** Aantekening redactie: Sommige transcripties bevatten woorden of zinsneden, die onhoorbaar of moeilijk te horen zijn. Deze worden weergegeven tussen vierkante haken.**

Interview Project Avalon met Jim Humble, de uitvinder van MMS
 

BILL RYAN (BR): We kunnen beginnen. Zo, Jim Humble, het is geweldig om je weer te ontmoeten. Deze keer zitten we in het besneeuwde Zuiden van Duitsland.

Laat ik hier voor de camera zeggen, dat het 22 januari 2010 is. Ik ben nog steeds niet gewend om 2010 te zeggen, want het was kort geleden nog 2009. Wanneer hebben we elkaar voor het laatst gezien? Het was bij de conferentie in [onduidelijk, mogelijk Sasbachwalden - red.] en dat was denk ik zo'n 14 maanden geleden.

JIM HUMBLE (JH): Ja, ja. Ik kan het me herinneren.

BR: En zoals we in het Engels zeggen: Sinds die tijd is er heel veel water door de Thames gestroomd. Ik zou graag willen weten wat je hebt gedaan en waar je bent geweest, sinds de laatste keer dat we elkaar hebben gezien. Vertel ons en al die mensen, die dit interview bekijken, dat een enorm groot aantal is, waarmee je bent bezig geweest, sinds ons laatste interview, dat volgens mij in 2008 is geweest.

JH: Ja, nou, ik ging terug naar Mexico. Ik was ongeveer een maand in Mexico, toen ik ziek begon te worden. Ik werd steeds zieker en ik werd uiteindelijk echt ziek. Ik nam MMS in en het werd steeds erger.

Ik zei, "Goed, ik ga naar het ziekenhuis om er achter te komen wat er aan de hand is". Dus ik ging naar het ziekenhuis en het eerste wat ze deden was een röntgenfoto van mijn longen maken. Ik weet niet hoe ze wisten dat ze mijn longen moesten fotograferen, want ik hoefde niet te hoesten en ik had geen ademnood; ik ademde alleen een beetje harder dan normaal.

Ze lieten me de röntgenfoto zien en mijn longen zaten bijna helemaal vol met slijm. Ik voelde me echt heel beroerd en ze legden me in een kamer met zuurstof en dat soort dingen allemaal.

Mijn secretaresse kwam binnen en gaf me een dosis MMS. Maar ik was toen nogal slim, want wat ik verkeerd had gedaan was het innemen van te grote doses. Ik maakte het te sterk in en dat maakte me slechter; het waren te grote doses. Toen begon ik één druppel per uur in te nemen. De hele nacht door nam ik één druppel per uur.

Nou, dat ziekenhuis was echt heel erg verbaasd, dat ik in een paar dagen weer beter was. Ze lieten me natuurlijk gaan, toen ik me beter voelde.

Maar het punt is, dat ik echt niet wist wat ik moest doen, totdat ik zag, dat mijn longen bijna helemaal vol zaten met slijm en toen wist ik meteen dat het de varkensgriep was... de varkensgriep... want dat doet de varkensgriep. Het gaat onmiddellijk naar je longen. Het vult je longen op met slijm en dat is hetgeen waaraan je in feite sterft.

BR: Dus dit was op het moment van de uitbraak in Mexico?

JH: Nee, het was daarvoor.

BR: Daarvóór?

JH: Nog vóór de uitbraak. Ik werd beter in ongeveer twee dagen en ze ontsloegen me uit het ziekenhuis op de derde dag, toen ik beter was.

Mijn secretaresse kreeg het ook. Ik behandelde haar op dezelfde manier en zij kwam er ook overheen.

En ongeveer twee weken later werd de stad Mexico getroffen door de varkensgriep. Ze zeiden, dat er maar 80 doden waren en dat soort dingen. Maar we hadden vrienden in dat ziekenhuis, dat ziekenhuis, waar het werd behandeld, en die zeiden, dat er 2000 doden waren geweest.

BR: Tweeduizend?

JH: Tweeduizend. Dus ik belde de Senaat op, want iedereen wilde er iets aan doen. Ik heb toevallig een vriend in de Senaat zitten, een van de topfiguren in de Mexicaanse Senaat.

En die zei, "Jim, ik weet dat je hiermee kunt helpen, maar het beste, dat jij op dit moment kunt doen, is onmiddellijk het land verlaten".

Hij zei, "Ik kan je waarschijnlijk beschermen, maar ik weet niet zeker of me dat lukt".

Ik ga je niet vertellen wie die vent was, maar hij is een van de topfiguren in de Mexicaanse Senaat.

Ik ging naar de luchthaven en terwijl ik op het vliegtuig stond te wachten, om het vliegtuig in te komen, kwamen er een paar mensen naar me toe en zeiden, dat er vlakbij een stad was met heel veel varkensgriep. Ze wilden echt iemand vinden, die hen kon helpen. Ze kwamen naar mij toe en ik zei, "Goed". Dus ik zegde mijn vlucht af en zocht een dokter in de stad, want ik wilde niet in mijn eentje naar die stad gaan.

De dokter zei, "Ja, ja. Ik ga met je mee. We zullen vroeg in de ochtend vertrekken."

Dus ik belde de volgende ochtend de dokter op, maar hij wilde niet eens meer met me praten. Zijn secretaresse zei, "Hij zal niet meer met u spreken. U hoeft hem ook niet meer te bellen."

Ik belde hem een aantal keer op. [De secretaresse zei], "U kunt het wel vergeten om te bellen, want hij gaat met u geen gesprek meer aan".

Dat was voor mij een teken, dat ik het land moest verlaten, dus ik ging terug naar de luchthaven en nam de volgende dag het eerste vliegtuig.

BR: Omdat het in een dag was veranderd?

JH: Ja. Ik ging naar Zuid-Afrika. Ik had een vriend in Zuid-Afrika, die me uitnodigde om in Durban een dokter te ontmoeten. Ik ging ook nog naar een ander land in Afrika en ik reisde per bus, dus dat konden ze niet natrekken.

Ik had daar een vriend die me aan een Katholieke priester voorstelde. De Katholieke priester hielp me het werk bij de lokale kliniek te doen. De Katholieken zijn natuurlijk eigenaar van de kliniek... en het was een kruidenkliniek.

Bij de kruidenkliniek hadden ze ook projecten om voedingsstoffen te testen. Ik kon bij een van die projecten komen werken, zodat ik kon beginnen met het bewijs voor MMS.

We gingen mensen met HIV behandelen en we werden steeds groter. Ik leverde alle MMS natuurlijk gratis. Toen huurde ik een man in om de administratie bij te houden.

BR: En werden de patiënten beter? Werden de HIV-patiënten beter?

JH: De HIV-patiënten werden allemaal beter. Ze kregen allemaal... Veel van hen waren HIV/AIDS-patiënten. De meesten van hen hadden AIDS. De meesten van hen waren echt ziek, toen ze binnenkwamen.

Ze hadden borstkanker en gewone kanker in andere delen van hun lichaam. Er waren 50 verschillende dingen verkeerd met die mensen. Ieder van hen schreef het op in zijn verslag. Alle mensen, die binnenkwamen -- we hebben uiteindelijk 700 mensen behandeld; tegen de tijd dat ik terugkeer, zullen het er 1000 zijn -- waren er erg slecht aan toe.

Iedereen, die het protocol voltooide -- en we controleerden honderden van hen -- iedereen, die we controleerden, was volkomen geslaagd.

Met andere woorden, als ze het protocol volgden, werden ze weer volkomen gezond; dan waren ze weer als van ouds. Veel van hen, degenen met kanker en allerlei andere slechte zaken, gingen terug naar de dokter en lieten hem de controle doen. Al hun aandoeningen waren verdwenen.

BR: Is dit een bepaald protocol, dat je voor deze patiënten hebt ontwikkeld? Of is het een standaardprotocol?

JH: Het was een soort verbetering van het standaardprotocol, dat ik gebruikte. Maar het standaardprotocol staat op mijn website. Het staat in mijn boek.

BR: Dat is JimHumble.biz.

JH: Ja, dat klopt, JimHumble.biz.

BR: Goed.

JH: Ik heb dat protocol bijgewerkt om te laten zien wat ik in Afrika doe. Ik heb er niet veel aan veranderd. Ik heb maar een beetje veranderd. Nu is het uitermate eenvoudig: neem ieder uur drie druppels geactiveerde MMS gedurende acht uur per dag, drie weken lang.

Als je dat voor elkaar krijgt, is je HIV/AIDS verdwenen. Dat niet alleen, maar je bent in drie weken tijd weer helemaal gezond. Iedereen met kanker vertrok tegen het eind van drie weken. De rest van hun ziekten ook.

BR: Laat ik dat nog eens herhalen. Dit is heel belangrijk voor mensen, die dingen opschrijven, als ze zitten te kijken: Ieder uur drie druppels geactiveerde MMS gedurende acht uur per dag en drie weken lang.

JH: Precies.

BR: En je zegt, dat dit eenvoudige protocol een aantal zeer ernstige condities geneest.

JH: Behalve kanker... Ik heb het verkeerd gezegd, wat betreft kanker. Het geneest praktisch alles, maar mensen met alle soorten kanker geef ik altijd MMS2 erbij. Dus je volgt hetzelfde protocol, maar je voegt er MMS2 aan toe.

BR: Wat is MMS2? Voor degenen, die de eerste video hebben gezien van twee jaar geleden, wat is MMS2?

JH: MMS2 is een chemische verbinding... als je het mengt met water, verandert het in hypochlorietzuur. Hypochlorietzuur is een zuur, dat het immuunsysteem gedurende honderden duizenden jaren heeft gebruikt om alles te doden, dat het immuunsysteem moet doden. Er zijn heel wat zaken, die het immuunsysteem voortdurend doodt.

BR: Want het produceert hypochlorietzuur van nature?

JH: Precies. Hypochlorietzuur wordt van nature in je lichaam aangemaakt, maar veel mensen hebben een tekort aan hypochlorietzuur. De grap is, dat niemand er ooit aan heeft gedacht om iemand extra hypochlorietzuur te geven, terwijl het al jaren bekend is.

Het is nooit bij hen opgekomen. Waarom denk je dat het nooit is gebeurd? Want dat hadden ze moeten doen. Iemand had toch op de gedachte moeten komen, "Deze vent komt hypochlorietzuur tekort. Ik geef hem een klein beetje méér en kijk of zijn immuunsysteem een beetje beter gaat werken."

Dat heeft nooit iemand gedaan. Ik ben de eerste, die het heeft gedaan en ik ben natuurlijk geen arts. Maar het lijkt mij, dat iedere arts op dezelfde gedachte had moeten komen. Dat lijkt me toch aannemelijk.

BR: Wat is de aanleiding, dat jij het hebt geprobeerd? Want dit was je nog niet tegengekomen, toen we elkaar de laatste keer spraken, of niet?

JH: Ja, nou ik liep er tegenaan, want... ik heb er een hekel aan om het te zeggen, maar het gebeurde niet omdat ik zo slim ben [lacht]. Ik liep er tegenaan. Ik heb een vriend, die me een beetje met de chemie heeft geholpen.

BR: Hm-hm.

JH: Op een dag zei hij, "Weet je, ik ga eens een keer wat van die Calcium hypochloriet proberen". Hij zei, "Chloor is goed voor je systeem. Ik heb een aantal andere chloorverbinden uitgeprobeerd. Ik ga dat gewoon eens uitproberen." En dat hebben we toen een paar weken uitgeprobeerd.

Toen had hij een vriend met prostaatkanker en we zeiden, "Nou, laten we proberen of we iemand kunnen vinden, die bereid is het te proberen". Dus we gaven hem een dosis en geloof het of niet, de prostaatkanker was in een paar weken verdwenen. Meteen nadat hij het had ingenomen ging hij zich beter voelen. Na een paar weken hebben ze een test laten doen -- geen prostaatkanker meer.

BR: Dat was alleen met MMS2?

JH: Dat was alleen met MMS2.

BR: Goed.

JH: Ik zei tegen mezelf, "Hier zit meer achter, dat ik nog niet weet". Dus ik ging het bestuderen en kwam erachter, dat calcium hypochloriet in water verandert in hypochlorietzuur. En wat denk je?

Calcium hypochloriet is zwembadchloor. De meeste chemici realiseren zich niet, dat zwembadchloor in feite hypochlorietzuur is. Je gooit Calcium hypochloriet in het water en het verandert in hypochlorietzuur.

BR: Ja.

JH: Dat is HOCl. Als het diverse dingen in het zwembad doodt en steriliseert, dan is het niet de chloor, die dat doet, maar de zuurstof. De zuurstof ontsnapt uit die formule -- HOCl.

De zuurstof... de O [Oxide], die eruit komt, doodt al die zaken. Dat doet niet de chloor. De Cl [chloor] wordt tafelzout.

BR: Tja.

JH: Dus dit begrijpen de meeste mensen niet en ik begreep het ook niet. Maar nadat we er mee hadden gespeeld en er tegen aanliepen, kwam ik er eindelijk achter.

BR: Dus daarna heb je het verder verfijnd?

JH: Ja.

BR: Dus het protocol, dat je in Afrika gebruikte, was een combinatie van MMS1 en MMS2, klopt dat?

JH: Ja. Als iemand kanker heeft, voeg ik dat aan het protocol toe. Je staat versteld van de geweldige resultaten, die ik met kanker boekte, toen ik dat eraan toevoegde.

Maar hoe dan ook, om het verhaal over Afrika af te ronden -- iedereen werd gezond, iedereen die het protocol volgde, de 700 mensen die ik heb behandeld... iedereen die dat protocol heeft gevolgd, van wie we konden controleren, dat ze het protocol hadden gevolgd. De meesten deden dat goed.

Als ze zagen, dat hun vrienden beter werden, wilden ze hetzelfde doen en deden dat ook; ze hielden het helemaal vol. We controleerden die mensen. We kwamen bij hen thuis en controleerden hen. We zeiden, "Laat ons eens zien wat je doet". En ze deden het goed.

Degenen, die het goed hadden gedaan -- en de meesten deden dat -- waren weer gezond en voelden zich helemaal de oude. Ze gingen weer aan het werk, les geven op school, of wat ze ook aan het doen waren. Ze keerden terug naar hun normale leven. Ze waren ziek naar ons toegekomen en waren nu weer goed.

Nu kun je zeggen, "Hoe konden we bewijzen dat ze gezond waren?" Er is geen manier om te bewijzen, dat die jongens weer gezond waren, want alle testen voor HIV zoeken naar antilichamen. Antilichamen zullen er altijd zijn ongeacht of er wel of geen HIV aanwezig is. De antilichamen zijn er altijd -- antigenen [stoffen, die antistoffen produceren, -vert].

Sommige testen worden gebruik om bepaalde proteïnen te zoeken, waarvan men denkt dat ze in het virus zitten. Maar wat het ook is, je kunt nooit testen of er een virus aanwezig is. Je kunt alleen testen of er iets is, dat met het virus te maken heeft. Er bestaat geen test om te zien, of iemand HIV-negatief is.

BR: Goed, maar je krijgt indirect bewijs door naar de mensen te luisteren, die zeggen, "Kijk, ik voel me geweldig". Toch?

JH: Ja, indirect en daar gaat het ons om. Zolang die mensen gelukkig zijn en gezond en ze gaan weer aan het werk, zijn wij ook gelukkig.

BR: [lacht] Krijg je ook verhalen van mensen buiten Afrika, die over die protocollen hebben gehoord en die het op zichzelf toepassen?

JH: Zeker. Ik heb heel veel meldingen. Ik heb 35.000 emails. Het is niet met al die schrijvers goed gegaan, maar met een aantal van hen wel. Of ikzelf, of mijn secretaresse heeft iedere email beantwoord ongeacht waarover het handelde. Of het nu vragen waren of mensen die ziek waren en iets wilden weten, we hebben ze allemaal beantwoord.

We hebben in ieder geval heel veel meldingen van buiten Afrika gekregen. Maar ik gebruikte dat protocol al voor het grootste deel, voordat ik Mexico verliet.

BR: De exacte protocollen voor mensen die willen weten wat ze moeten doen... je zei dat ze accuraat op je website staan, JimHumble.biz.

JH: Dat klopt. Er staat daar ook een aantal andere protocollen en die voor kanker staat er ook op, dan weet je hoe je MMS2 met MMS1 moet gebruiken.

BR: Is het gemakkelijk om aan MMS2 te komen... voor mensen die het willen gebruiken?

JH: Je kunt het overal ter wereld krijgen. Het is een van de meest beschikbare chemicaliën op Aarde, want waar je ook ter wereld bent ongeacht welk Derde Wereldland ook en hoe arm de mensen daar ook zijn, er zijn ook altijd rijke mensen. En veel van die rijke mensen hebben een zwembad.

Dit specifieke chemicalie is voornamelijk voor zwembaden, hoewel het ook voor andere dingen wordt gebruikt. Het wordt ook voor waterzuivering gebruikt.

BR: Ah.

JH: Het is in de hele wereld een van de betere chemicaliën voor waterzuivering.

BR: Maar je moet natuurlijk wel zeker weten wat je aanschaft, want als je naar een winkel gaat om een fles spul te kopen om je zwembad schoon te maken, kan het van alles bevatten.

JH: Dat is juist. Het is heel belangrijk dat je calcium hypochloriet koopt. Er bestaat zoiets als natrium hypochloriet [Engels: sodium hypochlorite]. Dat wordt voor hetzelfde gebruikt, maar je kun dat niet gebruiken voor je MMS2.

Het moet calcium hypochloriet zijn, geen natrium hypochloriet. De natrium hypochloriet is goedkoper en is niet zo goed.

BR: Werkt het op dezelfde manier als MMS1, dat je met een zuur activeert?

JH: Nee, je hoeft het niet te activeren.

BR: Je voegt het gewoon toe aan water?

JH: Nee, je voegt het niet toe aan water. Je stopt het in een geleicapsule.

BR: Goed.

JH: Je vult de capsule en daarvan neem je er een paar per dag in. Dat is MMS2. Het zet zich in je maag om in hypochlorietzuur, wanneer het met water in aanraking komt. We hebben er geweldige resultaten mee geboekt. Als je geen MMS1 hebt, kun je toch MMS2 gebruiken. Het doet hetzelfde als MMS1.

We zouden ze alletwee constant kunnen gebruiken, maar dat heeft geen zin. MMS1 doet het werk en alleen voor kanker gebruiken we MMS2.

BR: Welnu, voor degenen, die de eerste video niet hebben gezien; je verdient geen cent aan de verkoop van MMS, of wel?

JH: Nee.

BR: Dus als ik het goed begrijp, wil je dit vrij toegankelijk maken aan de wereld als een grassrootsremedie voor zaken, waaraan we anders duizenden dollars zouden moeten besteden zonder dat het resultaat oplevert. Nietwaar?

JH: Juist.

BR: Je inkomen is afkomstig uit de verkoop van je boek.

JH: Dat klopt. Ik heb geen inkomen uit de verkoop van MMS1 of 2. Veel mensen in de wereld doen dat echter wel. Veel mensen maken er een inkomen van. Veel mensen geven het weg. Dus het is nu op de meeste plaatsen beschikbaar.

BR: En dat wil je aanmoedigen. Je wilt dat mensen…

JH: Absoluut! Ik vertel in mijn boek hoe je het kunt maken, hoe je het in je keuken kunt maken. Veel mensen bellen me op en vertellen me, dat ze het zelf maken en willen weten of het mengsel juist is.

Ik hoef ze maar één vraag te stellen en als ze... Ik weet zeker dat ze dat niet kunnen veinzen. Ik kan zeker weten, of ze het juiste mengsel hebben -- hier [wijst op zichzelf] gewoon door hen te laten vertellen, wat ze in hun keuken aan het doen zijn. Als hun antwoord juist is, en ik weet dat ze niet kunnen neppen, dan weet ik of het mengsel goed is.

BR: Hoe heet je boek en hoe kunnen mensen dat bestellen?

JH: Mijn boek heet Miracle Mineral Solution of the 21st Century en het staat op miraclemineral.org.

BR: Dat is het boek, waarvan het eerste deel gratis is?

JH: Dat is juist.

BR: En wat ik zeer kan aanbevelen, evenals jijzelf, is dat ze dan een klein bedrag voor het tweede deel betalen, waarin het verhaal vanaf het begin staat, nietwaar?

JH: Dat klopt. Je kunt het eerste deel gratis downloaden en het tweede deel kun je voor 12 dollar downloaden. Of je kunt het in een harde kaft kopen en het waar ook ter wereld naar je laten toesturen.

BR: En het wordt in een groot aantal talen vertaald.

JH: Ja, er zijn elf talen. De belangrijkste is Duits.

BR: Goed. Nou, dit klinkt als een ongelofelijk verhaal, waarover zoveel mensen, die hiernaar kijken, meer willen weten. Wat gaat er nu gebeuren? Waar ga je van hieruit naartoe? Hoe verkondig je het woord? Wat is de toekomst van dit enorme project, dat je hier hebt opgestart?

JH: Nou, het land in Afrika, waar ik nu ben, wil ik dat hele land voltooien. We willen het hele land doorgaan en de meeste ziekten daar behandelen. In dat land hebben we 60% mensen met HIV... 60 procent HIV!

BR: Dat kun je je bijna niet voorstellen.

JH: Ja, vind je ook niet? En al die mensen... nou, misschien niet allemaal, maar tenminste 50 procent gebruikt ARV medicijnen. [antiretrovirale medicijnen, -red] Nou, kun je je voorstellen hoeveel miljoen dollar ze ieder jaar aan dat ene land onttrekken in de vorm van ARV medicijnen?

Ik zou willen, dat iedereen, die erover denkt ARV medicijnen te gebruiken, of denkt dat ze goed zijn, eens zo'n ARV medicijnenpakje openmaakt en kijkt wat er staat.

Er staat in de bijsluiter dat het tientallen mensen heeft omgebracht alleen al bij de testen die ze hebben gedaan... om te zien wat het doet. De kleine lettertjes, die niemand leest! Tientallen mensen zijn eraan gestorven tijdens het testen.

En er is nog iets... op de achterkant van het vel staat, dat er ten minste 35, 40, 50 ziekten zijn, die ARV medicijnen bij mensen hebben veroorzaakt. Ze drukken dat er gewoon op, omdat de wet dat voorschrijft. En dan vertellen ze die arme Afrikanen, "Als je deze medicijnen niet inneemt, ga je dood".

Ze nemen ze in, terwijl ze MMS gebruiken, waardoor ze worden geneutraliseerd. Nadat ze met het protocol klaar zijn, nemen ze de MMS nog steeds twee of drie keer per week in. Als ze dat niet doen, worden ze weer ziek van die medicijnen, maar ze zijn bang om ermee te stoppen, want de dokter zegt, "Als je met deze medicijnen ophoudt, ga je dood".

En die mensen... weet je wel... ze zijn niet ontwikkeld. Ze weten het niet. Als de dokter zegt, dat ze dood gaan, geloven ze ook dat ze dood gaan.

BR: Dus dit betekent, dat ontwikkeling een groot deel van je missie is.

JH: Ja, maar ik kan die mensen niet ontwikkelen. Ik kan dat niet doen, want als ik dat ga vertellen, gooien ze me zo snel het land uit, dat het niet leuk meer is.

BR: Hoe ben je van plan het volgende jaar door te brengen? Wat is je visie op het volgende jaar, als alles met jezelf goed gaat?

JH: De Katholieken hebben al gezegd, dat ik met mijn eigen kliniek moet beginnen. Tegen de tijd dat ik daar terug ben, moeten mijn mensen daar een kliniek hebben gehuurd, die dichtbij het busstation staat, zodat mensen uit dat hele land er kunnen komen. Ze komen voor een behandeling tegen HIV en op dit moment zijn dat 25 mensen per dag. Het idee is om ons hele systeem daar naartoe over te brengen.

We zijn niet van plan het medische systeem aan te vallen, want dat is er reeds. We richten niets uit tegen het medische systeem. We stellen het op naast het medische systeem, dus ze hebben de keus om ofwel naar ons te komen en beter te worden, of naar de medici te gaan om beter te worden.

BR: Dus je gaat met niemand conflicten aan?

JH: Dat klopt.

BR: Dat is waarschijnlijk heel slim.

JH: En daar is natuurlijk enorm veel malaria, een enorme hoeveelheid malaria daar. Je weet natuurlijk wel, dat malaria de meeste sterfgevallen van alles in de wereld eist.

We gaan ook een bord voor malaria op onze kliniek hangen, weet je wel. We gaan HIV en malaria behandelen en langzaam gaan we dat uitbreiden naar andere ziekten, die ze kunnen hebben. Er heerst slaapziekte en diverse andere aandoeningen, die ze in dat gebied kunnen oplopen.

En heel snel komen mensen voor van alles naar ons toe.

BR: Voor degenen, die deze video voor het eerst zien en de vorige niet hebben gezien: malaria was een succesverhaal, waardoor MMS in de wereld heel bekend werd vanwege je eerste probeersels. Heb je niet... waren het geen 80.000 mensen, die je hebt genezen?

JH: Eerder 100.000.

BR: Honderdduizend...

JH: Dat heb ik natuurlijk niet gedaan. Dat deden de mensen die ik heb opgeleid.

BR: O ja.

JH: Zelf heb ik meer dan 2000 gevallen van malaria behandeld. Ja, dat was een van de dingen, waardoor het bij een aantal mensen bekend werd natuurlijk.

BR: Dat was in een andere groep Afrikaanse landen, nietwaar?

JH: Ja. Ja, dat waren andere groepen. Iedereen die bij me kwam en me vertelde, dat ze naar Afrika gingen, gaf ik zoveel mogelijk mee, als ze konden gebruiken.

Er was één jongen, die zei, dat hij 500 flessen kon gebruiken, dus we gaven hem 500 flessen. Hij nam ze in dozen daar naartoe. Hij heeft duizenden mensen in Ivoorkust behandeld, maar hij bleef er maar een paar maanden. Hij had al die mensen behandeld en ging terug naar Amerika. En daarom heeft het niet doorgezet.

BR: Maar het woord wordt mondeling door de wereld verspreid. Je ziet geen reclame voor MMS op de televisie. Je ziet het niet op reclameborden. En toch kun je het overal op het internet vinden. Het is in het hele alternatieve circuit bekend. Er moeten onderhand miljoenen mensen zijn, die ermee hun voordeel hebben gedaan.

JH: Een paar miljoen op zijn minst.

BR: Een paar miljoen?

JH: Ja.

BR: En veel meer, waarover je nooit iets te horen krijgt.

JH: Ja. Een interessant punt, dat ik hieraan wil toevoegen is, omdat ik het zo leuk vind... en dat is: ongeacht hoe slecht de conditie van iemand is, als ze eenmaal zijn begonnen met MMS, gaan ze niet dood.

Het kan me niet schelen, als ze kanker hebben en de dokter heeft hen twee weken te leven gegeven. Als ze beginnen MMS in te nemen -- er zijn nooit meldingen geweest, dat iemand van deze mensen zijn gestorven. Er is geen enkele melding geweest waar ook ter wereld, dat iemand was gestorven, nadat ze met MMS waren begonnen ongeacht welke conditie ze hadden.

En als er... Geloof me, ik krijg uit de hele wereld emails en ik krijg rapporten over de stand van zaken uit de hele wereld. Ik zou het binnen enkele uren weten, als iemand was gestorven. Tot dusver is niemand gestorven. Mensen bleven me waarschuwen, "Straks gaat er iemand dood en dan krijg je problemen". [lacht]

Nou, dat is niet gebeurd. In tien jaar tijd is dat nog nooit gebeurd. Niemand is gestorven.

Het doet echt onmiddellijk verbazingwekkend dingen in het lichaam. Je neemt het in en er gaan verbazingwekkende dingen in je lichaam gebeuren; en hoe slechter je lichaam er aan toe is, hoe verbazingwekkender dingen het doet.

BR: Wat is volgens jou de boodschap aan andere mensen, of misschien de inspiratie ook voor jezelf wat betreft deze remedie? Zijn er andere mogelijkheden voor mensen om aan je missie deel te nemen, of in hun eigen missies, die te maken hebben met lichamelijk genezing op een andere manier?

JH: Oh, ik denk dat er veel mensen zijn op dit moment met hun eigen missies. Ze gaan op pad om mensen in hun omgeving op te leiden, en ook in Afrika.

Er zijn veel verschillende mensen, die MMS naar verschillende plekken in Afrika brengen en de mensen daar behandelen. Niemand doet dat op gigantische schaal, zoals met duizenden, maar er zijn een heel aantal mensen die dat op kleine schaal doen.

Ik zou graag denken, dat MMS een boodschap aan de wereld brengt. En die is: het werkt... dat is één ding... maar de boodschap is, dat we de vrijheid nodig hebben om te gebruiken, wat we voor ons lichaam nodig hebben.

Ik bedoel, geen enkele regering zou het recht mogen hebben om ons te vertellen, dat we een bepaald medicijn of een bepaalde oplossing of een bepaald soort voeding of wat dan ook niet mogen hebben.

Regeringen... zijn bezig steeds grotere controle uit te oefenen. Er er worden iedere dag nieuwe wetten gemaakt -- grote wetten! -- enorme wetten, die trachten ons weg te houden bij vitaminen en de voeding, die we voor onszelf willen hebben.

Ik denk dat de belangrijkste boodschap is, die MMS nu moet brengen, dat we... dat de mensen, of de wereld zijn vrijheid nodig heeft, dat we de regering niet moeten toestaan om onze vrijheid van ons weg te laten nemen.

Dat hebben we de laatste honderd jaar laten gebeuren; de regeringen hebben zo snel mogelijk onze vrijheden weggenomen.

Die boodschap moet naar de mensen gaan: dat er iets is, dat ze in hun oren moeten knopen. De regeringen zouden je het liefste laten stoppen, als ze de kans kregen, maar laat ze niet de kans krijgen. [lacht]

BR: Het gaat niet alleen over een praktische oplossing, die mensen kunnen gebruiken om hun gezondheid te optimaliseren. Het is een kwestie van persoonlijke soevereiniteit.

JH: Dat klopt. Precies. Als we daarop niet aandringen, zitten we binnenkort zonder de zaken die we nodig hebben.

BR: Heel goed, Jim. Dank je wel. Je vertrekt weer naar Afrika over een paar dagen, klopt dat?

JH: Ja.

BR: En ben je van plan om in Afrika te blijven? Of is de toekomst zo vloeibaar, dat je niet echt weet, wat je persoonlijk gaat doen?

JH: Nou, ik ben van plan om een tijd in Afrika te blijven, maar ik ben een school aan het opzetten in de Dominicaanse Republiek, een opleiding voor MMS.

In het begin wordt het een intensieve training van twee weken. Iemand die daar naartoe gaat wordt niet alleen getraind, maar we laten hen in feite twee weken MMS toepassen op praktisch alles in de wereld... en twee weken om het op zichzelf toe te passen.

Tegen de tijd, dat ze klaar zijn, weten ze precies wat ze wel en niet kunnen doen met MMS, want dan hebben ze al die dingen zelf gedaan.

BR: Het wordt dus een soort internaat.

JH: Ja, een internaat. En ze gaan elkaar behandelen en ze gaan de lokale bevolking behandelen. Dan krijgen ze een goed idee, wat ze kunnen doen, als ze terugkeren naar waar ze vandaan kwamen.

In principe krijgen ze twee weken voor $1000. Ze krijgen vol pension voor twee weken en hun hele opleiding. Als ze klaar zijn, krijgen ze zes flessen MMS en een aantal andere dingen mee. Dus ze komen eruit met een grotere waarde dan de onkosten van $1000 om daar te verblijven. En het is een prachtig vakantieoord. Het wordt een vakantie van hard werken, maar wel een mooie vakantie.

BR: Waar kunnen mensen meer daarover vinden?

JH: Op het internet. Ze moeten op mijn website kijken. Dat is JimHumble.biz en het staat waarschijnlijk ook op mijn andere website. Ik heb 20 websites. Je kunt naar JimHumble.biz gaan en van daaruit naar mijn andere websites gaan, maar als alles klaar is, staat het op JimHumble.biz.

Er wordt op dit moment aan gewerkt en het moet over een maand klaar zijn voor mensen om in te schrijven.

BR: Als iemand je op een of andere manier wil steunen -- praktisch, materieel, financieel -- hoe kunnen mensen dan persoonlijk met je communiceren?

JH: Nou, de beste manier om mij geld te sturen... de beste manier is op dit moment Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Voor al het geld dat daar binnenkomt, stuurt mijn secretaresse een kwitantie, dat ze kunnen gebruiken voor de belastingen, want dat geld gaat rechtstreeks naar mijn stichting.

BR: Goed. Als je zegt Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., is dat een PayPal-rekening?

JH: Dat is een PayPal-rekening.

BR: Goed.

JH: Dus op die manier komt het binnen.

BR: Goed, er zijn mogelijkheden om je in Afrika te steunen, als iemand een avontuurlijke sabbatical wil beleven en die voldoende gekwalificeerd is -- misschien iemand met een medische opleiding, kennis van tropische ziekten, of gewoon figuren, die een tijdje met een pionier willen optrekken, die opwindend werk doet. Zijn die gelegenheden beschikbaar?

JH: Ja, ja. Mensen kunnen komen en vooral, als ze zijn geïnteresseerd op een of andere manier, vooral met geld. We hebben in de loop der tijd steeds meer geld nodig, maar op dit moment gaat het goed. Het moet niet lijken, alsof het niet goed gaat. De tijd zal komen dat...

We verspreiden ons echt heel langzaam, maar het idee is om een afzonderlijke organisatie te stichten, waar mensen naartoe kunnen gaan.

Ik zal nooit het medische systeem gaan vervangen. We zijn niet van plan bewijzen te leveren en het geaccepteerd te krijgen binnen de medische wereld. Dat zullen we nooit doen. Ik wil het nooit bewijzen. Ik wil het medische systeen niet tot mijn vijand maken.

Ik wil gewoon een genezingsysteem worden, in principe, dat er in diverse landen op uit gaat en dat voor iedereen beshikbaar is, die wil worden behandeld. Ze worden op onze manier behandeld, of ze kunnen op de medische manier worden geopereerd [lacht]... het één of het ander.

BR: Misschien kun je zeggen, dat je de mensen wilt steunen, die bewust zijn van hun eigen persoonlijke soevereiniteit.

JH: Ja, dat ook. [lacht]

BR: Goed, ik heb het. Het was een groot genoegen om met je te spreken. Ik zou het fijn vinden om met je in contact te blijven. Kom je nog terug naar Europa ergens in het volgende jaar?

JH: Waarschijnlijk wel... ja.

BR: We zouden tussentijdse updates kunnen maken over je vooruitgang en de uitbreiding van je missie.

JH: Ja, dat zou te gek zijn!

BR: Jim Humble, heel erg bedankt. Ik verheug me erop om volgend jaar weer met je bij te praten.

JH: Dank je wel. Dank je wel. Ik kijk er ook naar uit om je volgend jaar weer te zien.

BR: Prachtig. Jim Humble, de man en de wonderbaarlijke dingen die hij heeft bereikt.

Nou, Jim, ik kan je niet laten gaan zonder dat je ons hebt verteld over een ander project, dat je aan het onderzoeken was en dat teruggaat naar de tijd, dat je goudzoeker was. Je vertelde me iets buiten de camera om, dat zo ongelofelijk was, dat...

Dat is een buitengewoon verhaal en ik zou het heel fijn vinden, als je ons dat ook vertelt. Het heeft niets te maken met MMS. Het heeft iets te maken met de opslag van radioactief afval. Vertel ons daar eens over.

JH: We waren bezig met het ontdekken van extra goud, edelmetalen uit ertsen, en we kwamen erachter, dat je de ertsen op een hoge temperatuur moet verbranden.

We kwamen erachter, dat we bij het verbranden van die ertsen op een hoge temperatuur de radioactiviteit tot nul konden reduceren, als er materialen bij zaten, die radioactief waren. Dus we gingen experimenteren met verschillende radioactieve materialen.

Een voorbeeld van radioactief materiaal is het materiaal in de olieleidingen, die ze gebruiken om de olie uit de bronnen van de zuidelijke staten naar verschillende plaatsen te transporteren. Die leidingen moeten om de zoveel tijd worden gereinigd.

Ze zijn radioactief. Het materiaal daar binnenin is radioactief. Het is een lage straling, maar hoog genoeg, dat de regering niet toestaat, dat je het ergens dumpt en je mag het ook niet in je bezit houden. Dus als je het niet kunt vasthouden en niet kunt weggooien, komen er uiteindelijk overal afvalplaatsen te liggen. Het is illegaal, maar je kunt er niets mee doen.

Dus we konden aan dat materiaal komen en we konden de straling tot nul reduceren door het te verbranden. In het verbrandingsproces produceerde het meer edelmetalen met een waarde, die hoger was dan de onkosten voor het verbrandingsproces. Je kunt in feite ongeveer $1000 per ton verdienen boven de onkosten voor het verbranden van het materiaal.

De brandstof... Bijvoorbeeld, het is een materiaal, dat we eraan toevoegen, een materiaal zoiets als buskruit. Met het buskruit en de juiste chemicaliën erbij valt de straling altijd terug tot nul.

Na de verbranding duurt het drie dagen, voordat de straling helemaal tot nul is teruggebracht. We beschikten over hele goede Geigertellers en dat soort dingen.

We hebben de procedure bij Texas A&M en andere universiteiten gedemonstreerd. Drie of vier andere universiteiten stuurden uiteindelijk een hoogleraar om toezicht te houden en om te zien of we zaten te liegen of zoiets. [lacht] We hebben het altijd gedemonstreerd. We hebben altijd laten zien hoe het in zijn werk ging, maar niemand heeft het ooit geloofd.

BR: Ik kan je niet vertellen hoe bizar dit klinkt. Dit is onmogelijk, waarover je spreekt.

JH: Dat is waar... of het klinkt onmogelijk.

BR: Het klinkt ongelofelijk.

JH: Ja, ik moet zeggen, dat er veel dingen zijn, die "onmogelijk" zijn, maar die wel constant gebeuren. Je kunt een kip op een plek zetten, waar zij totaal geen calcium binnenkrijgt, en toch eieren laten leggen.

BR: Ja, dat klopt. Er schijnt een biologische capaciteit te zijn om elementen te transmuteren.

JH: Dat klopt.

BR: Ik weet dat dit in de reguliere biologie wordt gezien als "hekserij", maar hiervoor bestaat bewijs. Je zegt dus, dat er een soort chemische transmutatie van elementen plaats vindt bij het verbranden van dit radioactief afval op een bepaalde manier. Klopt dat?

JH: Ja, we maken een bepaald soort kruit, dat een zeer hoge temperatuur produceert. Het brandt langzaam... het gaat niet van "Beng!" Het gaat langzaam, maar het produceert zo een hoge temperatuur, dat je er echt niet naar wilt staan kijken, want het beschadigt je ogen.

Het produceert een zeer, zeer hoge temperatuur en daarna laat je het gewoon afkoelen. Dan maal je het fijn en dan kun je er een zekere hoeveelheid edelmetalen uithalen.

En, zoals ik zei, de radioactiviteit gaat altijd terug naar het achtergrondniveau -- er blijft niets over. Het is altijd compleet verdwenen.

BR: In drie dagen tijd?

JH: In drie dagen tijd.

BR: Dat is toch bizar! [lacht] Ik kan je niet vertellen hoe bizar dit is. Als iemand hier geen natuurkundige of  chemische achtergrond heeft... dit is echt bizar. [beiden lachen]

Dit is een ongelofelijk verhaal. Maar er zit natuurlijk een boodschap in en die is, dat je bereid moet zijn het ongelofelijke te onderzoeken om in wetenschap en technologie een doorbraak te bewerkstelligen.

JH: Dat klopt. Reken maar!

BR: Een van de boodschappen is hier, dat de gevestigde, academische procedures je niet toestaan om dit te doen, omdat je binnen hun systeem moet werken.

JH: Aan iedereen, die de formule wil hebben, zou ik blij zijn te vertellen hoe je het moet doen met het idee, dat wanneer ze er een onderneming van gaan maken of het ergens gaan gebruiken, ik een deel van de winst krijg. [beiden lachen]

BR: Dus dit is nog een reden, waarvoor mensen contact met je kunnen opnemen. Het is een wonderbaarlijk verhaal!

JH: Ja, ze kunnen contact met me opnemen, als ze werkelijk zijn geïnteresseerd en ze hebben geld of iets, waarmee ze het willen doen. Voor andere belangen... Ik zie het nut er niet van in om dit voor de vuist weg te bespreken.

BR: Nou, je wilt hiermee voorzichtig zijn, want je gaat heel veel berichten krijgen, als mensen dit horen.

Luister, ik heb nog één laatste vraag, voordat we afsluiten: Wat is er met die hoed van jou gebeurd? Je droeg zo een prachtige hoed, toen ik je 14 maanden geleden ontmoette.

JH: Eigenlijk was hij even prachtig als degene, die jij op hebt! [lacht] Ik was dol op die hoed. Ik vond het altijd heerlijk om die hoed te dragen. Het probleem daarmee is, dat ik altijd blijf denken aan het idee, dat die rakkers  -- als ze me gaan zoeken -- zullen zeggen, "Loop gewoon de straat uit en schiet die kerel met die hoed neer". [beiden lachen]

Die voldoening wil ik hen niet geven. Ik heb waarschijnlijk nog tien of vijftien seconden méér tijd om weg te komen, wanneer ik die hoed niet draag. [lacht]

BR: Denk je, dat ik dit advies ter harte moet nemen?

JH: Ik denk het wel... want jij bent een van die jongens, waar ze gek op zijn! [lacht]

BR: Ik weet het niet. Ik heb eigenlijk niet zoveel haar als jij. Jij hebt tenminste een paar mooie zilveren lokken, die je heel knap maken, maar ik verberg mijn kale plek eronder.

JH: Nou, jij hoeft je daarover pas later zorgen te maken, volgens mij.

BR: [lacht] Goed. Jim, heel hartelijk bedankt.