Wanneer het lezerspubliek gretig de intens tot de verbeelding sprekende verhalen over de superrijken wil volgen en al het onbereikbare moois der aarde in de glossy Quote 500 bijna tenenkrommend en tandenknarsend aan zich voorbij wil laten trekken, waarom dan niet een glossy met ‘sappige’ verhalen over het andere uiterste, de 500 superarmsten, waarbij je jezelf gelukkig mag prijzen dat je eigen situatie ondanks alle beperkingen nog niet eens zo slecht is?
Met de gedachte ook de stille armoede in Nederland een gezicht te willen geven, presenteren de initiatiefnemers van de Quiet 500 hun nieuwe glossy over de 500 armsten op donderdag 17 oktober, de Wereldarmoededag. Gerrit Poels (de ‘Broodpater’), hét gezicht van armoedebestrijding in Tilburg, reikt omstreeks 17.00 uur het eerste exemplaar uit aan staatssecretaris Jetta Klijnsma. Diezelfde dag staat Betonfraktion, ‘de armste band van Nederland’, op het balkon van het Paleis-Raadhuis aan het Stadhuisplein in Tilburg. Om 13 uur treden ze op om aandacht te vragen voor de Quiet 500.
Pater Poels is wars van de bureaucratische aanpak van de institutionele, door de overheid gesubsidieerde en gereglementeerde hulpverlening. Hij vindt niet dat deze vorm van hulpver- lening overbodig is, maar door de reglementering schiet deze volgens hem wél ernstig tekort. Vooral voor diegenen voor wie volledige participatie in de samenleving onmogelijk is geworden.
Een greep uit de inhoud van de nieuwe Quiet 500:
Geen werk, wel schulden. De koelkast in het huis van Ingrid Elskamp is akelig leeg. “Als ik eet, voel ik me schuldig. Dan denk ik: dit is voedsel dat mijn kinderen nodig hebben.”
“In het begin voelde ik nog iets van schaamte, maar al snel groeide ik daar overheen. Ik moest wel, wilde ik in aanmerking komen voor bepaalde regelingen of kwijtscheldingen. Ik heb geen schulden en wil dat zo houden, maar het wordt me niet makkelijk gemaakt.”
Voor mensen met een smalle beurs is de Vincentshop the best shop in Town. Ook liefhebbers van tweedehandsspullen zijn er welkom. Met hun aankopen steunen ze bovendien armoedebestrijdingsprojecten in Tilburg en omgeving.
Voedselbanken hebben steeds meer moeite om aan voldoende voorraad te komen. Als gevolg van de crisis stijgt het aantal klanten in hoog tempo. Professionalisering is noodzakelijk. Lukt dat voor een organisatie die het van de inzet van vrijwilligers moet hebben? In de rij bij de voedselbank in Tilburg is de sfeer in elk geval nog goed. “Er komen ook weer betere tijden.”
Quiet 500 daagt de rijken uit
Rijkdom erotiseert en wordt gevierd. Armoede wordt in stilte beleden. Vandaar de Quiet 500, een glossy magazine waarin de (stille) armoede vanuit verschillende kanten wordt belicht. De redactie daagt hiermee de 500 rijkste Nederlanders uit om mee te werken aan armoedebestrijding. De Quiet 500 is een idee van de schrijver A.H.J. Dautzenberg. Eind 2012 startte hij samen met Bart van Dalen, Ralf Embrechts en Hans van Vugt het project op. Het blad is vervolgens op vrijwillige basis gemaakt door een dertigtal professionals: cartoonisten, columnisten, (stads)dichters, fotografen, journalisten, schrijvers, websitebouwer en vormgevers.
Daarmee geven ze een signaal af richting de samenleving: we kunnen elkaar helpen. Hopelijk gaat hiervan een olievlekwerking uit, want armoede is ook in Nederland een groot probleem. Dat betekent overigens niet dat de mensen die behoren tot de Quiet 500 zielig zijn. Velen van hen zijn krachtige mensen die positief in het leven (proberen te) staan. Maar er zijn helaas ook de nodige schrijnende gevallen. Mensen die het zonder hulp niet gaan redden.
De opbrengst van de verkoop van de Quiet 500 en gulle giften komen geheel ten goede aan Stichting Broodnodig (‘broodpater’ Gerrit Poels) en Stichting Tilburgse Voedselbank.
De Quiet 500 is voor € 10,- te koop tijdens de presentatie, bij de Tilburgse boekhandels Livius en Polare en Buitenlaar in Goirle en via deze website. De opbrengst gaat naar Gerrit Poels van stichting Broodnodig en de Stichting Tilburgse Voedselbank.
Doneer
Maak uw gift over naar:
Stichting Quiet 500
Rabobank rekening nr: 117369810
IBAN: NL19RABO0117369810
Natuurlijk gaat er een deel van de opbrengst naar waardevolle projecten. Maar onlangs zag ik cijfers over hoeveel % van de opbrengst echt bij goede doelen terechtkomen. Ik schrok er behoorlijk van. Jammer, dat ik de cijfers niet meer in mijn hoofd heb. Dat is een.
Twee: dat er 'goede doelen' bestaan, die correct werken, neem ik zeker aan. Alleen moeten we ook hierbij heel selectief en volgens onze intuitie tewerk gaan. Anders houden we het corrupt systeem onnodig overeind. Ook Jezus zei een tijd gelden hierover dat we beter uitkijken naar kleine projecten om die te steunen, dan de giganten.
Voor meer informatie is het lezen van het volgend boekje echt aan te bevelen: Dat zal velen nog de ogen openen:
http://www.zeitenschrift.com/magazin/60_insider_packt_aus.ihtml
Dus samenvattend, wat jij zegt is waar en wat ik zei heb ik ook niet uit mijn dikke teen getrokken. Het zullen de twee kanten van dezelfde medaille zijn. Overigens, het is wat mij betreft zeker niet zo dat ik niets meer voor mijn medemens doe, ook niet op het vlak van doneren. ik kijk wel goed uit wat ik doe.
Dank voor je reactie Elias. De Goede Doelen gebruiken wel degelijk hun geld voor bestemmingen die direct ten goede van de patiënten komen. Zo weet ik uit eigen ervaring dat het Diabetes Fonds rechtstreeks projecten sponsort bij ziekenhuizen. Een voorbeeld is het insulinepompproject. In samenwerking met het Sophia Ziekenhuis in Rotterdam is dat pompenproject opgestart en hebben ze veel kinderen een hogere kwaliteit van leven kunnen geven ondanks de beperking van diabetes, omdat juist kinderen erg gevoelig zijn voor het "anders zijn".
Ik weet dat er veel ophef is over graaiers aan de top, ook in goede-doelen-land, maar laten we ons niet blind staren op excessen en dat als excuus gebruiken om niets meer voor onze medemensen te doen.
Dank voor dit artikel. Ben benieuwd hoe die 500 rijksten gaan reageren. Ofschoon ik er (nog net) niet bijhoor wil ik toch graag doneren.
Kankerbestrijding en vele andere zogenaamde 'goede doelen' met veelal 'graaiers' aan de top, schieten m.i. hun aangegeven doel wel heel ver voorbij zodat ze in feite heel andere doelen dienen. De kankerbestrijding, als voorbeeld, doer er naar mijn idee alles aan om vooal te voorkomen dat de ziekte wordt uitgeroeid. Met hun projecten ondersteunen ze dat de zogenaamde 'onderzoekers' eindeloos kunnen blijven 'onderzoeken' en natuurlijk de farma- en gezondheidsindustrie, inclusief de ziekenhuizen, die er ook enkel baat bij hebben om de koe met de gouden uiers te kunnen blijven melken.
Of heeft er al iemand vernomen, dat die ook geld steken in veelbelovende alternatieve projecten?
sorry
fff
Jette Klijnsma kreeg 'm vanmiddag in Tilburg.
RSS lijst met reacties op dit artikel