Gedurende een hele poos, misschien wel al zo’n jaar of drie, misschien vier, voel ik me aardig teleurgesteld in mijn speurtocht naar “de waarheid” en dreig steeds vast te lopen in wat ik ben tegengekomen. Wakker worden leek me ooit zo’n ultiem doel, want dan zou me alles helder op het netvlies staan en dacht ik makkelijker mijn doel te kunnen bepalen en bereiken, maar niets is minder waar. Wakker worden is totaal geen pretje en al zeker niet in de huidige samenleving.

Maar wat is dat wakker worden nou helemaal? Voor de een is het de onthulling van een waarheid, of openbare erkenning daarvan, iets wat hij/zij altijd al heeft geweten. Voor de ander slaat het compleet de grond onder z’n voeten vandaan, omdat de vaste waarden waarmee hij is opgevoed niet blijken te bestaan. In die laatste categorie valt soms mijn huidige staat van zijn en het valt niet mee om nog ergens houvast te vinden, laat staan tot een zinnig gesprek te komen met een mede-wakkere in een wereld die schijnbaar nog in coma verkeert.

Nu begrijp ik ook wat er straks nodig is aan hulpverleners (sommigen noemen zich lichtwerkers), zodra de rest van de wereld van z’n “geloof” valt en dan heb ik het niet over religie. Stel je eens voor wat een enorme ontnuchtering dat tot gevolg gaat hebben en hoeveel mensen zich zullen voelen zoals ik me nu voel. Het gevolg van een te lang bewaard geheim, kennis die geheim moest worden gehouden omdat de waarheid politiek onwenselijk of te schokkend zou zijn voor het volk. Welke kennis? De tijd zal het leren, want als me dat duidelijk was, zat ik nu niet in deze fase. Je hoort of leest ergens iets waarvan je het fijne wil weten en dan ontdek je iets wat haaks op je huidige waarden staat. Dan ga je onderzoeken, tenminste als je er voor open staat, en wil je weten of er andere signalen zijn die het eerdere bericht kunnen bevestigen. Ja, nee, ja, ja, nee, nee, waar slaat de weegschaal door naar bewijs dat de waarden zoals ik die kende niet bestaan en zelfs het tegenovergestelde zijn van wat ik ooit geloofde?

Wat een collega ooit tegen me zei: “Once the Jack is out of the box”, is hier helemaal op van toepassing, want als je eenmaal iets snapt is het onmogelijk om het te ont-snappen. De enige optie die overblijft is doen alsof het er niet is, maar je weet het gewoon. Je staat ‘s morgens op met het gevoel dat je weer helemaal in de “realiteit” terugkomt waarvan je hoopte dat het een droom was. Ik had ook liever gewoon mijn leven willen leiden zoals het er nu uitziet, want ik heb genoeg moeite gedaan en zal nog genoeg moeite moeten doen om dat goed in de vingers te houden.

Na het beschouwen en snappen wat er werkelijk speelt in de wereld, komt eerst het onbegrip en ontkenning, gevolgd door ongeloof en weerstand, dan de boosheid en uiteindelijk –als je geluk hebt niet zo heel lang daarna- de berusting en het relativeren. Als dan niet volledig de aardbodem onder je voeten is weggeslagen, beland je in een fase waarin je constructief met je kennis vooruit kan kijken en wat kan ik met het inzicht? Ja, slechts inzicht, want in veel gevallen is kennis/informatie die hoort bij het inzicht beperkt, omdat er nog veel informatie buiten ons bereik ligt of wordt vertroebeld met bakken aan desinformatie. Die beperking in de feitelijke kennis maakt het juist lastig om te praten over inzicht. Mensen die dit traject nog niet zijn ingeslagen, kijken je aan alsof je van een andere planeet komt. Ik kan je vertellen: zo voelt het ook. In welke waanzinnige wereld ben ik terecht gekomen? Te gek om waar te kunnen zijn.

Er is echter een lichtpuntje, wat te maken heeft met het morfogenetische veld, oftewel het verhaal van de honderste aap.

Het verhaal van de honderste aap begint op een eilandje waar een groepje apen leeft en zich voedt met onder andere de eetbare wortels die ze in het oerwoud vinden. De wortels, welke ze net hebben opgegraven, zitten nog vol zand en op een toevallig moment laat er eentje een wortel in het water vallen. Hij vist de wortel uit het water en merkt dat het zand er af is. Veel lekkerder natuurlijk zonder dat geknars tussen je tanden. Een andere aap ziet dat die ene aap met die schone wortel met veel groter genoegen van zijn buit zit te smullen, dus hij pakt zijn wortels en houdt ze ook in het water. Het beekje spoelt geduldig ook het zand van zijn wortels af en zie daar: schone wortels! Goed voorbeeld doet volgen en binnen de kortste keren heeft de hele groep het kunstje door. Hoe meer apen dit gedrag kopieren, hoe meer dit een onderdeel wordt van het collectieve geheugen. Zodra het patroon is overgekomen door een kritische massa van tenminste 100 apen, verplaatst het leermoment zich naar het collectieve geheugen. In de situatieschets van de apen, zal er op een zeker moment een groep apen op een naburig eiland ook wortels gaan wassen, zonder dat de apen met elkaar in contact geweest zijn.

Wat deze theorie bijzonder maakt, is dat we in de hedendaagse cultuur zijn vergeten in welke mate we met elkaar verbonden zijn. Als het verhaal van die apengroep klopt, kan dat een geweldige opening betekenen in het wakker worden van de mensheid. Wanneer de kritische massa bereikt wordt, zullen overige mensen dit in het collectieve geheugen oppikken zonder dat ze daarvoor onderwezen moeten worden. Om die reden zie je ook dat groepen in Noord-Afrika ineens allemaal in opstand komen, weliswaar vreedzaam protest, want ik heb het niet over de geregisseerde opstand door betaalde huurlingen/rebellen. Inzichten van klokkenluiders die eindelijk vruchtbare grond vinden bij (alternatieve) websites, noem maar op. Het is een gevoel dat er iets niet klopt en dat maakt dat mensen op onderzoek uitgaan.

Er was nog een mooie uitleg op een website die ik grotendeels integraal wil overnemen:

Morfogenetisch veld.

Er is genoeg onderzoek gedaan naar dit gegeven om op Internet wat te surfen. We komen uiteraard als eerste de naam Rupert Sheldrake tegen; wie over morfogenetische velden wil schrijven komt niet om Sheldrake heen.

Rupert Sheldrake studeerde natuurwetenschappen en Filosofie. Van 1967 tot 1973 werkte hij als onderzoeker en directeur biochemie en celbiologie aan de universiteit van Cambridge. Van 1974 to 1978 was hij hoofd van de planten fysiologie bij het ICRISAT in Hydrabad, India, waar hij tot 1985 werkte op het gebied van de fysiologie van tropische groenten. Hij leefde anderhalf jaar in een Ashram van in Zuid India. Hier schreef hij “A New Science of Life”, waarmee hij bekend werd door zijn visie op de morfogenese en de morfogenetische velden.

Laten we eerst de semantiek van het woord ‘morfogenetisch’ bekijken. Morfogenese staat voor de wording (Genesis) van de vorm (Grieks morfé), en het is net zo ingewikkeld als de vraag wie was er eerder: de kip of het ei? Morfogenetische velden, betekent dus letterlijk velden die vorm voortbrengen.

Sheldrake stelt dat natuurlijke systemen op alle niveaus, zoals atomen, moleculen, kristallen, cellen, weefsels, organen, en organismen door morfische velden worden bezield, georganiseerd en gecoördineerd, die een inherent geheugen bevatten.

Natuurlijke systemen erven dit collectieve geheugen van alle voorafgaande uitingen van hun soort door middel van morfische resonantie, met als resultaat dat de patronen van ontwikkeling en gedrag door herhaling in toenemende mate een gewoonte worden. Rupert Sheldrake veronderstelt het bestaan van die velden als een genetische blauwdruk voor iedere soort op aarde. Ze doordringen het gedachteveld van iedere willekeurig soort en bepalen ieder aspect van de evolutie daarvan.

De theorie van de Honderdste Aap

De theorie van de Honderdste Aap is meer dan een theorie. De trilling van verwachting vermenigvuldigt zich, tot een kritieke massa in trilling is bereikt.

Op dat precies dat ogenblik voelt iedereen, waar dan ook, de verandering. Als genoeg mensen de zelfde gedachte koesteren, wordt een gedachte van God in de Universele Energie gereflecteerd, en ogenblikkelijk door het Spel gedistribueerd.

Op dat moment voelen alle wezens binnen het frequentie bereik dat wij Aarde noemen de nieuwe vibratie en nemen die ook aan.

Het is gebruikelijk dat wij, als we ontwaken, ons bewust worden van de kracht en de creatieve mogelijkheden van het geschenk van de Violette Vlam. Dat bewustzijn spoort ons aan om onze gedachten en emoties te beheersen, en inspireert ons om de Violette Vlam te benutten. We spannen ons in om positief te denken en onze emoties te beheersen, en we richten onze aandacht op wat we in ons leven willen bereiken.

ALLES is opgebouwd uit energie, trilling en bewustzijn. Een klein deel van de uitgebreide kennis op kwantum fysica leert ons dat wanneer iets de kritieke massa bereikt, er een niet te stoppen verandering plaatsvindt. Wanneer bijvoorbeeld een elektron sneller gaat trillen, wordt het hele elektron - zodra de kritieke massa wordt bereikt - naar een hogere frequentie getild, en er is niets dat die verandering kan stoppen.

Het is blijkbaar heel belangrijk dat wij op Aarde gaan begrijpen hoezeer de morfogenetische velden bijdragen aan het bereiken van de Kritieke Massa of het onomkeerbare omslagpunt. Het is nog belangrijker dat we het niet alleen weten, maar er ook naar gaan leven. Laten we nog even kijken wat de schrijver van Een Ongewoon Gesprek met God heeft te zeggen over de Kritieke Massa.

Sommige mensen gaan ervan uit dat de kritieke massa de helft plus één is, maar dat is niet zo. Evenmin is het 25 % van het geheel, en ook niet 10 % van het geheel, en zelfs niet 5 % van het geheel. De kritieke massa wordt al bereikt als slechts twee tot vier procent beinvloedt wordt. Kijk eens naar het oppervlak van water dat gekookt wordt. Het kookpunt is nog lang niet bereikt als al meer dan de helft van het oppervlak borrelt. Het effect van de kritieke massa is exponentieel. Dat maakt het juist zo krachtig.

“Sheldrake stelt dat natuurlijke systemen op alle niveaus, zoals atomen, moleculen, kristallen, cellen, weefsels, organen, en organismen door morfische velden worden bezield, georganiseerd en gecoördineerd, die een inherent geheugen bevatten.”

Als we lezen alle natuurlijke systemen denken we natuurlijk het eerst aan water. De Aarde en haar bewoners bestaan voor het grootste deel uit water, we moeten dus grote morfische velden hebben die een inherent geheugen bevatten.

Dr. Masaru Emoto heeft duidelijk bewezen hoe dat werkt. Als je bepaalde negatieve gedachten via het morfogenetische veld naar een waterkristal zendt, of er heavy metal muziek bij draait (smaken verschillen, maar water is zonder oordeel…) wordt het watermolecuul zwaar gemuteerd, misvormd.

Surf eens naar http://www.masaru-emoto.net/english/water-crystal.html

Als je echter liefdevolle mantra’s of gebeden naar het water stuurt vormen zich de oorspronkelijke, en dus Goddelijke, structuren. Met dit in gedachten kunnen we beslissen of we de wereld naar de knoppen helpen, of de wereld helen. De morfogenetische velden wachten al eeuwen op de Honderdste Aap.

De keuze, de Vrije Wil is aan jullie!

Bronnen:

© ArjunA – www.assayya.com

www.zoom-in.nl dierenfoto van stax

http://nl.wikipedia.org/wiki/Honderdste_aap

http://nl.wikipedia.org/wiki/Morfogenetische_velden