Dierbare landgenoten,

Ik val bij u met de deur in huis: de kerstrede van het staatshoofd op de nationale televisie werd ingeleid met de woorden 'Hare Majesteit'.

Wanneer deze introductie had plaats gevonden de opperstalmeester of de hofkok, in elk geval een lid van het paleispersoneel, dat een order uitvoert, had ik daar nog vrede mee gehad. Wanneer echter een de gemeenschap gefinancieerd bedrijf als de NOS zich identificeert met een belachelijke en dus terecht omstreden aanspreektitel is een republikeins protest op zijn plaats.

De NOS hèèft geen partij te kiezen in de strijd tussen monarchalen en republikeinen. Zoals altijd wordt echter ook nu weer gedaan alsof het Nederlandse volk louter bestaat uit lieden die het woord majesteit in de mond bestorven ligt, alsof mevrouw Amsberg en haar familie - inclusief de Bernhards, Mabels, Zorreguietas - van een bijzondere makelij zouden zijn - en alsof moderne mensen niet de mening zijn toegedaan - ik citeer hier het plakkaat van vervallen-verklaring door de Staten van 26 juli 1581 - dat 'd 'ondersaten niet en sijn van Godt geschapen tot behoef van den vorst - maer dat den vorst (geschapen is) om d 'ondersaten wille, sonder dewelke hye gheen vorst en is'.

Republikeinen spreken - recht toe, recht aan - niet van 'majesteit' maar van 'mevrouw Amsberg', zoals in het dagelijkse leven ook de burgerlijke stand en de rechters doen, voor wie iedereen 'burger' is. Punt uit.

Vaak wordt gedacht en gezegd dat het alleen maar republikeinse 'pesterij' is om de leden van de familie Amsberg met meneer en mevouw aan te spreken.

Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik er moeite mee heb om een medeburgeres, die zich zo ver boven het volk - haar' volk! - verheven acht in die dwaze veronderstelling te steunen - en dat geldt in gelijke mate voor de zogenaamde 'koninklijke hoogheden' zoals de nationale voorlees-tante Nicotine, het ongelooflijke liegbeest Mabel, het geld- en machtsgeile fuifnummer Zorreguieta en haar kapitein Iglo met hun onvoorstelbare arrogantie.

Het zijn echter vooral primair de gekwetste gevoelens van democratie en gerechtigdheid die republikeinen er toe brengen om deze familie als gewone burgers te bejegenen.

Trouwens, niet de republikeinen zijn de provocatie begonnen. Niet zíj voelen zich superieur en niet zíj gedragen zich als door God gezonden verkondigers van een nationaal bindmiddel, naastenliefde, armoede, en het milieu. Als er één familie in Nederland is die ten aanzien van genoemde deugden eens het eigen geweten moet raadplegen, dan is het die van de Amsbergers.

Er is geen enkele familie die de natie zo zeer verdeelt als die van mevrouw/majesteit, die naastenliefde verkoopt als middel om sympathiek te worden gevonden, die zelf te gierig is om de eigen belastingvrijdom op te heffen ten bate van de ontelbare armen in eigen land en wereldwijd, en die ook nog volledig overbodige luxe-, vakantie-, en snoepreisjes maakt alleen ten faveure van zich zelf en daarmee het milieu onnodig belast.

Maak dus dat je wegkomt, familie Amsberg, met je arrogantie en je egoïsme en al je mooie kerstpreken.

In tegenstelling tot die deftige en arrogante en stinkendrijke Mevrouw Amsberg die stampvoet en met de vingers knipt om haar zin door te drijven, ben ik een simpel - daarom niet minder ontwikkeld - burger die zich niets verbeeldt, niet deftig spreekt en allesbehalve zwelgt in luxe. Bovendien denk ik als tegenstander van elk nationalisme en redeloos geweld immer aan de puur menselijke gevolgen van oorlogen of - zoals men ze tegenwoordig noemt - 'menslievende vredesopbouw-operaties' voor de burgerbevolking en de soldaten van de 'tegenpartij'.

U moet eens proberen een kijkje te nemen op militaire vliegvelden, waarvandaan die 'menslievende' hulp vertrekt - bestaande uit J.S.F.'s , bommen, mitrailleurs, helikopters, granaten, tanks, afweergeschut, atomaire artillerie en andere kanonnen - zogenaamd nodig om scholen, ziekenhuizen, kerken, verzorgingstehuizen, arbeiderswoningen, water- en electriciteitsleidingen, etc. te bouwen - vertrekt. Nog nooit heb ik van mevrouw ook maar één woord van protest gelezen tegen die militaire waanzin, tegen het misbruik van de Nederlandse taal en tegen de dood van duizenden onschuldige slachtoffers. Wel laat zij haar zoon, van wie republikeinen niet willen dat hij het volgend erfelijk staatshoofd wordt, haar zoon laat zij daar fantasiebezoeken afleggen. Misschien begrijpt mevrouw nu ook beter de vervreemding die er tussen het volk en zijn bestuurders heeft plaats gevonden.

Pro Republica heeft de stellige overtuiging dat er in het tegenwoordige Nederland ook koningen en prinsen inzien dat hun leven en dat van de door hen mede geleide menselijke organisatie onontkoombaar onderworpen is aan de eeuwige wet van sterven en ondergang.

Wellicht zal het als de grootste verdienste de familie Amsberg aangerekend worden dat zij in 2011 vrijwillig afstand deed van haar macht, rechten en bezittingen.

Meer dan het stoffelijk verlies zal een dergelijke abdicatie, die ook een schuldbekentenis impliceert voor alles wat er verkeerd gegaan is in de koninkrijksgeschiedenis sinds 1815, echter morele winst opleveren: de wetenschap dat men daarmee schoon schip maakt met alles wat gewelddadig, nationalistisch, ondemocratisch, leugenachtig, misdadig en onoprecht was in deze 200 jaar lange geschiedperiode.

Natuurlijk is een groot deel van het Nederlandse volk historisch genoeg geschoold om te erkennen dat alle opgesomde nare zaken niet alléén de schuld van het vorstenhuis zijn geweest. Het heeft er echter wel het meest van geprofiteerd en het heeft te weinig stelling genomen tegen onrecht, criminaliteit, oorlog, bewapening en armoede.

Door nu de monarchie vrijwilllig op te geven bewijst mevrouw Amsberg haar familie, Nederland en de wereld de grootst denkbare dienst, waarbij mijn gedachten ook nog uitgaan naar die drie hummels die geen mens het leven van een Wilhelmina, Juliana of Beatrix zal willen aandoen.

Mevrouw Amsberg, ik wens u oprecht vrede op aarde toe, heel veel minder egoïsme én en bovendien het nederige besef dat er aan u en uw familie te veel schort om u zo superieur te wanen.

Luisteraars, anders dan de gestyleerde, deftige, arrogante, moraliserende en belerende kerstredes van mevrouw Amsberg heb ik u van hart tot hart gesproken. Dat u naar mij wilde luisteren, waardeer ik. En ik dank u daarvoor.