Herinner je je nog als kind, die mooie wolken in de lucht. Strakblauwe hemel en een stralende zon?

Vandaag de dag is het een zeldzaamheid dit nog te zien. Vliegtuigstrepen vernielen dit alles, vliegtuigstrepen die bommetje vol zitten met chemicalien die slecht zijn voor de natuur en slecht zijn voor al wat er op de Aarde leeft. Enkele weken geleden plaatsten wij een rapport waar je kunt nalezen dat dit geen onzin is of complottheorie. Het is de harde werkelijkheid en wel degelijk een complot. Wat de ware gedachte is achter deze chemische vervuiling blijft nog steeds gissen maar dat de vlietuigstrepen, die zo lang blijven hangen veel meer bevatten dan enkel waterdamp staat als een paal boven water. Dit inspireerde mij om een gedicht te schrijven in plaats van een kritisch stuk. Dat is al zo vaak gedaan. Ik ben geen dichter en heb ook geen pretenties dit te willen zijn. Het is puur emotie die ik op papier zette die hopenlijk ook jullie wordt gevoeld. Mochten jullie zelf eens iets willen plaatsen, het gevoel hebben op welke wijze dan ook iets bij te dragen. Laat het ons weten.

(H)eerlijk wolken.

Hoe mooi kan het uitzien, een strakblauwe lucht, echte wolken spelen met de fantasie van mensen een wonderbaarlijke klucht.

De zon die doet ook mee aan dit spel in de lucht, geeft ons warmte en vitamine d, jaagt kanker op de vlucht.

Chemische uitlaat van vliegtuigen trekt een streep door dit feest, een spinnenweb van troep, het werk van het beest.

Niks is meer heilig van de grond tot de lucht, alles moet wijken voor een andere klucht.

Commercie, omzet, winst en verlies, geef terug onze luchten, dat is waar ik voor kies.

Rot op met die rommel, rot op met het beest, laat het zo zijn zoals het altijd is geweest.