Op 15 mei 2011 is de Arabische volksopstand via Spanje overgeslagen naar Europa. In Nederland staat het water ons blijkbaar nog niet tot aan de lippen, want bezette pleinen vormen nog niet ons dagelijkse straatbeeld. De laatste keer dat Nederlanders massaal een grens hebben getrokken was in het midden van de jaren 80. Toen ging het over de plaatsing van kruisrakketen. Op 29 oktober 1983 liepen ruim een half miljoen demonstranten Den Haag. En twee jaar werden er 3,7 miljoen handtekeningen aangeboden aan de premier. De Nederlanders van 26 jaar geleden lieten zich deze 48 atoombommen niet de strot douwen. Waar zijn deze medelanders nu?

Massavernietigingswapens wilden we dus niet op Nederlandse bodem. Maar wilden we dan wel de Euro? Voorheen kon een soeverein land met een eigen munteenheid zelf het nodige doen om financiële malaise terug te dringen. Nu dit op supranationaal niveau wordt bepaald kunnen landen alleen vragen om nog meer geld te mogen lenen. Dit wordt echter steeds lastiger, want voor een toenemend aantal (Europese) landen is de totale belastingopbrengst niet meer toereikend voor het voldoen van de betalingsverplichtingen aan de geldverstrekkers. En ook stemden we massaal tegen een Europese grondwet. Maar hoe groot is de invloed van Brussel inmiddels?

En wat te denken van al die maatregelen die de afgelopen decennia (vooral sinds 9/11) zijn doorgevoerd om ons, brave burgers, zo goed als mogelijk in de gaten te kunnen houden. De meeste mensen hebben helemaal geen idee hoe ver dit al is doorgevoerd. Feitelijk is er al helemaal geen sprake meer van privacy, al zal dat officieel niet zo snel worden toegegeven. En dat geldt helaas ook nog steeds voor 9/11, terwijl nu toch echt iedereen wel weet dat het instorten van WTC 1, WTC 2 en WTC 7 controlled demolition was. Hoe lang laten wij onze privacy nog schenden? Wanneer beseffen we ons het risico dat het ‘alziende oog’ in verkeerde handen komt, mocht dat al niet het geval zijn?

De financiële ellende wordt steeds erger. Het bespioneren van onschuldige burgers loopt steeds verder uit de klauwen. De benzineprijzen blijven maar stijgen, en dat geldt eigenlijk voor alle kosten. Je hoeft geen glazen bol te hebben om te voorzien dat dit niet de goede kant op gaat. En het tij kan zich ook onmogelijk keren. Daar zijn alle onafhankelijke deskundigen het allang over eens. We bevinden ons op de Titanic, en iedereen weet hoe dit gaat aflopen, maar niemand weet precies wanneer. Zullen we dan maar wachten tot het zinken begint, want lang kan het nu niet meer duren?

Nee, wij niet!

Wij willen dit niet langer. Wij claimen onze vrijheid. En gezamenlijk zorgen we ervoor dat we allemaal in vrijheid kunnen leven. Om daarvoor te zorgen gaan we elkaar als medemensen bejegenen. We respecteren ieders visie. En we nemen onze eigen verantwoordelijkheid voor alles in ons leven, zoals voeding, gezondheid, informatievoorziening en zelfontwikkeling. Er zijn al vele haalbare plannen ontwikkeld om samen op een andere manier verder te leven. Het enige wat we als samenleving hoeven te doen is afscheid te nemen van het oude, om daarna gezamenlijk vorm en inhoud te geven aan het nieuwe.

Wij geloven niet langer in de valse beloftes van politici. Wij geloven niet langer in de objectiviteit en betrouwbaarheid van het voorgeschotelde nieuws. Wij gehoorzamen niet wanneer we het niet juist vinden. Wij denken zelf na, en gaan zelf op onderzoek uit. En bij alles luisteren wij naar ons gevoel.

Wij zijn soeverein, integer en bewust. Wij zijn niemands eigendom. Wij zijn geen onderpand waarmee de overheid zich nog verder in de schulden kan steken. Wij zorgen goed voor onszelf en onze kinderen. Wij laten onze toekomst niet kapot maken. Hier trekken wij de grens.

Wij vieren onze vrijheid. Dat doen we iedere dag opnieuw, want wij creëren onze eigen vrijheid. En op 20 11 2011 vieren we onze zelfgecreëerde vrijheid gezamenlijk op vele feestlocaties. Ga voor meer informatie over het (internationale) Vrijheidsfestival naar vrijheidsfestival.eu.