Afwijkend en toch zo gewoon
Sarah was er in haar prille jeugd van overtuigd dat ze een normaal, alleen wat eigenzinnig kind was. Haar omgeving zag echter dat haar gedrag afweek van dat van de meeste andere kinderen.
Toen de diagnose autisme was gesteld, had dat zekerheid moeten bieden en een basis om adequaat met haar om te gaan. In plaats daarvan begon de angst, de afwijzing en langzame touw- trekkerij. Geen basisschool durfde haar nog toe te laten nu ze dit etiket had.
Op haar twaalfde belandde ze op een school voor Zeer Moeilijk Opvoedbare Kinderen. Met het verstrijken van de jaren kwam ze er steeds meer achter hoe de buitenwereld tegen haar anders-zijn aankeek.
Dat zelfs beroepskrachten haar dieper in de problemen konden brengen — in plaats van hulp bieden om een zinvol leven op te bouwen.
Toen de school ervan overtuigd was dat ze het niet ging redden buiten een beschermde omgeving en haar niet in staat achtte om zelf keuzes te maken, leken haar kansen op een toekomst zoals ze die zelf in gedachten had, helemaal verkeken.
(Recensie van NBD|Bibllion)
Afwijkend en toch zo gewoon
De 21-jarige Sarah schreef dit boek om de lezers de unieke kans te bieden de opvoedkundige problemen van een kind met autisme vanuit het perspectief van dat kind te ervaren. Bovendien kon zij zichzelf op deze wijze een stem geven, want autisten voelen zich vaak onbegrepen en afgewezen - zelfs in een orthopedagogische omgeving. De diagnose 'autisme' werd bij Sarah al op zesjarige leeftijd gesteld. Zij kwam in een draaikolk van angst, afwijzing en problemen terecht.
Uiteindelijk lukte het haar met behulp van een begeleidster een positieve groei door te maken en haar eigen leven zelf vorm te geven. Sarah is nu op weg naar een mbo-diploma. Op intensieve en overtuigende wijze maakt de lezer kennis met de zwarte, maar ook de leuke en mooie momenten van een jong leven met autisme.
Gemakkelijk taalgebruik; meeslepende, optimistische stijl. Geschikt voor een groot lezerspubliek.
(NBD|Biblion recensie, G. Brandorff)
Collision. De catastrofe.
Sarah Morton kan niet leven met wat een leraar, Gustaaf, heeft gedaan. Vorig schooljaar viel hij haar lastig. Sarah vermoedt dat andere leerlingen ook onder zijn gedrag lijden. Er werkt ook een spelbegeleidster op school, Luka. Sarah vindt haar bijzonder en ze raakt steeds meer op Luka gesteld. Ze ziet in haar een geduchte medestander en is vastbesloten te vertellen over Gustaaf. Maar plotseling verschijnt Luka niet meer.... Sarah mist haar zo schrijnend, dat het keer op keer escaleert. Na maanden van kwellende onzekerheid komt ze iets schokkend over Luka te weten. Zal Luka van haar voetstuk vallen?
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Sarah Morton (15+) is autistisch en zit op een school voor speciaal onderwijs. Intimidaties, schreeuwpartijen en geweld komen dagelijks voor. Vorig schooljaar werd ze geintimideerd door een leraar, Gustaaf Straker. Sindsdien voelt ze zich niet meer veilig op school. Sarah heeft het idee dat ook andere leerlingen onder zijn gedrag lijden. Sarah vindt Luka Jarvis, de spelbegeleidster, een aardige, betrokken vrouw en raakt steeds meer op haar gesteld en zelfs geobsedeerd door haar. Ze besluit Luka in vertrouwen te nemen en wil haar over Gustaaf vertellen. Als Luka door een flinke burn-out niet meer op school komt, mist Sarah haar enorm en heeft ze moeite zich te handhaven op school. Sarah verandert van een meisje met een doel in een geestelijk wrak. Haar lot lijkt verbonden met dat van Luka. Gebaseerd op persoonlijke ervaringen van de auteur (1987), die met dit boek wil laten zien wat autisme is en wat mensen met autisme anders maakt. Een indringend en triest verhaal, waarvan het de vraag is in hoeverre het jongeren en volwassenen zal aanspreken. De enorm volle bladspiegel en de vele taal- en stijlfouten maken het boek beslist niet beter leesbaar. Waarschijnlijk alleen interessant voor een kleine, specifiek geinteresseerde groep lezers. Vanaf ca. 15 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Rineke van Teeseling)
Collision. Engagement.
Dit is het vervolg op 'Collision De catastrofe'. Nog steeds kan Sarah Morton zich nauwelijks staande houden. Ze is helemaal opgebrand. De strijd met haar leraar Gustaaf gaat intussen onverminderd door. Onverwachts blijkt Gustaaf lang niet haar ergste bedreiging te zijn. Op dat punt beland lijkt er al geen uitweg meer mogelijk… Ook het leven dat ze pas over jaren zal hebben, lijkt afgrijselijk betekenisloos.
Een ontmoedigende en frustrerende periode, waarin haar idealisme en het schoolse realisme lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, breekt aan. Dan stort er opnieuw iemand in elkaar, die erg belangrijk is geworden voor Sarah.
Websites: www.dus-sarah-morton.nl
Weet je Saar? Je bent al bijna klaar.
Autisme moet zijn Oud=Me
Je bent een oude Ziel en zeker geen Debiel
Richt je naar je O.I.O.=Oneindig Intelligent Onderbewustzijn.
Wat jij nu moet gaan leren is te gaan affirmeren.
Je bent je eigen schepper hier van mij een boekenmepper
Worstel je er even doorheen, Haal bij je eigen Raad dan komt van zelf de Daad.
Je moet er niet in geloven Dan leer je de zekerheid kloven.
Schaf dit boek maar aan En je zult sterker gaan.
Blijf oefenen in de beschreven Kunst en word voor jezelf een ware Gunst. :love:
www.google.nl/search?hl=nl&source=hp&q=De+kracht++joseph+murphy&meta=&btnG=Google+zoeken
om de lichtste problemen kan een kind uit de vertrouwde omgeving worden gerukt en worden opgesloten in een Internaat of zelfs psychiatrisch kliniek.
Eerder heb ik daar al een interessant artikel over geschreven:
www.zielenknijper.nl/een-onbezorgde-jeugd.html
Ik Weet er veel van Meid,maar soms is het echt wel noodzakelijk en Proefbunny's hadden ze nodig ook in deze tijd.
Ik ken ze die door de psychehaatrie zijn overleden En de door hun gemaakte impotenten hebben nu nieuwe moeilijkheden.
Bewust en onbewust Nazisme bezorgt vele Trauma's die Jaaaren doorwerken tot jouw generatie zijn Opa's en Oma's.
Hopelijk krijg jij je gelijk, dat er een veranderende tijd komt met een nieuwe inkijk.
Binnenkort moet ik naar Humanitas omdat ik van Kwintes gaan mag aan Het Gas.
Want ik Wijger nu mijn Administratie te doen omdat de orde van oranje nazi veranderd in hun fatsoen.
Ik moet nu zo met kwintes bankzaken veranderen en dan mogen ook zij van mij opsalamanderen.
Dan neem ik jouw link even door, wie weet dat je weer wat van me leest hoor.
www.youtube.com/watch?v=n9tyMp5A03k
Heya ! Ja ja Die Sarah, Ze lijkt wel een beetje op mij, ik was 13 jaar en ook niet meer Vrij.
Valkenheide een internaat voor jongens met het stempel moeilijk opvoedbaar.
Wat dacht jij dan ik leef dit leven en aan Malloten aanpassen? >Doe toch niet zo raar.
We zijn Allemaal Vreemde Uniekelingen Met ieder zijn/haar eigen dingen.
In een wereld met overdreven regels waar ik over struikel als stekende ijs-pegels.
Jawel soms pas ik mij wel aan, maar dan wordt ik het zat en ga er snel weer vandaan.
En ik doe wat IK Wil En niet wat van een ander moet Afhankelijk van wat het met me doet.
Ik Ben een Aliën en op Aarde beslist niet thuis maar we slepen ons er wel doorheen samen met veel gespuis.
Soms heb ik vele soorten uitbarstingen en dan stroom ik weer over, Mandala's, Rijmelarij En nog veel meer getover.
En soms dan geeft het mij gegiechel en dan lijkt de hele wereld mijn spiegel.
Sarah Schrijft een heel boek vol. Knap hoor! maar dat is mij te dol.
Eigenlijk heb ik een hekel aan schrijven Ook dit rijmen zal niet lang meer blijven.
Ik zie het als een soort uitdaging Communiceren maar dan ook als in een Ring.
Rijmen is voor mij een one way communicatie,woorden in een soort geometrie-sensatie.
Soms geef ik uit mijn zijn weer een prik Geometrische woorden net als deze BudRic :love:
www.youtube.com/watch?v=RHJb87nNsGY
RSS lijst met reacties op dit artikel