Door Geert Kimpen.

Voor al degenen die al maanden vurig hoopten dat dit kille kabinet zou vallen, is er geen enkele reden tot vreugde dat ze nu gestruikeld zijn. Er waait geen nieuwe wind het land. Er is geen hernieuwde hoop op een optimistische visie op onze toekomst. Alle partijen gaan vlijtig aan de slag om ons, de burgers, te laten zien dat ze net zo verantwoordelijk zijn. Allemaal zijn ze gevangen de blinde waan van de dag dat als we niet op een begrotingstekort van 3 % uitkomen, het einde der tijden zal aanbreken.

Want wat zal er dan namelijk gebeuren? Dan zullen we een boete krijgen van 1,2 miljard euro, en dan zullen we onze triple A status verliezen.

Helaas schrikt er in deze tijden geen burger meer zwetend in zijn bed wakker van een boete van 1,2 miljard. De miljarden rollen namelijk dagelijks over ons scherm. En het meest opvallende van die ronkende miljarden die met veel dikdoenerij worden uitgesproken, is dat ze ontzettend subjectief zijn.

In een weekend tijd worden er miljarden en nog eens miljarden uitgegeven om frauduleuze banken te redden. Een paar dagen geleden passeerde het bericht het journaal dat de staat op een dag 2 miljard had geleend. Maandenlang hoorden we hoeveel miljarden we in een noodfonds zouden stoppen om zwakke Europese landen te redden. Die miljarden konden blijkbaar wel allemaal uit een lade worden getrokken, zonder blikken of blozen.

Wel, die boete van 1,2 miljard, is dan toch wisselgeld? Die zal ook best ergens uit de achterzak van onze minister van financiën kan getoverd worden.

Waarom zouden we eigenlijk verkiezingen houden? De situatie is toch overduidelijk. Alle politieke partijen, op twee na, zijn er heilig van overtuigd dat we ons aan de Europese normen moeten houden, en dat ons begrotingstekort niet groter dan 3 % mag zijn.

Twee partijen hebben een afwijkende mening; de SP, en de PVV. Extreem links en extreem rechts zijn op grappige wijze bloedbroeders geworden.  En de PVDA glibbert wat heen en weer tussen deze twee visies. Of we laten ons beheersen door angst, zorgen kost wat kost dat we de 3 % halen, en onze hele economie valt stil, we durven niets meer uit te geven, niet meer te ondernemen, en we komen in een collectieve wanhopigheid en depressie terecht.

Of we hebben de moed om op te houden met de grap die Europa heet.

Heeft men nu nog steeds niet door dat we Europa zat zijn? Dat ieder volk het haat wanneer vanuit een ver buitenland regels worden opgelegd? Dat ieder volk zijn aard, zijn trots, zijn oplossingen heeft? Dat we het weer willen kunnen snappen.

Ik dacht dat ik dom was, omdat ik dit alles niet meer snapte, maar ik geraak er meer en meer van overtuigd dat niet ik dom ben, maar dat niemand het meer snapt.

We zijn massaal opgelicht door banken. We hebben ons allemaal produkten laten aansmeren die gebaseerd waren op lucht, en die ons enorm in de problemen hebben gebracht. Producten die zowel er de oorzaak van zijn dat landen als Griekenland er aan onderdoor gingen, als individuele burgers die dit soort producten kochten om hun hypotheek af te lossen.

We hebben eerst miljarden gegeven aan die banken, om ze te laten overleven. Daarna hebben we miljarden gestort in een noodfonds voor landen die slachtoffer waren van die banken, om hun schulden aan die banken te kunnen laten afbetalen. En nu moeten wij miljarden gaan ophoesten om ervoor te zorgen dat de banken voldoende in onze kredietwaardigheid blijven geloven? Want dat ‘de financiele markten’ anders een nóg hogere rente aan ons gaan vragen, wanneer wij willen ondernemen.

Ik ben toch niet gek?

We kunnen toch alleen maar concluderen dat het systeem niet meer werkt. Dat we hier nooit uit zullen komen, wanneer we het probleem niet met wortel en al uitroeien?

De banken hebben ons opgelicht. En oplichters die dienen berecht te worden, en hun schuld terug te betalen. Zo simpel is het. De systemen die zij bedacht hebben, die ons in een crisis hebben gestort, moeten verboden worden, en we hebben een nieuw financieel systeem nodig. En het allerlaatste wat we moeten doen, is natuurlijk de bankdirecteuren bonussen gaan uitkeren omwille van hun misdadige en onveranwoordelijke gedrag. Al gaat het in hun geval slechts om miljoenen, wat in het licht van de miljardendans, bijna kleingeld lijkt.

En daarnaast moeten we af van Europa zoals het nu geconstrueerd is. Het is duidelijk dat de Euro ons geen geluk of welvaart heeft gebracht. We weten allemaal hoe duur het leven is geworden sinds de Euro. Hoe de economie langzaam maar zeker stil is gevallen sinds de Euro. En hoe we meer en meer belastingen moeten betalen om dat vehikel van de Euro overeind te houden.

Zo simpel is het.

Maar wat jammer dat het nu net een partij als de PVV is die dit standpunt het meest benadert. Geen mens met gezond verstand en het hart op de goede plaats, wil met deze partij geassocieerd worden die een kruistocht houdt tegen mensen met een andere geloofsovertuiging.

Mijn hoop is dus voorlopig maar gevestigd op Emile Roemer. Niet met rotsvaste overtuiging. Maar als enige toont hij nog een beetje authentieke barmhartigheid met de zwakkeren van onze samenleving. Als enige straalt hij een glimpje hoop uit, in plaats van angst en wanhoop.

En wijzelf laten dit weer allemaal gebeuren.

Langzamerhand voelen we allemaal in onze portemonnee dat er iets veranderd is in de wereld. Dat het ons zelf begint te treffen. En de media donderen dag na dag over ons heen om het grote spel van de 3 % . We kijken er naar, en we gaan het geloven. En ondertussen houden we ons allemaal met onze eigen navel bezig.

Terwijl we nu meer dan ooit nood hebben aan geloof, hoop, optimisme. De wil om tegen de stroom in te gaan. De vastberadenheid het tij te keren. Een visie op de toekomst, in plaats van een rampenscenario. Een plan in plaats van een lappendeken aan maatregelen om gaten te dichten.

Wanneer gaan wij onze stem toch eens laten horen?

Geert Kimpen.

www.geertkimpen.com