Het is al lang geen vraag meer of banken de burgers hebben opgelicht, de vraag is nu, hoe groot is de oplichting en hoe zullen overheden banken bestraffen en de gedupeerden hun geld terug krijgen?

Veel mensen menen dat er niets gedaan wordt aan de corruptie bij de banken. Dat is echter niet waar. Wereldwijd worden mensen opgepakt in dit grootste schandaal aller tijden. Waarschijnlijk loopt de Libor-rode draad door het hele westerse banksysteem en kunnen maar weinig banken onschuld aantonen. Van de FED tot de Europese banken, lager personeel en hoger personeel, het systeem blijkt tot op het bot rot en corrupt. Dat weet ook de Amerikaanse senaatskandidaat Elizabeth Waren. Zij windt er geen doekjes omheen.

“Uit de Libor-affaire blijkt dat het bankwezen tot in de kern verrot is. De vraag is nu of het Amerikaanse Congres zal opstaan of dat de banken de Congresleden de mond snoeren,” zei ze. “Pak ze.”

In samenhang met dit schandaal wordt de naam van Timothy Geitner meermalen genoemd. Begin dit jaar liet Bernjamin Fulford via zijn blog weten dat Geitner opgepakt is geweest, verhoord en weer vrijgelaten onder bepaalde voorwaarden. Hij zou gezongen hebben als een vogeltje wist Fulford ons te vertellen. Geitner zelf beweert bij hoog en laag dat hij pas in 2008 kennis kreeg van de rentemanipulatie.

Er zijn onderzoeken gestart naar wat banken en toezichthouders, waaronder de Amerikaanse minister van Financiën Timothy Geithner, wisten over de manipulatie van de rente.

De autoriteiten in New York en Connecticut zijn diepgaande onderzoeken gestart. “Hier moet meer aandacht voor komen,” zei Warren. “Het Libor-schandaal is heel belangrijk omdat er steeds meer bewijs komt dat Barclays niet alleen handelde.”

Libor loopt al 19 jaar!

Voormalig Morgan Stanley-handelaar Douglas Keenan schrijft in de Financial Times dat Libor, de rente die banken elkaar onderling in rekening brengen, al tenminste sinds 1991 voor de grap en persoonlijk gewin wordt gemanipuleerd.

Er werd dus al 17 jaar voor de kredietcrisis gerommeld met de Libor-rente. Maar dat is nog niet alles. Keenan onthult ook dat de verantwoordelijke voor de rente bij Morgan Stanley in die tijd niemand minder was dan Bob Diamond.

Dezelfde Bob Diamond die directeur werd van Barclays en uiteindelijk vertrok omdat zijn bank rommelde met Libor alsof het niets meer was dan het aantrekken van een paar schone sokken.

Onjuiste tarieven

Keenan heeft geen bewijs dat Diamond in 1991 de Libor-rente manipuleerde, maar volgens de oud-handelaar wist iedereen in die tijd dat banken geregeld onjuiste tarieven doorgaven.

Hij kwam erachter dat de tarieven die werden opgegeven door banken niet overeenkwamen met de voorspellingen op basis van de modellen van financiële markten. Elke dag wordt de Libor-rente vastgesteld door een panel van vijftien banken. Dat gaat op basis van een hilarisch systeem waarbij de banken moeten aangeven hoeveel rente ze denken te moeten betalen voor leningen van andere banken. Toezicht is er nauwelijks, de banken worden geacht zich aan een gedragscode te houden.

Op basis van de Libor-rente worden allerlei andere tarieven berekend, zoals die voor hypotheken of spaartegoeden. Het gaat al met al om honderden biljoenen euro’s.

Naïviteit

“Ik sprak hierover met enkele van mijn meer ervaren collega’s,” zei Keenan. “Ze vertelden me dat banken te hoge of te lage tarieven doorgaven om zo meer winst te maken. Mijn collega’s vonden mijn naïviteit lachwekkend.”

Vanaf 2003 nam Tim Geithner het roer over bij de New York Fed. Die organisatie is nauw betrokken bij rentetarieven, waaronder Libor. Medewerkers van de New York Fed praten constant met handelaars op de beursvloer. Je zou verwachten dat ze op een bepaald moment iets opgevangen moeten hebben over de Libor-manipulatie.

Gemak

In 1998 schreef analist Jeremy Berkowitz van de Fed een rapport waarin hij zijn bezorgdheid uitsprak over het gemak waarmee er met Libor gesjoemeld zou kunnen worden. Daarmee was de Fed al tenminste 10 jaar voor de crisis op de hoogte van de mogelijke gevolgen. Toch ontdekte Geithner de Libor-manipulatie naar eigen zeggen pas in 2008, een decennium later.

Hij verzuimde de Britse toezichthouders mede te delen dat Barclays had toegegeven geen ‘eerlijke’ Libor op te geven. Hij luidde de noodklok niet toen bleek dat Libor mogelijk onnauwkeurig was. Hij waarschuwde Amerikaanse banken niet te stoppen met de Libor-fraude. Uiteindelijk kan dat de belastingbetaler miljoenen, wellicht zelfs miljarden euro’s hebben gekost.

Amerikaanse congres

In het Amerikaanse huis van afgevaardigden is dankzij senator en presidentskandidaat Ron Paul, een wet aangenomen die het mogelijk maakt de FED grondig te onderzoeken. De FED is al jarenlang een doorn in het oog van Ron Paul. Hij stoort zich vooral aan het gegeven dat de FED geld uit het niets creëert en vervolgens tegen gigantische rentes uitleent aan o.a. de Amerikaanse overheid maar ook aan Europese banken die tijdens de crisis gretig gebruik gemaakt hebben van dit corrupte orgaan. Dat deze wet door het huis van afgevaardigden kwam is op zich al een wonder maar er moet nog 1 horde genomen worden, de senaat moet ook akkoord gaan en of dat gaat gebeuren is nog maar zeer de vraag. Het Liborschandaal draagt in elk geval bij om deze wet ook in de senaat goed te keuren, de politici kunnen het zich in mijn ogen nu niet permitteren deze wet niet aan te nemen nu de omvang van dit schandaal pas duidelijk begint te worden.

Ook Nederlandse banken hebben misbruik gemaakt van de oplichtingdollars, vooralsnog is alleen de Rabobank ermee in verband gebracht maar waarschijnlijk is dit slechts het topje van de ijsberg. Wat wel meteen weer opvalt is dat slechts enkele medewerkers ontslagen worden en alle schuld in de schoenen geschoven krijgen, de top is natuurlijk niet aansprakelijk.

Natuurlijk koppen de autoriteiten, dat de banken gepaste boetes krijgen opgelegd maar hoe de banken de opgelichte burgers gaan vergoeden, daar is nog niets over bekend. De oplichtingpraktijken duren al zeker 19 jaar, per hypotheekovereenkomst kan dit in de duizenden euro’s lopen, dat kunnen ze nooit betalen. Ik mag hopen dat overheden deze banken dan ook met veel machtsvertoon laat omvallen.

Liborgate in tien vragen (en antwoorden)

Tot het Barclays-schandaal was ‘Libor’ een woord dat bijna alleen door de financiële profs werd gebruikt. Ooit gold dat ook voor ‘sub-prime’ en de beruchte ‘credit-default-swap’. Tijd om de Libor in tien vragen en antwoorden uit te leggen, want bijna alle kredieten hebben er op de een of andere manier wel iets mee te maken.

1. Wat is Libor eigenlijk?

In jargon de interbancaire rente. Libor, staat voor ‘London Interbank Offered Rate’. Dit is het rentetarief dat banken elkaar berekenen voor het lenen van geld in tien valutasoorten en vijftien verschillende termijnen, variërend van een jaar tot de rente voor het lenen van geld voor een dag. De banken geven deze rentestanden dagelijks om 11 uur door aan Thomson Reuters. Zij strepen de hoogste en laagste rentes weg en komen dan met een gemiddelde. Reuters doet dit 150 keer en om 12 uur publiceert de British Banking Association (BBA) de definitieve Libor voor die dag.
De Euribor, Euro Interbank Offered Rate, wordt op bijna dezelfde wijze berekend door de gemiddelde rente van 57 Europese banken te nemen.

2. Waarom lenen banken geld van elkaar?

Banken lenen elkaar geld omdat soms de een, dan weer de ander meer geld ziet uitstromen dan dat er binnenkomt (of andersom). Stel dat bij bank A 2 miljoen meer wordt opgenomen dan gestort, dan komt de bank die dag geld tekort. Om dit tekort aan te vullen, leent bank A dit bij bank B. Bank B verdient hier geld op en bank A moet hiervoor betalen. Maar een dag later kan precies het tegenovergestelde het geval zijn.

3. Waarom zou een bank met Libor willen rommelen?

Veel belegging zijn geprijsd op Libor of met een opslag bovenop Libor. Handelaren van de bank kunnen zo geprofiteerd hebben van een hogere of lagere rente, of een groter verschil tussen termijncontracten, de “spread”. Volgens de Britse toezichthouder Financial Services Authority (FSA) hebben handelaren de Libor zo gebruikt dat zij ervan profiteerden als contracten in de portfolio afliepen (expireerden) of omgezet moesten worden naar nieuwe termijncontracten (doorrollen).

Tijdens de crisis in 2008 werd de Libor gezien als een graadmeter of een bank nog wel aan financiering kon komen. Barclays werd in de media veelvuldig genoemd als partij die liquiditeitsproblemen zou hebben. Deze slechte publiciteit zou tot in de top van de bank tot grote zorgen hebben geleid, aldus de FSA.

FSA: “De zorgen van het senior management resulteerden in instructies door de leidinggevende laag eronder om het aantal inzendingen over de Libor te verminderen om slecht nieuws in de media te vermijden. Waar de instructies zijn oorsprong hebben is onduidelijk.”

4. Wat is hier verkeerd aan?

Dat hangt af van de interbancaire rente. Derivatenhandelaren van Barclays en iedere andere bank gaan de markt voor rente-swaps in als tegenpartij voor klanten. Swaps zijn derivaten waarbij een partij een bepaalde kasstroom of risico wisselt tegen dat van een andere partij. De betalingen hierop zijn gebaseerd op Libor of Euribor. Handelaren van Barclays (en iedere andere bank) boeken met het handelen in deze derivaten winst of verlies, afhankelijk van de beweging van deze rente. De FSA zegt in het onderzoek dat handelaren van Barclays bijvoorbeeld hebben geprofiteerd van het verschil tussen de driemaands- en zesmaands -Euribor toen deze spread heel klein was.

5. Hoe raakt Liborgate de gemiddelde consument?

Libor is de basis van een heel scala aan financiële producten. Van derivaten tot aan de hypotheek. Als de Libor opwaarts is gemanipuleerd kan dit voor mensen met een variabele hypotheekrente flink schelen. In het omgekeerde geval zou er minder betaald moeten worden en zijn de beleggers de klos. Het is echter moeilijk te bewijzen of het grote publiek financiële schade heeft geleden, ook al lijkt het vanzelfsprekend dat handelaren in eigen voordeel hebben gehandeld en daarbij iedereen hebben benadeeld.

6. Zijn de Amerikaanse beursautoriteiten betrokken?

Jazeker. De Amerikaansetoezichthouder Commodity Futures Trading Commission (CFTC) heeft laten weten dat de Libor over de hele wereld wordt gezien als een basisrente, ook in de VS. De CFTC stelt daarom dat er sprake is van “ernstig onrechtmatig gedrag”.

CFTC: “Het Amerikaanse publiek en onze markten zijn gebouwd op de integriteit van een belangrijk instrument als de Libor en Euribor. Zij vormen de basis van honderden biljoenen dollars aan transacties in elke uithoek van de wereld.”

7. Is er alleen gerommeld in Londen?

De Amerikaanse CFTC zegt dat handelaren van Barclays in Londen, New York en Tokio aan degene die verantwoordelijk waren voor de Libor hebben gevraagd rentestanden door te geven die goed voor de posities van de handelaren waren.

8. Doet alleen Barclays dit?

De Libor wordt niet samengesteld door een bank. Het zou kunnen dat er meer lijken uit de kast komen, want de FSA zoekt verder. In het rapport over Libor-gate geeft de toezichthouder een sterk signaal af naar andere banken: “De FSA gaat door met significant grensoverschrijdend onderzoek op dit gebied. De maatregelen die wij hebben genomen tegen Barclays laten er geen twijfel over bestaan dat dit soort falen ernstige gevolgen heeft.”

Voormalige handelaren spreken van een wijdverspreide cultuur om verzoeken van klanten om de rente aan te passen worden te honorereb. Tan Chi Min, een voormalig handelaar die de Royal Bank of Scotland (RBS) aanklaagt wegens onrechtmatig ontslag, zei in maart van dit jaar dat het onder handelaren van RBS “zeer gebruikelijk” is om met de Libor te knoeien. Volgens sommige media zouden nu zo’n twintig banken worden onderzocht.

9. Wordt er nog iemand gearresteerd?

Verschillende media suggereren dat er al mensen zijn aangehouden, maar vooralsnog zijn er geen details. (Inmiddels weerlegd met duidelijke link in artikel.)

10. Zijn er alternatieven voor de Libor of Euribor?

Nee, eigenlijk niet. De BBA wil de Briste overheid daarom vragen om de regulatie en toezicht op de Libor nader te bekijken. In maart van dit jaar kondigde de BBA aan de manier waarop de Libor wordt samengesteld te herzien en zei daarnaast ook veel strengere eisen te willen stellen.

Al met al sluit deze informatie weer duidelijk aan op deze tijd van overgang. Dat de MSM hier nauwelijks aandacht aan besteedt en doet alsof het een alledaags akkefietje is, dat moge duidelijk zijn. Ze doen er alles aan om hun broodheren uit de wind te houden. Alleen het onvermijdelijke wordt gepubliceerd. Maar hoe lang nog kan de gekochte media dit spelletje van feiten verdraaien, halve waarheden en grove leugens blijven verkopen. Mede door websites zoals de onze krijgen mensen steeds meer informatie die ze moeten missen in de mainstream. Mainstream wacht net als de financiële wereld op de genadeklap. Ik denk dat ze niet meer zo lang hoeven te wachten.