen onszelf gaan herzien in alle zin. En dat betekent alles te onderzoeken in hoe het zich verschijnt aan ons, onze eigen heilige huisjes. Au! hoor ik. Ja dat is zo. Een laatste vaststelling: het doet onze liefde voor waarheid zo goed en het brengt ons op een geheel nieuwe manier in verbinding tot elkaar en dat is voor mij ons gezamenlijke beloofde land.
Nu wij de proto mensheid, in een semi slaven staat gehouden door en met allerlei drogredenen, wat weten wij nog van samen zijn, een éénheid vormen, het is een ieder voor zich, en zoveel en zo snel mogelijk aan zijn trekken komen, en dit wordt de mens met de paplepel in gegoten,
de zo caled leiders, zijn het killen niet waard, alles wat voor de mens, ieder mens het heiligste van het heilgste is zijn ziel, wordt voortdurend fijn gemalen, gekneed tot iets onmenselijks ben oud zal het niet meer meemaken helaas, de grote schoonmaak van de menselijke wereld, groet Jenne
Toch.. hoe helder het er ook staat in een zekere pure eenvoud, gaat het daar echt om allereerst en allerlaatst? Of gaat het mogelijk nog om iets anders.. Maar zijn we dat zicht min of meer kwijt, vergeten? En hoe komt dat?
Zelf ervaar ik dat de bijdrage van Dave het verst gaat (lees precies wordt) door de vraag te stellen: wat zeg je nu eigenlijk met woorden als "jezelf zijn?" Wat is dat "jezelf zijn?" Wat is "zelf?" Waaruit is het opgebouwd? In feite zegt hij, er zijn zoveel complexe (en manipulerende mijn term) invloeden dat "jezelf zijn" een behoorlijke uitdaging is om te ontdekken - detecteren- laat staan zijn. En bestaat het wel als zodanig? Waar praten we over? Ook als het gaat over het begrip en beleving van liefde? Woorden /klanken / associaties / invulling? Als we erkennen dat wij mensen diepgaand tot op het bot tot het uiterste puntje van onze grote teen beinvloed zijn/ geprogrammeerd zijn hoe vrij zijn wij in ons denken en voelen hierover?
Wat is de rol van "liefde" binnen deze dynamiek? Kunnen of willen wij dat ook onder de loep nemen of is de liefde in deze boven alles verheven.. En zit het op een troon van onaantastbaarheid? Alles staat of valt met perceptie van waarneming.
Dit is wat het onderwerp van het artikel van Elias "Over liefde" in de diepte triggerde bij mij. De liefde als onderwerp dat toch ieder van ons op zijn tijd zal raken, mag ook op zichzelf bevraagd worden. Omdat ik twijfel aan het vermogen tot liefhebben van de mens, onvoorwaardelijkheid of de liefde zelf? Geen van dit al is er aan de hand. Tot... dat liefde alles overwint.... eh, toch een twijfel wat versta ik/wij onder "alles?" Mijn held Columbo doet het zo: "by the way sir, just one more question.. it bothers me"... met een voet tussen de deur...
Gaat de liefde als compas ver genoeg? Is dit de kern van ons mens zijn en onze realiteit? Dan toch "vloeken in de kerk of is hiermee uiteindelijk eens de kogel door dezelfde kerk..."
De vraag die mij bezighoud: hoe komt het dat "liefde" zo'n centraal krachtig fenomeen is in elk maatschappelijk segment naast "macht" en "geld". Ja je leest het goed ik zet het naast elkaar.. Het gaat mij om de aandacht en de plaats de beeldvorming de lading die het krijgt "als religie" en op zichzelf. Aan de liefde hangen stevige geladen beelden hele werelden in allerlei toonaarden en collectief als een terugkerend patroon en ook te pas en te onpas bedient het zich ervan..
Is dit een universeel of een gefabriceerd gegeven? Hoe komt het dat "liefde" het allerhoogst denk/ervaarbare in onze innerlijke en uiterlijke staat van zijn is en hetgeen er te ontdekken valt als mensheid? Dat we eerder liefde dan waarheid in onze favoriete hitlijst plaatsen? Om er dan nog maar een bij te leggen... Wat heeft het de mensheid wel en ook niet gebracht? Vragen vragen... Of weten wij gewoon niet beter en is ons eeuwen en eeuwen ingeprent dat naar iets anders zoeken niet aan de orde is...?
Bijvoorbeeld als wij op zoek gaan naar wie wij in wezen zijn van werkelijk alles ontdaan? Hoeveel herinneringen kennis bewust en onbewust dragen wij nog allen over dat laatste in ons? En hoe functioneert het in het collectieve bewustzijn... en simpelweg in dit artikel? En eerlijk gezegd tot voor kort dacht ik er ook zo over "de liefde is het waar het in essentie over gaat." Toch... it bothers me....Waarom dan toch zulk een bizarre onzalige wereld vol van menselijk lijden? Een tekort aan liefde? Of hebben we iets niet begrepen en mogen we het andere been erbij zetten en staan we slechts op een been met de liefde. Als ik daar nu eens geen enkel plaatje of theorie aanhang en het droog aanschouw. Wat is het dan? En dan komt de vraag op: welke informatie doet er echt toe en gaat recht naar de kern en bewandelt ook geen zijpaden polariteiten mannelijk vrouwelijk als een submenue (al zie ik het ook levensgroot gebeuren) maar gaat er aan voorbij?
(zie vervolg in deel 2 van deze reactie)
Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus, ach het klinkt mooie en goed, waarom zouden wij dit niet zo laten, moeten onze gevoelens gedachten dus danig worden verscheurd dat men niet meer weet tot welke club men behoord, mag je niet meer je zelf zijn binnen je Eigen etnic,
je roots aanhangen, al die jonge mensen die zich dagelijks het leven benemen, waarom ?, in wezen beschikken we over het antwoord, maar we blijven huigelen met ons zelf, Groet Jenne
wat jij hierboven schrijft is wat de onderzoekers en de mensen met die ervaringen (NDE/OBE) beschreven.
ik denk dat onze beleving in de 3 dimensionale realiteit/illusie,als een gevangenis ervaren kan worden.
maar ik zie het als een leerproces.
fff
Vreselijk vind ik mensen die al decennia bij elkaar zijn, en zich eigenlijk alleen maar hebben beperkt, en het niet willen zien. Probeer maar eens als aantrekkelijk vrouw met een man die 'getrouwd' is, te praten over onderwerpen die men deelt. Oh jee, hoe jaloers de vrouwen worden...verschrikkelijk. Het begint al bij een groet. Ik zou geen moment in zo een relatie kunnen leven. Mensen beperken zich vaak zelf, doordat ze idd helemaal niet lief hebben, maar macht uitoefenen en voordelen willen hebben, en vooral niet aan zich zelf werken.
Lees 'listen little man' van Wilhelm Reich
Liefde is het hoogste goed,
Aan de mens gegeven.
Liefde is: wat leven doet,
Van ontroering beven
Liefde is alles. Liefde is GOD.
Maakt van armen: Rijken.
Zonder Liefde, wat was ’t lot!
’t Zou op niets gelijken.
Geest van Liefde, leid ons voort.
Doordring ons van Uw Wezen,
Dan wachten wij ook ongestoord
’t Einde, zonder vrezen.
En zij ’t leven kort of lang,
Gods Liefde maakt geen sterven bang.
Liefde, alle liefde in elke vorm, is wat het leven de moeite waard maakt.
fff
RSS lijst met reacties op dit artikel