Eed van Hippocrates

"Ik zweer bij Apollon de genezer, bij Asclepius, Hygieia en Panacea en neem alle goden en godinnen tot getuige, om naar mijn beste oordeel en vermogen de volgende eed te houden:
Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.

Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft. Nooit zal ik een vrouw een instrument voorschrijven om een miskraam op te wekken. Maar ik zal de zuiverheid van mijn leven en mijn kunst bewaren. Het snijden van de steen zal ik nalaten, ook als de ziekte duidelijk is; ik zal dit overlaten aan hen die hierin bekwaam zijn. In ieder huis waar ik binnentreed, zal ik slechts komen in het belang van mijn patiënten.
Mijn leermeester zal ik eren en liefhebben als mijn ouders; ik zal in gemeenschap met hem leven en zo nodig mijn bezit met hem delen, de kunst leren zonder vergoeding en zonder dat daartoe een schriftelijke belofte nodig is; aan mijn zonen, aan de zonen van mijn leermeester en aan de leerlingen die verklaard hebben zich aan de regelen van het beroep te zullen houden, aan hen allen zal ik de grondslagen van de kunst leren.
Al hetgeen mij ter kennis komt in de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren. Moge ik, als ik deze eed getrouwelijk houd, vreugde vinden in mijn leven en in de uitoefening van mijn kunst, maar moge het tegenovergestelde het geval zijn indien ik hem schend.
Ik zal mij verre houden van iedere welbewuste slechte daad en van elke verleiding, in het bijzonder van de geneugten der liefde met mannen of vrouwen, of zij vrij zijn of slaaf."

Nobele woorden voor mensen met een nobel beroep maar de vraag in deze is in hoeverre men zich heden ten dage nog, bewust of onbewust,  aan de medische eed houdt. Die conclusie wil ik niet voor jullie maken maar mogen jullie na het lezen van dit artikel zelf trekken.

Hippocrates460 v.Chr.- 377 v.Chr.noemde het zelfgenezend vermogen ‘Physis’. Galenus(130- 200n. Chr.) was ervan overtuigd dat het de taak was van de arts om het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en bevorderen. Dit lijkt op de visie van Paracelsus(1493- 1541), hij zag het als zijn taak om het de vitale lichaamskracht te ondersteunen. Het denken over het concept van het zelfgenezend vermogen is in de tijd van de Renaissance, samen met de invoering van het mechanische mensbeeld, grotendeels in de vergetelheid geraakt in de geneeskunde.

Het zelfgenezend vermogen lijkt afhankelijk te zijn van probleemherkenning en het hebben van en adequate responsmogelijkheid. Bij kanker bijvoorbeeld, herkent het lichaam de kanker niet als lichaamsvreemd. Het zelfgenezend vermogen is iets wat zich volgens aanhangers van de alternatieve geneeswijze voornamelijk afspeelt in het onderbewustzijn.

Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei vormen van lichamelijke en emotionele stress en dreigend gevaar, slechte voeding, (psycho)trauma, meerdere ziekten tegelijk of zware ziekte, maar volgens alternatief therapeuten ook bijvoorbeeld door aardstralen.

Het zelfgenezend vermogen is een weinig begrepen en weinig onderzocht fenomeen. Er worden naast fysieke oorzaken tal van mogelijke invloeden op het zelfgenezend vermogen aangewezen waaronder gedachten, gevoelens en emoties, zie de psychoneuroimmunologie het placebo-effect, het nocebo-effect, het Repelsteeltje-effect.

Hoewel de oorzaken van het tekort aan zelfgenezend vermogen niet goed zijn onderzocht en niet goed worden begrepen, zijn er wanneer het zelfgenezend vermogen tekort lijkt te schieten, verschillende therapievormen die het zelfgenezend vermogen op diverse manieren proberen te ondersteunen. Volgens Dr. S Horsten en Dr. K Riepma doen alle therapieën (regulier en complementair) over het algemeen niets anders dan het zelfherstellend vermogen van het lichaam stimuleren of ondersteunen.

Niet alleen Hippocrates maar ook beroemde namen zoals Homerus, Plato, Pythagoras, Socrates en Aristoteles hebben zich uitvoerig met de leer van ziekte en gezondheid bezig gehouden.

Thorbecke liet uiteindelijk een wet uitvaardigen om een einde te maken aan de diversiteit in opleidingen en examens m.b.t. de geneeskunde. Iedereen moest eenzelfde universitaire opleiding volgen alvorens bevoegd te worden geacht geneeskunde uit te oefenen.

                                                                                          ------------------------------------------------------------------------------------

Tijdens mijn onderzoek naar alternatieven tegen kanker kom ik steeds weer de woorden verzuring en demineralisering tegen. Ook worden bij de alternatieve kankerbestrijding steeds stoffen gebruikt die te classificeren zijn als een base. Een tegenhanger van zuren. Naast de fysieke verzuring die iedereen treft die niet, bewust of onbewust,  aandacht hier aan besteedt, bestaat er ook psychische verzuring. Deze psychische verzuring, meestal veroorzaakt door onverwerkte emoties, stress, spanningen, kan ziektes veroorzaken. Ook dit thema zal aan bod komen.

 Tullio Simoncini 

Nu is dit geen nieuwe wetenschap want als wij een beetje verder zoeken blijken meerdere verschillende therapieën gebruik te maken van deze gedachte. Zo werkt de omstreden Italiaanse oncoloog Tullio Simoncini met natriumbicarbonaat dat in gewone woorden niks anders is dan baksoda, een onderdeel van bakpoeder dat meestal gebruikt wordt als rijsmiddel.

Even een korte beschrijving van wie deze oncoloog eigenlijk is en wat zijn drijfveren zijn;

Tullio Simoncini, 53 jaar, is geboren in Valentano (Viterbo), Italië.

Tullio Simoncini is chirurg, gespecialiseerd in oncologie, diabetologie en stofwisselingsziekten. Na te zijn afgestudeerd in de geneeskunde, heeft hij natuurkunde en filosofie gestudeerd voor een beter inzicht in de rationele uitgangspunten die de basis vormen van het medische denken. Hij is afgestudeerd in filosofie aan de universiteit van Rome.

Deze studies hebben – op wetenschappelijk niveau – zijn verzet versterkt tegen elk type intellectueel conformisme dat vaak gebaseerd is op ongegronde, zo niet foute of leugenachtige, veronderstellingen.

Als we kijken naar het volledige falen van de officiële oncologie, dat nu voor iedereen zichtbaar is, verklaart dit zijn sterk kritische houding ten opzichte van een niet alleen Italiaans, maar universeel medisch systeem dat in wetenschappelijk opzicht werkzaam is in een doodlopende steeg en dat de patiënt in het geheel niet helpt.

Menselijkheid is een van zijn belangrijke persoonlijke eigenschappen en vormt de ware drijfveer die hem ertoe heeft aangezet om zich, vanwege het medische onvermogen tegenover het lijden van patiënten, af te vragen hoe gering en ongeschikt de fundamentele opvattingen van de geneeskunde waren. Deze empathie voor het leed van anderen vormt de constante leidraad in zijn persoonlijke leven.

Wat opvalt als wij even dieper in de methode van Tullio Simoncini duiken is dat baksoda oftewel natriumbicarbonaat ook een base is. Een base hebben wij kunnen lezen neutraliseert zuren. In feite wordt dit al heel lang gebruikt in allerlei vormen. Een korte toelichting hierop;

Baking soda, oftewel "bicarbonate of soda" is in het Nederlands inderdaad onder verschillende namen bekend:

- natriumbicarbonaat (=samenstelling)
- baksoda
- dubbelkoolzure soda
- zuiveringszout
- maagzout

Baksoda is niet hetzelfde als bakpoeder, Natriumbicarbonaat  is een onderdeel van bakpoeder.
Bakpoeder is een rijsmiddel dat bestaat uit baksoda, een zuur (meestal wijnsteenzuur) en rijstebloem of maïzena. De baksoda in bakpoeder reageert met het zuur en vormt koolzuurgas, waardoor het bakmengsel rijst en luchtig wordt. Baksoda is een fijn wit poeder en als het op zichzelf wordt gebruikt is het geen rijsmiddel, maar in combinatie met een zuur of een zuur zout (zoals wijnsteenzuur) en vocht, produceert het koolzuurgas. Door het extra toevoegen van baksoda aan bakpoeder, zal een sterkere reactie ontstaan, waardoor het baksel luchtig wordt.

Het middel, dat in Nederland minder bekend is, baksoda, wordt in Engeland vaker gebruikt dan in Nederland. Het wordt vooral veel gebruikt in scones, doughnuts en muffins.
Baksoda is verkrijgbaar bij toko's en drogisten en wordt soms ook ander de Engelse naam Baking Powder verkocht

Natriumbicarbonaat kan ook worden gebruikt om bijvoorbeeld vlekken van theepotten te halen of om koelkasten en vloerbedekking te reinigen. Vandaar dat het ook wel wordt aangeduid als zuiveringszout.

Opgelost in wat water wordt het ook wel eens gebruikt tegen maagklachten, vandaar dat het ook wel maagzout wordt genoemd. Het kan bij maagpijn worden gebruikt om het maagzuur te neutraliseren.

                                                                          ----------------------------------------------------------------------------------------

Niet alleen Tullio Simoncini beweert dat een base de oplossing is voor veel ziekten en aandoeningen die mensen vandaag de dag hebben of krijgen. Ook Dr.Leonard Coldwell, een veel geprezen maar eveneens vervolgde arts, net als Simoncini wiens licentie is ingetrokken omdat hij mensen geneest van kanker, zweert bij de werking van een base. In het kort komt het er op neer dat door de demineralisering van landbouwgrond, verzuring van de lucht ( herinneren wij ons nog de zure regens waar wij ineens niks meer over horen ) en daarmee de verzuring van alles dat hierop verbouwd wordt, zich voedt en ademt, een gigantisch tekort aan mineralen opbouwt. Kostbare en noodzakelijke mineralen die nodig zijn om de verzuring van je lichaam tegen te gaan maar mineralen die ook broodnodig zijn om onze landbouwgrond weer te herstellen en de oorzaak van veel problemen letterlijk bij de wortel aan te pakken.

Zo meteen meer hierover.

Gaandeweg dit artikel zul je merken dat verschillende invalshoeken en methoden complementair aan elkaar werken. Iets wat door de reguliere medische wetenschap met argusogen gevolgd wordt en in veel gevallen tegengewerkt. Zelfs eerder geprezen artsen en wetenschappers die hun mening bijstellen aan de hand van nieuwe bevindingen en bewijzen uit de praktijk, krijgen te maken met lastercampagnes vanuit de farmaceutische industrie en overheden die hier vaak nauw mee samenwerken. ( zie Mexicaanse griepdebacle )

Zou het kunnen zijn dat dit meer is dan puur toeval? Zou het mogelijk kunnen zijn dat financiële belangen belangrijker geacht worden dan de gezondheid van de burger?

Terugkerend naar het onderwerp;

In het natuurgeneeskundig denken neemt de homotoxicose leer een belangrijke plaats in. Homotoxicose leer betekent leer van de zelfvergiftiging en wordt ook het systeem van Reckeweg genoemd. Hoe verklaart de natuurgeneeskunde het proces van ziek worden?

De mens is een vloeistofsysteem en bestaat voor  tweederde uit water. Elke cel in ons lichaam wordt omgeven door vocht. De cellen in ons lichaam worden gevoed vanuit deze vloeistof en geven hun afvalstoffen weer af aan deze vloeistof. Het functioneren van de cellen, dus van het lichaam, is afhankelijk van deze vloeistof. De vloeistof kan vervuild worden door gifstoffen of afvalstoffen. Of een stof giftig is hangt af van de hoeveelheid die men binnen krijgt. Er is pas sprake van een gifstof als je er als mens niet mee om kunt gaan (lichamelijk en geestelijk). Hoe meer afvalstoffen hoe groter de kans op ziekte. Als het lichaam de afvalstoffen niet (voldoende) kan afvoeren, slibt het weefsel als het ware dicht. De cellen gaan minder goed functioneren omdat de voedingsstoffen de cel niet meer kunnen bereiken en afvalstoffen niet afgevoerd kunnen worden. In het vergiftigingsproces zijn er volgens Reckeweg zes fasen te onderscheiden. Fase één is de meest gezonde fase. Hoe hoger de fase, hoe meer afvalstoffen.

De 6 stadia van RECKEWEG “zijn visie over HOE ziekte ontstaat!”

“Ziekten overvallen ons niet als een donderslag bij heldere hemel, maar ontwikkelen zich uit de dagelijkse kleine zonden tegen de natuur. En als deze zich hebben opgehoopt, breken ze schijnbaar plotseling uit in een ziekte!” – Hippocrates

Stadia 1 = uitscheidingsfase

Het teveel aan gifstoffen wordt op een natuurlijke manier uitgescheiden door de nieren (urine), de huid (transpireren, begin van huiduitslag), de darmen (ontlasting), de longen (koolzuur) en de baarmoeder (menstruatie). Zijn deze organen overbelast, gebruikt het lichaam zijn zogenaamde noodventielen traanvocht, oorsmeer, speeksel, roos en witte vloed. Emotioneels staat deze fase voor het functionele gebrek om stress het hoofd te bieden, er is te weinig vitale levenskracht.

Stadium 2 = Reactiefase

Lukt het niet om de gifstoffen via de uitscheiding kwijt te raken, dan gebruikt het lichaam andere hulpmiddelen. In de eerste plaats de ontsteking en in de tweede plaats de koorts. Een ontsteking is dus een doelmatige reactie van ons organisme om afvalstoffen onschadelijk te maken. Natuurgeneeskundig gezien proberen we deze reactie te ondersteunen. Het geven van antibiotica betekent het onderdrukken van de natuurlijke weerstand van het lichaam en is een onjuiste behandeling, die aanleiding geeft tot het ontstaan van chronische ziekten. In de reactiefase horen naast koorts en griep en ontstekingsreacties zoals neusverkoudheid, longontsteking, blaasontsteking enzovoort, ook eczeem en huiduitslag thuis.

Emotioneel: Het basisgevoel is dat er een gefixeerde, onherstelbare zwakte in hem bestaat, waar hij mee om moet gaan, want er het is moeilijk dit te veranderen. Het liefs moet dit voor anderen verborgen blijven. Heeft de neiging te overdrijven, als hij faalt probeert hij de ontsnappen, in woorden, gebaren of anderen de schuld geven. Onderdrukt negatieve aspecten, lost ze niet op of is zich hier niet bewust van.

Stadium 3 = depositiefase

In deze fase lukt het niet om afvalstoffen via uitscheiding en ontsteking onschadelijk te maken dan kiest het lichaam voor een andere oplossing, namelijk het afzetten van schadelijke stoffen in de minst belangrijke weefsels. Dit gebeurt om de vitale organen als hersenen, hormoonklieren, nieren enzovoort te beschermen. Deze weefsels zijn bij voorkeur het bindweefsel, de spieren, pezen

en gewrichten. Deze fase wordt ook wel de stille fase genoemd. Als je echter een beetje op je lichaam let zijn er natuurlijk wel aanwijzingen zoals vochtophoping, stijve spieren en gewrichten enzovoort. Verder horen ook aandoeningen als galen nierstenen, kalkafzetting, obstipatie, oedeem, goedaardige tumoren en levervlekken in deze fase thuis. Emotioneel staat deze fase voor nog beter wegstoppen van gevoelens. Vaak zie je dat mensen erg veel schuldgevoelens hebben, vluchten in alcoholisme of andere verslavingen, vaak last hebben van depressieve gevoelens. Tot nu toe speelt alles zich af in het vloeistofsysteem van het lichaam. Fase één

tot en met drie behoren daarmee tot de humorale fase. Ziekten in deze fasen noemen we acute ziekten. Acute ziekten hebben het vermogen en het doel het lichaam te genezen, afvalstoffen op te ruimen en de doorstroming te bevorderen. Natuurgeneeskundig proberen we deze processen juist te ondersteunen door de uitscheiding te stimuleren. Na fase drie komen we in de cellulaire fase, dat wil zeggen dat de afvalstoffen de cel binnen dringen. Vaak ontstaat dan vernietiging van weefsel. De ziekten die daarbij horen noemen we de chronische ziekten. Het lichaam komt in een soort vicieuze cirkel. Meer afvalstoffen, minder doorstroming, daardoor blijven er meer afvalstoffen liggen, nog minder doorstroming enzovoort.

Fase 4 = impregnatiefase

De gifstoffen dringen de cel binnen. Evenals bij de depositiefase blijft de schade hier beperkt tot een groepje cellen of een orgaan. De cel kan nog herstellen. Tot deze fase behoren aandoeningen zoals migraine, maagzweer, leverbeschadigingen, astma, vleesbomen, lymfeklierzwellingen enzovoort. Centraal in deze fase: steeds meer een gevoel van ontheemd zijn, met al haar

varianten. Dat komt vanuit een gebrek aan eigen identiteit, steeds meer angsten door geblokkeerde zelfexpressie en nog meer vluchten voor de werkelijkheid.

Fase 5 = degeneratiefase

De cellen zijn zo beschadigd dat zij niet meer kunnen herstellen. Bijvoorbeeld tuberculose, multiple sclerose, verlamming, levercirrose, werveldegeneratie, schrompelnieren en steriliteit.

Centraal in de psyche staat het zwaar onder controle staan van degene van wie men afhankelijk is. Er is het gevoel is dat overleving.

Fase 6 = neoplasmafase

Het regulerende mechanisme (de celkern) is aangetast. Er ontstaat een wildgroei aan cellen. Tumoren en gezwellen horen in deze fase. De gezwelvorming is de eindfase van een meestal langdurig proces. In dit proces hoeven niet alle fasen te worden aangedaan. Het gevoel van overleven wordt sterker. Mensen voelen zich machteloos en verraden door het leven.

“Iedereen die geen tijd voor zijn gezondheid heeft of neemt, zal op den duur tijd

moeten nemen voor zijn ziekte!”

Een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat schijnt de hoofdgedachte te zijn van vele complementaire geneeskundige studies. Welke grondslag ze hebben maakt in de regel niet zo heel veel uit, het basisprincipe van een gezonde geest in een gezond lichaam wordt in de regel gehanteerd. Het kan toch niet zo zijn dat al deze studies het bij het verkeerde eind hebben immers als je vandaag de dag naar een arts gaat dan stelt deze een diagnose aan de hand van wat onderzoekjes en stuurt je in de regel naar huis met een synthetisch gefabriceerd medicijn waarvan in steeds toenemende mate duidelijk wordt dat deze medicijnen niet het zelfgenezend vermogen van je lichaam ondersteunen maar enkel de symptomen van de onbalans tijdelijk wegnemen, al dan niet met bijwerkingen die veroorzaakt worden door de synthetische, onnatuurlijke samenstelling van dat bewuste medicijn. Schendt de arts, met de wetenschap dat een synthetisch medicijn in de meeste gevallen bijwerkingen geeft, hiermee de medische eed? Zo slikken veel mensen medicijnen die bij veelvuldig gebruik meer schade aanrichten dan goed doen en soms overlijden mensen zelfs aan de gevolgen van deze bijwerkingen. Mogen wij dan spreken van een misdaad? Is het langzaam vergiftigen van het lichaam gelijk te stellen aan een vergiftiging in 1 keer? En waar moet de ethische grens liggen om een medicijn al dan niet op de markt te brengen? Mag er een bepaald percentage overlijden als het overgrote deel nergens last van lijkt te hebben?

In mijn visie mag geen enkel persoon overlijden aan de bijwerkingen van welk medicijn dan ook dat op juiste wijze en met de juiste dosering wordt toegepast, synthetisch of op natuurbasis. Zodra een overlijden plaatsvindt zou een medicijn direct uit de markt genomen moeten worden en de producent aansprakelijk gesteld voor alle kosten die uit de situatie voortvloeien. Tevens zou de behandelende arts op het matje geroepen moeten worden daar hij immers het recept voorschreef en zich klaarblijkelijk niet voldoende verdiepte in de mogelijke bijwerkingen en de risico's hiervan. Ook zou registratie van bijwerkingen veel beter bijgehouden moeten worden en onderdeel moeten worden van de medische eed en verplichting. Dit zou herhaling voorkomen en veel mensen leed besparen.

In tegenstelling tot de algemeen aanvaarde geneeskunde wordt in de natuurgeneeskunde rekening gehouden met de invloed van zieke organen op de rest van het menselijk systeem maar ook met de mentale en emotionele aspecten en de sociale omgeving en leefgewoontes van de persoon. Om te herstellen probeert de natuurgeneeskunde het zelfgenezend vermogen van de persoon te stimuleren alsmede de harmonieuze en gezonde verhoudingen, kortom, de algehele balans.

Wordt vervolgd.