altOnderstaand artikel geeft achtergronden over de beroemde datum 21 december 2012 en de relatie van de overgang van het beginsel van collectiviteit naar uniciteit.

Achtergronden aangaande de datum 21 december 2012: het einde of een geboorte??

De datum 21 december 2012 wordt meestal beschouwd als een einddatum, namelijk een einddatum van de zogenaamde "Lange Telling" een kalender die volgens de klassieke Maya's (levend van circa 200 - 900 AD) is begonnen te tikken in het jaar -3113 (historisch genoteerd als: 3114 v. Chr.). De Maya's bezaten veel mystieke kennis, die terugging tot meer dan 3000 jaar geleden, gerekend vanaf de tijd waarin zij zelf leefden. Die kennis is met name uitgebreid beschreven in de Maya-stad Palenque.

Daarbij wordt met name de hele ontwikkeling rond de geboorte van het tijdperk, waar de Lange Telling een uitvloeisel van was, beschreven. Het is zinvol dat te beseffen, want daarmee wordt duidelijk dat de creatie van een nieuw tijdperk niet op één dag plaatsvindt, maar dat daar een heel proces mee is gemoeid dat zich over een bepaalde tijdsperiode uitstrekt. Wel is het zo dat de Maya's op vele monumenten refereerden naar die ene dag die beschouwd kan worden als dé geboortedag, de geboortedag van een tijdperk gedurende welke de mens zich steeds verder heeft afgescheden van de natuur en de kosmische orde, terwijl animisme van lieverlee werd vervangen door religies. In dat kader is 21 december 2012 ook weer zo'n geboortedag en daarbij hoort zelfs een geboortetijdstip (zie verder).

De Lange-Telling-kalender is te vergelijken met een digitale klok met een aanduiding van uren, minuten en seconden. Echter de Lange Telling gebruikt geen 3 (zoals de klok), maar 5 tijdseenheden, waarvan de langste tijdsperiode de "Baktun" wordt genoemd (een Baktun is gelijk aan 400 Tun: 400 "jaren" van 360 dagen).

Er bestaan echter veel misverstanden over de interpretatie van datgene wat de Maya's hebben opgeschreven. De teksten die de "oprichting van de wereldboom" in het jaar -3113 beschrijven eindigen allen met: "er waren voltooid 13 Baktun" (zoals deze). Die zin wordt meestal zo geïnterpreteerd dat het overeenkomt met het einde van een vorige periode van 13 Baktun en vandaar dat vele bronnen vermelden dat het overeenkomt met een datum 13.0.0.0.0. Dat is echter onjuist: net zoals een 24-uursklok nooit 24:00:00 aanwijst en na 23:59:59 terugspringt naar 00:00:00, is dat ook het geval voor de periode van 13 Baktun, waarbij de datum 12.19.19.17.19 de volgende dag overgaat in 0.0.0.0.0. Het misverstand bestaat daaruit dat een voltooiing heel wat anders is dan een einde en men wordt op het verkeerde been gezet door de term "13 Baktun" wat namelijk niets anders is dan een benaming voor de tijdsperiode van 13 Baktun die dat tijdperk zou gaan duren. In combinatie met het simpele gegeven dat de beschrijving van de creatiehistorie steevast eindigt met "er waren voltooid 13 Baktun" is dus een enigszins verkort weergave van het gegeven dat de oprichting van de wereldboom van een tijdperk dat 13 Baktun zou gaan duren was voltooid. Het echte begin van de Lange Telling - evenals het einde - ligt daarvoor: de Lange Telling eindigde al op 1 juni 2012 (12.19.19.17.19), terwijl 2 juni 2012 dus het begin van de nieuwe cyclus van de Lange Telling behelsde (de datum 0.0.0.0.0; vergelijk met de reset van een klok). Ook bij talloze andere gebeurtenissen fungeerde de Lange Telling als een inwijdingsdatum (b.v. de incarnatie van de ziel, voorafgaand aan de geboorte), met een verwijzing naar de toekomst voor de echte gebeurtenis die daaruit voortvloeide (in dit voorbeeld de geboorte).


De creatiegeschiedenis van het nieuwe tijdperk

De relatie tussen wat er zich op kosmologisch niveau afspeelt en de geschiedenis is een nog tamelijk onontgonnen vakgebied, al heeft mijns inziens het bestuderen daarvan vele malen meer nut dan laten we zeggen het deeltjesonderzoek middels een deeltjesversneller, of het laten rondrijden van een karretje op Mars op zoek naar sporen van organisch materiaal. De relatie die we met de kosmos hebben raakt direct aan het leven. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat wanneer we daar ons weer meer bewust van worden en dat gaan toepassen dit de onderliggende menselijke relaties ten goede komt. Echter nog nooit eerder liepen meerdere cycli tegelijk af en om die reden was het niet mogelijk te putten uit eerdere ervaringen. Wel is duidelijk dat de manifestatie van een nieuw tijdperk altijd pas na de geboorte plaats zal vinden.

De nuldatum van 2 juni 2012 moet in dat kader gezien worden als een bevruchting, de incarnatie eerder nog, van de nieuwe tijd of in symbolische zin het begin van de groei van een babytje dat op 21 december 2012 ter wereld komt. Het is me daarbij ook duidelijk dat we op aards niveau weinig of niets hebben gemerkt van het gegeven dat "er in de kosmos eentje hoogzwanger is". Pas nadat "het babytje" geboren is kan het zich gaan manifesteren. De periode van 2 juni tot en met 21 december 2012 was een inwijding op kosmisch niveau, waar de manifestatie op aards niveau achteraan hobbelt.

Wat ik vooraf niet heb kunnen vermoeden, maar een van de lessen is geweesd die ik heb geleerd, is dat de geboorte van het nieuwe tijdperk niet voorafgegaan wordt door een einde, zelfs niet als daarbij een aantal cycli tegelijk aflopen. Daarentegen is er na het einde van de Lange Telling (en andere cycli) op 1 juni 2012 een vacuüm ontstaan: Terwijl het economische klimaat op die dag een dieptepunt bereikte (met name de beurzen kelderden zo'n 2%), brak daarna een periode aan waarbij de illusie werd gecreëerd dat de crises onder controle zijn en wezenlijke vooruitgang wordt geboekt: Op aards niveau lijken de oude (duistere) krachten zich sindsdien eerder te hebben versterkt dan dat zij zijn verzwakt. Na 1 juni zagen we daarom op papier een geleidelijke verbetering van het economische klimaat, wat zich uitte in akkoorden, optimische geluiden en stijgende beurskoersen.

Echter duidelijk is wel dat er vanaf 21 december krachten in het werk zullen worden gesteld die afbraak van bestaande machtsstructuren bevorderen en versnellen, terwijl tegelijkertijd het perspectief van het nieuwe zichtbaar wordt. Het betreft de omschakeling van een maatschappij die is gebaseerd op collectief gedragen ideologieën en religies die elkaar bestrijden en op gespannen voet met elkaar staan naar een maatschappij die is geënt opde aansluiting van eenieder op zijn unieke kern, van waaruit zijn unieke levensopgave, roeping, beroep gestalte krijgt. Die individuen worden op hoog niveau aangestuurd, wat op den duur elke aardse structuur overbodig maakt. Hieronder haal ik enkele veranderingen aan die dat met zich meebrengt.

Hoewel duidelijk is dat de geboorte van het nieuwe tijdperk in de nacht van 21 op 22 december plaatsvindt (zie ook onder), is dat niet de enige "dag van de goden". Het is namelijk gebleken dat ook de dag vóór en na de geboorte een belangrijke impact hebben op een blauwdruk (dit is gebleken uit onderzoek van individuen in relatie tot hun geboortedag). In verband met de direct aantoonbare relaties met het verleden zijn hierbij de dagen 21, 22 en 23 december belangrijk, waarbij - afhankelijk van waar je woont - de geboorte op 21 of 22 december plaatsvindt.

Parallel daaraan wordt op 24 december een godheid geboren.


Collectiviteit versus uniciteit

De maatschappij is momenteel volledig georganiseerd langs het beginsel van de groepsidentiteit: Mensen sluiten zich vrijwel altijd aan bij een collectief: een ideologie of religie. De "samenleving" is dus een verzameling van groeperingen die hun leven vorm geven vanuit een bepaalde ideologie of religie waar men zich bij thuis voelt en waaraan men zijn identiteit ontleent. Zo'n groepering kent in het algemeen een hiërarchische structuur, die vorm geeft aan de ideologie of het geloof. Het gaat om een subjectief "thuis voelen", "horen bij" en is meestal geworteld in opvoeding en/of tradities. Binnen zo'n collectief is geen plaats voor afwijkende meningen of gedrag: rebellen worden niet getolereerd. Soms wordt geweld ingezet om mensen te dwingen zich tot een specifiek "geloof" te bekeren.

Wie denkt dat dat Middeleeuwse praktijken zijn die in het moderne "vrije" Westen niet langer voorkomen slaat naar mijn mening de plank volledig mis. Het wijdst verbreide "geloof" is namelijk het geloof in (neo-)liberalisme en het daarmee in samenhang staande kapitalistische en monetaire systeem. De wijze waarop mensen gedwongen worden zich tot dat geloof te bekeren is ontluisterend: wie de menselijke maat boven "de markt" stelt dreigt te worden gemarginaliseerd tot een betekenisloze schim in de maatschappij. Scholen zijn verworden tot leerfabrieken, waarbij ogenschijnlijk goed ogende prestatiecijfertjes van de school gesteld worden boven de belangen van de leerlingen. Gezondheidszorg is verkwanseld aan commercie en de tucht van de markt, gedreven door de perverse prikkel om zoveel mogelijk te behandelen. In ontwikkelingslanden, waar wij onze rijkdom aan te danken hebben, is de situatie nog veel ernstiger en kan er gesproken worden van regelrechte uitbuiting, waarbij je als mens helemaal niets voorstelt. Aan de positieve zijde schept het deemoed en saamhorigheidsgevoel, zaken die onze "samen"leving nog altijd grotendeel ontberen.

Het is uitermate belangrijk ons te realiseren dat in de nieuwe tijd samenlevingen zich niet organiseren vanuit welke gemeenschappelijke noemer dan ook: elke poging om mensen bij elkaar te brengen op basis van een gemeenschappelijke visie, ideologie, ideaal of geloof stoelt naar mijn mening op een illusie. Daarentegen zijn het juist de verschillen die mensen bij elkaar brengen en die van 1 + 1 = 3 maken. Het gaat er immers om samen te werken met mensen die datgene voor je doen waar je zelf slecht in bent. Ieder levert daarin zijn eigen unieke bijdrage. Ik ben onthutst, verbijsterd, geshockeerd zelfs bij het gegeven dat ik dat principe nog altijd maar zelden aantref in bijeenkomsten. Nog altijd wordt er gezocht, gefilosofeerd vanuit een gemeenschappelijke noemer, met als gevolg dat je paradoxaal genoeg daarmee volledig alleen komt te staan. Het gaat niet om resonantie (wat heb ik met de ander gemeen), maar altijd om de verbinding; de verbinding, de brug enerzijds naar mensen die je kunnen helpen om je levenstaak te volbrengen en anderzijds die brug, die missende schakel en helpende hand van je zelf naar anderen bij datgene wat zich aandient.

Het is belangrijk in te zien dat uniciteit en daarmee gepaard gaande indiviualisering welhaast de tegenpool is van egocentrisch gedrag. Dat laatste ontstaat vrijwel altijd vanuit de groepsdynamiek en de daarmee gepaard gaande pikorde binnen die groep/dat collectief; al zal dat gedrag zich vaak ook daarbuiten vestigen. Die pikorde, concurrentiedrang wordt ons feitelijk met de paplepel ingegoten vanuit het liberale gedachtengoed, vaak in samenhang met het concept van "survival of the fittest".

Daarbij zij aangetekend dat ik tevens merk dat de frictie ontstaat vanuit het gegeven dat steeds - meestal onbewust - het signaal van de zogenaamde "Dreamspell-Tzolkin" de ingang is van waaruit men per definitie aansluiting zoekt op de gemeenschappelijke factor. Dreamspell betekent droombetovering en heeft betrekking op de gemeenschappelijke visie, ideologie of ideaal die de geest in vervoering brengt en van waaruit een ideologie, visie of religie vorm wordt gegeven. Wanneer echter niet wordt doorgeschakeld naar de uniciteit van eenieder (met de Kosmische Tzolkin als onderliggende scheppende kracht) en niet wordt ingezoomd op het individu of datgene wat nodig is om tot de vervolmaking van het zelf te komen, leidt dat er toe dat de uniciteit van elk mens nauwelijks uit de verf komt/kan komen met als gevaar dat men uiteindelijk als betekenisloze schim, in een desolate staat wordt afgeserveerd en buiten de maatschappij wordt geplaatst. Het zijn de verschillen die er echt toe doen en daadwerkelijk verbinden, niet de overeenkomsten, zoals dat bij een kudde of een school vissen het geval is. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat dat een belangrijke oorzaak is van het gegeven dat mensen met ernstige psychische klachten in instellingen, opvanghuizen en dergelijke belanden. Het valt me ook op dat vaak de kracht van de geest nog als belangrijkste scheppende kracht wordt gepromoot. Het is daarentegen de kracht van het hart, de verbinding, die er echt toe doet. Die kan echter alleen tot stand komen als de programmering vanuit een gemeenschappelijke ideologie of ideaal wordt opgeheven en de geboorte van het nieuwe tijdperk zal daar op zijn minst een belangrijke aanzet toe geven, want hier ligt een groot maatschappelijk probleem dat op de deur bonkt.


Verandering in leiding en leiderschap

Het kan niet anders dan dat ook leiderschap een dramatische omwenteling ondergaat: leiding is een illusie, want de echte leiding vindt vanuit de schepping plaats en de mens fungeert slechts als instrument daarvan (vergelijk de Hindoeistisch/Boedhistische visie: alles is maya - een illusie). Hieronder volgt een opsomming, maar het heeft niet de pretentie volledig te zijn:


De charismatische leider

Dit is de "traditionele leider" die mensen aan zich weet te binden vanuit zijn charismatische persoonlijkheidskenmerken. Hij, zelden een zij, vertegenwoordigt een ideologie, visie of religie en stemt zich dus af op een collectieve stroming. Omdat een dergelijke stroming zich altijd afscheid van het grote geheel en hij vanuit zijn functie zich per definitie identificeert met de betreffende stroming is hij de facto altijd behept met een sterk ego, zonder welke geen charisma mogelijk is.

Astrologisch vertegenwoordigt hij de principes van Jupiter (leiding, charisma, aantrekkingskracht) en Neptunus (collectieve stroming, visionair). Hij zal echter in de toekomst zijn eigenschappen ten dienste moeten stellen van het volgende:


De leiding van een komeet

Cheiron is een in 1977 ontdekt object in ons zonnestelsel dat de naam (dwerg)planeet niet mag dragen. Het is daarentegen een brok steen van slechts enkele honderden km doorsnede met de bijzondere eigenschap dat het de facto een komeet is en zich ook als zodanig gedraagt. Kometen vinden alle hun oorsprong uit een wolk van objecten op een gigantische afstand van de zon (de zogenaamde Oort-wolk). De afstand tot de zon is dusdanig groot dat de zon van daaruit nauwelijks helderder schijnt dan de helderste sterren aan de hemel. Vanaf de aarde zijn deze objecten niet waarneembaar, maar het bestaan daarvan wordt aangetoond door de verschijning van kometen aan de hemel. Cheiron is ook ooit lid geweest van die wolk en draagt de principes daarvan nog altijd in zich. Kometen hebben door hun (van oorsprong) gigantische afstand tot de zon slechts een zeer zwakke binding met de zon. Slechts heel af en toe raakt een brokstuk uit zijn baan en komt dan na duizenden of soms zelfs miljoenen jaren vlak bij de zon om van daaruit kortstondig de bekende spectaculaire aanblik van de komeet ten toon te spreiden. Cheiron is in zijn baan tussen Saturnus en Uranus de drager van de verbinding met het transpersoonlijke en in zijn relatie met kometen ver van de zon vertegenwoordigt hij het principe van het gegeven dat de zon slechts een ster is als alle andere sterren. Cheiron is daarom onzichtbaar en leeft vanuit het besef hoe klein en onbetekenend hij is in het onmetelijke universum. De zon stelt zichzelf centraal, maar Cheiron heeft daar geen boodschap aan. Daarentegen stelt hij zich uiterst bescheiden, dienstbaar maar ook praktisch op in het grote geheel en vertegenwoordigt het principe van Maagd: de tegenhanger van Vissen (het principe van het collectief). Hij heeft nauwelijks een ego, als hij dat al heeft, en is in zijn oorspronkelijke verbinding met het universum daarom bij uitstek geschikt als zuiver kanaal voor universele wetten te fungeren.

Ik ben tot bovenstaand verhaal geinspireerd omdat ik merkte dat er totaal geen inzicht en begrip bestaat van verschillen in leiding en hoe die zich manifesteren. Cheiron staat voor de innerlijke leiding en ik vermoed dat deze vooral tot zijn recht komt in een samenwerking met de getransformeerde charismatische leider (die niet in collectieve ideeën verstrikt raakt).


De (zuivere) rebel/revolutionair

Dit is iemand die net als de komeet Cheiron uitgaat van zijn innerlijke leiding en in opstand komt tegen systemen, ideologieën en religies. Hij stelt zich echter veel actiever op. Belangrijk is dat de rebel niet overgaat tot het omverwerpen van het systeem en vervangt door een ander (in zijn ogen "beter" systeem). Dit spelletje heeft zich eindeloos herhaald in de geschiedenis en dat zien we nu ook weer gebeuren in Egypte. De zuivere rebel gaat echt uit van zijn innerlijke leiding. De planeet die daarbij hoort is Uranus, met als sterrenbeeld de Waterman.


De relatie met de piramiden van Egypte

De piramiden van Egypte geven precies weer wanneer het nieuwe tijdperk geboren wordt, namelijk 21 december 2012 om 22:18 lokale tijd (21:18 MET). Een satellietpiramide verwijst naar een onbekend object in de dierenriem, namelijk 23º en 10' in Weegschaal. Volgens mijn oorspronkelijke inzichten zou het verwijzen naar een "planeet X" of een licht aan het firmament. Echter het is me nu duidelijk dat de lokatie van "planeet X" een driedubbele verwijzing in zich draagt die van belang is voor de onderliggende boodschap, namelijk:

- De locatie komt overeen met een "longitude" van ruim 203 graden. Net als de 203 lagen van de piramide van Cheops verwijst het naar de periode van 203 dagen van het einde van de Lange Telling (1 juni 2012) tot de geboorte van het nieuwe tijdperk op 21 december 2012.

- Het lijkt nogmaals te verwijzen naar de exacte locatie van de zon, waarbij de graden overeenkomen met boogminuten en boogminuten worden boogseconden (0º, 23' en 10" Steenbok), wat klopt voor de stand van de zon op het tijdstip van 22:18. Het is dus een verwijzing naar de geboorte van de vijfde zon. Tevens is het een knipoog naar "zonneastrologie" die in verband staat met de tropische dierenriem, want:

- De locatie valt ongeveer samen met de ster Spica op 24º en 2' in Weegschaal volgens de tegenwoordig gangbare tropische dierenriem. De ster Spica verwijst daarentegen naar de traditionele siderische dierenriem, waarbij de ster Spica overeenkomt met de overgang van Maagd naar Weegschaal (precies halverwege de dierenriem). Deze dierenriem wordt nog steeds toegepast in India. Het wordt nog verwarrender wanneer we bedenken dat Westerse astrologen voor wat betreft de siderische dierenriem in het algemeen gebruik van een daar weer vanaf wijkende siderische dierenriem, waarbij voor december 2012 een stand van 24º, 55' en 31" Weegschaal in de tropische dierenriem gelijk wordt gesteld met 0º Weegschaal in de siderische dierenriem. De verwijzing naar de traditionele dierenriem met de ster Spica als referentie wordt inzichtelijker bij wat er gebeurt wanneer de positie van "planeet X" (23º en 10' Weegschaal) wordt gemiddeld met die "moderne" stand van circa 24º en 55' Weegschaal: het valt namelijk vrijwel exact samen met de positie van de ster Spica: het traditionele baken van de siderische dierenriem.

Conclusie: De piramiden van Egypten wijzen niet alleen naar de datum en zelfs tijdstip van de geboorte van de vijfde zon, maar heeft als onderliggende boodschap dat we daarbij de overgang maken van een zonne-astrologie (gebaseerd op de zogenaamde tropische dierenriem, waarbij 0 graden Ram gedefinieerd is als het begin van de lente) naar een sterrenastrologie (met Spica - de middelste ster van de dierenriem - als referentiester). Niet langer draait de wereld om onszelf (de zon), maar wordt geleefd vanuit het beginsel dat de zon slechts een ster is zoals alle andere sterren. De ster Spica op per definitie 0º Weegschaal staat daarbij symbool voor de verbinding.

Marc Smulders

19 december 2012, 12 Imix, Long Count 0.0.0.10.0

zie ook: www.33mm.eu/nl/