Dit boek vertelt over de strijd binnen de Europese Unie om volkeren met een totaal andere cultuur en religie in de Nederlandse en West-Europese samenleving te integreren. Dit gaat ten koste van een mono culturele ontwikkeling zoals die in ieder land plaatsvindt. Hiertegen komen grote delen van de bevolking in opstand. Groot-Brittannië is inmiddels uit de Europese Unie gestapt. Het  ziet ernaar uit dat meerdere landen zullen volgen. Zij beginnen de tolerantie en het respect voor bevolkingsgroepen uit niet-Europese taal- en cultuurgebieden te verliezen. Zij vinden dat Nederland en West-Europa reeds super-multicultureel van samenstelling zijn. Het is niet nodig om daar bovenop te Afrikaniseren of te islamiseren, hetgeen leidt tot relletjes en terroristische aanslagen en het omverwerpen van vertrouwde normen en waarden. Mijn vriend RvGZ brengt het als volgt onder woorden: ‘Meeuwen willen altijd bij meeuwen zitten en aalscholvers bij aalscholvers.’ Hiermee bedoelt hij niet dat in de Ooijpolder aalscholvers met zilverreigers samenwerken om vis te vangen. Hij zegt dat Turken liever gezellig bij elkaar in hun eigen café zitten dan bij de yuppen, toeristen en zakenmensen in grand-café Het Witte Huis in Rotterdam en de ‘Engelsen bij de Engelsen’ zoals Brittain Exit laat zien.

Wat ik schrijf is geen bureaustuk gemaakt uit Googlebestanden. Wat ik vertel is een gevolg van mijn waarnemingen en avonturen in tientallen landen over de gehele wereld. Tijdens mijn vele reizen heb ik geleerd dat een volk met een bepaalde taal, godsdienst en cultuur een onafhankelijk land met eigen grenzen wil vormen. De grenzen zijn nodig om het volk tegen gevaar en indringers te beschermen en om de cultuur, religie en identiteit te behouden. De roep om een eigen land heeft tot het ontstaan van de staat Israël geleid. Joegoslavië is na allerlei oorlogen opgesplitst in Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Servië, Kosovo, Montenegro en Macedonië. En wanneer in de Sovjetunie in februari 1990 het eenpartijstelsel wordt opgeheven ontstaan er 15 nieuwe landen, waaronder het huidige Rusland. Door de geschiedenis heen zien wij dat wereldveroveraars in het zand bijten. De landen bezet door Romeinen, Ottomanen en Britten, de Franse koloniën in Afrika en het Nederlands-Indië vochten voor het nationaal zelfbeschikkingsrecht. Zelfs Suriname, Aruba en Curaçao hebben zich van Nederland afgesplitst en hun eigen land gevormd. En sinds kort heeft Groot Brittannië de over regulerende Europese Unie vaarwel gezegd. De onafhankelijke landen die hun eigen nationaliteit willen behouden sluiten de grens voor degenen die er niet thuis horen. Zij stellen zelf de spelregels op: Australië hanteert voor nieuwkomers een puntensysteem. In de Verenigde Staten wordt u toegelaten indien u een bijdrage aan de samenleving levert. In Zuid-Afrika, mijn thuis sinds 2003, investeert u in een bedrijf met 5 medewerkers waaronder 3 zwarte of gekleurde Zuid-Afrikaners.Zuid-Afrika laat tevens weten trots te zijn op zijn republiek. Producten en diensten worden onder het logo ‘Proudly South-Africa’op de markt gezet.

Ik begrijp de schreeuw om in Godsnaam de levensomstandigheden te kunnen verbeteren. De Europese Unie snapt er helaas geen flikker van. Wij varen recht in een ‘Perfecte Storm’. Vandaar dit boek

Inkijkpagina's Europa en migranten