Persoonlijk vind ik het altijd heel belangrijk dat we in een democratie optimaal gebruik maken van het feit dat we onze ‘stem’ mogen laten horen, ook al is dat maar heel sporadisch. Want daarna moeten we het weer een aantal jaren doen met een club ‘gekozen’ mensen die hun eigen koers gaan varen tegen alle afspraken en beloftes in. Maar sinds ‘geld’ het belangrijkste speerpunt is in deze verziekte wereld, is de democratie bezweken. Want democratie kan niet bestaan in een wereld van kapitalistische motieven die slechts een kleine elite wordt aangestuurd. Dus daar sta je dan met je stembiljet, dat overigens ook weer veel geld heeft gekost.

Een aantal jaren geleden toen ik nog bassist was in onder andere een rockformatie, schreef ik veel teksten waaronder het Nederlandse ‘Ik word zo ziek van politiek’. Dat nummer werd natuurlijk samen met alle andere uitingen die een tegengeluid laten horen, in de grote doofpot gestopt. Ik had er geen enkel belang bij, want we hebben alle mogelijke opbrengsten toegezegd aan Stichting Vluchtelingenwerk Nederland. Helaas moet ik constateren dat dat nummer nog steeds actueel is, want er is geen steek veranderd in de tussentijd. Het is alleen maar schrijnender geworden. En dan wordt zoiets als een gemeenteraads-, europese- of landelijke verkiezing al snel een lachwekkend poppentheater. Dus wat moet ik die 19^e maart nou doen? Ik heb echt geen idee.

Als ik ga stemmen loop ik langs een prachtige groene dijk, waar voorheen nog schaapjes graasden. Aangezien ik altijd iets schijn te hebben in mijn uitstraling wat dieren aantrekt, liepen die schaapjes gezellig met me mee naar stembureau. Ze leken mij eraan te herinneren dat ik vooral het rode stipje in iets moest plaatsen wat ‘groen’ was. Schapen zijn zo dom nog niet… De schapen zijn sinds jaar en dag verdwenen langs deze dijk, dus die zullen woensdag niet meer meelopen als ik die route toch ga nemen. En daarmee geven ze mij de meest indringende boodschap af; wil ik nog wel horen bij de schapen die mak als lammetjes achter de wolf in schaapskleren aanlopen, richting de grootste slachtbank van de sociale samenleving? Het antwoord is nee.

Ga ik stemmen? Geen idee. Zo ja, wat ga ik stemmen? Partij voor de dieren? Die doet niet mee. SP misschien? Staat ook niet op de lijst. Iets groens? Ja, bij voorkeur. Maar ik ben bang dat mijn rode potlood in het stemhokje zo erg begint te stuiteren dat ik alle vakjes tegelijk inkleur. Daarmee geef ik dan meteen het sein af dat mijn stem er blijkbaar niet meer toe doet, want ‘ongeldig verklaard’. De enige reden dat ik die meters nog wil afleggen is om te laten zien dat ik vóór de democratie ben. Misschien moeten we onze band nog maar voor één keer uit de as laten herrijzen en mijn rode potlood vervangen door mijn rode basgitaar. Nog één keer onze ‘stem’ op een muzikale manier laten horen omdat het nog niet doorgedrongen lijkt te zijn tot de leidende garde. Het zou het lokale stembureau in ieder geval een stuk opfleuren!

©Irma Schiffers