De consument is gaan geloven dat de smaakversterker (MSG) een onmisbaar onderdeel van onze voedingsmiddelen is geworden. Al in 1969 meldde een wetenschapper dat de smaakversterker MSG hersenbeschadiging bij muizen veroorzaakte. Tot op dit moment maakt niemand zich druk over de enorme hoeveelheden MSG en andere smaakversterkers die aan onze voeding worden toegevoegd zonder dat er van een toelaatbare dagelijkse hoeveelheid (ADI) sprake is.

 

 

Zowel het Voedingscentrum.nl [eerlijk over eten?], als de Consumentenbond beweren bij hoog en bij laag dat smaakversterkers u niet zullen schaden.  Dat het gebruik van de smaakversterker MSG (E621) kinderen en volwassenen dik maakt (zie het artikel hierover) wil men het liefst niet onderkennen. Proefdieren (ratten en muizen) worden bij bepaalde onderzoeken expres dik gemaakt door ze MSG toe te dienen! Het Voedingscentrum.nl [eerlijk over eten?], de Consumentenbond en ook onze regering maken zich mateloos druk om het steeds dikker worden van onze bevolking. Ze stampen hele projecten uit de grond om vooral kinderen meer aan het bewegen te krijgen.

Fabrikanten en voedingsdeskundigen beroepen zich op een klein aantal onderzoeken uit  2000 of later. Dat er voor die tijd honderden onderzoeken zijn geweest die de schadelijkheid aantoonden doet dan niet meer terzake. Dat is jammer, want zo probeert de voedingsindustrie de consument op het verkeerde been te zetten.

U kunt geen kant en klaar product kopen of er zitten smaakversterkers in. Sommige mensen zijn overgevoelig voor MSG en moeten alle etiketten zorgvuldig lezen om er zeker van te zijn dat ze geen smaakversterkers binnen krijgen. Gelukkig zijn er steeds meer fabrikanten die inzien dat smaakversterkers in hun producten eigenlijk geen zin heeft.

Dat het niet goed voor uw lijn is, is maar een bijkomstigheid. De gevolgen zijn vele malen erger.

 

Glutamaat en glutaminezuur

Vertaling: Ed Gunneweg

 

Glutamaat is een krachtig zenuwgif

Glutamaat wordt gewoonlijk omschreven als een zout van glutaminezuur, en het is aangetoond dat het een krachtig zenuwgif is in laboratorium celculturen. Glutamaat kan er voor zorgen dat een zenuw opzwelt 90 seconden na opname. Het mechanisme hier achter is niet geheel duidelijk, maar er wordt gewoonlijk gedacht dat blootstelling aan glutamaat een calcium toevloed in de zenuwcel veroorzaakt. De meest gebruikte soort glutamaat die wijd en zijd als voedingsadditief wordt gebruikt is monosodium glutammat (MSG).
Volgens Dr. John Olney, een wetenschapper van de Washington Universiteit in St.Louis: "meer dan twintig jaar geleden is aangetoond dat glutamaten hersenbeschadiging veroorzaken bij pasgeboren dieren. Sinds die tijd is het in toenemende mate duidelijk geworden dat glutamaat en nauw verwante stoffen gezien kunnen worden als zenuwgif die neurodegeneratieve ziekten kunnen veroorzaken bij de mens".  [1]

Zoals u op de website www.aspartaam.nl kunt lezen kan aspartaam in combinatie met glutamaat uitzonderlijke schade veroorzaken. Niet alleen kan glutamaat en aspartaam degeneratieve zenuwbeschadiging veroorzaken bij volwassenen, maar er bestaat groeiend bewijs dat de onvolwassen hersenen van kinderen gevoeliger zijn dan de hersenen van volwassenen daar de ontwikkeling van de mergschede rondom de neuriet nog niet ver gevorderd is. Zie websites over vaccins en vaccinaties.

 

De ontwikkeling van MSG

Monosodium glutamaat werd in 1908 ontwikkeld door een Japanse chemicus. In 1925 nam James E. Larrowe eigenaar van een maalbedrijf in de Verenigde Staten contact op met de specerijen firma Suzuki in Japan om van het glutamaat bevattende afvalwater van de suiker productie af te komen. Voor 1918 was glutamaat bevattend afvalwater een bron van kaliumcarbonaat, maar in 1925 begon het zich op te hopen in de afvaltanks. Larrowe kreeg geen bedrijfsadvies van Suzuki, dus ging naar het Carnegie Mellon Instituut voor industrieel onderzoek en ook naar de Carnegie Universiteit, waar Dr. Elmer McCollum hem adviseerde om het afvalwater te gebruiken om monosodium glutamaat (MSG) van te produceren. Larrowe veranderde de naam van zijn bedrijf in Amino productie bedrijf, die uiteindelijk werd verkocht aan het bedrijf International Minerals and Chemicals.

Tegen 1930 berijkte de MSG-productie in China de 400.000 pond per jaar. In 1933 berijkte de productie 10 miljoen pond per jaar. In 1948 kwam tijdens een conferentie in Chicago de voedingsindustrie in aanraking met MSG als oplossing voor smakeloze voeding die andere additieven bevatten. Zowel bedrijven voor ingevroren als ingeblikte voeding werden de grootste gebruikers van MSG.

 

De eerste aanwijzingen dat er iets fout was

Een van de eerste grootste aanwijzingen dat er iets ernstig fout zat met MSG gebeurde in 1957, toen Dr.D.Newhouse en Dr.J.P.Lucas onderzoek deden met ratten die glutamaat kregen toegediend de snelle onomkeerbaren vernietiging van cellen van het netvlies. Nadat deze observatie was bevestigd, deed Dr. John Olney van de Universiteit in Washington verder onderzoek met knaagdieren. Hij ontdekte dat MSG de dendriten in de hersenen beschadigde, waardoor de hypothalamus werd aangetast, hetgeen obesity gedragsstoornissen, endocrine veranderingen, groeistoornissen, epileptische insulten en onvruchtbaarheid veroorzaakte.
Schade aan de hypothalamus, een geelte van de hersenen met kritieke functies voor zowel geheugen als leren, is zonder twijfel.  [2]

 

Referenties

 

[1] Society for Neuroscience, 19th Annual Meeting, Phoenix, Arizona, October 1989.

[2] Science Service report 1993. Ref: Studies by James Golomb of New York University, using MRI on patients 55 to 87, on the results of atrophy of the hypothalamus, memory and learning.

 

De invloed van glutamaat op de regeling van de eetlust

 

Vertaling: Ed Gunneweg
Publicatiedatum: 31 August 2005
Hermanussen M, Garcia AP, Sunder M, Voigt M, Salazar V, Tresguerres JA.

 

Overgewicht, vraatzucht en korte lichaamslengte: De invloed van glutamaat op de regeling van de eetlust.

 

Achtergrond:

Wereldwijd overgewicht gestegen tot alarmerende hoogte. Wij bieden experimentele ondersteuning voor een nieuwe en zeer uitdagende hypothese die overgewicht, vraatzucht en een gebrek aan het groeihormoon (GH) koppelen aan het gebruik van verhoogde hoeveelheden van het aminozuur glutamaat (GLU). Verhoogde fysiologisch hoeveelheden GLU zijn giftig voor zenuwcellen.

Methodes:

Gegevens mensen werd verkregen van 807.592 Duitse dienstplichtigen geboren tussen 1974 en 1978 en van 1.432.368 vrouwen uit de Duitse geboorte statistieken van 1995-1997. De effecten van orale opname van monosodium glutamaat (MSG) werden onderzocht bij 30 zwangere Wistar ratten en hun nakomelingen. Zwangere dieren kregen of geen extra MSG, of 2,5 gr MSG of 5 gr MSG per dag tot het eind van de zoogperiode. Bij alle groepen van 2,5 gr en 5 gr MSG bedroeg de hoeveelheid MSG zo'n 10% - 20% van de dagelijkse hoeveelheid droge voeding. Na de zoogperiode werd de toediening voortgezet bij de nakomelingen.

Bevindingen:

Ziekelijke zwaarlijvigheids gaat samen met een korte lichaamslengte. De gemiddelde lichaamslengte van dienstplichtigen daalt progressief wanneer de index van de lichaamsmassa boven 38 kg/m (2) stijgt. Ook ziekelijk zwaarlijvige jonge vrouwen zijn korter dan gemiddeld hoewel in mindere mate dan de dienstplichtigen. Orale toediening van MSG aan zwangere ratten beïnvloedt het geboortegewicht van de nakomelingen. Het voeden van de moeder met 5 g MSG per dag resulteerde in ernstige vermindering van het geboortegewicht (P<0.01). De toename van het gewicht blijft onder normaal wanneer het toedienen van MSG aan de moeder doorgaat tijdens de zoogperiode (P<0.01). Het GH serumniveau wordt beïnvloed bij dieren die tijdens het prenatale leven MSG via de voeding van moeder ontvingen. Dieren die op een dieet worden gehouden met veel MSG (5g MSG per dag) blijven een Gh-serumniveau vertonen dat laag, of zelfs lager is dan dat van dieren die MSG kregen ingespoten (P<0.05), zowel op 30ste als op de 90ste dag bij het in leven zijn (P<0.01), maar schenen gedeeltelijk te herstellen voor de 90ste dag. Dieren die een middelmatige hoeveelheid MSG kregen toegediend (2,5 g MSG per dag) vertoonden een lager Gh-serumniveau op de 30ste dag van het in leven zijn, maar schenen gedeeltelijk te herstellen vóór de 90ste dag. Bijna identieke resultaten werden waargenomen bij het igf-1 serumniveau. Orale toediening van MSG resulteerde in dosis afhankelijke vraatzucht. De dieren die gevoed werden met 5 gr MSG per dag hadden een drievoudige vochtopname (P<0.01), en een twee maal zo grote voedselopname(P<0.01). De invloed van MSG is in het algemeen duidelijker bij mannetjes dan bij vrouwtjes.

Interpretatie:

GLU is een algemeen gebruikt voedingsbestanddeel dat in potentie aanzienlijk giftigheit vertoont voor zenuwcellen. Vraatzucht, en de onvolledige GH afscheiding zijn de twee belangrijkste kenmerken van door parenteraal toegediende GLU-veroorzaakte beschadiging aan zenuwcellen. GLU blijft giftig bij dieren zelfs wanneer het oraal wordt toegediend. Mannetjes schijnen gevoeliger te zijn dan vrouwtjes. Het huidige onderzoek toont voor het eerst aan, dat een algemeen gebruikt voedingsadditief - de smaakversterker MSG - bij concentraties die slechts een weinig de hoeveelheid overtreffen die gevonden wordt in de dagelijkse voeding bij de mens, een belangrijke potentie vertoont om schade toe te brengen aan het door de hypothalamus geregelde hongergevoel en daarbij de wereldwijde neiging tot zwaarlijvigheid veroorzaakt. Wij stellen voor om de geadviseerde dagelijks toegestane hoeveelheid aminozuren en voedingsproteïnen onder de loep te nemen en ons van de populaire eiwitrijke diëten, en in het bijzonder van het toevoegen van de smaakversterker MSG te onthouden.

 

Waarom geen verbod op aspartaam en smaakversterkers?

Waarom is er nog steeds geen verbod op aspartaam en smaakversterkers?

Hoe komt het dat onze medische wetenschap nauwelijks van de gevaren van aspartaam en smaakversterkers op de hoogt schijnt te zijn? Als je naar de dokter gaat en hem vraagt of het mogelijk is dat aspartaam en smaakversterkers de oorzaak van je klachten kunnen zijn, dan denkt hij van niet en stuurt je door naar het ziekenhuis. Hij heeft het te druk en schrijft zelf geregeld medicijnen voor met aspartaam, zelfs aan pas geboren baby's. Terwijl er een wettelijk verbod is op het geven van smaakversterkers aan baby's i.v.m. het ontstaan van hersenoedeem!

Misschien vindt de neuroloog van het ziekenhuis de vraag maar raar, geeft een ontwijkend antwoord en weet mogelijk zelfs helemaal niet van het bestaan van deze stoffen af.

Sommige mensen stellen het grootste vertrouwen in de artsenstand en vinden al de opwinding rond het onderwerp aspartaam maar onzin. Iedereen kan tenslotte, als hij dat wil, informatie via het internet verspreiden. Moeten we dat dan allemaal maar geloven?

 

Wat we moeten doen is te proberen een antwoord op bovenstaande vraag te vinden.

Waarom is er bijna geen reguliere arts of specialist te vinden die over de gevaren van aspartaam en smaakversterkers wenst te praten?

Heerst er onder artsen, specialisten en zelfs onder wetenschappers een soort weloverwogen onwetendheid? Brieven gestuurd aan deze wetenschappers met informatie over de problemen die kunnen ontstaan bij het gebruik van genoemde stoffen, worden steevast beantwoord met bewoordingen als: "Dat is niet mijn gebied, daar weet ik te weinig van af." Op sommige brieven wordt zelfs nooit antwoord gegeven. Wil men zich er bewust niet mee inlaten?

 

Hoe zou dat komen?

De PR industrie heeft miljoenen geïnvesteerd om de zoetstof aspartaam op de markt te krijgen. De consument werd bestookt met de voordelen van de "gezonde" zoetstof zoals 'Moeder Natuur' dat zou hebben bedoeld.

De FDA keurde, om wat voor verborgen redenen dan ook na het eerst verboden te hebben, de zoetstof goed voor gebruik in alle voedingsmiddelen. Alle landen waar aspartaam daarna werd geïntroduceerd hebben gewoon automatisch aangenomen dat de zoetstof veilig zou zijn in het gebruik. De Europesche Unie heeft in die tijd ontzettend gelobbied om de zoetstof in Europa goedgekeurd te krijgen.

Onze Overheid verklaart stellig dat er voor de volksgezondheid niets te vrezen is!!! De tekst van de brief die de minister van Volksgezondheid verstuurde wordt zelfs door de fabrikant van aspartaam en smaakversterkers, Ajinomoto, als promotie materiaal gebruikt op hun website!

De voedingsindustrie heeft de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) geïnfiltreerd, net zoals de tabaksindustrie dat deed. En vervolgens slaagden zij er in overdreven invloed uit te oefenen op de politiek die bedoeld was om de publieke gezondheid te waarborgen door de hoeveelheid vet, suiker en zout die we gebruiken te verminderen, volgens een vertrouwelijk rapport dat in handen kwam van "The Guardian".

De EU heeft vervolgens de zoetstof aspartaam vereerd met een positief rapport. Wanneer dat rapport aan een nader onderzoek wordt onderworpen blijkt dat bijna alleen maar gebruik is gemaakt van onderzoeken door aan de industrie gelieerde wetenschappers. Wetenschappelijk onderzoek dat de "goede naam" van de zoetstof zou kunnen schaden werd stelselmatige weggelaten.

Zouden bij een verbod van aspartaam en smaakversterkers fabrikanten wellicht worden beroofd van hun zo gemakkelijk verdiende 'zoete geld' omdat ze, door het huidige gebruik van relatief goedkope grondstoffen producten kunnen produceren die daarmee enorme opbrengsten kunnen genereren?

Durven wetenschappers, uit angst dat door de Overheid verstrekte onderzoeksgelden zullen worden ingetrokken, niet toe te geven dat aspartaam en smaakversterkers een gevaar vormen?

Zijn de meeste media bang de enorme inkomsten aan reclame te zullen mislopen die ze door deze industrieën krijgen toegestopt. Zullen ze daarom dan ook nooit aandacht besteden aan dit onderwerp?

 

De medische stand

Wil de medische stand eigenlijk helemaal niet weten wat er aan de hand is, omdat er jaarlijks gigantische bedragen omgaan in de gezondheidszorg aan volkomen onnodige, d.w.z. nutteloze, geld verslindende en voor de patiënt die het betreft belastende onderzoeken, scans, röntgenfoto's en wat er allemaal nog meer aan onderzoek gedaan kan worden en willen ze wellicht daarom nooit onderzoek naar aspartaam doen? En niet te vergeten de kosten van de eveneens geld verslindende ziekenhuisopnamen.

Verdient mogelijk de pharmaceutische industrie jaarlijks vele miljarden aan de medicijnen die door de ingeschakelde medische stand worden voorgeschreven voor klachten die wellicht door diezelfde pharmaceutische industrie zijn veroorzaakt?

D.w.z. worden klachten, die zijn ontstaan zijn door het gebruik van aspartaam en smaakversterkers behandeld met medicijnen, van diezelfde fabrikanten, die de lichamelijke en geestelijke problemen zouden moeten genezen en afkomstig zijn van diezelfde chemisch/pharmaceutische bedrijven?

Er zijn medicijnen tegen symptomen die door aspartaam kunnen zijn veroorzaakt. Deze producten bevatten zelf ook vaak aspartaam. Fabrikanten kennen de samenstelling van aspartaam, ze weten dat het neurologische schade veroorzaakt. Ze weten dat het ziekten zoals MS, ALS, Parkinson en Alzheimer kan verergeren. Ze weten dat MSG smaakversterker (exitotoxin) bij wet niet mag worden toegevoegd aan babyvoeding. Waarom wordt er dan wel aspartaam, dat ook een exitotoxin is, aan medicijnen voor baby's en hele jonge kinderen toegevoegd, waardoor hun jonge hersentjes worden beschadigd. Een schade die pas vele jaren later aan het licht treedt, door allerlei neurologische- psychologische- en emotionele problemen, leermoeilijkheden en agressie.

Wordt een andere zoetstof daarom samengesteld uit het zout van aspartaam en acesulfaam, dat zoals de naam aangeeft, een zout van twee al toegestane zoetstoffen is, namelijk aspartaam en acesulfaam-K? Dat wordt gemaakt uit deze twee stoffen door het kaliumion van acesulfaam- K door aspartaam te vervangen. Heeft acesulfaem-K een gechloreerde basis, net zoals DDT, en kan het autoimmuun ziekte versnellen? DDT werd in de jaren 60 verboden omdat het kanker kan veroorzaken. Het wordt in het vetweefsel opgeslagen waar het sluipend aanwezig bleef.

Als het Ministerie voor Volksgezondheid het gebruik niet wil verbieden, wie is er dan wel verantwoordelijk voor onze gezondheid? Waar kunnen we dan nog terecht met onze klachten? Wanneer wordt het gebruik van deze chemische zoetstof, die zoveel bijwerkingen schijnt te hebben, eindelijk verboden? Wie kunnen we nog vertrouwen als zelfs het Ministerie van Volksgezondheid ons zo schandelijk in de steek laat?

Verdienen veel apothekers mogelijk grof geld aan het leveren van medicijnen met aspartaam? Terwijl juist de apothekers, die daarvoor gestudeerd hebben toch gemakkelijk de chemische formule van aspartaam zouden kunnen bestuderen om te kunnen concluderen dat het een vergif is?

Het lijkt allemaal om het grote geld te doen en de bevolking, niet alleen van Nederland maar van de aarde wordt gebruikt als gewillige proefdieren. Kan het de winstzuchtige multinationals weinig of niets schelen dat mensen ziek worden van hun producten als zij hun steeds hogere winstdoelstellingen jaar op jaar maar weer halen?

Zal het probleem in de toekomst alleen nog maar groter worden omdat niemand van de kleinste fabrikant van kauwgom tot de grote multinationals en verantwoordelijke ministers aan toe, ooit zal kunnen toegeven dat aspartaam en smaakversterkers ernstige schade aan de gezondheid toebrengen? Ze zullen echter nooit kunnen zeggen dat ze het niet geweten hebben, of dat ze daar nog nooit iets over gehoord hadden. Wat te denken van de honderden miljoenen aan schadeclaims, die al deze bedrijven en bedrijfstakken van alle mogelijke slachtoffers te verwerken zouden krijgen.

 

Onbegrepen lichamelijke klachten

In het blad Medisch Contact, het weekblad van de Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst, Jaargang 56 nr. 48 van 30 november 2001 staat een artikel van de hand van twee neurologen en een huisarts over "Onbegrepen lichamelijke klachten".

"Zeker tien van de 40 patiënten voelde zich moe, had hoofdpijn of leed aan lusteloosheid. Een diagnose is moeilijk, zo niet onmogelijk te stellen. Dikwijls vermoed ik dat de pijn vanzelf over zal gaan. Maar je kunt geen risico nemen. Mensen verwachten een naam voor hun klacht. En daarom wordt er bij rugpijn toch een röntgenfoto gemaakt en krijgt iemand die slecht slaapt, toch weer slaapmiddelen voorgeschreven."

"Onbegrepen lichamelijke klachten leggen een steeds zwaardere druk op de gezondheidszorg. Van alle door patiënten aangegeven pijnen blijft 25 tot 30 procent onverklaard. Vooral slaapstoornissen, chronische hoofd- en buikpijn, duizeligheid en moeheid vallen in deze categorie, die steeds verder groeit."

"Mensen met symptomen van extreme moeheid zijn het lastigst. De maatschappij, inclusief de patiënt zelf, verlangt een duidelijke diagnose. Die is echter niet te stellen. Deze patiënten belanden dikwijls in een vicieuze cirkel van onderzoeken en doorverwijzen."

"We kunnen de golf niet langer tegenhouden. Niet alleen mijn spreekuur, maar het spreekuur van vele andere artsen raakt verstopt. Artsen raken verlamd door de claim die op hen wordt gelegd. De klachten zijn niet onder te brengen in het gangbare medische patroon. Maar als je iets over het hoofd ziet, ga je er onverbiddelijk aan."

Hoe gaan dokters om met dit soort klachten? Klaver: "Niet goed. Huisartsen mogen dan getraind zijn in gesprekstechnieken, in de praktijk zie ik daar niet zo veel van terug. En wat de specialisten betreft: zij komen na hun opleiding in een wereld van geld verdienen en productie draaien: ze kunnen niets met zulke klachten. Kortom: het klikt niet altijd tussen patiënt en dokter. Want patiënten horen niet graag dat er geen afwijking is of geen substraat."

Kunnen we blijven volhouden dat: Het stijgende aantal diabetespatiënten, het aantal mensen met de ziekte van Alzheimer, dat in 10 jaar tijd statistisch gezien zal oplopen tot 300.000? Het steeds maar groter wordende aantal mensen en kinderen met obsitas, het veelvuldig voorkomen van psychische stoornissen, immuunziekten, ADHD, PDD-nos en nog veel meer aandoeningen die de mensheid teisteren, alleen veroorzaakt wordt door de steeds maar voorschreidende vergrijzing en de babyboom? Of zijn de chemicaliën die door de industrie gebruikt worden hiervoor wellicht aansprakelijk?

 

Wanneer komt er een eind aan het vergif in onze voeding?
Wanneer wordt onze regering eindelijk eens wakker?

 

Bron: Smaakversterkers