Als het millenium begint dat na dit millenium komt
zullen op alle plekken ter aarde Babylonische torens verrijzen.
Het zal als Rome en Byzantium zijn.
De velden zullen leegstaan.
Er zal geen wet zijn, behalve die van zichzelf en van de eigen groep.

De barbaren zullen in de stad zijn.
Er zal niet meer genoeg brood voor iedereen zijn
en de spelen zullen de mens niet meer tevredenstellen.
En dan zullen de mensen zonder uitzicht op morgen overal brandstichten.

Johannes van Jerusalem (1042-1119)

 

 

Bewogen jaar

Het voorjaar is alweer begonnen, maar het is nog geen gouden voorjaar.
2010 was een zeer bewogen jaar. In vele opzichten. Een greep uit de wereldgebeurtenissen: aardbevingen (Haïti en Italië); ‘bijbelse zondvloeden’ (Nepal, Pakistan, de Australische staat Queensland en delen van Europa en Afrika); vulkaanuitbarstingen in IJsland (de Eyjafjallajökull), Indonesië (de Merapi), Japan en Midden-Amerika; orkanen (de VS, Australië, China), cyclonen (Chili), modderstromen, aardverschuivingen (Afrika en Europa); heftige klimaatwisselingen in de vorm van snel wisselende hittegolven en koudestromen in diverse landen; een enorme olieramp in de Golf van Mexico ten gevolge van onverantwoorde boringen vanuit olieplatform Deepwater Horizon, dat explodeerde (na het ‘dichten’ van het grote lek zou onlangs een nieuw lek zijn ontstaan waardoor olie al zo’n 100 mijl de zee in is ingestroomd); drugsoorlogen (Brazilië en Mexico); plotselinge, hevige sneeuwstormen (de VS, Rusland en China); gigantische bosbranden in het westen van Rusland (wekenlange smog in Moskou); toenemend godsdienstgeweld (India, Afrika, Egypte); voortdurende oorlogen (Irak, Afghanistan, Afrika) en nieuwe oorlogen (Kaukasus); dreigende oorlogen (Noord-Korea, Israël en aangrenzende landen) en vele aanslagen (Irak, Afghanistan, Pakistan, metro in Moskou); een bloedige aanval van het Israëlische leger op een konvooi met hulpgoederen voor de Palestijnen in de Gazastrook; stromen van tientallen miljoenen vluchtelingen over heel de wereld; revoluties (Birma, Thailand, Kirgizië); mijnrampen (China, Chili); wereldwijd duizenden seksuele schandalen, met name in de r.-k.-kerk; naweeën van de leugens over de Mexicaanse ‘grieppandemie’ (verspreid door de WHO in samenwerking met de farmaceutische industrie); ‘transportatie’ van duizenden zigeuners vanuit Frankrijk naar Roemenië; economische crises (Griekenland, Ierland, Spanje, Portugal), bankschandalen, torenhoge bonussen (inmiddels eufemistisch ‘variabele beloningen’ genoemd) op kosten van de belastingbetaler.



                Ontploffing op olieplatform Deep Water Horizon

Ieders leven is kwetsbaar


Maar ook werd weer eens duidelijk hoe kwetsbaar ieders leven is toen we begin december van het vorig jaar op de hoogte werden gebracht van het tragische verkeersongeluk in Peru, waarbij onder hen die het leven verloren ook Karel van Hufffelen was, terwijl Caroline zwaar gewond was, maar gelukkig herstellende is. In vele kranten, tijdschriften en websites is hieraan uitgebreid aandacht besteed. De as van Karel werd uitgestrooid over het Titicaca-meer, Aramu Muru Doorway en Machu Picchu. Mirthe, de dochter van Karel, ontving een deel van de as. In Op Hodenpijl, zo vernamen we, werd een bijzondere bijeenkomst gehouden, waar allen die het ongeluk overleefd hadden aanwezig waren en waar Paul van der Veldt een indringend verslag gaf en Carla ontroerende liederen zong. Voor alle betrokkenen brengt dit ingrijpende gebeuren een heel verwerkingsproces met zich mee, waar wij hun alle kracht, licht en liefde bij toewensen. Dankbaar zijn onze herinneringen aan Karel, die we, samen met Caroline, nog voor hun vertrek naar Peru uitgebreid in een hotel te Assen mochten ontmoeten. Dankbaar voor alles wat Karel op dappere wijze, samen met Caroline, in de wereld plantte (o.a. via het boek Onzichtbare risico’s in het draadloze tijdperk). Eens staan we allemaal voor het grote loslaten van de vorm om onze reis der sterren te vervolgen. Soms eerder dan we denken...

Dramatisch begin van 2011: Japan

Maar ook dit jaar begon niet veel beter. Enorme overstromingen (Brazilië, Afrika); aardbevingen in Christ Church (Nieuw-Zeeland) en Zuid-China, maar vooral op 11-03-11 in het noordoosten van Japan. Deze aardbeving had een kracht van 9,0 op de schaal van Richter en veroorzaakte een verwoestende tsunami. 

Golven tot 24 meter hoog teisterden de uitgestrekte kust van Japan. Meer dan 50 landen kregen een tsunamiwaarschuwing. Op deze zware aardbeving en tsunami volgde een lichtere aardbeving in het noordwesten van Japan (6,6). Honderden naschokken, veroorzaakt door botsende en schuivende aardplaten in de zee en in de aarde, houden de eilandengroep, die we heden ten dage kennen als Japan en die na de Atlantische zondvloed is ontstaan, in beweging. Duizenden, mogelijk tienduizenden slachtoffers zijn er te betreuren en de verwoestingen zijn enorm. Complete dorpen en stadjes werden in enkele seconden weggevaagd. Hele kustgebieden van de havenstad Sendai (één miljoen inwoners) en Minamisanriku (17.500 inwoners) werden vernietigd. De kuststad Shintona is in puin en in vele gebieden lijkt het erop alsof een aantal dolle giganten in grote woede alles door elkaar gesmeten heeft. Modderstromen, puin, verwoeste infrastructuur, stank van rottende lijken, dood en verderf, extreme sneeuwval en vorst en de uitbraak van ziektes. Honderdduizend soldaten en diverse reddingsteams zochten naar slachtoffers en bieden hulp. Angst en onrust beheersen deze – vaak letterlijk – donkere dagen. Meer dan een half miljoen mensen is dakloos, miljoenen zitten zonder elektriciteit en er dreigt een steeds groter water- en voedseltekort. De materiële schade is enorm en betekent een zeer gevoelige klap voor de Japanse economie, die al aan inflatie leed. Het zal niet lang meer duren of er zullen problemen zijn met de levering van elektronische onderdelen voor Japanse auto’s, voor computers, mobiele telefoons, camera’s, kopieermachines, chips in het algemeen en honderden andere producten. De schokgolven van de Japanse aardbeving zullen binnenkort ook zichtbaar worden in de wereldeconomie. Vele westerse bedrijven zijn wat de elektronica betreft afhankelijk van Japan. Zo is bijvoorbeeld ruim 60% van alle halfgeleiders afkomstig uit Japan en is Duitsland de grootste handelspartner van Japan. De handel tussen Duitsland en Japan omvatte in 2010 een bedrag van 30 miljard euro, om nog maar niet te spreken van de aankoop door Japan (vlak vóór de aardbeving) van miljarden euro’s aan Europese staatsleningen om de crisis van de euro te bestrijden. De Federal Reserve Bank (Fed) schat het bedrag voor het herstel van de enorme schade op ruim tweehonderd miljard dollar. Zijn de Amerikaanse banken al bezig met het opmaken van het plaatje van geldleningen aan Japan, waardoor dit technologisch geavanceerde land straks opgezadeld wordt met torenhoge schulden en afhankelijk wordt van de bankiers van Wall Street? De Japanse regering raamt de kosten voorlopig op ruim 217 miljard dollar, terwijl aangenomen wordt dat dit nog met enkele tientallen miljarden kan oplopen.
Tot nu toe is er geen sprake van paniek, hetgeen ongetwijfeld te maken heeft met de jaarlijkse trainingen van het Japanse volk om voorbereid te zijn op aardbevingen, maar ook met hun shintoïstische en (zen)boeddhistische visie op het leven.

Nucleaire ramp

Toch heerst er angst voor een mogelijk nieuwe aardbeving en tsunami; dagelijks zijn er naschokken. Maar vooral is er angst in verband met de grote problemen rondom de kerncentrale van Fukushima aan de noordoostkust van Japan, waar zes reactoren oververhit raakten en waaruit inmiddels bij een aantal radioactieve stoffen zijn vrijgekomen, die, in het geval de stralingsdosis toeneemt, niet alleen heel Japan bedreigen, maar ook Zuid- en Noord-Korea, Rusland, delen van Europa, gebieden rondom de Stille Oceaan en van de Verenigde Staten. 


  Explosie in de Fukishima kerncentrale na de tsunami in Japan 

De meest recente berichten spreken al over de mogelijkheid van radioactieve straling over de hele planeet. Greenpeace is inmiddels begonnen met het meten van de straling in de zee, vlak voor de kust van Japan, en adviseert om zeker binnen een straal van honderd kilometer iedereen te evacueren. In reactor 3 en 4 ligt het zeer gevaarlijke plutonium MOX (mengoxide), een mengsel van klassiek uranium met het gerecycleerde afvalproduct plutonium, dat twee miljoen keer giftiger is dan verrijkt uranium. Op 14 maart was er een explosie in reactor 3, gevolgd door een immense rookpluim. Wat er precies gebeurde wordt niet meegedeeld, maar als er al een paar milligram MOX tijdens deze explosie is vrijgekomen, heeft dit enorme gevolgen. Natuurlijk is er ‘geen gevaar voor de volksgezondheid’, ook al liet de Japanse regering op 23 maart weten dat kleine kinderen beter geen kraanwater konden drinken vanwege radioactief jodium in het water, dat bij hen schildklierkanker kan veroorzaken. (Sinds 22 maart werd er zelfs een lichte stralingsdosis in de lucht van Nederland gemeten, maar volgens het RIVM was er geen enkele reden voor bezorgdheid en ‘geen gevaar voor de volksgezondheid’.)
 


Stralingsmetingen rond Fukushima

Twee dagen later gold in Japan de waarschuwing alleen nog maar voor baby’s. Op 25 maart kreeg de wereld te horen dat er mogelijk een breuk in reactorvat 3 was gekomen en dat een aantal werknemers die daar in het water hadden gestaan, zeer ernstige brandwonden had opgelopen. Inmiddels zouden ze uit het ziekenhuis zijn ontslagen. In reactor 3 ligt zo’n 170.000 kilogram radioactief materiaal opgeslagen. Als dit vrijkomt, is de hoeveelheid radioactieve straling niet meer te controleren. In de nabije omgeving van reactor 3 is inmiddels gemeten dat de radioactiviteit in het water 10.000 keer de toegestane norm overstijgt. Alle werknemers zijn tijdelijk weggeroepen bij de reactoren 1, 2 en 3. Volgens ‘officiële’ berichten van de overheid zouden 17 werknemers hebben blootgestaan aan een levensgevaarlijke stralingsdosis. De berichten uit Japan zijn verwarrend en spreken elkaar vaak tegen, zodat steeds meer mensen beginnen te vermoeden dat er zich iets ernstigs afspeelt, wat niet naar buiten mag. Niet voor niets was de Japanse premier zeer boos dat hij zo weinig informatie kreeg toen de nucleaire ramp zich aan het voltrekken was. Twijfel over de waarheidsgetrouwheid van de informatie neemt toe en bijna niemand gelooft de Japanse overheid nog als er keer op keer gezegd wordt dat ‘de eigenaar van de kerncentrale’ (TEPCO = Tōkyō Electric Power Company, gelieerd aan de Amerikaanse energiegigant General Electric, die overal ter wereld kerncentrales bouwt) uitdrukkelijk verklaart dat er ‘geen gevaar voor de volksgezondheid’ is, terwijl intussen een ware exodus plaatsvindt van Japanners die niet alleen Tokio verlaten, maar ook het land.


26 maart bericht de Japanse regering dat er radioactief jodium vanuit een reactor in de zee is terechtgekomen. Nadere details worden niet gegeven, behalve dat er ‘geen gevaar voor de volksgezondheid’ is, gezien de geringe straling (1000 keer meer dan is toegestaan!). En alsof de verwarring nog niet groot genoeg is, werd op 27 maart door het IAEA (Internationaal Atoom-Energie Agentschap) meegedeeld dat het stralingsniveau in reactor 2 gevaarlijk hoog was opgelopen en dat alle werknemers uit het reactorgebouw waren geëvacueerd. De gemeten radioactiviteit zou tien miljoen keer zo hoog zijn als normaal en het beschermend omhulsel van de reactor zou ernstig beschadigd zijn, waardoor een dosis radioactief water in zee was terechtgekomen. Een paar uur later werd dit bericht door TEPCO weer ingetrokken. ‘De gegevens waren per ongeluk verkeerd gelezen en fout geïnterpreteerd.’ Het IAEA verklaarde tevens dat de nucleaire crisis weken of zelfs maanden kon duren en dat de situatie zeer ernstig was. Hopen de ‘nucleaire autoriteiten’ en de atoomlobby dat gedurende de komende weken de aandacht wel zal verslappen? 28 maart werd meegedeeld dat in reactor 2 een ‘gedeeltelijke meltdown’ (het gedeeltelijk smelten van de splijtstofstaven) had plaatsgevonden. Er bleek dus wel degelijk iets ernstigs aan de hand te zijn. Tot overmaat van ramp werd op dezelfde dag ook nog gezegd dat er op vijf plekken in de kerncentrale plutonium op de grond was gevonden, maar dat er ‘geen gevaar voor de volksgezondheid’ dreigde. Het is symbolisch dat de dag tevoren in het hart van Tokio door duizenden mensen gedemonstreerd werd tegen kernenergie. 

Dreigt er een wereldwijde nucleaire catastrofe die de kerncentraleramp in Tsjernobyl (26 april 1986, Oekraïne) vele malen overstijgt? Bij de ramp in Tsjernobyl werd een ‘gele regen’ waargenomen, die sinds vorige week woensdag ook in Japan werd gezien, maar door de Meteorologische Dienst van Japan werd toegeschreven aan pollen in de lucht!
In de eerste verklaringen van de Japanse regering werd iedere vergelijking met de ‘in slechte staat verkerende kernreactor uit Tsjernobyl’ scherp afgewezen. ‘Geen gevaar voor de volksgezondheid.’ ‘Alles onder controle.’ ‘Onze kerncentrales zijn tegen aardbevingen en tsunami’s bestand.’ Maar bijna alle ‘officiële verklaringen’ van de eerste dagen na de ramp moesten al snel worden bijgesteld. Zelfs specialisten spreken elkaar voortdurend tegen als het om de reeds vrijgekomen stralingsdoses gaat. Dat professor Ishibashi Katsuhiko van de Universiteit van Kobe (tweede havenstad van Japan) al in 2007 waarschuwde voor de kwetsbaarheid van de Japanse reactoren en voor de niet altijd even strenge toepassing van de richtlijnen ter beveiliging van de kerncentrales, met een mogelijk nucleaire catastrofe als gevolg, wordt niet graag gepubliceerd. Volgens een recent bericht van WikiLeaks zou de politicus Taro Kono, belangrijk lid van het Japanse Lagerhuis, aan Amerikaanse diplomaten hebben verteld dat het ministerie van economie, handel en industrie – het verantwoordelijke departement voor de nucleaire energie in Japan – een reeks nucleaire ongelukken verzwegen heeft.


Tegen een gewelddadige tsunami van 24 meter hoog is uiteindelijk niets bestand, ook geen kerncentrale die buitengewoon beveiligd is door de Israëlische firma Magna BSP, die alle kernreactoren in Japan beveiligd heeft en met een aantal Japanse specialisten bewaakt via zeer geavanceerde camera’s, die de minste radioactieve straling kunnen meten.
Zo’n 700.000 mensen rondom de kerncentrale zijn in snel tempo geëvacueerd, velen zijn al in meerdere of mindere mate besmet. De mate waarín zal de komende jaren blijken. Met gevaar voor eigen leven werd aanvankelijk door honderden mensen in de reactoren gewerkt om via onder andere het inpompen van zeewater en boorzuur, waterkanonnen en honderdduizenden liters water vanuit helikopters een gedeeltelijke of volledige meltdown te voorkomen. Wegens besmettingsgevaar zijn de meesten van hen echter teruggeroepen en werkt een ploeg van circa 50 man nog heldhaftig door om het leven van tallozen te redden. Het trauma van Hiroshima en Nagasaki is natuurlijk diep verankerd in de Japanse ziel. Dat de Japanse keizer Hirohito, die bij veel Japanners een goddelijk aanzien geniet (wat niet zo vreemd is, omdat volgens de Japanse mythen de Japanners zouden afstammen van de zogeheten kami = goden), inmiddels via een videoboodschap zijn medeleven en grote verontrusting heeft uitgesproken, wijst erop dat het om een zeer ernstige situatie gaat. Hij stelde een van zijn villa’s ter beschikking aan de slachtoffers van de ramp, zodat ze een bad konden nemen.

Kernenergiediscussie weer opgelaaid

Door de grote problemen met de lekkende kernreactoren in Japan is met name in Europa, de Verenigde Staten en China de discussie over kernenergie weer hevig opgelaaid. In 1957 was er niet alleen een ernstig nucleair incident in Windscale Pile (Verenigd Koninkrijk), maar ook in Kyshtym (Rusland). In de Verenigde Staten vonden de laatste decennia een aantal bijna-ongelukken plaats en was er in 1979 in de kerncentrale Three Mile Island (nabij Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvanië) een gedeeltelijke meltdown.

       
                       Three Miles Island, Harrisburg                                               Demonstraties Harrisburg na de ramp in Harrisburg
 

In 1980 vond er in Saint-Laurent-des-Eaux (Frankrijk) een ongeval plaats, in 2005 was er een groot nucleair incident in Goiania (Brazilië) en in 2006 een klein incident in Fleurus (België).
Japan had al enkele keren te maken met aardbevingen, die ook schade veroorzaakte aan kerncentrales. Ook menselijke fouten blijken wel eens bijna-ongelukken teweeg te brengen. Het sprookje dat er maar één keer in een miljoen jaar de kans bestaat op een ongeluk in een kerncentrale is onhoudbaar. Over diverse bijna-ongelukken met atoomonderzeeërs (uitgerust met kernkoppen), ongelukken die de media niet halen, radioactief afval dat gedumpt is in de wereldzeeën, duizenden kernbommen die over de hele planeet verspreid liggen (alleen al in Israël ongeveer 400!) en waaraan speciaal in aardbevingsgevoelige gebieden vele risico’s verbonden zijn, wordt nauwelijks gesproken. Ook over Tsjernobyl zijn aanvankelijk heel wat leugens verteld om de mens niet al te zeer te verontrusten. Bioloog Rudy Mancke uit Zuid- Carolina, internationaal bekend vanwege zijn jarenlange onderzoek naar de planten en de dieren rondom de in 1986 geëxplodeerde kernreactor van Tsjernobyl, verklaarde op 13 maart dat de nucleaire situatie in Japan op een historische catastrofe kan uitdraaien als er enkele meltdowns plaatsvinden. Mancke spreekt in dit verband van een ‘radioactieve vulkaan’. Niet voor niets riepen de Verenigde Staten de Amerikanen die in een straal van 80 kilometer rondom de atoomcentrale van Fukushima woonden of werkten op om zo snel mogelijk weg te trekken. Een grootschalig evacuatieplan werd voor hen in gang gezet. Paradoxaal genoeg had president Obama vlak tevoren uitdrukkelijk verklaard dat de Amerikaanse bevolking zich niet hoefde voor te bereiden op stralingsgevaar ten gevolge van een mogelijke meltdown. Hierbij baseerde hij zich op verklaringen van diverse gezondheidsinstanties.

Duitsland, waar driekwart van de Duitsers tegen kernenergie is, heeft meteen besloten om de 7 kerncentrales die vóór 1980 gebouwd zijn, te sluiten en zijn beleid te herzien. De Groenen maakten de nucleaire catastrofe in Japan tot het belangrijkste punt van de deelstaatverkiezingen en boekten grote winst in de deelstaat Baden-Württemberg, waar 4 van de 17 centrales staan. Zwitserland schortte de bouw van drie nieuwe kerncentrales op en binnen de EU werd een speciale vergadering belegd op ministerieel niveau. De ministers van Energie en de verantwoordelijken voor de veiligheid van nucleaire installaties in Europa hebben besloten om alle 143 atoomcentrales in Europa nog eens grondig op veiligheid te controleren via een zogenaamde ‘stresstest’. Frankrijk (58 kerncentrales) wenst zijn beleid echter niet bij te stellen, Groot-Brittannië volgt de ontwikkelingen in Japan kritisch en in Nederland is de discussie over een nieuwe kerncentrale in Borssele weer in alle heftigheid losgebarsten.
 
                              Kerncentrale Borssele

Welke problemen de explosies in de kernreactoren van Japan straks voor mensen, de voedselketen, het drinkwater, de lucht, planten en dieren zullen hebben, kan nu nog niet volledig worden ingeschat, al zal dit dramatisch kunnen zijn. Talloze soorten kanker, hart- en vaatziekten en genetische mutaties kunnen dan jarenlang tot de gevolgen behoren, om nog maar te zwijgen van de trauma’s die een dergelijke wereldcatastrofe teweegbrengen. Als we daarnaast weten dat talloze bijenvolken in razendsnel tempo over de hele wereld sterven, wat veroorzaakt lijkt te worden door de varroamijt, het gebruik van pesticiden en door straling (UMTS-masten, gsm, draadloos internet), dan is het niet moeilijk om in te zien wat ons de komende maanden te wachten staat als eventueel hele delen van de natuur radioactief besmet worden. Wie meer wil weten over het desastreus gebruik van pesticiden in de wereld, mag de documentaire Silent Snow van Gouden Kalfwinnaar Jan van den Berg niet missen. De Europese première van Silent Snow was zondag 27 maart in Den Haag. Binnenkort is de film in de bioscoop te zien.

Alternatieve energie al lang mogelijk

Al decennia worden alternatieve mogelijkheden om schone en goedkope energie op te wekken verzwegen of bespot, gezien de enorme belangen die de olie-, gas- en kolenindustrie hebben. Tegelijkertijd wordt de indruk gewekt dat er wereldwijd een tekort aan olie dreigt, waardoor er steeds weer met de energieprijzen gemanipuleerd kan worden. Het is echter een klein aantal steenrijke energiebaronnen, gelieerd aan de grote banken en aan de industrie, dat de energiemarkt bepaalt en manipuleert en vaak een grote invloed uitoefent op overheden.
Hoewel wind, zon en water als bronnen van energie tijdelijk een oplossing bieden, zijn er al lang andere mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld kernfusie. Toen deze methode om energie vrij te maken steeds meer kritiek ondervond vanuit de gevestigde energieconcerns en nauwelijks meer werd gefinancierd, verdween ze als ‘onhaalbaar’ uit de publiciteit. De door Albert Einstein geprezen fysicus Nicola Tesla experimenteerde in de 19de eeuw al met vrije energie, onder andere via de onuitputtelijke ether, waar overigens de alchemie reeds eeuwen over spreekt. Tesla had in 1931 een benzinevrije auto ontworpen, waarvan filmbeelden bestaan.
 

                       
 Nikola Tesla                                                                            Auto op vrije energie, Teslatechniek 



 Door intrekking van de subsidie voor de vrije energieprojecten van Tesla door topbankier J.P. Morgan (bevriend met bankiers en industriëlen als Rockefeller, Rothschild, Kuhn, Loeb, Schiff en Warburg), werd Tesla’s onderzoek beëindigd. Niet veel later, nadat hij geweigerd had zijn patenten aan J.P. Morgan te verkopen, vloog zijn laboratorium in brand.
 
J.P. Morgan

Ook de mogelijkheid om via licht energie op te wekken krijgt nauwelijks aandacht of  financiële steun. In de Verenigde Staten is het biotechnologiebedrijf Joule Unlimited bezig om uit zonlicht en water schone brandstof te maken, die, zonder dat er veranderingen aangebracht hoeven te worden aan de pompen van de tankstations, gebruikt kan worden door auto’s en vrachtauto’s en dat ook nog tegen een prijs van ongeveer dertien eurocent. Met argusogen wordt dit onderzoek door de energiebedrijven bekeken.
Voor hen die werkelijk in andere mogelijkheden van energieopwekking geïnteresseerd zijn, is er een overvloed aan informatie. Het lijkt er echter op dat vooral de overheden onwillig zijn of geen tijd hebben om de literatuur over dit onderwerp nader te bestuderen, terwijl ondertussen de meest dramatische gebeurtenissen zich voltrekken. Zeer weinigen overzien het totaalplaatje en zij die bepaalde inzichten hebben worden meestal gemarginaliseerd, door de media bespot of doodgezwegen.
De dure en onethische winning van biogas als brandstof (via verwerking van voedsel, waarvoor duizenden hectaren bos gekapt moeten worden) krijgt steeds meer kritiek. De toename van het aantal windmolenparken blijkt ook al talloze problemen op te leveren. Immers, het waait niet altijd, er is een storende geluidsoverlast en de hoge windmolens zijn vaak een vloek in het nog spaarzame harmonieuze landschap.

Van veel groter belang of we wel of niet moeten doorgaan met kernenergie en het exploiteren van fossiele brandstoffen, is te onderzoeken wie degenen zijn die in de olie-, gas- kolen- en kernenergiebedrijven aan de touwtjes trekken en wie de financiers van deze uiterst dure en milieuvernietigende projecten zijn. Welke politici durven dit te onderzoeken?
Het betekent ook onderzoek naar een bedrijf als General Electric, dat de reactoren in Fukushima heeft gebouwd, en via de media (vooral via NBC) steeds weer herhaalt dat kernenergie veilig is, terwijl het zelf een groot aandelenpakket in NBC heeft. Onderzoek ook naar de bedragen die bedrijven doneren aan de verkiezingscampagnes van Amerikaanse presidenten, welke invloed dit heeft op de Amerikaanse regering en wie de belangrijkste adviseurs van de presidenten zijn. Zo onderhoudt bijvoorbeeld Jeffrey Immelt, de ceo van General Electric, een vriendschappelijke relatie met president Obama en adviseert hem op het gebied van energieaangelegenheden. De burger mag niet langer worden afgescheept met vage verhalen, desinformatie en grove leugens. Het is de hoogste tijd dat iedereen weet hoe de kernenergiesector, waar honderden miljarden in omgaan, in elkaar zit, welke rol er wordt gespeeld door bedrijven als General Electric, Westinghouse (dat van de 440 kerncentrales op de hele wereld er meer dan de helft gebouwd heeft en in 1995 het mediabedrijf CBS Broadcasting Inc. kocht), Hitachi Corporation, Toshiba en British Nucleair Fuels Limited (BNFL), een naamloze vennootschap, waarvan de Britse regering grootaandeelhouder is. En vooral ook welke dwarsverbindingen er onderling zijn en waar overal ter wereld radioactief afval wordt geloosd. Zo zou Sellafield, dat relaties onderhoudt met BNFL, radioactief afval hebben geloosd in de Ierse zee. 

Dramatisch punt in onze evolutie

De mensheid is op een dramatisch punt in haar evolutie aangekomen en krijgt nu keihard de rekening gepresenteerd. Zeggen dat de situatie van de Nederlandse kerncentrales niet vergeleken mag worden met de Japanse is ten dele waar, maar is tegelijkertijd een dooddoener om de werkelijke dialoog over kernenergie in de kiem te smoren. Nederland is niet alleen gevoelig voor grote overstromingen, maar is ook aardbevingsgevoelig geworden, gezien de decennialange mijnbouw (Zuid-Limburg), de gasboringen (Groningen) en een nieuw soort gasboringen die men van plan is op vele plaatsen in Nederland toe te staan om ‘oppervlaktegas’ te winnen.


 Ja knikkers in Drenthe

Voeg hieraan toe dat Nederland nog lang niet voldoende beveiligd is door sterke dijken en dat de regering en de industrie vaak bindende contracten met elkaar gesloten hebben. Wat in Japan gebeurt met de kernreactoren is in talloze landen mogelijk geworden, zij het in mindere mate. Om nog maar te zwijgen van mogelijke terreuraanslagen, waar alle kerncentrales ter wereld aan bloot staan. De ‘apocalyptische beelden die Nederland diep geschokt hebben’, woorden die minister-president Mark Rutte op 22 maart in de Tweede Kamer bij de herdenking van de zware aardbeving en tsunami in Japan gebruikte, dienen tot nadenken te stemmen.
De aarde vertoont de laatste weken op veel plaatsen een toename van seismologische activiteit. Naast diverse grote aardbevingen vinden er steeds meer vulkaanuitbarstingen plaats (onlangs nog in Japan en Indonesië). Wat kunnen we echter doen als er superstormen komen en aardbevingen van 10 of meer op de schaal van Richter, gevolgd door megatsunami’s? Wat te doen als bijvoorbeeld San Francisco in Zuid-Californië, gelegen op de San Andreas Fault (een breuk in het aardoppervlak), weer getroffen zou worden door een zeer zware aardbeving zoals in 1906, of als een grote vulkaanuitbarsting zou plaatsvinden in Yellowstone National Park in de Amerikaanse staat Wyoming, of als in Congo de zeer werkzame vulkaan Nyiragongo nabij de stad Goma opnieuw zou uitbarsten? (