Het verbaast mij dat ik maar weinig mensen vragen hoor stellen zoals, waarom kan ik niet op een buitenlander stemmen, het zijn toch Europese verkiezingen? Een vreemd gegeven dit. Alles wordt breed uitgetrokken binnen de EU, alles moet gelijkgeschakeld maar stemmen binnen de EU kan ik alleen op Nederlandse kandidaten.

Stel ik wil stemmen op Nigel Farage omdat ik vind dat de man zegt wat ik denk, dan is dat onmogelijk. Binnen de EU is er wel een voorstel toe gedaan maar dit is klaarblijkelijk niet aangenomen. Ik begrijp daarom niet waarom er Europese verkiezingen zijn.

Wat heb ik eraan op Nederlandse kandidaten te kunnen stemmen waar ik geen enkele affiniteit mee heb? Ik wil kunnen stemmen op mensen die zeggen wat ik denk!

De EU stelt zelf het volgende;

Democratie is één van de kernwaarden van de Europese Unie. Door de burgers gekozen volksvertegenwoordigers spelen in besluitvorming op Europees niveau een belangrijke rol.

Maar feitelijk blijkt dat de inbreng van Europese burgers marginaal is, eigenlijk te verwaarlozen. Daarnaast stel ik hardop de vraag, door burgers gekozen volksvertegenwoordigers…….wie heeft ooit van Rompuy tot premier van de EU gebombardeerd? Dat waren NIET de burgers, dat deden mensen binnen de EU zelf!Hoe democratisch is dat?

Naast dit gegeven vind ik het ronduit grof van onze politici om ons te vragen te gaan stemmen. In 2005 heeft de Nederlandse politiek het volk een voorstel gedaan over de Grondwet van Europa, dat voorstel werd met een grote meerderheid verworpen middels een referendum, een volksraadpleging. Maar liefst 61,6% van alle stemmers wilden geen onderdeel worden van een Europa verenigd met een grondwet. De spinmasters van EU zaten met de handen in het haar, zowel Nederlandse alsook de Franse burgers en Ierse burgers verwierpen dit voorstel waarmee die grondwet GEEN doorgang kon vinden want de harde eis was dat 27 lidstaten deze Grondwet moesten ratificeren.

Maar toen!

Voor zover verliep de Europese eenwording redelijk democratisch. Mensen konden zich uitspreken en werden gehoord, de Grondwet van Europa kon geen doorgang vinden, demos had gesproken!

Onze politici echter hadden daar andere ideeën bij. De Grondwet werd zogenaamd aan de kant geschoven maar in werkelijkheid speelden de politici een spelletje met het volk van Europa en hun democratische rechten. Hoe ver zouden ze kunnen gaan om hun gewenste droomstaat te bouwen, een Verenigd Europa als politieke, bancaire, militaire en zoals vandaag duidelijk werd, ook nog een energie unie!

Het voorstel voor totstandkoming van de Europese Grondwet werd van zijn jasje ontdaan en verpakt in een ander jasje. Teksten werden lichtjes aangepast maar niet echt veranderd en feitelijk werd verworpen grondwet aangeboden als verdrag van Lissabon. De politiek vond dat er aanpassingen gedaan waren waar burgers om gevraagd hadden toen ze de Europese grondwet aan de kant schoven en zodoende de democratische rechten van de burgers gerespecteerd hadden. Zonder verder navraag te doen bij de burgers via een nieuw referendum werd dit verdrag geratificeerd door onze politiek. Daar en precies daar werd de democratie begraven. De politiek vulde in voor de burgers zonder de burgers te vragen of ze het eens waren met hetgeen de politiek voor ze had ingevuld. De volgende tekst geeft in het kort weer wat er gebeurde;

28 december 2011 | door: Manuela Dhane, Student Notarieel recht aan de Universiteit van Amsterdam

Het Verdrag van Lissabon holt de democratie uit

Het Verdrag van Lissabon is geen gewoon verdrag dat is gesloten tussen staten. Het Verdrag van Lissabon is een nieuwe grondwet die boven de Nederlandse grondwet staat.

"Het Verdrag van Lissabon is niet democratisch tot stand gekomen; het is de Europese Grondwet in een nieuw jasje."

Juridisch gezien is het Verdrag van Lissabon nagenoeg een exacte kopie van de in 2005 (door 62 procent van de Nederlanders, 55 procent van de Fransen en 53 procent van de Ieren) verworpen Europese Grondwet. Van de 448 artikelen van de Europese Grondwet zijn slechts 6 artikelen niet in het EU of EU-Werkingsverdrag opgenomen. De belangrijkste verschillen tussen de Europese Grondwet en het Verdrag van Lissabon moeten gezocht worden in de vorm, de ‘constitutionele’ terminologie, de symbolen van de Unie (vlag en volkslied) en de voorrang van het Unierecht. Deze verschillen betreffen slechts bijzaken. De hoofdzaak, de inhoud van het Verdrag van Lissabon is door deze verschillen niet wezenlijk veranderd.[1]

Regeringsleiders en politici presenteerden de ‘gedeconstitutionaliseerde’ tekst van het Verdrag van Lissabon als een compleet vernieuwde tekst, die wezenlijk zou verschillen van de ‘constitutionele’ tekst van de Europese Grondwet. Dit trucje moest voorkomen dat het Verdrag van Lissabon via een referendum aan de bevolking van de betrokken lidstaten nogmaals van tafel zou worden geveegd. Of dit trucje legitiem is of niet, is een politieke kwestie.

Referendum

Op grond van artikel 48 lid 4 EU herzieningsprocedure, treedt een verdrag (of verdragswijziging) inwerking nadat alle lidstaten het overeenkomstig hun onderscheiden grondwettelijke bepalingen bekrachtigd hebben. Zo kan op grond van de Ierse wet alleen bekrachtigd worden op basis van een referendum.

In 2005 is, hoewel niet voorgeschreven in de Nederlandse en Franse grondwet, ook in Nederland en Frankrijk een referendum gehouden over de Europese Grondwet.

In 2008 zijn de Nederlandse burgers buitenspel gezet door de Raad van State. Er werd geen nieuw referendum gehouden betreffende de bekrachtiging van het Verdrag van Lissabon. Volgens de Raad van State was een nieuw referendum niet noodzakelijk, nu het om een ‘gewoon verdrag’ ging.  Door haar metamorfose van Grondwet naar Verdrag was het van haar grondrechtelijk karakter verlost, en kon de gewone wetgevingsprocedure worden gevolgd: ratificatie na goedkeuring door de Tweede Kamer gevolgd door goedkeuring van de Eerste Kamer.

Op basis van de Nederlandse Grondwet is het alleen mogelijk om niet-bindende referenda te houden. Voor het houden van een bindend referendum is een grondwetswijziging nodig. Dit probleem is echter eenvoudig op te lossen, zo bleek bij het referendum over de Europese Grondwet. Het merendeel van de politieke partijen had toen voor het houden van het referendum toegezegd, de kiezers te zullen volgen in hun oordeel.  Bij het Verdrag van Lissabon is de kiezer bewust niet om zijn stem gevraagd.

Uiteindelijk werd alleen in Ierland een referendum gehouden. In alle andere lidstaten vond men een referendum na de omdoping overbodig. In een aantal van die lidstaten was het noodzakelijk de nationale grondwet aan te passen, alvorens het verdrag goedgekeurd kon worden.[2]

Lissabon Urteil

Zo heeft het Duitse constitutionele hof in zijn Lissabon Urteil van 2009 de bij het Verdrag van Lissabon verruimde strekking van het flexibiliteitartikel : 352 lid 1 Wv, met grote argwaan bejegend. Dit artikel strekt ertoe, lacunes in de bevoegdheden aan te vullen wanneer bevoegdheden noodzakelijk blijken om de Unie in staat te stellen haar doelstellingen te verwezenlijken.[3] Het Duitse constitutionele hof heeft opdracht gegeven aan het Duitse parlement om elk besluit van de Raad op basis van dit artikel te onderwerpen aan een eigen goedkeuringsprocedure, op straffe van mogelijke onverbindendheid van het besluit in Duitsland.[4]

Het Duitse constitutionele hof gaat nog een stapje verder in zijn ‘Urteil’. De Europese Unie zou geen representatieve democratie zijn:

‘Gemeten naar de eisen in een constitutionele staat mist de Europese Unie, zelfs na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, een politiek besluitvormingsorgaan dat tot stand is gekomen bij een gelijke verkiezing door alle burgers van de Unie en dat in staat is om eenvormig de wil van het volk te vertegenwoordigen.’[5]

De uitspraak van het Duitse constitutionele hof heeft ook in andere lidstaten tot discussie geleid, en heeft de twijfels over de democratische totstandkoming van het Verdrag van Lissabon aangewakkerd.

Slagvaardiger

Het Verdrag van Lissabon is de Europese Grondwet in een nieuw jasje, dat na een hervormingsproces van zeven jaar de Europese Unie slagvaardiger moet maken. Bij de totstandkoming van het Verdrag werd al duidelijk, dat de mening van de burgers de slagvaardigheid belemmerd, en referenda daarom niet welkom zijn. 

Terwijl Europarlementariërs twee keer zoveel te zeggen krijgen door de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, vindt er een uitholling van de Nederlandse democratie plaats. Zo krijgt het Europees Parlement op 19 terreinen meer invloed, zonder dat de nationale parlementen macht inleveren. Op 49 terreinen krijgt het Europees Parlement iets meer invloed, maar leveren de nationale parlementen véél macht in. De inspraak van de kiezers neemt significant af.  Het Europees Parlement heeft maar bij één procent van alle Europese wetgeving  evenveel inspraak als de lidstaten in de Raad.[6] Bovendien worden de meeste Europese regels behind the scenes bepaald, door niet democratisch gekozen ambtenaren: COREPER: consensus op ambtelijk (ambassadeurs-) niveau.[7]

Het aannemen van een ( gewijzigde ) Europese Grondwet betekent in mijn ogen dat de Nederlandse grondwet aangepast dient te worden. Wat is daarvoor nodig? De wikipedia zegt er dit over;

Herziening van de Grondwet

Procedure voor wijziging

Hoofdstuk 8 van de Grondwet legt de procedure vast waarmee de grondwet gewijzigd wordt. Deze procedure verloopt in twee stappen over de twee Kamers heen.

Een wijziging van de Grondwet begint ermee dat de Staten-Generaal een overwegingswet (ook wel verklaringswet genoemd) aannemen (aanvaarding in eerste lezing). Deze wet wijzigt niet de grondwet, maar is een "verklaring dat er grond bestaat een voorstel in overweging te nemen tot verandering in de Grondwet". De overwegingswet is een gewone wet en er gelden de normale regels om die wet aan te nemen – een gewone meerderheid in de Tweede en Eerste Kamer is vereist. Totdat de wet is aangenomen, kan de Tweede Kamer, al dan niet op voorstel van de Regering (officieel: koning), nog voorstellen om de wet te splitsen en zo de voorgestelde wijziging in losse stappen door te voeren.

De behandeling van de voorgestelde wijziging (tweede lezing) kan pas beginnen, nadat de Tweede Kamer is ontbonden. In de praktijk wordt de Tweede Kamer niet speciaal hiervoor ontbonden. Een gevolg is wel dat normaal gesproken slechts eens in de vier jaar een of meer grondwetswijzigingen kunnen plaatsvinden. De Tweede Kamer kan de wet niet amenderen. De nieuwe Staten-Generaal moeten het voorstel van de oude Staten-Generaal dus aannemen of afwijzen zoals het er ligt. Bovendien geldt nu dat Tweede en Eerste Kamer met een tweederdemeerderheid voor moeten stemmen om de grondwetswijziging werkelijk door te voeren. Als de nieuwe Staten-Generaal voorstemmen, volgt verder de normale procedure voor wetswijziging en de Koning bekrachtigt de wijziging in de grondwet.

Overigens kunnen de nieuwe Staten-Generaal de voorgestelde wijziging dan wel niet aanpassen, maar er is nog wel de mogelijkheid voor de Koning (dat wil zeggen, de regering) om de nieuwe Staten-Generaal het voorstel te laten splitsen. Zo kan een gedeelte van de wijziging wel aangenomen worden en de rest niet, als blijkt dat de nieuwe Staten-Generaal met een gedeelte van de voorgestelde wijziging niet kunnen leven.

Als de nieuwe Staten-Generaal het voorstel aanvaarden, maakt de Koning de wijziging bekend. Meteen daarop treedt de wijziging in werking. Voordat de Koning de wijziging bekendmaakt, kunnen de nieuwe Staten-Generaal nog een administratieve "opschoonwet" aannemen. Middels deze wet kan de rest van de Grondwet opgeschoond worden met betrekking tot de echte wijziging: verwijzingen in de Grondwet kunnen gewijzigd worden, artikelen hernummerd en verplaatst, enzovoorts. Een dergelijke wijziging mag uiteraard niet stiekem een aparte wijziging in de Grondwet doorvoeren – het mag alleen gaan om administrativa. Een dergelijke opschoonwet moet overigens met een versterkte meerderheid in parlement en Senaat aangenomen worden.

Voor voorbeelden van verwerping in tweede lezing (in deze gevallen door de Eerste Kamer) zie Nacht van Wiegel en Nacht van Van Thijn. Een derde geval betrof tijdelijke vervanging wegens zwangerschap en bevalling van een lid van de Eerste of Tweede Kamer, verworpen in 1996, maar in 2005 werd een soortgelijke wijziging alsnog aangenomen.

Indien de voorgestelde grondwetswijziging betrekking heeft op aangelegenheden van het Koninkrijk, dan bepaalt artikel 5, derde lid, van het Statuut dat beide wetten in de vorm van een rijkswet dienen te worden gegoten, zodat ook de gevolmachtigde ministers en de eventueel aangewezen bijzondere gedelegeerden hun invloed op het wijzigingsproces kunnen aanwenden. Indien de Grondwet afwijkt van het Statuut kan deze bij gewone wet (dus in één lezing met gewone meerderheden in beide kamers) met het Statuut in overeenstemming worden gebracht (artikel 142 Grondwet).

Volksinbreng

De procedure met de dubbele stemming is zo ingericht om het volk de gelegenheid te geven zich uit te spreken over een voorgestelde grondwetswijziging. Om de grondwet te wijzigen, moet namelijk een nieuwe Tweede Kamer gekozen worden en het idee is dat de bevolking desnoods een parlement kan kiezen dat tegen de wijziging zal stemmen. Daarmee is de grondwetswijziging de enige wijziging in wetgeving of procedure waarbij gegarandeerd het volk wordt geraadpleegd. Een kleine grondwetswijziging speelt echter in de praktijk ook maar een kleine rol in de verkiezingscampagne.

In vroegere versies van de herzieningsprocedure werd, na het aannemen van een voorstelwet, ook de Eerste Kamer ontbonden. In 2002 is dat echter vervallen, vanuit het besef dat het een nutteloze toevoeging aan de procedure was. Het volk spreekt zich uit door middel van de Tweede Kamerverkiezing, maar de Eerste Kamer wordt gekozen door de Provinciale Staten. Tenzij er nieuwe verkiezingen zijn voor de Provinciale Staten, zal de nieuwe Eerste Kamer meestal vrijwel hetzelfde zijn als de Eerste Kamer die speciaal ontbonden werd. Noch het speciaal hiervoor houden van nieuwe verkiezingen voor de Provinciale Staten, noch het wachten met de behandeling tot na de reguliere nieuwe verkiezingen wordt een wenselijk alternatief geacht.

Voor zover de wikipedia hierover.

Wat mij met name opvalt in deze tekst is de volgende alinea;

Heb ik dat laatste stuk gemist?

Dit Europa, deze EU, deze politici die Europa zo aan ons opdringen, zijn alles behalve democratisch, dat geeft alleen al de totstandkoming van dit verdrag heel duidelijk aan. Via slinkse wijze is dit Verdrag aan ons opgedrongen, daarbij geldende nationale grondwetten geschonden te hebben en burgers genegeerd. Ik weet wat ik ga doen op 22 mei…..en dat is zeker NIET stemmen!

Wordt vervolgd.