Wat me ook opviel in het Citadel Hostel is het feit dat ik er naast jonge mensen ook regelmatig ouderen en academici tegenkom die de eenvoudige maar huiselijke sfeer verkiezen boven een meer comfortabel onderkomen in een van de vele hotels ter plaatse. Ik sprak met de wetenschappelijke onderzoekers Marius, van Roemeense afkomst en Alejandro met Mexicaanse roots, de laatste verbonden aan een Parijse universiteit. Beiden hebben een religieuze achtergrond maar ook een ongewoon frisse kijk op wetenschap en religie. Ze waren bereid om hun inzichten en ontdekkingen nader te belichten. Onder andere over wetenschap, politiek, 'kunstmatige' religie, Monsanto, manipulatie en controle

Marius Simiti, studeerde aan de medische faculteit van Montreal en wel een discipline die naar het schijnt enkel daar wordt onderwezen en die tot doel heeft om gezondheid in werksituaties en hygiëne van het milieu te bevorderen. Hij kwam naar Jeruzalem omdat hij vindt dat ieder een keer in zijn leven de heilige plaatsen zou moeten bezoeken. Hij behoort tot de orthodox Christelijke kerk en stelt vast dat zij die het voor het zeggen hebben in de wereld mensen bewust zoeken te verdelen in plaats ze te verenigen 'Dat is zo met religies en is het niet het geloof, dan zijn het vaak de verschillende nationaliteiten of opleidingen die mensen als argument nemen om muren op te richten zodat het samen een biertje drinken of ideeën uitwisselen onmogelijk wordt. Ook de verschillen tussen rijk en arm zijn gecreëerd om te verdelen.' zegt Marius.

Hij vindt dit het grootste probleem van deze samenleving en daar zijn Alejandro en ik het helemaal mee eens. 'Wat mijn afkomst betreft', grapt hij 'zijn de vooroordelen wel bijzonder groot, want alle Roemen zijn toch dieven en Roma'.

Daarbij is hij zelf heel open, tolerant maar vooral kritisch ten aanzien van de veelal corrupte politici en collega wetenschappers die zich door de industrie laten omkopen om respectievelijk wetgeving naar de belangen van de industrie aan te passen of vervalste 'wetenschappelijke' onderzoeken te publiceren, om deze politici argumenten te kunnen leveren om de wetgeving, gunstig voor de industrie te kunnen goedpraten. De slapende massa zal bij de komende verkiezingen voor het Europarlement wel weer de corrupte meerderheid van het parlement hun plaats op het pluche in Brussel bevestigen zodat Monsanto en co nog meer rotzooi en giften op de Europese markten kunnen dumpen. Ook zijn er in Brussel mensen en krachten aan het werk om meer en meer soevereiniteit van de lidstaten naar de industrie over te hevelen. Maar zoals altijd is mijn standpunt: 'Dat het zo is als het is, O.K. Maar willen we dat het zo blijft als het is?'

Soms springen we enigszins van de hak op de tak. We spraken over de lopende transformatie op aarde en dat de frequentie van de trilling van de energie nu dagelijks door de geestelijke wereld wordt verhoogd, zodat er meer Licht op aarde komt. Marius was hiervan op de hoogte en noemde me zelfs cijfers in dit verband.

Ook haalde hij het feit aan dat de tijd tegenwoordig sneller verloopt als vroeger en dat we daardoor niet meer in staat zijn om op een dag al dat te realiseren waartoe we vroeger in staat waren. Ook hier noemde hij weer cijfers: Een huidige dag bevat volgens hem nog maar rond zeventien tot achttien uur van wat onze vroegere dagen inhielden. Ik wist dan weer dat dit komt omdat ons hele zonnestelsel een stuk richting centrale zon is opgeschoven.

Marius heeft lange tijd in Noord Amerika doorgebracht en vergelijkt het jachtige leven aldaar met het meestal rustiger tempo in Europa. Ginder, zo Marius, komt ieder tijd tekort en de mensen rennen daar van de vroege morgen tot de later avond en hebben eigenlijk nergens tijd voor. Zelfs in een stad als Buenos Aires ligt het tempo beduidend lager.

Dat is voor mij eerder een kwestie van cultuur want de tijdsduur in absolute zin moet toch wel overal op aarde gelijk zijn, neem ik aan.

Alejandro, de Mexicaans-Parijse wetenschapper is ook van dat alles op de hoogte en knikt regelmatig ter bevestiging van onze stellingen. Hij geeft onderricht aan een Parijse universiteit en is net begonnen aan een nieuwe studie van het Palestijns recht en de cultuur tijdens de eerste eeuwen van onze jaartelling.

Nu voegt hij aan de discussie over de devaluatie van de tijd toe dat het leven in Parijs even jachtig is als in de grote steden van de V.S., terwijl in Mexico in vergelijking de tijd veel rustiger verloopt. Nu heb ik zelf het gestreste leven in Parijs heel goed leren kennen, maar ken er ook plekken waar de tijd lijkt te zijn stilgestaan. En daar heb ik me graag teruggetrokken misschien wel om nog een overblijfsel van de sfeer te proeven uit mijn vroegere incarnaties ter plaatse.

Uiteindelijk een vreemd fenomeen wat we 'tijd' noemen. Naar gelang het niveau van bewustzijn kan ieder naar eigen goeddunken tijd rekken of inkorten en invullen. Don Juan in Carlos Castaneda's boeken zei eens dat het geheim van het leven daaruit bestaat om de tijd te doen stilstaan. Indertijd wist ik niet goed wat hij daarmee bedoelde. Nu is het zo dat ik weet dat we de tijd doen stilstaan als we met ons bewustzijn in het Hier en Nu gefocaliseerd zijn en blijven. Tijd heeft dan zijn vroegere betekenis grotendeels verloren, het gaat enkel nog om de kwaliteit van dat, wat we doen, de kwaliteit van het moment. Kwaliteit wordt de maatstaf.

Marius en Alejandro

We praten ook over de opgroeiende jonge mensen waarvan velen de opdracht hebben om de huidige samenleving te transformeren. Mensen zoals Marius, die een medisch preventieproject ontwikkelt en ik van mijn kant spelen voor de dertigjarige Alejandro een pioniersrol die zijn later werk vereenvoudigt en mogelijk maakt, zoals hij ook ooit pionier zal zijn voor de daarop volgende generaties. 'That is the way it works'.

Marius drukt het zo uit: 'De aan ons volgende generaties nemen ons werk op waar wij het hebben laten liggen en zetten het voort. Maar als ik terug kijk dat moet ik vaststellen dat de mensheid in de laatste tweeduizend jaar niet veel heeft bijgeleerd. De machthebbers bouwen nog steeds muren om de onderlinge communicatie en uitwisseling van ideeën onmogelijk te maken. Een grove fout van de wetenschap is het uitsluiten van God, de verwijdering van de spirituele dimensie. Zo ontstaan er twee verschillende wegen, de wetenschappelijke en de spirituele, terwijl het in feite om een enkele weg gaat.

Hoe meer wetenschappelijk onderzoek je doet hoe meer het duidelijk wordt dat er een macht bestaat die het universum regeert. Ik noem die kracht God. Officieel volgt de wetenschap enkel de logica waarbij de spirituele aspecten worden uitgeschakeld. En dat kunnen we gewoon niet doen omdat het spirituele wel degelijk deel van onze werkelijkheid uitmaakt. Hoe kan iemand dat in Gods naam van elkaar scheiden?”.

Elias: 'Uit de hermetische filosofie blijkt dat in de oudheid wetenschappers en machthebbers eerst als priesters dienden te worden ingewijd, voordat ze hun beroep mochten uitoefenen. Deze priesters waren op de hoogte van de kosmische wetten zodat hun wetenschap steeds een spirituele basis had. De scheiding begon toen met name de medische wetenschap uit de tempelwetenschappen werd geïsoleerd.'

Marius zegt hierop dat er meer en meer wetenschappers zijn die de twee wegen weer samenvoegen en de spirituele dimensie in hun werk integreren. Volg je de officiële weg, dan ben je verplicht je steeds verder van het spirituele te verwijderen.

Alejandro voegt er aan toe dat de officiële wetenschap het spirituele gewoon tracht te vernietigen. Hij noemt als voorbeeld de onrust onder deze wetenschappers als er gesproken wordt over een leven na dit leven. Marius zegt daarop dat deze wetenschappers op die manier iets kunstmatigs scheppen dat geen steek houdt. Ik haal hierbij de veel gebruikte uitspraak aan: 'Wat ik niet zie bestaat ook niet' en voeg er aan toe dat dit soort wetenschap gelimiteerd wordt door haar eigen definities.

Marius knikt en zegt dat in werkelijkheid enkel onze eigen verbeelding ons grenzen stelt. 'Het is juist daarom dat we met elkaar discussiëren en onze ideeën uitwisselen om onze grenzen te kunnen verleggen, om onze lat hoger te kunnen leggen.

'

Een van de grootste filosofen van de twintigste eeuw', vervolgt hij, 'was ongetwijfeld René Guénon, die naar mijn overtuiging de meest duidelijke en directe visie had over het leven en de spirituele aspecten ervan. Tegenwoordig wordt er van alles door elkaar gehaald. De meeste mensen stellen zich helemaal geen vragen. Misschien dat vijf percent van de wereldbevolking zich vragen stelt. Maar hoeveel van die vijf percent hebben antwoorden gevonden? Guénon heeft die antwoorden. Op dit gebied wordt ook veel gefantaseerd. De meeste filosofen hebben er maar op los gefilosofeerd, het lijkt veel op een spel, maar dat brengt ons niets.'

Ik haak daarop in door te stellen, dat het meeste gefilosofeer enkel plaats vindt vanuit en binnen het mentale en daarom geen verbinding heeft met het absolute weten van de ziel.

Alejandro heeft een Joodse moeder en een katholieke vader en heeft het over de polemiek die er bestaat tussen Joden en Christenen. Hij vindt dat je God niet kunt controleren. 'Het tegendeel is waar', zegt hij. 'Hetgeen me als Jood interesseert zijn de boodschappen van Jezus. Ik heb respect voor iemand die zich laat doden voor zijn overtuiging.' Ik citeerde de conclusie van John, de Zuid Afrikaan, voor wie de belangrijkste opdracht in het leven bestaat uit het realiseren van de verbinding met God. De godsdienst neemt daarbij slechts een ondergeschikte rol in. En daar kunnen we ons allen bij aansluiten.

Ik vraag Marius voor wat meer informatie over zijn wetenschappelijke werk. Zijn opleiding plaatst hem ergens tussen arts en ingenieur. Voor hem is het moment gekomen voor een heel nieuwe wetenschap samengesteld uit wat hij noemt: Preventica en Inventica (preventie en onderzoek/uitvinding). Om dat serieus te kunnen ontwikkelen is er veel geld nodig, maar dat wordt niet ter beschikking gesteld.

Zijn vraag aan de medische wetenschap is om hem de ruimte te geven om vóór de behandeling de preventie in te voeren. Als basis voor zijn project kunnen de data dienen die in de medische wereld al bekend en voorhanden zijn.

Marius: 'Tot nu toe werd preventie niet serieus genomen omdat de opvatting heerste dat de geneeskunde alle problemen kon oplossen. In mijn familie zij er velen werkzaam op medisch gebied en allen zeggen dat ze de toestand van patiënten eventueel kunnen verbeteren maar nooit in staat zijn om ze te genezen. In Montreal kwam men in de jaren zestig tot de conclusie dat de technische ingenieurs nooit de taal van artsen zouden kunnen verstaan. Er bestaat geen gemeenschappelijke taal. Om een antwoord hierop te vinden is daar die tak van wetenschap ontstaan. Hoe meer onderzoek we doen hoe duidelijker het wordt dat we alles in de context van het milieu moeten bekijken.

Telkens als er nieuwe problemen opdoken werd ons gevraagd wie er zich mee zou willen bezighouden. De ingenieurs kunnen er geen oplossingen voor vinden omdat ze medisch niet geschoold zijn en omgekeerd begrijpen de artsen de technische problemen niet. Zo ver ik weet zijn er geen andere universiteiten die zich met deze problematiek bezig houden. Ik heb me gespecialiseerd in voedselveiligheid : H.A.C.C.P (Hazard Analysis Critical Control Points). De regering gebruikt de resultaten van ons onderzoek in alle voedselfabrieken. Overal waar voedsel wordt geproduceerd wordt HACCP toegepast. Vandaag de dag is dat ginder verplicht.'

Ik vraag wat Marius van de praktijken van Monsanto houdt. Marius: 'Voor mij is Monsanto een van de grootste criminele organisaties ter wereld. Vijftien jaar geleden heb ik een document gelezen van een vijftigtal pagina's formaat A4 waarin te lezen stond dat vanaf de jaren zeventig Monsanto in staat was om alle dieren en planten van deze planeet genetisch te manipuleren. Misschien is dit een weinig overdreven, langs de andere kant ligt dit duidelijk in hun interessesfeer. Ze hebben overal te wereld drinkwatervoorzieningen opgekocht, zaadbanken en dergelijke, alles om de hele voedselvoorziening te kunnen controleren. Ik geloof ook dat ze wegen zijn ingeslagen waarbij uiteindelijk zal blijken dat hun die controle ontglipt, want bij het inslaan van nieuwe wegen duiken er altijd zijwegen op waarvan zij denken dat dit hun streven naar volledige controle niet in de weg zal staan. Daarom zullen ze, winstgericht zoals ze zijn, geen geld investeren in onderzoek naar de consequenties van deze laterale wegen'.

Elias: 'Deze laterale wegen zijn voor mij de schadelijke effecten van hun doen en laten, waarvoor ze geen enkele interesse hebben. En als deze schadelijke bijwerkingen voor ieder duidelijk worden, dan zijn er genoeg 'wetenschappers' te vinden die tegen vorstelijke vergoedingen 'wetenschappelijk' onderzoek publiceren dat aangeeft dat schadelijke effecten wetenschappelijk niet zijn vast te stellen, waardoor de corrupte politici zonder kleerscheuren te vrezen wetgeving kunnen goedkeuren, die de markten openen voor deze schadelijke producten. Ook is het zo dat de industrie universiteiten financieel ondersteunen, waardoor ze hun grip op het onderzoek nog kunnen verstevigen.

Het is vastgesteld dat de meerderheid van de Europarlementariërs niet de burgers dienen die ze geacht zijn te vertegenwoordigen, maar de belangen van de industrie en van zichzelf, natuurlijk. Dat blijkt uit de stemresultaten bij dergelijke uiterst belangrijke wetgeving waarvan de inhoud van de door de parlementariërs ingediende amendementen meestal woordelijk zijn overgenomen uit de teksten waarmee de industrielobbylisten met hun gigantische budgetten de parlementariërs overstelpen. En dan spreken we nog niet eens over de Eurocommissarissen. Après nous le déluge... (Na ons de zondvloed).'

Marius: 'Om nog een voorbeeld te geven over de invloed van de industrie op het regeringsbeleid: Begin jaren negentig werd in Québec een elektrische auto ontwikkeld met een actieradius van zo'n 400 kilometer. De industrie bekeek deze ontwikkeling met argusogen, bang om hun controle op de gang van zaken te verliezen. Over het hele project werd een videoreportage uitgezonden, die ik gezien heb, waarna ik in de kranten las dat de algemeen directeur was ontslagen, dat de hele ontwikkelingsafdeling werd ontbonden, alle wetenschappers en ontwikkelaars werden over het land verspreid terwijl het voertuig werd gedemonteerd en de onderdelen in een hangar werden opgeslagen. Naar mijn mening gebeurde dat hoogst waarschijnlijk onder druk van de Amerikaanse auto-industrie.'

Ik vraag Marius waarom hij uitgerekend hier in het Citadel Hostel koos te verblijven. Marius: 'Ik vind hier het wezenlijke wat ik ook in een duur hotel kan vinden, het is een gebouw met charme, ik houd van de sfeer het is een plaats waar je makkelijk contact maakt. Hierdoor was het ook mogelijk dat we gisterenavond al een interessant gesprek hadden. Het is belangrijk dat we elkaars inzichten en ideeën uitwisselen en informatie ontvangen over nieuwe onderwerpen.

Aan Alejandro vraag ik hoe hij zijn Joods geloof beleefd. Op dat moment komt de jonge vrouw uit Hawaii naar ons toe en biedt gebak aan. Ik dank haar en zeg dat we het met plezier later zullen eten. Alejandro antwoordt op mijn vraag:: 'Mijn moeder was als Joodse niet erg religieus en mijn vader was katholiek. Thuis werden deze religies niet gepraktiseerd. Dat moest ik buitenshuis doen. Voor mijn vrienden en familie was ik katholiek. Ik ging naar de mis ofschoon ik niet gedoopt was. Nochtans beschouw ik me niet als een katholiek, noch als Jood in religieuze zin.' Elias: 'In etnische zin?' Alejandro: 'Ja, per slot van rekening geloof ik in God, maar behoor niet tot een religie. Zou ik naar de Joden gaan, dan worden daar de Christenen aangevallen en ga ik naar de Christenen, dan is het daar precies hetzelfde naar de Joden toe.'

Marius: 'Ja, het komt weer op hetzelfde neer, de scheiding van mensen, net zoals de verschillende nationaliteiten tegen elkaar worden uitgespeeld. In Roemenië worden steeds weer de verschillen met de Hongaren onderstreept.'

Alejandro: 'Ik zou niemand kunnen aanvallen. Zelf wordt ik wel aangevallen omdat ik de wetten van het geloof niet naleef. Daarom wordt ik als idioot en erger uitgemaakt. Ik ben voor reconciliatie tussen de verschillende groepen. Geen mens is perfect. We zijn hier om onze ervaringen op te doen, om te leren Wat de bestaande verschillen betreft, de mensen hebben alles ingewikkeld gemaakt, terwijl het in feite eenvoudig is. God houdt van ons allen en wij zouden de anderen moeten liefhebben als onszelf. Maar ik denk dat het moeilijkste juist is om onszelf lief te hebben. En dat is onze opdracht: Leren onszelf lief te hebben. Het is moeilijk en ingewikkeld. Maar naar mijn mening is dit het enige 'gebod' van Jezus.'

Marius: 'Het is inderdaad heel simpel, elkaar gewoon respecteren. Wat er in feite gebeurt is dat de machthebbers de informatie naar de massa toe geheim houden, ze aansluitend manipuleren om de massa daardoor makkelijker te kunnen controleren. Ze stellen alles in het werk om dit te kunnen handhaven. Dat is door de hele geschiedenis zo geweest, al duizenden jaren. Het gebeurde van het kleinste dorp tot in het grootste imperium. De macht grijpen en dat op eender welke wijz om dan te kunnen controleren. Vanaf het moment dat deze machthebbers enig inzicht in de spirituele werkelijkheid kregen, hebben ze dit misbruikt om nog meer te kunnen controleren.'

Alejandro: 'Aan de andere kant hadden veel mensen die ervaring, om gemanipuleerd te worden, ook nodig. Het zijn ervaringen op weg naar de vrijheid.' 'De weg naar de vrijheid is lang', haakt Marius in, 'En het verwerven van de vrijheid verloopt stapsgewijze.'

Alejandro: 'Neem nu het katholicisme, niet naar de mis gaan op zondag is een zonde. Ik ga naar de mis als ik daar behoefte aan heb, als daarvoor een spirituele aanleiding bestaat. Naar de mis gaan kan geen mechanische of technische zaak zijn. Daarom is de spirituele ervaring ook totaal verschillend van mensen waarvan de ene groep 'verplicht' naar de kerk gaat en de andere groep enkel vanuit een behoefte gaat vanuit het hart. In de spirituele werkelijkheid bestaat er geen verplichting. Als ik honger heb, dan eet ik. Heb ik dorst dan drink ik. Heb ik behoefte aan een spirituele ervaring, dan ga ik naar de kerk.'

Marius: 'Ja dat is de vrijheid van een mens die bezig is zichzelf op te bouwen, zichzelf te realiseren. Die verplichting bestaat overigens niet in het orthodoxe, Christelijke geloof.

Zelf haal ik nog aan dat, ofschoon ik tot geen enkele religie behoor, een van mijn beste vrienden een Evangelische pastor is en dat hij en ik op spiritueel gebied precies dezelfde visie hebben. Hij tracht die dan ook in zijn preken zoveel mogelijk tot uitdrukking te brengen. Natuurlijk aangepast aan het religieus bevattingsvermogen van zijn gehoor.

Alejandro: 'Ik sta de religie niet vijandig tegenover. Elke religie is enkel een bepaalde manier om de dingen te bekijken. Ook al is het een mechanisch en gereglementeerd gebeuren, het is een weg zoals er meerdere zijn. En het aspect manipulatie: Er zijn ook mensen die zich graag laten manipuleren, die behoefte hebben aan een kunstmatige religie. Allen die niet nadenken leven in een kunstmatige religie.'

We besluiten met z'n drieën, dat ook die weg een belangrijke ervaring is.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

http://www.elias-medium.info/NL/

Vorige Bijdrage:

.John is een  'zwarte'  Zuid Afrikaan uit Kaapstad met ook 'witte' voorouders, zoals hij het zelf uitdrukt. Die 'witten' waren de Boeren. Vandaar dat hij  Afrikaans spreekt, ook thuis met zijn vrouw. Ofschoon we beiden vloeiend Engels spreken, praten we gewoonlijk elk in onze moedertaal en verstaan elkaar uitstekend. Toen hij voor zijn huis bij een overval door zijn hoofd werd geschoten had hij een buitenlichamelijke ervaring die zijn leven compleet veranderde.

Het Citadel Hostel is werkelijk een bijzondere ontmoetingsplaats waar mensen met diepe inzichten, met bijzondere ervaringen en verhalen elkaar vinden en uitwisselen. Vaak zijn het mensen met een heel diepe spiritualiteit die in of buiten de religies wordt beleefd. John is zo'n  mens die wel enkele heel speciale ervaringen heeft meegemaakt. Hij maakt deel uit van de Pinkstergemeente, maar is helemaal niet van mening dat zijn kerk de waarheid in pacht heeft. De essentie van zijn betoog:  'Het geeft niet of je jouw spiritualiteit in en vanuit een kerkelijk genootschap tot uitdrukking brengt of daar buiten. Waar alles om draait is het tot stand brengen van een directe verbinding met de Schepper.

John: “Om over Israël te praten of Israël te ervaren zijn twee heel verschillende zaken. Je moet gewoon hier zijn geweest om te weten wat Israël in werkelijkheid betekent. Je moet hier zijn om de verschillende mensen te ervaren, om het land en de cultuur te ervaren. Je moet gewoon hier zijn om te weten wat dat alles is. Velen praten over dit land, maar ik kreeg de gelegenheid om het te ervaren. En mijn conclusie is dat we voor Israël moeten bidden. We moeten voor Israël bidden en voor mij was dat een openbaring”.

John spreekt langzaam maar met volle overtuiging en vanuit zijn hart. Hij heeft een aangename stem die je meteen meesleept door zijn enthousiasme dat voortgesproten is uit diepe spirituele ervaringen. Het begin van ons gesprek wordt begeleid door het klokkengeluid van de Christelijke kerken dat het spirituele karakter van het interview nog onderstreept. Het is zondag na Pasen. We zitten aan de keukentafel terwijl anderen op het gasstel hun eten bereiden of uit de koelkast dat nemen wat ze vandaag voor hun ontdekkingstocht door Jeruzalem of het Heilige Land aan eten nodig hebben. Het is een komen en gaan, dat ons gesprek helemaal niet  stoort. Integendeel, het is deel van het Hier en Nu en vormt de omlijsting van zijn betoog.

John: “Als je hier bent en het land en de mensen ervaart, de cultuur, de sfeer, dan is er maar een conclusie mogelijk en wel dat voor Israël moet worden gebeden. En ik kan nu een heel ander verhaal vertellen nu ik het allemaal zelf heb mee gemaakt. Ik heb kennis genomen van de Orthodox Joodse en van de Christelijke kant van het verhaal. Ik heb de woorden van beide zijden meegemaakt. De woorden werden echter aan het Joodse volk gegeven en dat vind ik prachtig. Het is een bijzonder mooi feit dat we steeds als een schat moeten hoeden. Dit is het enige volk op aarde waaraan God het woord heeft gegeven. En zij hebben dat woord beschermd. Wat ook de interpretaties van het woord  moge zijn, zij hebben het voor de komende generaties bewaard. En het is voor die reden dat we voor hen moeten blijven bidden”.

Elias: “Ik heb een Palestijnse vriend, die me op zekere dag vroeg, of het niet beter zou zijn om van het Heilige Land te spreken in plaats van Israël om dat dit beide volkeren zou eren, ook al omdat dit land zowel voor Joden, Christenen en Palestijnen heilig is.”

John:  “God spreekt over Israël, over de mensen van Israël. Hij spreekt niet over het land Israël. Voor mij is het heel duidelijk dat de mensen van Israël in Gods hart een speciale plaats innemen. Wij, die deel uitmaken van andere volkeren moeten dat gewoon accepteren. Het is een feit. Als God over Israël praat, dan is er geen twijfel mogelijk, hij spreekt over Israël als een volk. Het is ook zo dat Israël gedaan heeft wat het gedaan heeft. Maar andere volkeren hebben niet het recht om over dit volk te oordelen.

Elias: “In feite hebben we nooit het recht om over wie of wat dan ook te oordelen. Aan de andere kant ben ik ook niet blind en zie wat er in dit land gebeurt.

John: “Ik kom uit een land dat een systeem van onderdrukking heeft gekend. Ik weet er alles van. We hebben er heel erg onder geleden. God haat onderdrukking. Hij heeft ieder gelijkwaardig lief, maar hij haat onderdrukking”.

Elias: “God haat niet omdat hij letterlijk Liefde is. Daarom zou ik eerder een ander woord kiezen. Want als ik haat zie in iemands energieveld, dan is dat een lelijke kleur en een blokkade die de drager werkelijk geen goed doet. Dus is het voor mij onmogelijk aan te nemen dat God ook zo functioneert. Mensen zoals jij die hebben meegemaakt om door blanke mensen gehaat te worden moeten toch door die ervaring een dieper inzicht hebben gekregen wat Liefde is, toch”? En dan kun je zeggen, in een dergelijke situatie zou ik heel anders reageren, met respect en Liefde reageren, juist dank die ervaring van gehaat te worden. Mensen zijn gewoon om hun eigen functioneren op God te projecteren en denken dat hij emoties heeft, kwaad kan zijn, kan haten en wat nog alles meer. Maar God is onvoorwaardelijke Liefde en waar die is, kan geen haat bestaan. Dat is mijn visie”.

John: “Ja, het beste voorbeeld hiervan gaf onze overleden president Nelson Mandela. Hij werd levenslang gevangen gezet. Uiteindelijk werden er dat zevenentwintig. Hij ervoer wat onderdrukking is. Hij werd als een jonge man gevangen gezet met de bedoeling dat hij daar tot aan zijn levenseinde zou verblijven. En toen hij werd vrijgelaten zei hij: 'Ik wil met deze mensen samenwerken. Ik kan hun zelfs tonen wat Liefde is. En door dat te doen, liet hij hun zien hoe ze zich zelf konden bevrijden. Hij haatte niet. Het is niet Gods bedoeling dat mensen anderen onderdrukken. Maar door zijn Liefde kan hij ieder van elke vorm van kluisters bevrijden”

Elias: “Kun je iets meer over jezelf vertellen? Hoe zou jij je zelf willen omschrijven? Wie ben je”?

John: “ Ik ben iemand die in de seculiere wereld werd opgeleid. Maar er kwam een punt in mijn leven, dat ik me realiseerde dat niets van dat alles werkelijk belang heeft. Waar het om draait is jezelf met God te verbinden. En elk menselijk wezen op aarde moet dit klaarspelen. Elk mens moet zich realiseren dat dit de werkelijke opgave is. Het geeft niet op welk gebied je werkzaam bent, God heeft je capaciteiten meegegeven die je op aarde voor het welzijn van allen moet aanwenden. Maar het meest belangrijke is dat ieder zich met God verbindt. Ik ben in mijn leven tot het punt gekomen dat ik me dat voor eens en altijd eigen maakte”.

Elias: “Door een specifieke gebeurtenis?"

John: “Ik heb veel ervaren. Maar het meest belangrijke is dat God tracht om zich met mij te verbinden. Dat heb ik door mijn dromen ervaren en ook dat ik het moest klaarspelen dat God heel vrij met mij zou kunnen communiceren. Dit zodat ik hem kan begrijpen en kan doen wat hij me vraagt om te doen. Ik wil naar zijn geest leven. En God heeft ons geschapen en een enkele opgave meegegeven en wel om ons met hem te verbinden”.

Elias: “Kun je iets meer over die ervaringen vertellen”?  

John: Ik had die buitenlichamelijke ervaring in de schaduw van de dood. Ik was buiten mijn lichaam en hoorde een stem, net zo duidelijk als ik jou hoor spreken. Ik werd overvallen, neergeschoten en bleef voor dood liggen.
Op dat moment heeft God ingegrepen. Het gebeurde zo'n tiental jaren geleden en het was enkel om me te tonen dat hij baas is over leven en dood. Deze gebeurtenis veranderde mijn leven totaal. Ik begreep dat ik door God met een zeker doel ben geschapen. Op dat moment was ik nog niet bewust, maar door deze gebeurtenis kreeg mijn leven zin en inhoud. Ik kreeg een doel. En dat doel was om me met hem te verbinden.

Op het ogenblik dat ik in mijn hoofd werd geschoten stond ik voor mijn huis. Ik verliet onmiddellijk mijn lichaam,  Ik zag de overvallers en hun wagen en hoorde een stem zeggen: 'Ik ben hier niet om je te helpen. Neem je bezittingen van de straat en ga naar binnen'.

Ik smeekte om mijn leven omdat ik dacht tegen de overvallers te praten. Ik zei, neem alles maar laat me leven. En God gaf me dat leven. Eerst toen werd ik bewust van het feit dat ik tegen God sprak. Terug in mijn lichaam besefte ik dat ik bloedde en dat er van mijn bezittingen niets gestolen werd. Mijn wagen was er nog en rest lag op straat uitgespreid. Mijn vrouw zei dat ze me niet had willen roepen. Ze had het schot gehoord en wist dat ik was neergeschoten. Ze was heel bang dat ik niet zou antwoorden, mocht ze me roepen. Op dat moment ging ik terug in mijn lichaam en zei haar dat ik net was neergeschoten en vroeg om  hulp te halen. Ik stond op en liep naar mijn buurman. De volgende dag liep ik weer naar mijn buurman en zag inderdaad het bloedspoor. Dat was een bewijs dat ik in mijn fysiek lichaam had gelopen. Toen ik de weg nog eens liep die ik in mijn astraal lichaam had afgelegd was er van bloed geen spoor te zien. Het was de weg waar God naast me liep. In die toestand kon niemand me kwaad doen. Dat was voor mij het bewijs dat we naast een fysiek lichaam ook nog een ander lichaam hebben.

De ambulance bracht me even later naar het ziekenhuis en ik sprak onderweg tegen de artsen. Ik vertelde hen welk een buitengewone ervaring ik net had meegemaakt. Een van hen zei: 'Meneer, je werd net neergeschoten en het is normaal om dan te denken dat je bijzondere ervaringen hebt meegemaakt. Ik zei:' Jullie begrijpen er niets van. Ik was net nog buiten mijn lichaam en God sprak tot mij'. Maar niemand begreep waar ik het over had.

God spreekt ook tijdens mijn dromen tot mij. De meeste mensen hechten geen belang aan hun dromen. Maar Hij zoekt zich via de dromen met ons te verbinden. Er zou veel veranderen in de wereld als mensen hun dromen ernstig zouden nemen en ze zouden opschrijven. Zo heb ik door de jaren geleerd dat God met mij door mijn dromen spreekt.

Om een voorbeeld te noemen: .Ik was helemaal niet van plan om naar Israël te komen. Gezien mijn budget lag dat ook zeker niet voor de hand. Toen had ik een droom waarin ik mij in Israël te midden van een aantal rabbi's bevond. Toen ik wakker werd wist ik dat dit een boodschap was om mij naar ginder te begeven en ik kocht meteen een ticket ofschoon dit financieel heel moeilijk lag. God had mij op die manier toegesproken en dus begaf ik mij op weg en maakte zo kennis met het volk en de cultuur.
 
Op mijn vraag naar zijn religieuze achtergrond vernam ik dat John tot de Christelijke Pinkstergemeente behoort. Maar hij beschouwt dit beslist niet als het ene, ware geloof. Wat dat betreft is hij heel open en tolerant. Op dat moment begonnen de kerkklokken weer te luiden, als om de waarheid van die uitspraak te onderstrepen.

John vindt wel dat onze wortels teruggaan naar het Joodse geloof en is ook naar hier gekomen om daar meer over te vernemen. We kunnen nog veel van de Joodse mensen leren, vindt hij, Als ik hem vraag naar zijn visie over de soms heftige onenigheid tussen de verschillende Christelijke religies in Jeruzalem, brengt hij dat terug naar het verschillend interpreteren van de teksten, die hij 'het woord van God' noemt, Dat was en is zo bij de Joden. En hetzelfde probleem speelt bij de Christenen. Wij aanvaarden het woord maar beginnen het vervolgens te interpreteren zoals het ons het beste uitkomt, zegt hij. Voor hem is de kern van de zaak om ons op het woord van God te concentreren en niet op de uitleg die de mensen daaraan geven. 'Door de jaren heen zijn we zo verdeeld geraakt - vervolgt hij - dat we nu weer naar Gods woord moeten terugkeren'. Op mijn laatste vraag hoe hij dit hostel ervaart kreeg ik het volgende antwoord.

John: “Dit was mijn eerste ervaring om in de open lucht te slapen en dan nog wel op een dak. Ik kan alleen maar zeggen dat ik daar het best mogelijke uitzicht heb, wat naar mijn idee in Israël mogelijk is. Ik kan van hier de Tempelberg zien, de koepel en de bergen rond Jeruzalem. Het is ook een buitengewone ervaring om door de klokken van de kerken gewekt te worden. Verder de geluiden van de culturele activiteiten, waardoor je moeilijk lang kunt uitslapen. Dat alles wil ik zeker mee terug naar huis nemen. Ook de mensen die hier naar toekomen zijn heel vriendelijk, zodat ik er makkelijk contact mee kreeg. Ik heb hier vrienden gemaakt. Ook was het goed te weten in een veilige omgeving te verkeren. Ik kon mijn persoonlijke bezittingen, mijn bagage en tassen gewoon laten liggen. Ook om zo van de open lucht te kunnen genieten was voor mij een prachtige ervaring. Het was veilig, aangenaam en er heerst een huiselijke sfeer en dat ver van mijn thuis verwijderd”.

John uit Kaapstad en Beate uit Berlijn

Vorige bijdragen:

In het Hostel liep ik Beate tegen het lijf.  Zij is verpleegkundige voor kinderen en werkt sedert twintig jaar op een afdeling voor orthopedie en chirurgie van een ziekenhuis in Berlijn. Ze vertelde me dat ze aanvankelijk helemaal geen idee had van het bestaan van alternatieve genezingsmethoden. Maar na de geboorte van haar zoon kreeg deze een heftige reactie door het toedienen van een eerste vaccinatie. Het kind kreeg koorts, huilde constant, sliep haast niet meer en kreeg een aantal allergieën. Het probleem was vooral te weten wat te doen om die allergieën kwijt te spelen. Eerst toen hoorde ze over alternatieve methoden. Ze wilde er meer van weten en besloot tenslotte enkel bioresonantie en homeopathie toe te passen waardoor na een tot twee jaar de problemen waren opgelost.

Daarna heeft ze haar kinderen niet meer laten vaccineren uitgezonderd de verplichte inentingen voor het kunnen volgen van schoolonderwijs. Die werden wel tot een minimum beperkt en steeds homeopathisch begeleid om de negatieve effecten op te vangen. Ze is daarna begonnen met homeopathie voor zuigelingen en kinderen te studeren en heeft zich verdiept in de Bachbloesemtherapie. Van dat moment werden haar kinderen enkel nog op deze wijzen behandeld. Veel steun ondervond ze steeds van een vriendin die een opleiding homeopathie had afgesloten en ook als 'Heilpraktikerin' op dit gebied veel ervaring had.

Met vijf jaar kreeg haar zoon een fikse longontsteking die ze ook enkel met homeopathische middelen behandelde en zo kon genezen. Daarbij werd ze door de artsen ook niet onder druk gezet om het op de klassieke wijze aan te pakken. De kinderarts wist dat ze absoluut geen antibiotica wilde laten toedienen en zo genas het kind door een volledig natuurlijke behandeling. Wel werd haar zoon constant door de kinderarts in de gaten gehouden en begeleid zonder dat deze met allopathische middelen ingreep. Ook functioneerde het kind achteraf op alle niveaus een stuk beter, was oprechter, meer open en vrijer. 'De longen' zegt ze, 'hebben altijd met de uitdrukking van mensen te doen'.

De vazallen en corrupte 'wetenschappers' van de farmaceutische industrie gaan gewoon verder te beweren dat homeopathie en alle andere natuurlijke methoden nep zijn.

'In Berlijn', zo Beate 'zijn er steeds meer artsen te vinden die wel diagnose stellen maar dan de mensen vrij laten om hun eigen behandeling te kiezen. Het heeft zich werkelijk over de hele stad uitgebreid. Ieder die een dergelijke aanpak zoekt, vindt die ook makkelijk. Er zijn artsen die zich ook in alternatieve behandelingen hebben bekwaamd of die enkel ondersteunen. Maar het is in ieder geval zo dat het overal wordt geaccepteerd. Vroeger, zo'n vijftien jaar geleden moesten de homeopathische middelen nog in een een lade verborgen blijven en in het geheim worden toegediend om discussies te voorkomen. Nu staan ze gewoon open en bloot op de nachtkastjes naast het ziekenhuisbed.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
http://www.elias-medium.info/NL/

 Meer van Elias in Bovendien:

http://bovendien.com/component/finder/search?q=Elias&Itemid=53

Vorige bijdrage:

Ik word wakker op een smalle matras tussen een defecte wasmachine en enkele droogtrommels in de 'laundry', de wasruimte van het Citadel Hostel in Jeruzalem. Ik had in een normaal bed of onder de sterren op het dak kunnen slapen, maar deze ruimte is 'just fine for me'.

De titel van mijn nog onvoltooid boek over het Heilige Land: “My Jesus Trail starts in Jerusalem” kondigt al aan dat voor mij, om de voetstappen van Jezus te volgen niet Nazareth maar eerder Jeruzalem in aanmerking komt als startpunt voor deze vrij nieuwe pelgrimstocht. Het leven zelf voerde me naar deze plek. Dit aan het begin van mijn eerste reis en wel tegen half vier in de vroege morgen. En ofschoon er aanvankelijk heel iets anders werd gepland kwam ik niet samen met mijn vriend in het voor ons gereserveerde hotel buiten de oude stadsmuren terecht maar op mijn eentje in de oude binnenstad, hier, 'on the very spot' waar ik deze woorden schrijf. Hier, is het Citadel Hostel, Marks Street 20 en gelegen op een steenworp afstand van Jaffa Gate. Een herberg, zal ik maar zeggen, die voor jong en oud en dag en nacht openstaat. Een hostel, zoals ze dat hier noemen, dat door Palestijnse mensen wordt gerund en waarvan de leden van de staf werkelijk hun best doen om het de gasten zoveel mogelijk naar hun zin te maken.

Voorzien was aanvankelijk een zeker comfortabeler onderkomen maar mijn vriend kon op het laatste moment niet vetrekken. In Tel Aviv bleek dat het telefoonnummer van ons hotel dat hij mij op het laatste moment op een papiertje in mijn hand had gedrukt niet klopte, zodat ik even niet wist waar ik midden in de nacht nog een onderkomen zou kunnen vinden. Maar zoals altijd is er in tijden van nood een oplossing nabij. Zo werd ik door een Italiaans jong koppel op sleeptouw genomen en kon in het overvolle hostel onaangemeld net nog één vrij plaatsje op het open plat dak onder de prachtige sterrenhemel vinden. Daar was juist nog ruimte voor een enkele eenpersoons matras. Ik kreeg nog een slaapzak mee en dook erin. Ik was 21 uur in touw geweest en was dan ook meteen in een diepe slaap verzonken.

Ik zou hier veel langer blijven dat dat ik bij het ontwaken de volgende ochtend had kunnen dromen. Niet alleen oefende dit hostel als plaats een sterke aantrekkingskracht op me uit, zeker vanwege de positieve energie. Maar ik kreeg bij het lopen vrij snel pijn in mijn linkerbeen en was zo in zekere zin ter plaatse geblokkeerd. Vrij snel bleek dat ze een vrijwilliger zochten om in het hostel te helpen. Dat leek me voor mij een goed idee want zo zou ik zeker makkelijk alle informatie over het Heilige Land kunnen vinden die ik nodig had voor mijn boek en bovendien een andere, meer insider blik op allerhande toestanden kunnen krijgen. Ik melde me aan en kon meteen beginnen.

Mijn werk nam een uur of twee in de ochtend in beslag en s-avonds moest ik het slapen op het dak organiseren. Hier bleken wel tot vijfenveertig mensen te kunnen overnachten en dat tegen een zacht prijsje. En, zoals ik al meteen bij aankomst had gezien, werd er druk gebruik van gemaakt. Een ideale ontmoetingsplaats. Verder zijn er naast kamers ook enkele slaapzalen met stapelbedden, waar ook velen overnachten. En toch sliepen heel wat mensen nog het liefst op het dak in de vrije lucht en onder de sterren.

De gasten komen uit alle windrichtingen, natuurlijk veel jonge mensen maar ook ouderen die de energie van de stad en het Heilige Land willen proeven. Vaak uit religieuze redenen, maar ja, er zijn meer en meer jonge mensen, die met religie niet veel op hebben en hun eigen individuele, spirituele weg bewandelen. Zo komt hier ieder aan zijn trekken. En elk mens ontvangt, zoals overal overigens, de ervaringen die voor de eigen ontwikkeling op elk gegeven moment het meest noodzakelijk zijn.

 Ik was hier deze keer, mijn derde reis, juist op tijd voor het paasfeest. Op Goede Vrijdag trekken de gelovigen masaal naar de Via Dolorosa en wel zo massaal dat ik het een goed idee vond om me daar verre van te houden. Ik besloot op een ander dak van het hostel in mijn eentje te mediteren. Dat duurde van kwart na twee tot kwart na drie. Om klokslag drie uur voelde ik dat ik begon te leviteren. Waarschijnlijk met mijn astraal lichaam dat langzaam maar zeker een halve meter als het ware omhoog werd getild terwijl ik voelde dat mijn fysiek lichaam nog altijd op de stoel zat. Dat was een van de diepere ervaringen die ik in deze stad tot nu toe heb meegemaakt.

Heel fijne momenten ook door de gesprekken met de gasten hier, zoals met de Joodse vrouw uit Hawaii die de zo typische zachte en open energie uitstraalt die ik me van Hawaii herinner. De energie van Lemuria, het verdwenen continent, waarvan Hawaii in een ver verleden de bergtoppen vormden. Hefcibah is geen Amerikaanse inwijkeling maar een autochtone jonge vrouw die en haar Joodszijn en haar cultuur ernstig neemt en dus haar geloof intensief belijdt maar zich ook sterk voor onafhankelijkheid van haar vaderland inzet. Bij elke maaltijd nodigt ze ook onbekende mensen uit om het door haar met veel liefde klaargemaakte eten te delen. Aloha.

De gasten kunnen in de keuken dus hun eigen voedsel koken en het overschot in een grote heel nieuwe koelkast kwijt. Er wordt wel gevraagd om de datum van vertrek op de dozen of plastic zakken te schrijven, zodat er geen ruimte wordt ingenomen door eten van mensen die al zijn vetrokken. Gegeten wordt er aan de keukentafel, waaraan ik nu dit artikel schrijf of boven op het dak, dat uit verschillen de niveau's bestaat en waar ook een grote en een kleinere tafel het toelaten om onder het eten nog van het adembenemend panorama over Jeruzalem te genieten. Zelf gebruik ik de keukentafel graag om mijn teksten te schrijven.

 Ik vind het prachtig om mensen te ontmoeten die, zoals ik, aan de roep van Jeruzalem gevolg hebben gegeven. Voor welke reden dan ook. Meestal vraag ik waarom ze hier zijn, wat ze hier zoeken en of ze gevonden hebben wat ze zoeken.

Bea komt uit Londen. Ze is twintig jaar oud en groeide op in een Joodse omgeving. Haar moeder hecht veel waarde aan het Jood zijn. Voor haar vader is de Joodse identiteit eveneens belangrijk, maar voor een heel andere reden. Hij is een spiritueel mens zonder echt religieus te zijn. Voor hem biedt de Joodse religie met zijn rijke tradities een ideale basis voor een hecht familieleven. Vandaar dat de Joodse feestdagen voor hem het middel bij uitstek zijn om zijn gezin samen te brengen en te houden.

Zelf voelt Bea eerder als haar vader, waardeert het dank zij de Joodse tradities, sterke en hechte familieleven. Het geloof als zodanig speelt in haar leven geen rol. Ook spiritualiteit niet, niet bewust zal ik maar zeggen, want spiritualieit dient enkel geactiveerd te worden, maar is alszodanig deel van elk mens, bewust of onbewust. Ofschoon dat ze zich zelf ziet als een puur wetenschappelijke geest, komt nu en dan een diep spiritueel begrip naar boven, En als ik met haar praat dan voel ik dat we veel op een zelfde manier zien en ervaren. Als twintigjarige had ik destijds natuurlijk bij lange niet een dergelijk scherp inzicht, noch haar vertrouwen in het leven of haar daarmee samenhangend zelfvertrouwen. Dit is weer een bevestiging van mijn overtuiging dat toch op zijn minst een deel van de jongere generaties heel bewuste wezens zijn met de levensopdracht om de hedendaagse samenleving op aarde te transformeren. Natuurlijk zijn maar weinig jongeren hiervan bewust. Dat zou ook vaak veel te vroeg zijn omdat het een reeks noodzakelijke dualistische ervaringen in de weg zou staan. Alles op zijn tijd.

www.elias-medium.info

Ook in Jeruzalem:

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.