Pasen heeft een heel speciale energie. Het gaat hier inderdaad om dood en verrijzenis. Maar vooral om ons sterven voor onze oude, benauwde, bekrompen manier van zien en leven om herboren te worden voor het nieuwe, om herboren te worden in ware vrijheid. Het gaat hier om een heel nieuwe manier van denken, het gaat om een nieuw inzicht: alles in het leven is mogelijk als we halverwege maar niet opgeven.

Mensen resigneren vaak, geven er de brui aan maar beseffen niet dat daardoor de kans heel klein wordt dat juist het thema dat nu op het bord ligt ooit nog eens ter hand wordt genomen, laat staan dat het zal worden afgewerkt waardoor die mens op dat punt knock-out op de bodem blijft liggen.

Gelukkig is er altijd een uitweg: het antwoord is dat wij ons om onze pijn, om onze diepste vertwijfeling moeten bekommeren en dat we steeds opnieuw moeten opstaan, nooit moeten opgeven, maar tekens weer het stof van onze kleren moeten slaan en moedig verder gaan. Zo nemen we een heel nieuwe innerlijke houding aan, zo herboren we onszelf.

Waar een mens ook staat en hij staat steeds daar waar hij op dat moment ook moet staan, wat hij ook heeft meegemaakt of gedaan: er is steeds verdere ontwikkeling mogelijk, er is steeds één volgende stap bijna zicht- en hoorbaar, luister in stilte en zie, het is die eerste die je uit het diepste moeras zal voeren.

Velen ontgaat dat wij eindeloos met onze pijn worden geconfronteerd totdat we vrede hebben gevonden met de dingen die zijn zoals ze zijn.

Daarom is het nooit een oplossing om het kontakt met onze emoties te verbreken, het brengt ons geen stap verder als we ons vroegtijdig in onze schulp terugtrekken, ons afsluiten, een deksel leggen op alle angst, verdriet en pijn.

Het is belangrijk om ons telkens weer, telkens weer met onze noden bezig te houden en doen we dat, dan wordt ons die eerste volgende stap ook echt getoond.

De sluier wordt er afgetrokken en het verlossende beeld duikt op uit onze ziel met zo'n helderheid dat er geen enkele twijfel meer bestaat over de juistheid van die stap. Het is een absoluut innerlijk weten, een bevrijding al op zich, dat inzicht dat ons leven diepgaand gaat veranderen.

Vandaar wordt het makkelijk: ik voel mijn gevoelens en dooradem ze, ik ga verder en bekijk alles wat ik onderweg tegenkom met dezelfde blik: het is er, dus moet het er ook zijn. In feite doet het er niet toe wat het is, wat er gebeurt, maar wat het met me doet en daarmee ga ik aan de slag. Mijn adem is het leven en ik breng leven in alles wat ik tegenkom, in elke blokkade, in elke hindernis in elke puntige steen op mijn pad. Dat is de energie van Pasen.

https://www.elias-medium.info/NL/2013-08-16-08-22-32/blog/110-paasviering-met-elias-in-kinrooi