Het was te verwachten dat er uit de hoek van de religies gereageerd zou worden op het artikel van Slagter over het geloof in de Volkskrant.
VolgensBlack Hair Styles/Care HomeBlack Hair Styles/Care Home de repliek in dezelfde krant van Smedes, godsdienstfilosoof, ontleent het geloof in een laatste oordeel of het geloof in God zin aan het bestaan. Maar dan vraag ik mij af, waarop is die "zin" dan gebaseerd?
Is het antwoord angst? Angst om de boot te missen? Passen de gelovigen daarom hun leven aan de stellingen van hun religie aan? En hoe ziet dan de uitdrukking van dat geloof in de realiteit er uit? Hoeveel gelovigen vinden dat enkel oorlogen oplossingen brengen en daarom oorlogen voeren of goedkeuren? En hebben mensen die niet geloven dan niets waaraan ze de zin van hun leven zouden kunnen ontlenen?
En dan nog, wat is de werkelijke zin van het leven?
Ik persoonlijk geloof niet dat er een God bestaat, ik weet dat God bestaat omdat ik het proefondervindelijk heb vastgesteld. Ik neem namelijk de uitwerkingen van Zijn/Haar bestaan in mijn dagelijks leven constant waar en beleef ook mijn eigen Goddelijkheid en mijn eenheid met alles, dus ook met de Schepper, telkens opnieuw in mijn meditaties waarin ik uitstijg boven alle illusies van de dualiteit, zodat ik die Goddelijkheid aansluitend in mijn dagelijks leven bewust tot uitdrukking kan brengen. Dit zo goed als mij mogelijk is.
Mijn moeder was een heel gelovig mens. Ik vond zelfs dat ze katholieker was dan de paus. Maar als ik over reincarnatie begon te spreken, werd ze compleet hysterisch, want dat leek de basis van haar bestaan onder haar voeten weg te trekken. Ik heb er met haar dan ook nooit meer over gesproken.
Ik heb een zeer gelovige vriend, een heel fijn mens, die de bijbel van buiten kent en van voren naar achter en van achter naar voren kan citeren, maar tot nu toe niet op mijn uitnodigingen heeft gereageerd om eens samen te mediteren. En toch is hij een echte vriend voor mij, die ik volledig accepteer zoals hij is. Ik weet dat we veel van elkaar kunnen leren en besef terdege, dat dit de reden is waarom we elkaar ontmoet hebben, maar ik zie ook waarom hij niet reageert op mijn uitnodiging.
Als Smedes zegt dat het geloof in de dogma's van zijn religie cruciaal is voor de beleving van de identiteit van de gelovige en dat de gelovige die houding tot uitdrukking brengt ten opzichte van alles wat er bestaat, dan rijzen bij mij weer enkele vragen.
Wat is een identiteit? Mijn van Dale zegt daarover: "eenheid van wezen". Dat vertaal ik in "een zijn met wat we in wezen, dus werkelijk zijn". En dat houdt in dat we dat tot uitdrukking brengen en niet, dat we tot uitdrukking trachten te brengen wat we denken te zijn.
Wat we werkelijk zijn is Licht en Liefde en drukken we dat in ons dagelijkse leven uit, dan hebben we onze ware identiteit gevonden.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3326995/2012/10/05/Religieuze-overtuiging-is-meer-dan-een-mening.dhtml
Elias
http://elias-emmanuel.blogspot.nl/