Om in het 'Zijn' te zijn nemen we alles waar, we voelen alles. Het is niet een toestand waarin we ons van het gebeuren om ons heen hebben losgemaakt. Het is een toestand van volledig wakker zijn.

Goed en slecht bestaan in werkelijkheid niet. De dingen zijn simpelweg zoals ze zijn. Veel mensen willen overal een stempel op drukken en alles in hokjes plaatsen, of dat nu mensen, dingen of ervaringen zijn.
  

Er was een tijd dat ik volledig via mijn verstand, emoties en ego functioneerde. Toen had ik geen benul van wat intuïtie of de werking van de ziel behelsde. Nu, terugblikkend, zie ik dat ik in die tijd ook niet in staat was om echt te begrijpen waar ik tegenwoordig over schrijf.

Het leven zelf betekent absolute zekerheid. En om dat te kunnen begrijpen heeft elk mens precies dat probleem en als gevolg daarvan die ziekte die hij nodig heeft om in beweging te komen. Het is daarom in het leven zo geregeld dat een ziekte pas werkelijk kan genezen als de nodige stappen ook daadwerkelijk zijn gezet.

Veel mensen cijferen zich weg omdat ze naasten niet willen kwetsen. Ze offeren de diepste verlangens van hun eigen ziel op om anderen te dienen of te beschermen. Dat ze daar in feite niemand mee helpen, daar hebben ze geen weet van.

Ziek zijn betekent dat een mens iets zou moeten leren. Begin met het ziek-zijn te aanvaarden. Vechten tegen ziekte kan geen genezing brengen. Wie dat wel doet wordt met steeds nieuwe facetten van de kwaal teruggeworpen. 

Midden op het grasveld vol wilde bloemen werd op een ronde verhoging van rode baksteen gemusiceerd. De verhoging stond op sierlijke houten pijlers en was overhuifd met een vlechtwerk van dunne witgelakte ijzerspijlen waartegen blauweregen en goudenregen klommen. Op het gras of op rieten tuinstoeltjes onder kleurige parasollen zaten jong en oud, genietend van oude muziek. De samenklank van citer, harp, viool, viola da gamba, fluit, fagot, hobo, tamboerijn, gitaar, mandoline, luit en klavecimbel weefde een hemels muziektapijt, waarop de geest der toehoorders rustte.

Wel eens afgevraagd waar je eigenlijk staat in het leven?

Of waar je energie naartoe gaat?

Veel mensen hebben geen doel meer voor ogen en voelen zich daarbehoorlijk onzeker. Maar bestaat er wel zekerheid?

het begin van een dieper begrip van de schepping en je eigen rol daarin.

Hans Siepel schrijft in zijn geweldige boek "Doornroosje en de apocalyps in 2012" over een paddogebruiker die ervaart dat al het leven met het "Ene" verbonden is en dat ieder individu daarmee verenigd is. Precies zoals ik het gevoeld heb! Tegenwoordig zijn paddo's verboden, maar de krachtigste truffels (in de hoogste dosering die nog verantwoord te noemen is ) werken nagenoeg hetzelfde als sterke paddo's en zijn nog steeds legaal te verkrijgen in de smartshop (ongeveer 25 euro per portie). Ik heb nu een aantal psychonautische truffelreizen mogen maken en ik kan gerust stellen, dat er meer zullen volgen.

In het internetcafé Ali Baba sprak ik met de dertigjarige Mohamed, geboren en getogen in Ramallah, afgestudeerd aan de universiteit van Bethlehem en verbonden aan een of ander Palestijns ministerie.

Het gesprek begon over cultuur maar nam snel een wending richting identiteit van het Palestijnse volk, wat in feite de kern van elke cultuur uitmaakt. Mohamed vreest dat deze identiteit langzaam maar zeker verloren raakt. Dit mede de internationale interesse en wellicht goed bedoelde bemoeienis van bevriende naties die zeggen dat hier het een en ander moet veranderen. Maar eigenlijk”, zo Mohamed, “is het een probleem tussen de mensen van Palestina onderling.”