X Factor, wie kent het niet, wereldwijd wordt dit programma gebruikt om mensen aan de buis gekluisterd te houden, zoals er zoveel programma’s zijn om mensen uit het werkelijke leven weg te houden, het leven dat je met elkaar hebt, je familie, je gezin.
Af en toe werkt de formule van TV niet zoals ze zou moeten werken, afstompend en duf makend. Deze keer was zo’n moment dat TV, het omgedraaide effect kreeg, mensen met de neus op de keiharde feiten drukt en even vraagt om een moment van bezinning. Je voelt het aankomen, een gevoel van grootsheid, wat wij mensen zijn, wij zijn groots, wij beseffen het alleen veel te weinig.
Emmanuel Kelley, een jonge knul die zijn eigen leeftijd niet eens zeker weet omdat hij samen met zijn broer, te midden van de oorlog in Irak, als vondeling in een park gelegd is in een schoenendoos, zonder legitimatie, zonder paspoort, zonder enige indicatie wanneer en waar ze geboren zijn. In het park werden ze gevonden en naar een weeshuis gebracht alwaar ze enige jaren van hun leven vertoefden, meestal achter gesloten deuren om ze te beschermen tegen de gruwelheden van de oorlog. Beide jongens hebben afwijkingen aan hun armen en benen.
Emmanuel vertelt;
“ Toen ik mijn moeder door de gangen van het weeshuis zag komen aanlopen, was het alsof een engel aankwam lopen. Ze heeft ons meegenomen naar Australië, heeft ons laten opereren, heeft ons een opvoeding, een thuis gegeven en onvoorwaardelijke liefde.”
De jongens werden geboren zonder enig vooruitzicht, mismaakt door de afwijkingen, ( dat Westerse machten in hun munitie gebruiken en jarenlang verspreid door een land blijft liggen met alle gevolgen van dien. De uitzichtloze situatie krijgt een fantastische wending wanneer een vrouw uit Australië zich meldt en de jongens wilt adopteren. Het geluk dat ze nooit verwacht hadden kregen ze toch. Ze staan beide positief in het leven en stralen uit dat ze ondanks hun afwijkingen groots zijn, niet omdat ze goed kunnen zingen, niet omdat ze zielig zijn, neen, omdat ze het leven omarmen en andere mensen laten zien hoe mooi het leven kan zijn als wij er voor elkaar zijn.
Een onbedoeld mooie les voor de mensen die het zagen en nog zullen zien, en dat op TV!
Geniet!
Gevonden op de site van Snips.
zou je a.u.b. de Coach Outlet willen beletten dat ie 'reclame' hier plempt??
ik vind het onbeschoft om een topic te vervuilen!
en ik weet wel betere winkels om m'n spullen die ik nodig heb te kopen.
Dat we van wieg tot graf gekneed, belazerd, belogen, bestolen, uitgebuit en vergiftigd worden, zowel letterlijk als figuurlijk,is me al heel lang duidelijk.
Ik heb het gevoel dat in de komende tijd veel apen uit mouwen gaan komen en de adders onder het gras gaan verschijnen.......wat daar het resultaat van zal zijn....
Ik heb ook geen tv hier...al jaren niet meer.
Ik ga zo ff op de wereldbol klikken en lezen.
Dat alles een illusie is daar kauw ik nog steeds op maar zolang ik in m'n 3-d-verpakking zit doet het nog steeds pijn als ik op m'n duim sla!
Ik kom opzeker nog ff terug....hier of op je blog.
Mvg,
René.
Nou, René aan mijn eigen overdenkingen ligt het mijns zinzien niet zozeer! klik maar eens op de werldbol naast mijn naam. Veel lees plezier en bedenk goed. Zelfs die jongen op t.v, zelfs dat is een illusie maar waarschijnlijk weet je dat allang!
Het is maar wat je er zelf als overdenking uithaalt.
Hee, Nexus,
Alles ok?
Ik heb gemerkt dat als je die spam-code verkeerd tikt, dat dan je hele bericht verdwenen is.
Lastig.
Mvg,
René.
Vandaaruit begin ik mijn redenatie dat deze keer het verkeerde effect bereikt werd, waarschijnlijk onbedoeld.
Bedankt voor de warme en de kritische reacties.
Acties zonder eigenbelang bestaan inderdaad niet, inderdaad, zelfs de moeder heeft gehandeld op basis van eigenbelang ( zelfs bij het verkrijgen van een goed gevoel is er al geen sprake meer van belangenloosheid. Ik krijg ook een vies onderbuikgevoel van de gedachte aan geld verdienen, bekendheid verwerven etc. middels andermans leed, hetgeen dagelijkse kost is en veelal aangestuurd wordt door "de media" en diens tranentrekkende programma's. Maar dit wetende, dan maar "verstandig" de ogen sluiten en niet voelen, laat staan handelen, zelfs wetende dat de kans groot is dat de mensen die het meest lijden het minst geholpen worden?
V.w.b. het opstellen in slachtofferrol? Vind het erg kort door de bocht, dus men heeft iets meegemaakt, al dan niet bewust, en nu weer doorademen en mond houden? Wellicht verklaarde de jongen het één en ander omdat hij er "anders" uit ziet en hierbij het één en ander voor te zijn? Misschien behoort dit tot acceptatie c.q. verwerking? Weet jij het, weet ik het?
Daarnaast zijn baby's, hoe klein dan ook, net echte levende wezens die kunnen voelen, ervaren,zelfs zij kunnen eenzaamheid ervaren, maar simpelweg niet over vermogens beschikken om zaken te relativeren, te plaatsen. Dus als je op latere leeftijd bewust wordt gemaakt van jouw verleden, en je dit niet als zodanig hebt ervaren heb je geen recht meer op emoties zoals verdriet, teleurstelling etc.?
Misschien is het moraal van het verhaal wel: "deze knul heeft een afschuwelijke start gemaakt, maar door fantastische hulp van buitenaf gelukkig toch nog een kans op geluk, liefde en een beter leven gekregen", maar verbitterd alles tot ver achter de komma uitkauwen is natuurlijk ook een optie..
Sluit me helemaal bij Ellen en Ger aan!
Mooi stukje hoor, niks teveel gezegd ;-))
Die jongen stelt zichzelf als slachtoffer op (wat hij dus niet is) en praat er graag over en z'n stiefmoeder geniet en inhaleert de energie als de geur van rozen zonder doornen, men adopteert namelijk uit eigenbelang.
Die jongen weet zich niets te herinneren want hij was net geboren dus alles is hem aan zn verstand gebracht, waarom?
Ja mijn reactie lijkt negatief maar is het niet en is ook niet zo bedoeld, het gaat mij om het zand dat men zich in de ogen laat strooien.
Maar goed ieder het zijne uiteraard en ik ben blij dat die jongen het goed heeft, was hij daar gestorven als baby had hij nooit geweten welke prachtige programma's er op T.v. waren geweest en dat zou kostelijke zonde zijn.
Tranen trekkend,heel mooi.
Dank je wel .
Ha,ha....nee hoor. 4 uurtjes geleden pas.
Maarre...al je artikelen zijn hartstikke goed en volg je al vanaf de tijd van niburu.
Ook heel fijn dat er zulke gedreven mensen zoals jij zijn. Dat mag ook wel eens geschreven worden.
Goh, heb je dat toevallig vanmiddag al gedaan?
Ik had ineens 1500 bezoekers online en dat is voor ons overdag best veel.
In elk geval fijn dat je het stukje kunt waarderen voor wat het is.
de lach en levenslust van deze jongen in combinatie met het lied zet veel mensen weer even met beide benen op de grond.
luister vooral naar de laatste zin van het vrouwelijke jurylid.
heb het gelijk op facebook geplaatst.
RSS lijst met reacties op dit artikel