LANG GEEN VEROORDEELDEN

MEER GESTENIGD!

De Franse schrijver Bernard-Henry Levy en president Nicolas Sarkozy hebben de Franse publieke opinie gemobiliseerd om een Iraanse vrouw, die werd beschuldigd van overspel, te redden van de dood steniging. Overweldigd emoties nam niemand in Frankrijk (en de rest van de wereld) de moeite om de beschuldigingen van Levy en Sarkozy te verifiëren totdat Dieudonné M’bala afreisde naar Teheran. In de Iraanse hoofdstad merkte hij dat alle beschuldigingen vals waren en slechts het zoveelste voorbeeld van de laaghartige Westerse propagandacampagne tegen Iran vormden.

De oproepen in de VS door christelijke geestelijk leiders om op 11 september Korans te verbranden schokten de moslimwereld. De reacties op de aankondiging varieerden naar gelang de verschillende culturen. In het Westen vond men het een provocatie, waar niet te zwaar aan getild moest worden. "De Koran is weliswaar een heilig boek, maar het is ook maar papier." In de Islamitische wereld daarentegen wordt het verbranden van de Koran gezien als een poging de mens te vervreemden van de heilige teksten en hem het recht op verlossing te ontzeggen. Het gevolg daarvan zijn niet te stelpen emotionele reacties die door het Westen als religieuze hysterie worden beschouwd. Zoiets zou in Europa nooit kunnen gebeuren, en al helemaal niet in Frankrijk, een land dat al meer dan een eeuw fanatiek seculier is. En toch...

Publieke opinie mobiliseren
De Franse schrijver Bernard-Henri Levy, uiteraard van joodse komaf, maakte de Fransen recent attent op het lot van Sakineh Mohammad-Ashtanni, een jonge Iraanse vrouw die vanwege het plegen van overspel zou zijn veroordeeld tot de dood door steniging. Hij zette een petitie op via het internet om druk uit te oefenen op de Iraanse overheid en ze op te roepen deze barbaarse praktijken een halt toe te roepen. Terwijl hij nauw contact onderhield met de zoon van de veroordeelde, een inwoner van Tabriz in Iran, en haar advocaat Javid Hustan Kian, die zich recent in Frankrijk vestigde nadat hij Iran zou zijn ontvlucht, liet meneer Levy geen detail onvermeld: steniging - een methode die niet meer werd toegepast na een moratorium - zou door president Ahmadinejad weer terug zijn ingevoerd. Mevrouw Sakineh Mohammadi-Ashtiani zou aan het eind van de Ramadan ter dood kunnen worden gebracht. Ondertussen zou de gevangenisdirecteur, geërgerd door de mediahetze haar hebben laten straffen met 99 zweepslagen.

De Franse schrijver concentreerde zich in zijn campagne vooral op de wijze van executie. Hij noemde het barbaars en dat nog wel voor een vrouw die slechts verliefd was op iemand. President Sarkozy ondersteunde de campagne van Levy tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Franse ambassadeurs. Na zijn toespraak verklaarde hij dat de vrouw vanaf nu de "verantwoordelijkheid van Frankrijk" zou zijn. Meerdere organisaties en bekende Franse personen sloten zich aan en er werden meer dan 140.000 handtekeningen verzameld. De Franse premier François Fillon verscheen in de studio van de belangrijkste Franse televisiezender om zijn solidariteit met Sakineh - "de zuster van ons allemaal" - uit te drukken. Tegelijkertijd verklaarde de voormalige minister van Mensenrechten (...) Rama Yade, dat Frankrijk de zaak vanaf dat moment als een "persoonlijke affaire" beschouwde.

De Fransen zien de aangekondigde steniging van Sakineh Mohammadi-Ashtiani als een ten hemel schreiende regressie. De Islamitische Republiek Iran is volgens het gehele Westen een religieus regime, die middels de Sharia de Wetten van Mozes weer hebben ingevoerd. De Moellah's moeten wel een stel paternalistische fanatici zijn, die de buitenechtelijke relaties van vrouwen onderdrukken en ze aan mannen onderworpen houden. Verblind door hun eigen duistere praktijken gaan ze zelfs zo ver om ze op de meest gruwelijke manieren te vermoorden. Dat moest dus wel collectieve, religieuze hysterie zijn, want het normale gedrag van verstandige mensen zou onder zulke omstandigheden zijn de beschuldigingen te verifiëren. Dat had blijkbaar niemand in Iran gedaan.

Vragen
De leider van de Franse Anti-Zionisten partij Dieudonné M’bala, zelf een ondertekenaar van de petitie van Levy, was op het moment van de hetze in Iran voor een filmproject en besloot op te treden als bemiddelaar voor Sakineh Mohammad-Ashtanni. Hij vroeg een audiëntie aan en werd ontvangen door Ali Zadeh, vice-president van de Gerechtelijke Raad en woordvoerder van het Iraanse Minister van Justitie. Terwijl Zadeh zich afvroeg waarom zijn ondervrager, komiek van beroep, grapjes maakte terwijl hij zijn bezorgdheid uitdrukte, vroeg M’bala de Iraanse ambtenaar keer op keer zijn antwoorden te herhalen, omdat hij nauwelijks kon geloven op welke manier hij het slachtoffer was geworden van een schandalige manipulatie, thuis, in Frankrijk. De werkelijke situatie in Iran is namelijk heel anders dan ze door Levy, Sarkozy en Fillon valselijk werd voorgesteld, en door vrijwel iedereen in Europa geloofd. Na het omverwerpen van het trekpopbewind van de Shah maakte de Islamitische Republiek het tot een prioriteit om op de meest rigoureuze wijze een einde te maken aan het autoritaire misbruik van de wet en de rechtspraak. Zo werd er onder andere een beroepssysteem ingevoerd waardoor het Iraanse systeem van rechtspraak veel minder fouten maakt dan rechtbanken in het Westen.

Toch is de rechtspraak nog steeds uitermate streng en hanteert men er nog steeds de doodstraf. Maar de doodstraf wordt er veel vaker uitgesproken dan ze daadwerkelijk effectief wordt uitgevoerd. Zo is bij een veroordeling wegens moord vergiffenis van de familie van het slachtoffer voldoende om de de veroordeling tot de doodstraf teniet te doen. Vanwege dat wijdverspreide gebruik bestaat er in Iran geen presidentieel pardon. Daarnaast voorziet de Iraanse wet in het aanhouden van een periode van vijf jaar tussen het vonnis en de executie, waarbij men erop vertrouwt dat de slachtoffers de dader zullen vergeven en er geen executie zal plaatsvinden. Komt het toch tot een executie dan gebeurt dat in Iran door ophanging en niet door steniging. In de praktijk zijn het voornamelijk drugshandelaars, terroristen (...) en kindermisbruikers die ter dood worden gebracht. Er is goede hoop dat de Islamitische Revolutie zich zal door-ontwikkelen en dat de doodstraf in Iran binnenkort helemaal wordt afgeschaft. Iran kent in ieder geval het principe van de scheiding der machten. Het gerechtelijke systeem is onafhankelijk en president Ahmadinejad heeft er geen invloed op.

Manipulaties
In het specifieke geval van Sakineh was alles wat door Bernard-Henry Levy werd gemeld en door president Sarkozy ondersteund, vals:

1. â– De dame stond niet terecht voor overspel, maar voor moord. Om ervoor te zorgen dat het bijna onmogelijk is dat mensen voor overspel worden veroordeeld heeft de Iraanse wet als vereiste toegevoegd dat ten minste vier personen het overspel gelijktijdig vaststellen. Aangezien dat dat bijna onmogelijk is wordt er vrijwel nooit iemand voor veroordeeld.

2. â– De Islamitische Republiek hanteert niet de Sharia, maar - enkel en alleen - de wetten zoals die worden aangenomen door het Iraanse parlement.

3. â– Mevrouw Sakineh Mohammadi-Ashtiani bedwelmde haar echtgenoot en liet hem dan door Issa Tahen - haar veronderstelde minnaar - ombrengen. Beide daders zijn alleen voor dat misdrijf aangeklaagd en ter dood veroordeeld. De rechtbank maakte geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. In de beschuldiging wordt op geen enkele manier melding gemaakt van overspel of van enige intieme relatie tussen de twee daders, juist omdat het onmogelijk een dergelijke relatie te bewijzen, zelfs wanneer de familieleden dat beweren.

4. â– De doodstraf zal worden uitgevoerd door ophanging. Steniging werd enkele jaren na het omverwerpen van het regime van de Shah afgeschaft. Geërgerd door de beschuldigingen van Levy en Sarkozy daagde Ali Zadeh hen uit om hem de Iraanse wettekst te tonen waarin steniging als wettelijk middel wordt omschreven.

5. â– Het vonnis wordt momenteel bekeken door het Iraanse Hof van Beroep, dat elk aspect van de rechtszaak moet toetsen aan de wet. Bij elke onregelmatigheid kan het vonnis wegens vorm- of procedurefouten worden geannuleerd. Zolang het Hof de zaak in beraad heeft worden de twee daders vooralsnog als onschuldig beschouwde. Van een executie aan het eind van de Ramadan is nooit sprake geweest.

6. â– De advocaat van mevrouw Mohammadi-Ashtiani, Mr. Javid Hustan Kian, is een oplichter. Hij heeft banden met de zoon van de beschuldigde, maar is nooit als advocaat aangesteld door mevrouw Mohammadi-Astiani een heeft nooit contact met haar gehad. Javid Hustan Kian is lid van de Mujahidin van het Volk, een terroristische organisatie onder de vleugels van Israël en de neoconservatieven  in de VS.

7. â– De zoon van de beschuldigde woont in Tabriz. De regering legt hem geen strobreed in de weg om zo vaak als hij wilt met meneer Levy te telefoneren en de regering van zijn eigen land zwart te maken.

Hieruit kunnen we dus concluderen dat niets van wat Levy en Sarkozy hebben beweerd over de zaak van Sakineh Mohammadi-Ashtiani waar is. Bernard-Henry Levy zal misschien te goeder trouw de valse beschuldigingen aan het adres van Iran hebben herhaald. Van president Sarkozy kan dat echter niet gezegd worden. We mogen er namelijk vanuit gaan dat de mensen van de Franse geheime dienst hem op de hoogte hebben gesteld van de werkelijke situatie in Iran. Daarom moge het duidelijk zijn dat Sarkozy willens en wetens heeft gelogen tegen de Franse bevolking, en de affaire heeft aangegrepen om de hardvochtige sancties tegen Iran te rechtvaardigen.

Bron: Zonnewind