Jezus: "Wat er nu staat te gebeuren zijn grote veranderingen. Het gaat stap voor stap vooruit. De mensen gaan individueel steeds meer in hun processen. Er zijn mensen nodig die in staat zijn te stabiliseren. Er zijn mensen nodig die in staat zijn het evenwicht in het energieveld te bewaren. Want als velen steeds dieper in hun processen gaan dan zal het hier en daar ook escaleren en komen er mensen in noodsituaties terecht. Dat hoeft niet noodzakelijk bedreigend te zijn. Het is belangrijk werkelijk alles te accepteren. Houd ook je hart voor alles open. Neem de dingen die zich voordoen in je hart en maak vanuit je hart de volgende stap.
Houd je lichaam, je ziel en je geest open voor alles wat zich vertoont. Adem en blijf bewust in je centrum. Open je voor alle energieën en ga dapper door elk gevoel heen. Dat alleen bewerkt het evenwicht.
Het jaar 2013 betekent dat de energieën die je door meditatie en door het werken aan jezelf opbouwt, automatisch naar buiten toe worden doorgegeven. Het gaat hier nog altijd om angsten en onzekerheden. Hier wil vertrouwen tot stand komen, vertrouwen in je ziel, vertrouwen in het Goddelijke, vertrouwen dat elk mens precies op de juiste plaats staat en dat ieder voor zich juist dat energieveld opbouwt dat nodig is om verder te kunnen groeien en gedijen. Elk mens staat dus steeds op de correcte plek. Natuurlijk verandert het veld steeds als je in je bewustzijn gaat. Dit is het belangrijkste punt voor dit jaar.
Het is noodzakelijk om steeds verder in het bewustzijn te gaan. Het is belangrijk te ontdekken wat bewustzijn werkelijk betekent en te begrijpen dat elk mens in staat is om zijn lot te veranderen door te vergeven. Vergeef jezelf. Vergeef de mensen die je ooit hebben pijn gedaan, ooit hebben beschadigd. Vraag vergiffenis voor alles wat je zelf hebt gedaan. Dit is wel het belangrijkste punt.
Het draait allemaal om sterke deemoed. Ga op je knieën, want ieder heeft genoeg lasten verzameld, die nu dienen te worden opgelost. Niet omdat het nog steeds pijnlijk is en nieuwe kwellingen worden ervaren, wel te verstaan, maar enkel en alleen door in deemoed te willen gaan omdat je bereid bent om vergeving te vragen.
De lasten die mensen dragen kunnen zeer snel worden opgelost. Hoe dieper je buigt, hoe meer je ziel loslaat. Hoe meer het ego bereid is verantwoordelijkheid voor je ervaringen te nemen, hoe meer je ziel in staat is om alle zwaarte die op haar drukt, los te laten. Dit is een heel belangrijke stap. Deemoed betekent dat jij je lot aanvaardt. Deemoed betekent dat je bereid bent je lot te dragen, ook als dit pijn inhoudt, ook als dit verlies beduidt en ook als er sprake is van verwoesting waar je mee geconfronteerd wordt.
Hoe dieper je accepteert, hoe minder je zult moeten dulden. Hoe dieper je buigt hoe minder er op materieel vlak plaats vindt, want de dingen worden dan op geestelijk vlak opgelost.
Nog voor enkele jaren zat het leven zo in elkaar dat er sprake was van oog om oog, tand om tand. Sla je, dan word je geslagen. Doe je iemand pijn, dan ervaar je pijn. Nu gaat het enkel om deemoed. Als deemoed diep genoeg geworteld is, hoef er geen pijn te volgen. En toch is het belangrijk, zelfs al zou er pijn gevoeld worden, deze dapper in diepe aanvaarding aan te nemen. Het betekent, ik ga in deemoed verder, ik neem mijn lot aan, ik plaats mijn lot in Gods hand. God weet wat ik als volgende stap nodig heb. Daarom accepteer ik alles".
Elias,
medium voor Christus Healing- en Transformatielicht
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Voor begeleiding in uw persoonlijk proces:
Individuele sessies in Kerkrade van 4 tot 28 februari 2013
http://elias-emmanuel.blogspot.nl/?view=magazine
Mira lo ssiguiente y ademas navega poor mi site- Trucos
Waarom krijg je de melding:
De reactie is te lang
Dat valt mij een beetje tegen van de nieuwe website.
Maar voor de rest blijf dorrgan zoals jullie altijd doen.
Saludos y cariño,
Andes Piet
duizend maal duizend man overwint,
maar wie één mens, zichzelf, overwint,
is de grootste winnaar.
De Boeddha
Dhammapada, vers 103
youtu.be/Nlnwm11d6II
Dat je levenslang in verwachting zult zijn,
In verwachting van hoop,
Van plannen, van ideeën.
Want wie in verwachting is, heeft toekomst
Draagt toekomst, is zelf toekomst.
Ik wens je…
Dat je een voldragen geboorte mag geven
Aan alles wat je bezig houdt,
Dat je zolang zwanger bent als nodig is.
Niet korter
Dan zouden je ideeën vervliegen
Je plannen mislukken
Het nieuwe uit je leven verdwijnen
Voor het kans van bestaan had.
Niet langer
Zodat de tijd van geboorte verstrijkt
En woorden geen daden worden,
Plannen geen vorm en uitvoering krijgen
En jij achterblijft met lege handen,
Een leeg hart
Een heden zonder toekomst.
Durf in verwachting te zijn,
Durf wachten tot de tijd rijp is,
Durf tot handelen over te gaan als de tijd daar is.
Wees moedig
En geef leven aan de hoop.
Marijke de Bruijne
youtu.be/c8dq52CyLAA
Een neuron is met elk ander neuron verbonden door miljoenen draden die zich vertakken in duizenden vezels per cel. Dit vormt een reusachtig netwerk. De vezels, die DENDRIETEN genoemd worden, ontspruiten uit een cel zoals de takken aan de stam van een boom ontspruiten, het woord ‘dendriet’ is afgeleid van het Griekse woord voor boom.
Hoewel dit een hechte en stabiele indruk zou kunnen maken, ondergaat dit netwerk (van dendrieten) onophoudelijk veranderingen. En zelfs als een neuron gelijk zou kunnen blijven, zonder nieuwe takken te vormen, zouden signalen die door de dendrieten stromen geen moment gelijk zijn. Overal ontstaan elektrische impulsen, die veranderingen ondergaan zodra wij een nieuwe gedachte denken. Onze hersenen zijn als een telefooncentrale die duizenden gesprekken per seconde verwerkt. Het voornaamste verschil is dat de kabels in ons zenuwstelsel onstabiel zijn en met elke ervaringsmoment – zowel innerlijk als uiterlijk – hun moleculen veranderen. De draden zijn immers niet gemaakt van koper, maar bestaan uit vloeibare vetten, water en elektrolyten en de elektrische impulsen die erdoorheen gaan. Eén enkele gedachte is een ingewikkelder aangelegenheid dan het opzoeken van één enkel telefoongesprek in alle gespreken die wereldwijd worden gevoerd. En terwijl we erin slagen die prestatie op elektrisch niveau te leveren, wellen in de hersenen ook voortdurend chemische boodschappen op. De ene dendriet is niet vast geknopt aan de andere – tussen twee dendrieten bevindt zich altijd een kleine open ruimte. Elke boodschap moet een manier zien te ontdekken om deze kloof, die synaps wordt genoemd, te overbruggen; anders zouden de neuronen geïsoleerd zijn en niet met elkaar kunnen communiceren. Elektriciteit springt niet over de open ruimte heen – daarvoor is de voltage te gering. In plaats daarvan worden bepaalde chemische stoffen aan de ene kant van de synaps afgegeven en aan de andere kant opgenomen. Tot deze chemische stoffen, die neurotransmitters worden genoemd, behoren dopamine en serotonine.
Te midden van deze chaotische wervelingen van chemicaliën en elektronen heeft niemand ooit een herinnering aangetroffen. Herinneringen zijn vaste gegevens. Ik kan mij het gezicht van een vriend(in) alleen herinneren door het intact naar boven te halen, niet bij stukken en beetjes. Waar moet ik naar toe gaan om dat te doen?
In elk geval niet naar de onweersbui in de hersenen. Er is in mijn hersenen geen neuron te vinden dat twintig jaar oud is. Moleculen van vet, eiwitten en suikers zijn als trekvogels door mijn hersenen gegaan, hebben er iets aan toegevoegd en zijn na een poosje weer vertrokken.
Hoewel we de geheugencentra in de hersenen kunnen lokaliseren, heeft niemand ooit kunnen bewijzen dat de herinneringen daar opgeslagen liggen. We nemen aan dat dit het geval is, maar hoe werkt het? Het opslaan van een herinnering in neuronen is als opslaan van herinneringen in water. In feite zijn de hersenen zo vloeibaar dat ze, als ze gehomogeniseerd zouden worden, evenveel vocht zouden blijken te bevatten als een banaan of een kom havermout. Ons bloed bevat meer vaste stoffen dan de hersenen. Er is geen bewijs voor de theorie dat we herinneringen opslaan zoals we gegevens opslaan in het geheugen van een computer, door kleine hoeveelheden informatie in te printen in de microchip.
Dat is dezelfde muur waar Einstein en andere grondleggers van de kwantumfysica tegenop liepen. Een neuron is een slechte opslagplaats voor een herinnering, omdat de moleculen ervan in feite geen concrete materie zijn, maar patronen van onzichtbare energie, gegroepeerd tot ogenschijnlijke deeltjes. Deze pakketjes van energie kunnen zich alleen handhaven op het kwantum-niveau; als we nog dieper doordringen, tot het virtueel niveau, vallen ook de patronen uiteen, de energie vervaagt tot schimmige trillingen en vervolgens tot niets. Kunnen herinneringen opgeslagen in NIETS?
Het antwoord is ‘ JA’. Toen ik mij het gezicht van mijn vriend(in) herinnerde, maakte ik een reis naar het ‘niets’ en haalde hem/haar uit het ‘niets’ tevoorschijn. Om deze reis te maken, of in elk geval er aan te beginnen, gebruikte ik mijn hersenen. Maar het waren niet mijn hersenen die zich het gezicht herinnerden, zoals de muziek die ik in mijn auto hoor zich niet in de radio begint. De hersenen lijken herinneringen op te vangen vanuit een andere bron, net als de radio. Omdat die bron niet in de stoffelijke wereld gelokaliseerd kan worden, wordt het reële bestaan ervan door de wetenschap niet erkend, met uitzondering van de kwantumfysica, die dit ‘niet’ het virtueel domein noemen.
Of
Collectief onbewuste
Wat is het collectief onbewuste? Is het bestaan daarvan ooit bevredigend aangetoond? Hoe werkt het? Waar heeft het die opgeslagen gemeenschappelijke beelden vandaan en hoe ging dat? En is het in wezen niet een beschrijving van een mysterie dat dient te worden opgelost in plaats van de oplossing van de mysterie?
En
Fotonen
De hersenschors produceert/ ontvangt gedachten met gebruikmaking van energie in de vorm van fotonen. Tevens kunnen we fotonen beschouwen als een vorm van opbloeien uit ‘niets’ en ‘nergens’ tot ‘iets’ en ‘ergens’.
Viva la vida MARAVILLOSA :love: :love: :love: :love:
Namasté en cariño para TODOS,
Andes Piet
De hersenen van de moderne mens worden fysiologisch gezien - en daarom ook in psychologisch opzicht – beheerst door de betrekkelijke grote voorhoofdskwab en door de verdeling van de hersenschors (waartoe de voorhoofdskwab behoort) in ‘links’ (analytisch) en ‘rechts’ (creatief) , waarover al zoveel geschreven is. De pijnappelklier is geatrofieerd. De hypofyse, waarvan de hedendaagse fysiologen denken dat zij oorspronkelijk een soort mond is geweest, heeft nu een regelfunctie gekregen voor praktisch alles wat met onze stofwisseling te maken heeft. Wanneer je de hersenen vanuit het midden bekijkt, waarbij je ze doormidden deelt in links en rechts, dan zie je dat zowel de hypofyse als de pijnappelklier exact in het midden liggen, de hypofyse vlak achter de ogen en de pijnappelklier er een klein stukje boven. Volgens sommige medemensen zijn deze en andere organen verbonden met de zeven chakra’s die in het hoofd gelegen zijn; in de toekomst zullen deze worden ontwikkeld, en de hersenschors zal niet zo belangrijker zijn als thans het geval is.
God, geef mij de zielsrust om dingen te accepteren
die ik niet kan veranderen
de moed om aan te pakken
wat ik wel kan veranderen
en de wijsheid
om het verschil te weten
http://www.youtube.com/watch?v=g1K8IV9PzUI&feature=youtu.be
De Zaligsprekingen verwijzen al naar geweldloze oplossingen...maar je hebt gelijk,het is tijd....
http://www.youtube.com/watch?v=j__7EdwLDyE
Belt Stars of Orion and the Great Pyramid
http://www.crystalinks.com/sirius.html
Akhenaten, Mozes, Christus, Salomon, Giza, Golgotha, Place of the Skull, Venus, (min 4:00)
http://www.youtube.com/watch?v=N7aYQC7aS2U&feature=autoplay&list=PL13B2B26279204929&playnext=4
RSS lijst met reacties op dit artikel