PieceofshitErdoganRusland heeft de vraag betreffende de toekomst van Turkije gesteld het overhandigen aan de Veiligheidsraad van een inlichtingenrapport over de steun van dit land aan de jahadisten. Het document omvat een tiental onthullingen die de praktijken van de MIT Turkse geheime dienst aan de kaak stellen. Het probleem is dat elk van de genoemde operaties verwijst naar andere operaties waarin dezelfde acteurs met de Verenigde Staten hebben samengewerkt tegen Rusland. Deze inlichtingen komen nog bij de al beschikbare inlichtingen over de persoonlijke banden van president Erdoğan met de bankier van Al-Qaeda en over de heling zijn zoon van de Daesh gestolen aardolie.

Rusland heeft aan de leden van de Veiligheidsraad van de Uno een inlichtingenrapport overhandigd over de activiteiten van Turkije ten behoeve van de in Syrië opererende jihadisten [1]. Dit document levert een tiental feiten die ieder één of meerdere veiligheidsraad-resoluties schenden.

Hierdoor plaatst Rusland de Raad voor zijn verantwoordelijkheden, en daarnaast meerdere andere inter-gouvernementele organisaties. Volgens de regels zou de Raad overeenkomstige bewijzen moeten vragen en Turkije moeten ontbieden voor uitleg. In het geval dat de schuldigheid van Turkije zou worden vastgesteld, zou de Raad over sancties moeten beslissen volgens hoofdstuk VII van het Handvest, dat wil zeggen met het gebruik van geweld. Van hun kant zouden de Noord Atlantische Verdragsorganisatie en de Organisatie van Islamitische samenwerking deze schurkenstaat uit hun midden moeten uitstoten, terwijl de Europese Unie de adhesie-onderhandelingen zoy moeten stopzetten.

Een aandachtige lezing van het Russische inlichtingenrapport echter toont aan dat de naar voren gebrachte feiten heel wat meer dossiers kunnen openen en andere machten in moeilijkheden kunnen brengen. Zodat het mogelijk is dat men niet openlijk over het rapport zal discussiëren, maar dat men in een besloten zitting over de toekomst van Turkije zal onderhandelen.

Het geval Mahdi Al-Harati

Geboren in Lybië in 1973 is Mahdi al-Harati naar Ierland geëmigreerd en heeft er een familie gesticht.

In mei 2010 bevond hij zich aan boord van de Mavi Marmara, het vlaggenschip van de « Flottielje van de vrijheid », georganiseerd door de Turkse NGO Niet-gouvernementele organisatie IHH, om humanitaire hulp aan Gaza te leveren. De boten worden gekaapt in volle zee door het israëlische leger, hetgeen een internationaal schandaal veroorzaakte. De passagiers worden ontvoerd door Tsahal, gesequestreerd in Israël, en tenslotte bevrijd [2]. De toenmalige eerste minister Recep Tayyip Erdoğan, gaat naar een ziekenhuis om de gewonde militairen op te beuren. Zijn kabinet publiceert een foto waar men één van hen hem ziet omarmen als zijn vader. Het zou hier gaan om een Turkse-Ier, El Mehdi El Hamid El Hamdi, in werkelijkheid, de Libische Ier Mahdi al-Harati.

In juli 2011 wordt er in zijn huis een inbraak gepleegd. Zijn gezellin waarschuwt de politie en verklaart dat de dieven rijke Egyptische en Libische juwelen, alsmede 200.000 euros in coupures van 500 bemachtigd hebben. Gecontacteerd per telefoon bevestigt Mahdi al-Harati aan de politie dat hij de autoriteiten van Qatar, Frankrijk en de Verenigde Staten ontmoet heeft en dit bedrag van de CIA ontvangen heeft om bij de omverwerping van Moammar al-Qadafi te helpen [3]. Hij zal later deze eerste verklaringen terugtrekken toen het Libische Verzet zich van deze affaire meester maakte [4].

In juli-augustus 2011 commandeert hij de brigade van Tripoli —waar zijn zwager, Hosam al-Najjair, ook lid van is—, een door Franse legionairs geëncadreerde éénheid van Al-Qaeda die door de Navo gelast werd het hotel Rixos in te nemen [5]. Officieel is dit hotel het internationale perscentrum, maar de geallieerden werden ingelicht door de Turkse aannemer van het gebouw dat er een van buiten toegankelijke ingerichte kelderverdieping is, waar zich meerdere leden van de familie Qadhafi en verantwoordelijken van de Jamahiriya "heerschappij van het volk" schuil houden. Gedurende meerdere dagen vecht hij met de Fransen tegen de soldaten van Khamis Qadhafi [6].

In september 2011 benoemt de Navo hem als adjunct van Abdelhakim Belhaj, de « militaire gouverneur van Tripoli » geworden historische chef van Al-Qaeda [7]. Deze neemt ontslag op 11 october zogenaamd als gevolg van een geschil met Belhaj [8].

Maar in november 2011 commandeert hij naast Abdelhakim Belhaj een groep van 600 tot 1500 jihadisten van Al-Qaeda in Libië —voordien van de Islamitische in Libië strijdende Groep (GICL)— die geregistreerd zijn als vluchtelingen en getransporteerd worden over zee naar Turkije onder de verantwoordelijkheid van Ian Martin, vroegere secretaris generaal van de Fabian Society en van Amnesty International, nu speciale vertegenwoordiger van Ban Ki-moon.

Eenmaal gearriveerd in Turkije worden de jihadisten, per autobus en geëscorteerd door de MIT, getransporteerd naar Syrië. Ze installeren zich in Jabal al-Zouia waar ze voor rekening van Frankrijk het Vrije Syrische leger (VSL) creëren. Gedurende bijna twee maanden ontvangen Abdelhakim Belhaj en Mahdi al-Harati alle Westerse journalisten die de gebeurtenis pogen te verslaan, over Turkije via een dorp dat ze in een « Potemkin-dorp » veranderen [9]. Het kabinet van Eerste minister Erdoğan brengt ze in verbinding met mensensmokkelaars die ze per motorfiets naar Jabal al-Zouia vervoeren. Daar zien ze met hun eigen ogen duizenden personen manifesteren « tégen de dictatuur van Bashar el-Assad en vòòr de democratie ». Overtuigd concludeert de Westerse pers tot revolutie, totdat een journalist van een Spaans dagblad ABC, Daniel Irarte, constateert dat de manifestanten in meerderheid geen Syriërs zijn en hun Libische leiders Abdelhakim Belhaj en Mahdi al-Harati herkent [10]. Maar dat doet er niet toe, het spektakel van de Brigade van de haviken van de Levant (Suqour al-Sham Brigade) heeft zijn effect gehad. De mythe van een VSL samengesteld door « deserteurs van het Syrische Arabische leger » is geboren en de journalisten zullen nooit erkennen dat ze bedrogen werden.

erdogan piece of shit

In september 2012 keert Mahdi al-Harati om mediale redenen terug naar Libië, maar niet zonder alvorens met zijn zwager een nieuwe groep jihandisten te hebben gevormd, Liwa al-Umma (de Brigade van de Oumma) [11].

In maart 2014 begeleidt Mahdi al-Harati een nieuwe groep Libische jihadisten over zee naar Turkije. Volgens het Russische inlichtingenrapport komt hij onder de hoede van nummer 2 van het regime Hakan Fidan, de chef van de MIT (geheime diensten), die zojuist zijn functies weer heeft ingenomen. Ze bereiken Daesh via de douane grenspost van Barsai. Deze beslissing is het gevolg van een door de nationale veiligheids-raadgeefster Susan Rice in Washington georganiseerde vergadering met de chefs van de geheime diensten van de Perzische Golf en van Turkije, met het doel hen het vervolg van de oorlog tegen Syrië toe te vertrouwen, zogenaamd zonder Al-Qaeda en Daesh te hoeven gebruiken [12].

In augustus 2014 wordt Mahdi al-Harati tot burgemeester van Tripoli « gekozen » met de steun van Qatar, Soedan en Turkije. Hij is ondergeschikt aan het gouvernement van de door de Moslimbroeders gedomineerde regering van Tripoli, en weigert die van Tobroek, gesteund door Egypte en de verenigde Arabische emiraten.

Het parcours van Mahdi al-Harati toont de banden tussen Al-Qaeda in Libië, het Vrije Syrische leger, Daesh en de Moslimbroeders aan, waarmee de theorie van een democratische revolutie in Syrië teniet wordt gedaan. Het laat ook de steun van de Verenigde Staten, Frankrijk en Turkije zien waar dit netwerk van heeft geprofiteerd.

De overdracht van Daesh-strijders van Syrië naar Jemen

Het inlichtingenrapport onthult dat de Turkse geheime diensten de overplaatsing van strijders van Daesh van Syrië naar Jemen hebben georganiseerd. Ze zouden naar het geval per vliegtuig of per boot naar Aden zijn getransporteerd.

Deze imputatie was op 27 oktober 2015 al geformuleerd door de woordvoeder van het Syrische Arabische leger, generaal Ali Mayhub. Volgens hem waren minstens 500 jihadisten van Daesh door de MIT geholpen om naar Jemen te reizen. Ze waren door twee vliegtuigen van de Turkische Airlines, één van Qatar Airways en één van de Emiraten aan boord genomen. Toen ze in Aden aankwamen werden ze in drie groepen verdeeld: de eerste begaf zich naar de zeestraat van Bab el-Mandeb, de tweede naar Marib, en de derde werd naar Saoedi Arabië gestuurd.

Deze informatie, welke breeduit was ontwikkeld door de pro-Syrische Arabische media, werd genegeerd door de Westerse pers. Aan de Jemenitische kant bevestigde generaal Sharaf Luqman, woordvoerder van de aan oud-president Saleh trouw gebleven militairen, de Syrische imputatie, en voegde eraan toe dat de jihadisten in Jemen verwelkomt werden door de huursoldaten van Blackwater-Academi.

De overdracht van de strijders van Daesh van het ene operatietheater naar een andere bewijst de coördinatie van de operaties in Syrië en Jemen. Het veroordeelt Turkije, Qatar, de Verenigde emiraten, Saoedi Arabië en Blackwater-Academi.

« Tatardorp »

Het Russische inlichtingenrapport vermeldt ook het geval van « Tatardorp », een groep etnische Tataren die oorspronkelijk in Antalya gebaseerd waren en vervolgens door de MIT naar het Noorden waren verplaatst, naar Eskişehir. Hoewel aangegeven is dat deze groep strijders van Daesh bevat en dat die de Islamitische strijders in Syrië helpt, het legt uit noch waarom deze groep verder van Syrië werd verplaatst, noch welke diens precieze activiteiten zijn.

De Tataren vormen de tweede Russische minoriteit, en zeer zeldzaam zijn zij die de jihadisische ideologie van de Moslimbroeders of van de Hizb-ut-Tahrir aanhangen.
 Maar in maart 2012 hebben Arabische islamisten van Tatarije een tentoonstelling over « Syrië, bakermat van de beschaving » in het museum van Kazan aangevallen. Enige tijd later, op 5 augustus 2012, verenigen jihadisten, zowel Arabieren als Tataren, zich in het geheim in Kazan, waarbij ook vertegenwoordigers van Al-Qaeda zijn.
 In december 2013 verlaten Tataarse panturkistische jihadisten van de Azatlyk (Liberté) beweging het Syrische theater om zich naar Oekraïne te begeven om de ordedienst op het Majdan plein te verzekeren in afwachting van de staatsgreep; terwijl andere activisten van dezelfde organisatie in Kazan manifesteren.
 Op 1 augustus 2015 is er een Wereldcongres van de Tataren georganiseerd in Ankara, met de steun en de deelneming van de Oekraïense en Turkse regeringen. Het is gepresideerd door de beroemde CIA agent tijdens de Koude oorlog, Moustafa Djemilev, en besluit tot de creatie van een « Internationale Moslim brigade » om de Krim te « bevrijden ». Djemilev wordt onmiddellijk officieel ontvangen door president Recep Tayyip Erdoğan [13]. De Brigade beschikt over installaties in Cherson (Oekraïne). Deze organiseert diverse sabotages in de Krim, waaronder een gigantische stroomuitval (verbroken vanuit Oekraïne), en omdat de Brigade er niet in slaagt Rusland massaal binnen te vallen gaat deze de Oekraïense troepen in Donbass versterken.

Als de Veiligheidsraad dieper zou ingaan op de kwestie van « Tatardorp » zou deze niet mankeren te observeren dat de Verenigde Staten, Turkije en Oekraïne de Tataren in Syrië, in de Krim en in Tatarije sponsoriseren, leden van Al-Qaeda en Daesh inbegrepen.

De Turkmenen van de Brigade Sultan Abdulhamid

Hoewel Turkije geen vinger heeft uitgestoken om de door Daesh afgeslachte Iraakse Turkmenen te hulp te komen, heeft het gesteund op de Syrische Turkmenen tegen de Syrische Arabische republiek. Ze zijn georganiseerd door de « Grijze wolven » een Turkse paramilitaire politieke partij, historisch verbonden aan de geheime diensten van de Navo in hun strijd tegen het communisme (« Gladio »). Zij zijn het die bij voorbeeld in 1981 de moordpoging op Jean-Paul II organiseerden [14]. De Grijze wolven zijn aanwezig in Europa, met name binnen de Belgische sociaal democraten en de Nederlandse socialisten. Ze hebben een Europese coördinatie in Frankfort geïnstalleerd. In werkelijkheid zijn ze niet zelf een partij, maar vormen de paramilitaire tak van de Nationalistische actie partij, MHP (Milliyetçi Hareket Partisi).

De Turkmeense brigades organiseren met de MIT de plundering van de fabrieken van Aleppo. Turkse experts komen de werktuigmachines ontmantelen die naar Turkije worden gezonden en daar weer worden gemonteerd. Tezelfdertijd bezetten ze het grensgebied van Turkije waar de MIT trainingskampen voor de jihadisten installeert en onder controle houdt.

In november 2015 is het de ster van de Syrische Turkmenen, de Turk Alparslan Çelik —lid van de Grijze wolven en één van de commandanten van de Brigade Sultan Abdoulhamid—, die het bevel zal geven de twee piloten van de Sukoï-24, die toen door de Turkse jachtvliegtuigen met de assistentie van een Saoedische AWACS was vernietigd, neer te schieten. Één van hen werd inderdaad geëxecuteerd.

In 1995 kwam aan het licht dat de Grijze wolven, met de Turks-Amerikaanse onroerend-goed firma Çelebiler İnşaat (die de verkiezingscampagne van Hilary Clinton financiert), een uitgebreide rekrutering van 10.000 jihadisten hadden georganiseerd om in Tsjetsjenië te gaan vechten. Een trainingsbasis werd geïnstalleerd in de universiteitsstad Top Kopa te Istanboel. Één van de zoons van generaal Djokhar Doudaïev dirigeerde het transfer vanaf Turkije via Azerbaidzjan begeleid door de MIT.

Het Russische inlichtingenrapport onthult dat de MIT de Brigade Sultan Abdoulhamid heeft geconstitueerd —die de belangrijkste Turkmeense milities hergroepeert— en dat die zijn leden heeft opgeleid op de basis Bayır-Bucak onder de directie van instructeurs van de speciale interventie macht van de generale staf van het Turkse leger en van de agenten van de MIT. Het preciseert dat de Turkmeense brigade met Al-Qaeda samenwerkt.

Elk enigszins verdiept onderzoek zou de Veiligheidsraad leiden tot het heropenen van oude misdadige dossiers en tot het constateren van de banden tussen de Brigade Sultan Abdoulhamid, de Grijze wolven, Turkije, de Verenigde Staten en Al-Qaeda.

De IHH en İmkander

Het Russische inlichtingenrapport onthult de rol van drie Turkse humanitaire NGO’s in de wapenleveringen aan de jihadisten: IHH, İmkander en Öncü Nesil. De eindverklaring van de 11 en 12 februari in München verenigde Internationale steungroep aan Syrië (GSIS) schijnt deze beschuldiging te bevestigen want deze stipuleert dat voortaan de Verenigde Staten en Rusland er voor zullen zorgen dat de humanitaire konvooien in Syrië uitsluitend humanitair materiaal transporteren. Tot nu toe beschuldigden de regering in Damascus en de pers deze drie NGO’s er steeds van de jihadisten te steunen, maar daar werd niet naar geluisterd. In september 2012 transporteerde een door IHH gecharterde cargo wapens in Syrië voor rekening van de Moslimbroeders [15].

Ik ken alleen de eerste twee genoemde organisaties.

De IHH is een associatie gefundeerd en geanimeerd door de Turkse Partij van de welvaart (Refah) van Necmettin Erbakan, maar zonder statutaire of organische band met hem. Ze werd eerst in Duitsland geregistreerd in Freiburg in 1992, onder de naam Internationale Humanitäre Hilfe (IHH), en vervolgens in Turkije onder de naam İnsani Yardım Vakfı. Omdat haar nieuwe acroniem İYV is, en niet IHH heeft ze haar naam laten vooraf gaan door İnsan Hak ve Hürriyetleri, dat in het Turks wil zeggen « Mensenrechten en vrijheden ». Onder dekking van humanitaire hulp aan de Moslims van Bosnië en van Afghanistan leverde IHH wapens, hetgeen overeenkwam met de strategie van de Navo. Nadien gaf IHH militaire steun aan het Islamitische emiraat van Itchkérie (Tsjetsjenië) [16]. In 2006 organiseerde ze in de moskee Fatih van Istanboel een grote uitvaartplechtigheid, zonder de gestorvene maar met tienduizenden activisten voor de Tsjetsjeense jihadist Chamil Bassaïev die juist daarvoor gedood was door de Russen na de slachting die hij had geleid in de school van Beslan [17].

De IHH is wereldbekend geworden door het organiseren met de AKP (opvolger van Refah) van het « Flottielje van de Vrijheid » welke humanitaire hulp naar Gaza moest brengen door de Israëlische blokkade te verbreken, hier ook met het akkoord van het Witte-Huis dat Premier Benjamin Netanyahu wilde vernederen. Onder de passagiers bevond zich de al genoemde Mahdi al-Harati. Het rapport van de Commissie van de Verenigde Naties gepresideerd door Geoffrey Palmer toont aan dat, in tegendeel tot wat beweerd wordt het flottielje geen enkele humanitaire lading transporteerde. Hetgeen tot de conclusie leidt dat de IHH wist dat ze nooit in Gaza zou aankomen, hetgeen de vraag stelt over het werkelijke doel van deze expeditie.

Op 2 januari 2014 onderschept de Turkse politie —die juist de zonen van 3 ministers en de directeur van een grote bank voor het witwassen van geld heeft aangehouden— een vrachtwagen wapens van de IHH bestemd voor de Syrische jihadisten [18]. Daarna wordt er een huiszoeking gedaan in het hoofdkantoor van de IHH. In dit kantoor wordt Halis B. aangehouden, die ervan verdacht wordt de leider van Al-Qaeda in Turkije te zijn, en İbrahim Ş. tweede commandant van de organisatie in het Nabije-Oosten [19]. De regering slaagt er in de politiebeambten te ontslaan en de verdachten te bevrijden.

İmkander (in het Turks Broederschap, hetgeen verwijst naar de Moslimbroeders) is een andere « humanitaire » associatie die in 2009 gecreëerd werd in Istanboel. Ze heeft zich gespecialiseerd in de hulp aan de Tsjetsenen en de verdediging van de jihadisten van de Kaukasus. Zo organiseert ze een mediacampagne in Turkije wanneer de vertegenwoordiger van Dokou Oumarov (de zelfgeproclameerde « emir van de Kaukasus »), Berg-Khazh Musaev (genoemd Emir Khamzat) in Istanboel vermoord wordt. In die periode beschouwde de FSB zich in oorlog tegen de Staten die de jihadisten militair ondersteunden en aarzelde niet ze in deze landen te liquideren (zoals Zelimkhan Yandarbiyev in Qatar, en Umar Israilov in Oostenrijk). İmkander organiseerde een uitgebreide uitvaartdienst in de moskee Fatih van Istanboel.

Op 12 en 13 mei 2012 organiseerde İmkander een internationaal congres —in de traditie van de congressen van de CIA gedurende de Koude-Oorlog— om de onafhankelijksbeweging van de Kaukasus te steunen. Aan het eind van de manifestatie werd een permanent Congres van de volken van de Kaukasus gecreëerd welke als enige autoriteit die van het Emiraat van de Kaukasus van Dokou Oumarov erkende. De afgevaardigden beschuldigden het Russische rijk, de Sovjetunie en de Russische federatie ervan de genocide van de Kaukasiërs uit te voeren. In een video riep de emir Dokou Oumarov alle volken van de Kaukasus op zich bij de jihad aan te sluiten. Rusland reageerde heftig [20].

In 2013 vroeg Rusland aan het Comité van de sancties 1267/1989 van de Veiligheidsraad İmkander op de lijst van de aan al-Qaeda verbonden organisaties te zetten. Het Verenigd koninkrijk, Frankrijk en Luxemburg verzetten zich ertegen [21]. Inderdaad, hoewel İmkander claimt Al-Qaeda in de Kaukasus politiek te ondersteunen, Rusland voerde volgens het Westen geen voldoende bewijzen aan van een deelneming aan militaire operaties.

Deze twee NGO’s zijn direct geïmpliceerd in wapensmokkel voor IHH en in politieke steun aan İmkander. Zij beschikken over de steun van de AKP, de partij die president Erdoğan creëerde om Refah te vervangen welke verboden was door het Constitutionele hof.

Wat te doen met het Russische inlichtingenrapport?

Het is weinig waarschijnlijk dat de Veiligheidsraad het Russische inlichtingenrapport zal bestuderen. De kwestie van de rol van de geheime diensten wordt over het algemeen in het geheim behandeld. Hoe het ook zij, de Verenigde Staten zullen moeten preciseren wat ze willen doen met hun Turkse bondgenoot die betrapt is op het schenden van de resoluties van de Raad.

Deze inlichtingen voegen zich bij die welke al beschikbaar zijn over de persoonlijke banden van president Recep Tayyip Erdoğan met Yasin al-Qadi, de bankier vanAl-Qaïda [22], en over de rol van zijn zoon Bilal in de handel van de door Daesh gestolen aardolie [23].

Zonder twijfel zijn de Turkse opschepperijen die een mogelijke militaire invasie in Syrië aankondigden slechts een afleidingsmiddel. Hoe het ook zij, als er een oorlog tussen Turkije en Rusland zou uitbreken zou dit inlichtingenrapport voldoende zijn Ankara te beroven van de steun van de Atlantische alliantie (artikel 5 van het handvest van de Navo).

PieceofshitErdogan

 

Oh ja, als iemand nog twijfelt aan de intenties van de VS en de EU, lees dan deze pdf even!


Vertaling
Bart Ero

[1] Отчет России о текущей помощи Турции для Исламского Эмирата, основанный на оперативных данных », Сеть Вольтер, 18 февраля 2016.

[2] « Flottille de la liberté : le détail que Netanyahu ignorait », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 6 juin 2010.

[3] “Tinker raiders, Soldier, Spy”, Sunday World, November 7, 2011.

[4] “Dublin man denies receiving funds from US to assist overthrow of Gadafy”, Mary Fitzgerald, Irish Times, November 22, 2011.

[5] “Irish Libyans join rebels trying to oust Gadafy”, Paulo Nunes Dos Santos, Irish Times, August 13, 2011.

[6] Volgens zijn reisopdracht, die was bepaald tijdens een geheime vergadering van de Alliantie in Napels waaraan Alain Juppé deelnam, moest Mahdi Al-Harati profiteren van de verwarring in het hotel Rixos om me te elimineren.

[7] «Comment les hommes d’Al-Qaida sont arrivés au pouvoir en Libye», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 6 septembre 2011.

[8] “Libyan-Irish commander resigns as deputy head of Tripoli military council”, Mary Fitzgerald, Irish Times, October 11, 2011.

[9] In de XVIIIe eeuw liet de Russische minister Grigori Potemkine luxueuze gevels van karton oprichten om de armoede van de dorpen te maskeren tijdens het bezoek van keizerin Katharina II in de Krim. Sindsdien betekent de uitdrukking « Potemkine-dorp » het creëren van een fictieve voor propaganda gebruikte plek.

[10] «Islamistas libios se desplazan a Siria para «ayudar» a la revolución», por Daniel Iriarte, ABC (España) , Red Voltaire , 19 de diciembre de 2011.

[11] “Irish Syrian fighters pass on lessons of revolution”, Mary Fitzgerald, Irish Times, August 1, 2012.

[12] “Spymasters gather to discuss Syria”, David Ignatius, Washington Post, February 19, 2014.

[13] « L’Ukraine et la Turquie créent une Brigade internationale islamique contre la Russie », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 août 2015.

[14] Het ging erom de Heilige stoel te dwingen de Oostpolitiek te laten varen welke kardinaal Staatssecretaris Agostino Casaroli voerde in dezelfde optiek als Willy Brandt.

[15] “Brotherhood ‘buying influence with arms’”, Sheera Frenkel, The Times, September 14, 2012.

[16] «The role of Islamic charities in international terrorist recruitment and financing», Evan F. Kohlmann, Danish Institute for International Studies, 2006.

[17] “Turkey pays homage to Basayev”, IHH, July 14, 2006.

[18] « La police turque saisit une cargaison d’armes destinées à la Syrie », Réseau Voltaire, 2 janvier 2014.

[19] « La Justice turque accuse l’IHH de liens avec Al-Qaïda », Réseau Voltaire, 15 janvier 2014.

[20] «De "la Conférence Internationale sur le Caucase" à Istanbul», in «Le briefing d’A.K. Loukachevitch, porte-parole du Ministère des Affaires étrangères de la Russie, le 18 mai 2012».

[21] “Commentaire du Département de l’Information et de la Presse du Ministère des Affaires étrangères de la Russie sur une demande russe adressée au Comité des sanctions du Conseil de sécurité de l’ONU contre Al-Qaïda”, Ministère des Affaires étrangères de la Fédération de Russie, 12 septembre 2013.

[22] « Erdoğan recevait secrètement le banquier d’Al-Qaida »; « Al-Qaida, éternel supplétif de l’Otan », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie) , Réseau Voltaire, 2 et 6 janvier 2014.

[23] « Le rôle de la famille Erdoğan au sein de Daesh », Réseau Voltaire, 26 juillet 2015; « La Russie expose les preuves du trafic de pétrole de Daesh via la Turquie », par Valentin Vasilescu, Traduction Avic, Réseau Voltaire, 3 décembre 2015.