Samenvatting van mijn leven, de leider van de revolutie, 5 april 2011. Dit is de laatste boodschap die Qaddafi schreef voordat hij op beestachtige wijze Westerse militaire eenheden afgeslacht werd ten overstaan van zijn geliefde volk.
In de naam van Allah…
Voor 40 jaar, of was het langer, ik weet het niet meer zo goed, deed ik alles wat in mijn macht lag om mensen huizen te geven, ziekenhuizen en scholen. Als ze honger hadden gaf ik ze te eten. Ik heb zelfs van woestijn landbouwgrond gemaakt in Benghazi. Ik verzette mij tegen de aanvallen va die cowboy Ronald Reagan, toen hij mijn dochter vermoordde, mijn geadopteerde dochter, hij wilde mij vermoorden, in plaats daarvan vermoordde hij dat onschuldige kind. Toen hielp ik mijn broeders in Afrika met geld voor de Afrikaanse Unie.
Ik deed alles wat ik kon om mensen het concept van ware democratie te laten begrijpen, waar comités van gewone mensen ons land runden. Maar dat was voor sommigen blijkbaar niet genoeg. Mensen met 10 kamer huizen, nieuwe maatpakken, meubels waren niet tevreden. Zelfzuchtig als ze zijn willen ze alsmaar meer. Ze vertelden Amerikanen en andere bezoekers dat ze “democratie” wilden en “vrijheid”, zichzelf niet realiserend welk verstikkend systeem het daadwerkelijk is waar de grote vissen de kleine opeten. Maar ze leken behekst door deze woorden zichzelf niet realiserend dat in Amerika medicijnen, ziekenhuisbezoeken, huizen, onderwijs en voeding, niet gratis zijn behalve dan voor zwervers die in lange rijen moeten wachten voor een bordje soep.
Neen, het maakte niet uit wat ik deed, voor sommigen was het nooit genoeg. Maar de anderen wisten dat ik de zoon was van Gamal Abdel Nasser, de enige echte Arabische en Moslim leider die wij gehad hebben sinds Salah-al-Deen ( SALADIN), die het Suez kanaal vorderde voor zijn volk, zoals ik Libië vorderde voor mijn volk. Het waren zijn voetstappen die ik probeerde te volgen om mijn mensen te vrijwaren van koloniale overheersing van dieven die alles van ons wilden stelen.
Nu wordt ik aangevallen door de grootste militaire macht uit de geschiedenis, mijn kleine Afrikaanse zoon Obama wil mij dood hebben, de vrijheid van ons volk afnemen, onze gratis huizen, vrije medicijnen, educatie en vrij voedsel, om het te vervangen met een op Amerika gebaseerd systeem van diefstal met de naam kapitalisme. Maar iedereen in de derde wereld weet wat dat betekent. Corporaties runnen het land, ze runnen de hele wereld en laten de mensen lijden. Dus er is geen alternatief voor mij, ik moet standhouden en als Allah dat wenst, zal ik sterven terwijl ik zijn pad volg, het pad dat ons land rijk maakte met landbouwgrond, voedsel en gezondheid en ons zelfs toe stond onze Afrikaanse en Arabische vrienden te helpen om samen met ons te werken aan de Libische Jamahiriya. ("de heerschappij van de massa")
Ik heb geen doodswens maar als het zover komt, om mijn land te beschermen, mijn kinderen, het zij zo.
Laat dit testament mijn stem naar de wereld zijn, dat ik mij verzette tegen de kruisvaarders van de NATO, tegen gruwelijkheden, tegen verraad, tegen het Westen met haar kolonialistische ambities en dat ik zij aan zij stond met mijn Afrikaanse en Arabische en Moslim broeders als en baken van licht. Waar anderen kastelen bouwden leefde ik in een bescheiden huis en in een tent. Ik zal mijn jeugd in Sirte nooit vergeten, ik verspilde geen nationaal geld aan onbenulligheden en zoals Salah-al-Deen, onze grote moslimleider, die Jeruzalem behield voor de moslims, nam ik maar weinig voor mijzelf…
In het Westen noemen sommigen mij gek en krankzinnig, zij kennen de waarheid maar blijven liegen. Zij weten dat ons land onafhankelijk en vrij is, niet in een koloniale grip, dat mijn visie, mijn pad, duidelijk is en altijd zal zijn voor mijn mensen en dat ik zal vechten tot mijn laatste ademteug om ons vrij te houden. Dat Allah ons moge bijstaan om vrij te zijn en te blijven.
Col. Mu'ummar Qaddafi, 2011/05/04
Lees meer over Libië via http://www.bovendien.com/laatste-nieuws/libie