In de dualiteit, de leerschool van de Liefde wordt niet onderwezen wat Liefde is. Wel wat Liefde niet is. En begint de mensheid na tienduizenden jaren van onderricht en ervaring eindelijk tot de jaren des onderscheids te komen, dan wordt de Liefde vanzelf ontdekt, ontsluierd, begrepen en in het Hier en Nu tot uitdrukking gebracht. En zijn we zo ver, dan worden we automatisch gepromoveerd en hebben dan de dualiteit definitief achter ons gelaten.
Nu er elke dag nieuwe leugenaars en leugens worden ontmaskerd, meer en minder intelligente methoden worden ontwikkeld om het bedrog te versluieren of te vergoelijken, voegen zich langzamerhand meer en meer mensen bij de kleine kern die deze vaderlandse en wereldwijd verbreide traditie nooit als 'normaal' heeft ervaren. Maar laat ons ook het komische aspect van deze virtuele werkelijkheid niet ontgaan want ja, het heeft wel degelijk amusante aspecten.
Ja komisch is het zeker om al dat gespartel gade te slaan waarmee de wereld- en andere leiders ons dagelijks vermaken. Al gaat de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. 'So what', moeten ze wel gedacht hebben 'want als de waarheid aan het Licht komt, dan kunnen we het nog altijd zo voorstellen dat er helaas geen andere oplossing mogelijk was of dat het allemaal in het belang van de burgers gebeurde. De slapenden zullen er toch niet door wakker worden en die vormen nog steeds de massa van onze kiezers'.
Ondertussen bekwamen zij zich verder in het doen van nietszeggende uitspraken of uitleg die voor velerlei interpretaties vatbaar zijn. Dat voor die mensen die niet meer in een diepe slaap gedompeld zijn. Zo komt het dat ze achteraf kunnen zeggen dat we het allemaal niet goed gezien, verstaan of begrepen hebben. Of dat we alles uit zijn verband trekken. Want natuurlijk hadden ze iets heel anders bedoeld dan dat wat wij feitelijk woordelijk hebben gehoord. Creatief omgaan met de waarheid zullen ze dat wel noemen. Maar wie slikt dat vandaag de dag nog?
En dan gehoorzaamheid. Gehoorzaam zijn aan ouders en andere opvoeders wordt aansluitend vervangen door het aannemen van bevelen in het leger, van de orders van werkgevers, van het bestuur van de politieke partij (partijdiscipline) de paus (dogma's) of zijn ondergeschikten die in de kerk plaatselijk de lakens uitdelen of gehoorzaamheid aan de door de elite gemaakte wetten. Befehl ist Befehl.
Of onfeilbaarheid. Ik moet wel al als klein kind al een rebel zijn geweest omdat ik al heel jong mijn ouders niet voor onfeilbaar hield. En als je dan je ouders al niet altijd op hun woord vertrouwt, wie kan je dan nog wel vertrouwen? Voor de katholieken is dat gelukkig geen probleem, want die hebben hun paus. Wat ik overigens nooit heb begrepen is dat het pas laat in de katholieke kerk duidelijk werd dat de paus onfeilbaar is. Dat onfeilbaar zijn hangt klaarblijkelijk samen met het ambt en dus waren ook alle vroegere pausen per definitie onfeilbaar, alleen waren zij zich hiervan niet bewust. Ook degene niet die in 1211 de inquisitie heeft ingesteld. Of de 'onschuldige' Innocentius die het belang van die kerkelijke rechtbank nog onderstreepte door in 1252 in zijn bul 'Ad Extirpanda' duidelijk te maken dat bij de verhoren van verdachten ook martelmethoden waren toegestaan. Allemaal onbewuste onfeilbaren.
Overigens, het liegen en bedriegen van de eigen bevolking is niets nieuws onder de zon, want Plato schreef enkele honderden jaren voor Christus in zijn werk 'De Staat' al grimlachend:
'Indien het dus iemand toekomt te liegen,
dan zeker de leiders van de staat tegenover vijanden of medeburgers,
met het oog op het welzijn van de staat:
alle anderen moeten er zich echter van onthouden'.
Maar wat is de staat eigenlijk? Een organisatie die de bevolking vertegenwoordigt, beschermt en hun belangen behartigt? Of de belangen van de staatslieden zelf, van hun vriendjes en van degenen die achter de schermen aan de touwtjes trekken?
In de dualiteit willen veel mensen nog steeds tot een groep behoren waarmee ze zich kunnen identificeren. Zo zijn de begrippen stam, vaderland, voetbal- en andere fanclubs, ook op internet, door de eeuwen en de jaren heen ontstaan. Nu is dat O.K. en als ervaring zeker noodzakelijk voor die mensen, die zich nog niet met zichzelf kunnen identificeren. Maar wat voor de groeiende groep die dat wel doet en zich door de staat en zijn lieden niet meer vertegenwoordigd en alles behalve beschermd weet en voor wie 'vaderland' een steeds vager begrip wordt nu het meer en meer duidelijk wordt dat we 'citizens in the global village' zijn.
De sluipende en slepende ziekte die de staatsstructuur tot een monster met vele koppen heeft vervormd, die ook allen gevoed willen worden, begint meer en meer mensen zwaar op de maag te liggen. Natuurlijk moet er eerst iets 'zwaar op de maag liggen' vooraleer er naar oplossingen wordt gezocht. Waar een wil is, is een weg en wie zoekt, die vindt. Mooie spreekwoorden kent de Nederlandse taal.
Nu heeft de mensheid zich een heel omslachtige maar wel uiterst doeltreffende manier uitgedacht om het kwade definitief uit te bannen: het accepteren en het aan den lijve ondervinden van alle uitwassen en uitdrukkingsvormen van het 'kwade' tot het te pijnlijk en te ondragelijk wordt. Dan wordt het losgelaten.
Zolang het anderen trof, was er veelal geen zorg. Maar vanaf het ogenblik dat het boze en oneerlijke als een boemerang van richting verandert en mensen die het voorheen kwistig om zich heen hebben gestrooid er zelf door worden overrompeld, dan wordt er in eerste instantie moord en brand geroepen waardoor de onverschilligheid duidelijk wordt ten aanzien van het wel en wee van de burgers die niet tot de 'elite' behoren en sinds onheuglijke tijden de slachtofferrol op zich hebben genomen. In tweede instantie zal deze 'elite' wel nadenken op welke wijze de eigen belangen kunnen worden veilig gesteld, zonder dat er iets wezenlijks aan het wereldwijde netwerk van onderdrukking en controle verandert. Jammer genoeg voor hen zal spoedig veel niet meer werken wat voorheen heel gangbaar en bruikbaar was. De oude structuren beginnen te kraken. De eerste scheuren worden zichtbaar.
Wat ik ook nog altijd niet heb begrepen is hoe de verantwoordelijken voor de pollutie van onze planeet, van bodem, lucht, water, van onze voeding en zo verder, zonder enige schroom een puinhoop voor hun eigen kinderen kunnen achterlaten. Over ouderliefde gesproken ...
Voor wat het datagraaien betreft zien we dat de leiders van de sterkste Europese landen Amerika toch even de 'gele' piet toeschuiven (zwart mag niet meer) terwijl ze zelf ook niet vies zijn om hun buren en eigen burgers te begluren. Als dat dan wettelijk niet mag, dan maken ze wel afspraken met andere landen van: 'Als jij mijn burgers in de gaten houdt dan doe ik het wel bij jullie en dan kunnen we de data mooi uitwisselen zonder dat we ook maar een wet overtreden of er een haan naar kraait. Tot nu toe blijft het bij het toeschuiven van de piet. Want sancties kunnen niet en de verdragen waarover momenteel onderhandeld wordt mogen niet 'misbruikt' worden door er andere thema's bij te slepen die er niets mee te maken hebben. Als ik dan alles goed begrepen heb, dan beloven de wereldleiders elkaar niet meer af te luisteren (waarschijnlijk tot ze nieuwe technieken ontwikkeld hebben, die dat dan weer ongezien mogelijk maken). Aan het bespieden van alle burgers en hun onderlinge communicatie wordt natuurlijk niet getornd. Ik heb ook nog geen onvertogen woord gehoord in de richting van de Engelse eerste minister, die de pers verbaal bedreigd en aan banden wil leggen. Ook niet dat dezelfde persoon, volgens Snowden, nog meer laat afluisteren dan hun Amerikaanse broeders. Ja, vrienden onder elkaar trappen zich toch niet op de tenen.
Alleen hebben ze nog niet begrepen dat Snowden enkel het topje van de ijsberg betekent en dat al het duistere de komende tijd aan en in het Licht zal komen. De hanen kraaien al veel langer dan dat de machthebbers het gewoon waren. Dus hoeven we niet bang te zijn dat alles blijft zoals het is of dat het komische in de komende ontwikkelingen gaat verdwijnen. Schaterlachen zal er wel niet bijzijn omdat ook wij in deze overgangsperiode waarschijnlijk enkele pijnlijke aanpassingen moeten doen, maar een grijns nu en dan zal er zeker nog inzitten en ik houd zelfs een constante glimlach die om onze lippen speelt, niet voor onmogelijk.
Wie die glimlach wel even is vergaan zijn waarschijnlijk de meeste van de zevenhonderdduizend huurders in Nederland die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen omdat ze de vaste lasten niet meer kunnen betalen, heb ik vernomen. Ja, wat doet het kabinet om dat probleem op te lossen? Ja, natuurlijk wat het meest voor de hand ligt: Ze verlagen de belasting op de hoogste inkomens en dat is nu voor een keer geen leugen.
Het is mooi dat we weten wat er in grote lijnen gaat gebeuren. Alleen hebben zij, die het meeste en het hardst getroffen gaan worden dat nog niet in de gaten, behalve degenen die achter al het boze aan de touwtjes trekken. Die hebben de bui al zien hangen maar die zullen blijven doorvechten totdat de teugels onvermijdelijk uit hun handen glippen. Ze zullen zich in alle mogelijke bochten wringen en tot het uiterste trachten om hun controle te behouden en tot de laatste zucht hun spel spelen. Ja, maar als we hun spel door hebben, dan kunnen we ook het vermakelijke ervan inzien.
Ondertussen zou het mooi zijn om in het openbare leven enkele simpele aanpassingen te doen:
De uitbreiding van de ambtseed:
Ambtenaren leggen na aanvaarding van hun ambt de volgende ambtseed of -belofte af:
- Ik zweer/verklaar, dat ik voor het verkrijgen van deze dienstbetrekking aan niemand iets heb gegeven of beloofd noch zal geven of beloven.
- Ik zweer/beloof, dat ik van niemand enige belofte, gunst of geschenk zal aannemen om in mijn dienstbetrekking iets te doen of na te laten.
- Ik zweer/beloof, dat ik mijn plicht nauwgezet en ijverig zal vervullen en de mij verstrekte opdrachten naar beste vermogen zal volbrengen.
- Ik zweer/beloof, dat ik zaken, waarvan ik door mijn ambt kennis draag en die mij als geheim zijn toevertrouwd of waarvan ik het vertrouwelijk karakter moet begrijpen, niet zal openbaren aan anderen, dan aan hen, aan wie ik volgens de wet of ambtshalve tot mededeling verplicht ben*).
- “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” of “Dat verklaar en beloof ik”
*) Als ik dat goed begrijp zijn ze dat ambtshalve uiteindelijk aan de burgers verplicht, toch?
Ministers en staatssecretarissen moeten drie dingen beloven of zweren:
-
1. dat zij zich niet hebben laten omkopen en dat ze zich niet zullen laten omkopen;
-
2. dat zij zich aan de Grondwet zullen houden;
-
3. dat zij hun werk goed zullen doen.
Allemaal heel mooi, maar wordt er ook gecontroleerd en gehandhaafd?
Mijn voorstel is aan al dat mooie nog het volgende toe te voegen.
Ik beloof of zweer in de uitoefening van mijn taak steeds de waarheid en niets dan de waarheid te zullen vertellen.
Bescherming van klokkenluiders moet wettelijk, afdoende geregeld worden.
Een schaduwkabinet van wijze mannen en vrouwen die werkelijk het welzijn van ieder voor ogen heeft en die aangeeft hoe het ook kan door ingrijpende hervormingen voor te stellen die alle levensbereiken betreffen, lijkt mij een uitstekend idee.
Om dat alles te kunnen realiseren zouden massale petities naar de politiek toe zeker al veel invloed kunnen uitoefenen. Kijk maar eens wat AVAAZ, ondanks de al dan niet gerechtvaardigde kritiek, al heeft gerealiseerd.
Er zijn in Nederland ook bestaande petitieplatforms die daarvoor gebruikt zouden kunnen worden. Of daartoe een heel nieuwe starten?
Voor ik het vergeet, nog iets: Zwaar werk.
Het zware werk van de bestuurders van de woningcorporaties rechtvaardigt geen plafond, zei de rechter. Dit terwijl volgens de kinderombudsman een op de negen kinderen in Nederland opgroeit in armoede. Dat zijn er 377.000. Kinderen die niet elke dag een warme maaltijd krijgen, en waarvoor geen geld is voor nieuwe kleding. Een groot deel van deze kinderen leeft in eenoudergezinnen, waarvan een op de vijf leeft van een bijstandsuitkering. Voor deze gezinnen heeft het kabinet een verrassing: ze gaan er straks, met de nieuwe regelingen voor kinderbijslag en kindertoeslagen, fors op achteruit. Ik zou haast medelijden krijgen met de bestuurders van de woningcorporaties, maar laat in het midden wat de grondwerkers, de arbeiders in de gieterijen en de mensen in andere beroepen die zware lichamelijke inspanning vereisen van het 'zware werk' van de bestuurders van de woningcorporaties vinden. En dan praat ik nog niet over wat de ouders van die 377.000 kinderen wel van het plafondloze inkomen van de bestuurders van de corporaties en van die belastingverlaging zullen denken.
Gelukkig heeft in de virtuele werkelijkheid (dualiteit) alles een begin en een einde en daar de mensheid definitief op weg is naar de enige, echte werkelijkheid vatten we ook de huidige stand der zaken, een momentopname, best niet al te ernstig op. Het begin van het einde van al het gesjoemel komt langzaam maar zeker in zicht. Daarom kunnen we best ontspannen achterover leunen en de persoonlijke beperkingen tijdens dit onomkeerbaar proces zoveel mogelijk onder controle houden door reeds nu bewust onze scheppingskracht te gebruiken om dat in ons leven te halen, wat we willen ervaren. Voor mij werkt dat nog altijd het best met de techniek van Jezus met de visualisatietaferelen. Daarmee realiseren we het voor ons wenselijke en dan mogen de oude structuren om ons heen rustig in elkaar storten. We leven dan in een andere werkelijkheid met andere wetten en nieuwe structuren. Zo zie ik twee totaal verschillende realiteiten naast elkaar ontstaan en bestaan. De virtuele, dualistische door liegen en bedriegen gekenmerkt en de werkelijkheid, gebaseerd op eenheid, op waarheid, vrijheid en onvoorwaardelijke Liefde. De een verliest dagelijks aan kracht en wordt schimmiger terwijl de ander aan kracht wint en steeds duidelijker wordt.
Nu lijken de recente ontwikkelingen een onoverkomelijke lotsbestemming voor alle groepen aan de onderkant van de maatschappij. Zeker voor die mensen die dat nog denken en geloven. De anderen nemen hun lot in eigen hand en beginnen nu al elke dag met het construeren voor hun toekomstige werkelijkheid. Of ze nu al dan niet werken. Hebben mensen een baan dan is het vaak 'geestdodend' werk verrichten voor de boterham. Hoe dan ook, verander alles, het ligt in onze macht! En dat begint door te besluiten het oude los te laten. Dan hebben we twee handen vrij voor het nieuwe. Vervolgens vragen we ons af, wat we eigenlijk het liefste als hoofdactiviteit zouden willen doen. Waar liggen onze unieke begaafdheden? Zouden we van onze hobby ons beroep maken?
Jezus heeft ons ten sterkste aangeraden om er nu al creatief mee aan de slag te gaan. Hij gaf ons daarbij ook een indruk over de komende samenleving op aarde, waarin de grote, op geld en macht beluste ondernemingen en organisaties zijn vervangen door kleine eenheden en individuele mensen, die beroepshalve dat doen wat ze het beste kunnen en waarmee ze zich het liefste bezighouden.
Gebruiken we voor het scheppen van onze nieuwe werkelijkheid de techniek van Jezus, dan creëren we daarbij een soort van innerlijke film, waarin we ons al bezig zien in de nieuwe activiteit. Een tafereel waar we elke dag opnieuw induiken en dat we steeds gedetailleerder uitwerken. We kunnen dat tevens op papier in de vorm van een collage nog meer gewicht geven. Dan zien we ook, dat onze ziel ons daarbij ondersteunt door steeds nieuwe ideeën aan te dragen waardoor ons project ook geleidelijk beter aansluit aan onze levensopdracht. Zo leggen we nu al een stevig fundament voor ons toekomstig leven terwijl we steeds minder speelbal blijken van uiterlijke omstandigheden. Jezus zei dat de Geestelijke Wereld die taferelen ziet, ze oppakt om er hun energie aan mee te geven zodat ze nog makkelijker en sneller werkelijkheid worden. Afsluitend zou ik dit nog willen zeggen: Het is belangrijk, dat we alles wat we weten en ervaren met die mensen delen, die er voor open staan.
http://elias-emmanuel.blogspot.nl/?view=magazine
Meer van Elias in Bovendien:
http://www.bovendien.com/component/finder/search?q=elias&Itemid=53
welkom op Bovendien. Even iets rechtzetten: ik ben niet in maar uit het geloof 'gevlucht' omdat het mij na een zekere tijd geen antwoorden meer gaf op al mijn vragen. Dat wil niet zeggen dat ik het 'geloven' overbodig vindt. In tegendeel, ik vind dat 'geloven' wat uit andere bronnen dan jezelf komt een noodzakelijke ervaring is. Of anders gezegd 'religies' bestaan m.i. omdat ze aan een behoefte beantwoorden. Aan een individuele behoefte van miljarden gelovigen op aarde, maar ook aan een behoefte in absolute zin. Vanuit mijn optiek heeft alles wat er op aarde bestaat spiritueel gezien, zin en betekenis. Anders zou het er gewoon niet zijn.
Je neemt aan dat ik het geloof nooit tegen het licht heb gehouden. Ook dit klopt niet omdat ik in mijn verleden, in andere incarnaties meerdere malen priester of monnik was in de katholieke kerk. Ik weet dit omdat ik mijzelf in deze incarnaties heb gezien. Zo was ik als dominikaner monnik zoiets als openbare aanklager bij de inquisitie in Zuid Frankrijk en in een ander leven slachtoffer van dezefde inquisitie. Karma noemen we dat.
Tijdens mijn pelgrimstocht van drieduizend kilometer per fiets, enkele jaren geleden naar Santiago de Compostella, verbleef ik meermaals enkele dagen in kloosters, waar ik alles deelde met de monniken. Ik maakte de vloeren schoon, werkte in de keuken, ging ook 's nachts mee naar de kerk waar ik mediteerde, terwijl zij hun vaak 'bloedige' psalmen zongen. Tijdens zo'n meditatie zag ik mezelf als monnik in een klooster, enkele eeuwen vroeger en wist dat ik in die rol perfect gelukkig was. Dat heeft me toen met de kerk alszodanig verzoend en ik begreep het belang van die ervaring binnen het 'geloof'.
Wat op dat moment ook heel duidelijk werd, was dat ik een dergelijke ervaring nu zeker niet meer nodig had, maar ook voelde ik veel dankbaarheid dat ik die ervaring had mogen meemaken. Dus met andere woorden: Ik heb het 'geloof' tegen het Licht gehouden en in mijn huidig 'Zijn' en op mijn huidig pad te licht bevonden.
Ook Jezus zie ik, ik hoef in zijn bestaan dus niet meer te 'geloven'. Als je energie en het Licht kunt zien, dan wordt 'geloven' overbodig. Het heeft wel degelijk gediend, maar heeft nu, wat mij persoonlijk betreft, uitgediend. Het gaat dus om innerlijke processen die ons onze blokkades of trauma's tonen en die we dan uit eigen kracht transformeren. Vaak bestaat dit uit het loslaten van wat we voorheen 'geloofd' hebben.
Tijdens de processen, die ik bewust gezocht en doorlopen heb had ik meer het gevoel uit een gat te klauteren, dan er in te vallen. Wat dat betreft kan ik je dus geruststellen. Toch dank voor je bezorgdheid.
Overigens, een van mijn beste vrienden is een evangelische pastor in Zuid Duitsland. In grote lijnen zijn we het eens. Ook hij heeft contact met Jezus binnen zichzelf. In zijn preken geeft hij in essentie weer wat ik hier ook schrijf.
Tot slot nog dit: de kern van alle boodschappen die ik van Jezus ontvangen heb is die van onvoorwaardelijke Liefde. En dat houdt vanzelfsprekend respect in voor andersdenkenden. Wij hebben allemaal een andere weg, waarop we met onze unieke begaafdeheden alle uitdagingen tegemoet treden. Daarom wens ik je veel Licht en Liefde op jouw pad.
In de jaren tachtig heb ik in België twee dagen met een Soefiemeester gemediteerd. Dat was een bijzondere ervaring. Jammer genoeg ben ik de naam van die meester kwijt, maar in die jaren was hij heel bekend en de mensen kwamen er ook van heinde en ver naar toe.
Later heb ik mijn seminars in Zwitserland steeds in het Soefiecentrum van Genève gegeven. Dat was daar een heel bijzondere energie, die ik als heel prettig en mooi heb ervaren. Het was alsof de muren ze hadden geabsorbeerd en weer uitstraalden wat mijn werk zeker ten goede kwam.
Ook jij bent getraumatiseerd en bent gevlucht in het geloof.
Allemaal voorspelbaar en heel waarschijnlijk gemanipuleerd.
Jij hebt nooit het geloof tegen het licht gehouden omdat dat niet in je belang is. Ook ontbreekt het jou aan de nodige extra intelligentie en spiritualiteit. Ook deze fase zal als zand door je vingenrs glijden en dan val je weer in een gat. Waar het op neer komt is dat jou 'god' jou dit aandoet. En de mate van kleingeestigheid bepaalt of jij dit accepteert.
JHON
Zoals; altijd maar lief zijn, zodanig dat ik al mijn 'agressie' verloren was, ruim 3 jaar lang. Een kleine portie 'agressie' hoort echter bij overleven/leven kunnen. Je, ik in dit geval zie anders in het hier en nu het gevaar niet meer. Waardoor je je blijft conformeren aan anderen die schadelijk kunnen zijn.
Altijd maar lief zijn is gelijk aan niet meer adequaat kunnen reageren, is verliezen van al de emoties waar een mens mee gezegend is.
Nu Elias, weet ik sinds 2 maanden waarom ik altijd maar lief wilde zijn; de grote aanpassing aan iedereen om maar niet buitengesloten te worden.
Dat was dus nog eens wakker worden en ik zal vast en zeker nog vaker wakker moeten worden voordat ik genezen ben.
Zou ik voor dit niet naar mijn verleden kijken in dit leven hier en nu tot aan mijn geboorte zou ik niet weten waarom ik nu nog op lang volwassen leeftijd altijd maar lief wilde zijn.
Voor mij is mijn verleden essentieel, zodat ik daar waar nog nodig hier en nu veranderingen in kan aanbrengen waardoor ik niet de toekomst krijg die ik in het verleden al heb doorleefd.
Daarnaast; dankbaar ben ik sinds een jaar regelmatig, dankbaar dat ik ben, dankbaar dat ik mag leren, dankbaar voor al wat is. Dit dankbaar zijn geeft een intens vreugdig gevoel. Dit was er niet meer Elias, vele jaren heb ik mij dit laten nemen. En vooral voel dankbaarheid dat ik weer volop gebruik kan maken van mijn intuïtie, ook dat was ik door de grote aanpassing grotendeels verloren. Gebruik maken van mijn intuïtie betekent; niet meer in situatie blijven hangen en herhalen herhalen herhalen van eigenlijk een hetzelfde thema.
Een ander thema; loslaten en toch voor mezelf opkomen.
Zelf ben ik geen voorstander van het 'onnodig' wroeten in het verleden. Naar mijn ervaring zijn er effectievere methodes. Namelijk steeds in het 'Hier en NU' zijn. Dan rijzen de trauma's vanzelf omhoog en verschijnen in een ritme waarmee we die confrontatie makkelijker onder ogen kunnen zien. De ziel heeft dan namelijk de regie in handen en belast je niet met meer dan dat je aankunt.
En zo is het eindelijk weer verbonden met mijn eigen intuïtie komen de thema's vanzelf op mijn pad, die ik nu in het hier en nu kan zien en horen. Waardoor intuïtief de passende remedie op mijn pad komt.
Diana
Detaching from the collective box and Energetic pull
...'Make a conscious statement to say: ' I no longer choose to play at there frequenties and am chosing to no longer bound by the limits the collective that put in place'.
verder lezen
op
http://www.collective-evolution.com/2010/06/22/detaching-from-the-collective-box-and-energetic-pull/
Ja, het is een grote shock om wakker te worden om te zien wat werkelijk is en hoe zeer we door het geloven in de ideeën en de voorstellingen van 'moraal' van de groep werden gemanipuleerd.
Als we dat 'bedrog' aanvaarden en snel loslaten dan komt er een diepe vreugde en dankbaarheid voor in de plaats. Vreugde door de ontdekking van de waarheid en dankbaarheid voor het gevoel van vrijheid en het nieuwe en hogere bewustzijn dat ook meer inzicht in de eigen kracht en macht toelaat.
Dat 'woelen' in het verleden kan weliswaar nuttig zijn om oude trauma's op te lossen door bijvoorbeeld het toepassen van regressie naar de kindertijd en naar andere incarnaties. Dat heb ik vroeger ook een tijdje als een therapie toegepast.
Zelf ben ik geen voorstander van het 'onnodig' wroeten in het verleden. Naar mijn ervaring zijn er effectievere methodes. Namelijk steeds in het 'Hier en NU' zijn. Dan rijzen de trauma's vanzelf omhoog en verschijnen in een ritme waarmee we die confrontatie makkelijker onder ogen kunnen zien. De ziel heeft dan namelijk de regie in handen en belast je niet met meer dan dat je aankunt.
De Bron heeft mij dat onlangs nog een keer bevestigd, ik schreef daarover in mijn voorlaatste bijdrage 'Huiswerk' :
'Het gaat niet meer om het verleden. We trekken daar definitief een streep onder. Nu gaat het enkel nog om het heden, om dat, wat in elk ogenblik gebeurt en gevoeld wordt. En vandaar uit moeten je impulsen in de toekomst gezet worden. Maar kijk niet meer terug naar het verleden. Want wat daar nog verwijderd diende te worden is weg. Zou je nu nog in oude pijnen gaan woelen, dan haal je ook nog van dat oude naar boven. En dat is nergens voor nodig. Nu gaat het enkel nog voor het 'Nu en Hier' en om dat wat in de toekomst gecreëerd wil worden'.
Als je die bijdrage nog eens doorleest,
http://www.bovendien.com/categorieen/spiritueel/huiswerk?highlight=YToxOntpOjA7czo1OiJlbGlhcyI7fQ==
dan kun je dezelfde methode toepassen die ik ook heb gebruikt om het 'nu noodzakelijke' te verwijderen, zodat je dan het verleden kunt loslaten. Je hoeft daarvoor geen heftige ervaring af te roepen, zoals ik gedaan heb omdat bij mij de muur te dik was en ik niet te veel tijd wilde verliezen.
In je meditaties kun je in plaats daarvan bewust ademen, dan zal dat wat aan de orde is om opgeruimd te worden omhoogkomen, zodat je het kunt zien en voelen. Vaak is dat pijn, adem dan door de pijn of andere emoties heen tot het oplost.
Dat bewust ademen kan wel enige tijd in beslag nemen. En soms moet je het gedurende een bepaalde tijd elke dag herhalen. Daarom niet te snel opgeven. Gewoon doorademen. Dat heeft in het verleden ook voor mij gewerkt. Ik heb dat vroeger soms wel twee uur volgehouden. Mocht er iets op die manier omhoog komen, oordeel niet, maar plaats het in gedachten in het Licht van je ziel (in je hart) en adem er gewoon doorheen tot je voelt dat het oplost. Dit is een methode die wel langer kan duren maar waar geen heftige ervaringen bij nodig zijn. Ik heb daarbij alleszins niets heftigs ervaren. Je bent dan ook in een hoger bewustzijn, omdat je door het bewust ademen mooi in het Hier en Nu blijft. En er komen ook impulsen die je dan duidelijk herkent en in de toekomst kunt plaatsen.
Nadien helpt het enorm om in het Hier en Nu te blijven door ook bewust te ademen als je bijvoorbeeld je huis verlaat op straat, of in de natuur en daarbij alles te vatten wat zichtbaar is en je oren wijd te openen om tevens alle geluiden, tot de verst verwijderde, op te vangen. In de natuur kun je de energie van Moeder Aarde via de chakra's in je voeten inademen.
Elias, en om uit het collectieve trauma te kunnen stappen is het mijns inziens belangrijk dat je eerst klein begint; bij je eigen waarheid. Wat ik met eigen waarheid bedoel is, dat je terug gaat tot aan de dag van je geboorte, patronen herkent, je weet waarom zaken zo gelopen zijn als ze gelopen zijn, hier en nu in dit leven. Klein houden en in het kleine grote schoonmaak houden, ieder op de manier die het best voelt.
Het is een grote shock om wakker te worden uit het collectieve trauma. Het is nog harder werken als je er uitstapt want mensen die er nog in zitten gaan aan je trekken om allerlei manieren.
Groet Diana
'Dan moet je echter eerst je eigen waarheid kennen om de waarheid te kunnen vertellen'.
We kunnen altijd dat vertellen wat we op een bepaald ogenblik oprecht voor de eigen waarheid houden, als de eigen waarheid begrijpen. Dan zijn we steeds authentiek. Niemand kan meer verlangen. Zo evolueert m.i. de persoonlijke waarheid evenredig met het bewustzijn.
En:
'we zijn collectief getraumatiseerd . Met alle lichamelijke, geestelijke en maatschappelijk sensaties die zo een traumata oproept'.
Dat de massa (nog) collectief getraumatiseerd is blijkt wel uit de steun die bij de groep gezocht wordt. Zodra mensen zich met zichZelf kunnen identificeren zijn ze uit dat collectieve trauma gestapt. En dat is naar mijn menig de hedendaagse uitdaging voor ieder.
http://www.leefbewust.com/011113.htm
Pardon?
Was voor iemand anders bedoeld.
Aan het liegen 'voor bestwil' is vaak de illusie verbonden dat men het beter weet dan de ander. De zogenaamde 'eigen' ideeën. zijn veelal klakkeloos van anderen overgenomen. Zo denkt men inderdaad in plaats van de ander, wat in feite een poging is je zelf en de besluiten van de ander te manipuleren. De waarheid is dat niemand de ervaringen kan voorkomen, die de ziel nodig acht. Dus laten we de ander ook best alle noodzakelijke ervaringen meemaken, tenzij het kinderen betreft, die nog begeleiding nodig hebben. Ik heb alleszins het meeste geleerd van de heftigste en meest pijnlijke ervaringen. God zij dank!
Dat denken voor de ander komt ook vaak voor in religies waar de mens voorgeeft precies te weten wat God denkt. Kijk maar eens naar de TV uitzendingen van die Amerikaanse dominees.
Die TV programma's die jij aanhaalt bekijk ik niet en kan er dus ook niet over meepraten. Als je weet dat onvoorwaardelijke Liefde in een relatie betekent dat de een de ander totale vrijheid toekent, dat er geen verwachtingen meer bestaan ten aanzien van jezelf en de ander en elk op ieder moment alles en ook de ander kan loslaten, dan kan ik me voorstellen, dat in een bepaalde situatie iemand met een ander dan de vaste partner het bed induikt omdat er waarlijke en diepe Liefde aanwezig is. Bijvoorbeeld omdat men elkaar door de eeuwen heen telkens weer tegenkwam en ontelbare keren samen leefden en lief had.. Welke betekenis heeft hier dan 'overspel' nog? Het claimen van een 'eigendomsrecht' heeft hier immers geen enkele betekenis meer. En is ook geen plaats voor leugens omdat onvoorwaardelijke Liefde gebaseerd is op waarheid. Zo zal een relatie in een sfeer van onvoorwaardelijke Liefde, van vrijheid en waarheid zo lang bestaan als de partners daar elke dag opnieuw en 'van harte' voor kiezen. Ook ben ik ervan overtuigd dat mensen in een dergelijke situatie zo goed met hun ziel verbonden zijn, dat wat er ook gebeurt, dit in overeenstemming is met de wens van de ziel.
Ik vermoed ook dat er politici bestaan die zo naïef zijn dat ze niet in de gaten hebben hoe ze door de groep gemanipuleerd worden. Of die bij gewetensconflicten zich dan toch aan de partijdiscipline onderwerpen, omdat de stem van het geweten niet opweegt tegen het verlies van het lucratieve baantje.
Je schrijft terecht dat het ego de grote drijfkracht is in alles wat er in de dualiteit bestaat. Als de mens de invloed en de kracht van het ego voldoende ervaren heeft, dan wordt losgelaten en de verbinding met de ziel gezocht en gevonden. Dat hebben we allemaal meegemaakt, toch? Daarom kunnen we ook het komische van dat gespartel inzien en er ons niet door laten meeslepen.
naar aanleiding van dit artikel had ik een reactie geschreven waar ik 1,5 uur mee bezig was. Eenmaal klaar voelde ik dit kan en ga ik dus niet plaatsen. Zo gaat dat vaak met mij de laatste maanden. Echter het volgende kan wel voor mijn gevoel, je schrijft;
Mijn voorstel is aan al dat mooie nog het volgende toe te voegen. Ik beloof of zweer in de uitoefening van mijn taak steeds de waarheid en niets dan de waarheid te zullen vertellen.
Dan moet je echter eerst je eigen waarheid kennen om de waarheid te kunnen vertellen. Waarmee ik weer verwijs naar het drama van het begaafde kind van Alice Miller, op zoek naar je eigen waarheid.
En wat ik ook mag zeggen aangaande ascensie; we zijn collectief getraumatiseerd. Met alle lichamelijke, geestelijke en maatschappelijke sensaties die zo een traumata oproept. Meer mag ik niet zeggen, dat niet mogen komt puur uit mezelf, niet van een hogere macht.
Groet Diana
Op de commerciele zenders zijn de laatste tijd reeksen programma's over leugens, bedrog en overspel. Niet erg fijn om naar te kijken, maar als je voorbij de uitingsvormen kijkt, zie je onzekere en angstige mensen die door een verkeerde keuze/actie zich steeds verder in de nesten werken. Klets je daar maar eens uit en wanneer is het moment goed genoeg om voor je leugens uit te komen? Hoe kun je ooit nog op begrip rekenen als je eindelijks schoon schip wil maken?
Eigenlijk zien we in de politiek precies hetzelfde, want ook niks menselijks is hen vreemd. Ik ben er van overtuigd dat sommige politici zich ergens in hebben laten kletsen, het idee of de gedachtengang hebben geadopteerd en nu oprecht denken dat wat ze doen in het belang van de burgers is. Natuurlijk zijn er ook lieden die bewust de kluit belazeren, maar hoe maak je als buitenstaander dat onderscheid? Immers hoort die kliek bij elkaar en zal elkaar steeds rugdekking geven, totdat ze elkaar (wellicht nog niet eens opzettelijk) verraden. Dan gaan we de ware gezichten zien.
Zolang mensen het eigen (ego)belang boven dat van hun medemens stellen, is iedere organisatie die macht krijgt gedoemd die macht te misbruiken. Geld is daarin een hele grote motivator, omdat geld een doel is geworden inplaats van een ruilmiddel. Tot die tijd blijven we Don Quichot spelen, totdat bij iedereen de kleppen van de ogen zijn gevallen. Want inzicht is 1. Er naar handelen is 2. Nog even doorbijten :)
De negen staat inderdaad symbool voor het einde van een periode.
Als het telkens terugkomt is er waarschijnlijk iets waar je moeite mee hebt om het los te laten, terwijl juist het moment is aangebroken om dat te doen. Zie je het niet meteen vraag dan om hulp aan je ziel of aan de Bron en sla tijdens je meditaties je adem gade. Je stopt daarmee alle gedachten, de invloed van je ego en dan zal wel duidelijk worden wat er op je bord ligt. Veel Licht en Liefde en Succes ermee.
Wat een ontzettend herkenbaar en duidelijk stuk! dank je wel!
Ik keek vandaag naar het astrologie report van Kaypacha en die sluit hier helemaal bij aan . http://newparadigmastrology.com/
maar dan heb ik gelijk een vraag: ik stuit al een paar dagen op de 9. Nu heb ik daar al wat mee, en het is de enige die altijd op zichzelf uitkomt( 9-18(1+8=9) 27 (2+7=9) etc.) maar de afgelopen dagen ben ik al 5 ik "bij toeval" op docu's of artikelen gestuit die over de 9 gaan. Heb jij hier iets van binnen gekregen?
Liefs Lies
RSS lijst met reacties op dit artikel