elite wereldoorlogGisteren hebben wij een begin gemaakt met het plaatsen van een artikeltje van Voltairenetwork. Dit netwerk schrijft net als Bovendien.com over feiten in plaats van aannames en onbewezen stellingen die wij in onze gecontroleerde journaals, dagbladen dagelijks tegenkomen. Eén van de ergste schertsvertoningen aller tijden vond gisteren plaats toen John Kerry ( VS ) en Boris Johnson ( UK ) een gezamenlijke toespraak hielden op TV om Rusland en het Syrische leger te beschuldigen van oorlogsmisdaden. Een beetje geïnformeerd mens weet wie de echte oorlogsmisdadigers zijn maar voor hen die dit nog steeds niet weten plaatsen wij van een andere website, dus die met een compleet ander team onderzoek verrichten, de informatie. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat veel informatie van deze website door ons al eens benoemd is. Mensen die op zoek gaan naar de waarheid zouden immers met eenzelfde resultaat moeten komen. Wel nu, dat is met deze website zeker het geval. Toch weet Voltaire Network ook nog wat onthullende zaken te brengen die ons nog niet ter ore waren gekomen.

Veel mensen hebben geen interesse in het nieuws rondom Syrië, op zich begrijpelijk, je wilt je luizen- leventje toch niet laten verzieken door dat gedoe met die Arabieren aldaar! Wat die groep mensen echter niet goed beseft is dat wanneer het westen en de samenspannende Arabieren samen met Israël hun zin krijgen, Europa van ondergeschikt belang wordt. Als Damascus in handen valt van het westen zal de hele wereldbevolking daar tientallen jaren onder gebukt gaan. Dat weten Rusland en China en dat weet ook Syrië. Na WO2 riepen de Duitsers allemaal, wir haben es nicht gewusst! Nu, wij weten het wel, wij zien het gebeuren en wij doen helemaal niets! Hoeveel tekens aan de wand moet iemand zien voordat hij actie onderneemt?

De video van de beschuldigingen van joihn Kerry aan het adres van Rusland en Syrië.

De grootste misdadigers aller tijden met miljoenen doden op hun geweten in Irak, Afghanistan, Libië, Syrië en niet te vergeten landen zoals Mali en Jemen en vele andere Afrikaanse landen, staan met een uitgestreken gezicht glashard te liegen ( zoals gebruikelijk ) en draaien de feiten zoals vastgelegd door o.a. bovendien.com volledig om, het kenmerk van de elite, omdraaien en de massa verwarren. daarom ook de voortdurende wijzigingen in namen van terroristische organisaties, dat is om jullie als burgers en lezers van nieuws opzettelijk te verwarren. Het doden van onschuldigen en kinderen wordt door de misdadigers die zelf deze moorden begaan gebruikt om jou als lezer opzettelijk te beschadigen en op je morele besef in te werken. Op de vraag echter aan één van deze misdadigers of een half miljoen dode kinderen het waard was, krijg je het antwoord, ja, dat was het waard!

U hoort het, het was de prijs waard! En deze mensen krijgen ook nog maar op enige wijze van iemand krediet?


15 jaar van misdaden

De Verenigde Staten en hun geallieerden herdenken de 15 jaar van de 11-September. Het is voor Thierry Meyssan de gelegenheid de politiek van Washington sinds deze datum te overzien; een bijzonder sombere balans. Éen van de twee: hetzij de versie van de aanslagen van het Witte Huis is authentiek, en in dat geval is hun antwoord buitengewoon contra-productief; hetzij het is bedrog en in dat geval zijn ze er in geslaagd het Groot-Midden Oosten te plunderen.

JPEG - 50.6 kB
Wat zou er van de invloed van de Verenigde Staten in de wereld geworden zijn zonder hun aanvullende troepen, de jihadisten?

Vijftien jaar geleden werd in de Verenigde Staten op 11 september 2001 het « plan van de continuïteit van regering » tegen 10 uur van de ochtend door de nationale coördinator voor veiligheid, bescherming van de infrastructuren en contra-terrorisme, Richard Clarke, geactiveerd [1]. Volgens hem ging het erom te antwoorden op de uitzonderlijke situatie van twee vliegtuigen die het World Trade Center in New York hadden getroffen, en van een derde die het Pentagon zou zijn ingevlogen. Dit plan zou echter alleen worden gebruikt in geval van vernietiging van de democratische instellingen, door een kernaanval bij voorbeeld. Het was nooit voorzien het te activeren zolang, de vice president en de presidenten van de Assemblees in leven waren en geschikt hun functies te vervullen.

De activering van dit plan heeft de verantwoordelijkheden van de president van de Verenigde Staten naar een alternatieve militaire autoriteit overgedragen, gesitueerd op Mount Weather [2]. Deze autoriteit heeft president George W. Bush Jr zijn functies pas aan het eind van de dag weer teruggeven. Tot op de dag van vandaag zijn de samenstelling van deze autoriteit en de beslissingen die ze heeft kunnen nemen geheim gebleven.

Aangezien de président in strijd met de Grondwet van de Verenigde Staten gedurende ongeveer tien uur van zijn functies ontheven is geweest, is het technisch exact de 11-september 2001 een « Staatsgreep » te noemen. Natuurlijk schokt deze uitdrukking omdat het hier gaat over de Verenigde Staten, omdat dit heeft plaats gehad onder uitzonderlijke omstandigheden, omdat de militaire autoriteit dit nooit heeft geclaimd en omdat de macht zonder probleem aan de grondwettelijke president is gerestitueerd. Maar het is niet minder waar dat het stricto sensu een « Staatsgreep » is.

In een in 1968 verschenen beroemd werk, maar dat heruitgegeven is en in de verkiezingscampagne 2000 op het nachtkastje van alle neo-conservateurs belandde, legde de geschiedschrijver Edward Luttwak uit dat een Staatsgreep des te geslaagder is als niemand merkt dat hij plaats heeft, en dus zich er tegen verzet [3]. Zes manden na deze gebeurtenissen publiceerde ik een boek over de politieke gevolgen van deze dag [4]. De media’s reppen slechts over de eerste vier hoofdstukken, waarin ik de onmogelijkheid van de officiële versie van deze gebeurtenissen aantoonde. Men heeft mij vaak verweten niet mijn eigen versie van deze dag te hebben gesuggereerd, maar ik heb er geen, en vandaag nog blijven er meer vragen over dan antwoorden.

Hoe het ook zij hebben de laatste 15 jaar ons bijgelicht over wat er die dag gebeurd is.

Sinds de 11 september is de federale Staat ongrondwettelijk

In de eerste plaats en hoewel bepaalde disposities een ogenblik in 2015 opgeheven zijn geweest, leven de Verenigde Staten nog steeds onder de greep van de USA Patriot Act. 45 dagen na de Staatsgreep aangenomen, vormt deze tekst een antwoord op het terrorisme. Als men zijn volume in aanmerking neemt zou het correcter zijn te spreken over een Antiterroristische Code dan een eenvoudige wet. De tekst was voorbereid gedurende de voorafgaande twee jaren door de Federalist Society. Slechts vier parlementariërs verzetten zich ertegen.

Deze tekst heft de grondwettelijke beperkingen van de « Bill of rights » op —dat wil zeggen de eerste tien amendementen van de Grondwet—, ten behoeve van alle initiatieven van de Staat om het terrorisme te bestrijden. Het is het principe van de permanente noodtoestand. De Federale Staat kan zo buiten zijn grondgebied folteringen plegen en zijn bevolking massaal bespioneren. Na vijftien jaar van deze praktijken is het technisch niet meer mogelijk nog van een « Rechtsstaat » te spreken.

Om de Patriot Act toe te passen heeft de Federale Staat eerst een nieuw departement gecreëerd, de Veiligheid van het Vaderland. (Homeland Security). De betiteling is dermate choquant dat met het over de hele wereld vertaald door « Binnenlandse veiligheid », hetgeen onjuist is. Vervolgens heeft de Federale Staat zich een geheel van politieke politiemachten gecreëerd waarin volgens een uitgebreid onderzoek van de Washington Post van 2010 in die tijd minstens 850.000 nieuwe functionarissen werkzaam waren om 315 miljoen inwoners te bespioneren [5]. De grote institutionele vernieuwing van deze periode is de herlezing van de scheiding van machten. Tot dan toe beschouwde men sinds Montesquieu, dat men hierdoor een evenwicht kon handhaven tussen Uitvoerende macht, Wetgevende macht en de Rechtspraak, onmisbaar voor een goede werking en het behoud van de democratie. De Verenigde Staten konden er trots op zijn de enige Staat ter wereld te zijn waar dit letterlijk werd toegepast. Voortaan, in tegendeel, betekent de scheiding van machten dat de Wetgevende macht en de Rechtspraak niet meer de mogelijkheid hebben de Uitvoerende macht te controleren. Het is trouwens op grond van deze nieuwe interpretatie dat het Congres niet toegestaan werd over de omstandigheden van de 11-september te debatteren.

In tegendeel tot wat ik in 2002 schreef, hebben de West-Europese landen zich tegen deze ontwikkeling verzet. Pas anderhalf jaar geleden heeft Frankrijk gezwicht en het principe van de permanente noodtoestand aangenomen ter gelegenheid van de moord op de redacteurs van Charlie Hebdo. Deze binnenlandse transformatie gaat samen met een radicale verandering van de buitenlandse politiek.

Sinds de 11-september heeft de ongrondwettige Federale Staat het Groot Midden-Oosten geplunderd

In de volgende dagen verklaarde George W. Bush —sinds de avond van 11 september weer president van de Verenigde Staten— aan de pers: « Deze kruisvaart, deze oorlog tegen het terrorisme, zal tijd kosten » [6]. Hoewel hij zijn excuses zou presenteren zich op deze manier te hebben uitgelaten, gaven de presidentiële woorden duidelijk te kennen dat de vijand zich op de Islam beriep en dat deze oorlog lang zou duren.

Inderdaad, voor de eerste keer in hun geschiedenis voeren de Verenigde Staten sinds 15 jaar ononderbroken oorlog. Ze hebben hun Strategie tegen het terrorisme gedefinieerd [7] welke de Europese unie onverwijld heeft gekopieerd [8].

Hoewel de opeenvolgende Amerikaanse administraties deze oorlog als een achtervolgings-race hebben gepresenteerd, van Afghanistan naar Irak, van Irak naar Afrika, Pakistan, en de Filippijnen, en vervolgens over Libië naar Syrië, heeft de voormalige Hoogste commandant van de Navo generaal Wesley Clark in tegendeel het bestaan van een langetermijnsplan bevestigd. Op 11-september hebben de daders van de Staatsgreep besloten alle met het « Groot Midden-Oosten » bevriende regeringen die zich in dit gebied verzetten, te veranderen. Deze order werd vier dagen later door president Bush geregistreerd in Camp David. We kunnen slechts constateren dat dit programma ten uitvoer is gebracht maar niet beëindigd is.

Deze veranderingen van bevriende regimes door gekleurde revoluties en de oorlogen tegen de opponerende regimes hadden niet tot doel deze landen te veroveren in de klassieke imperiale zin —Washington had al zijn bondgenoten al onder controle—, maar die te plunderen. In dit gebied van de wereld, vooral in de Levant, stootte de exploitatie van deze landen niet alleen op het verzet van de bevolkingen, maar op de absoluut overal aanwezige ruïnes van antieke beschavingen. Het was dus onmogelijk te plunderen zonder « eieren te breken ».

Volgens president Bush waren de aanslagen van de 11-september gepleegd door al-Qaeda, hetgeen de aanval op Afghanistan beter rechtvaardigde dan de onderbreking van de olie-onderhandelingen met de Taliban, in juli 2001. De theorie van Bush werd ontwikkeld door zijn Staatssecretaris Colin Powell, die beloofde een rapport over dit onderwerp over te leggen voor de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Niet alleen hebben de Verenigde Staten niet de tijd gevonden dit rapport te redigeren in de loop van de laatste 15 jaren, maar op 4 juni laatstleden beweerde de Russische minister van Buitenlandse zaken Sergey Lavrov dat zijn Amerikaanse homoloog hem had gevraagd niet zijn bondgenoten van al-Qaeda in Syrië te treffen; een duizelingwekkende verklaring die niet werd weersproken.

In het begin heeft de ongrondwettelijke federale Staat zijn plan gevolgd en daarbij schaamteloos de rest van de wereld belogen. Na een rapport te hebben beloofd over de rol van Afghanistan in de 11-september, loog dezelfde Colin Powell zin voor zin in een lange redevoering voor de Veiligheidsraad die erop doelde de Iraakse regering met de aanslagen in verbinding te brengen en te beschuldigen, daarmee door te willen gaan met massavernietigingswapens [9].

De federale Staat doodde in enkele dagen de meerderheid van het Iraakse leger, plunderde de zeven belangrijkste musea en verbrandde de Nationale bibliotheek [10]. Hij installeerde de Tijdelijke autoriteit van de Coalitie, die geen orgaan van de Coalitie van de Staten tegen president Hussein was, maar een particuliere firma, voor het grootste deel eigendom van de Kissinger Associates, op het model van de sinistere Oost-Indische Compagnie [11]. Gedurende een jaar plunderde deze firma alles wat maar kon. Tenslotte gaf ze de macht over aan een Iraakse marionettenregering, niet zonder deze te hebben laten ondertekenen dat deze nooit herstelbetalingen zou vragen en niet gedurende een eeuw de economische door de Tijdelijke autoriteit geredigeerde beestachtige economische regels zou bestrijden.

In 15 jaar hebben de Verenigde Staten meer dan 10.000 van hun medeburgers opgeofferd, terwijl hun oorlog in het « Groot Midden-Oosten » meer dan twee miljoen doden heeft gekost. [12]. Om een eind te maken aan hen die ze als hun vijanden beschouwen hebben ze meer dan 3500 miljard dollar uitgegeven. En ze kondigen aan dat de slachting en de chaos door zal gaan [13].

Vreemd genoeg hebben deze duizenden miljarden dollar de Verenigde Staten niet economisch afgezwakt. Het ging hier om een investering die het hen mogelijk maakte een heel gebied van de wereld te plunderen, en voor nog veel hogere bedragen te bestelen.

Anders dan de retoriek van de 11-september, is die van de oorlog op het terrorisme logisch. Maar ze steunt op een grote hoeveelheid leugens die als bewezen feiten worden gepresenteerd. Bij voorbeeld legt men verband tussen Daesh en al-Qaeda via de persoonlijkheid van Abou Moussab al-Zarkaoui, aan wie kolonel Powell in februari 2003 een groot deel van zijn rede voor de Veiligheidsraad had gewijd. Desalniettemin heeft dezelfde Powell toegegeven dat hij schaamteloos had gelogen tijdens zijn toespraak, en het is volgens de CIA onmogelijk ook maar het minste element van de biografie van Zarkaoui na te gaan.

Als we er van uitgaan dat al-Qaeda de continuïteit van het Arabische legioen van Ben Laden is, dat tijdens de oorlogen van Joegoslavië [14] en van Libië als een aanvullende groep geïntegreerd werd in de Navo, moeten we er ook van uitgaan dat al-Qaeda in Irak, dat de islamitische Staat van Irak werd, en Daesh is daar de continuïteit weer van.

Aangezien de plundering en de vernietiging van historisch erfgoed illegaal is onder het internationaal recht, heeft de ongrondwettelijke federale Staat eerst zijn vuile werk uitbesteed aan privé-legers zoals Blackwater [15]. Maar zijn verantwoordelijkheid was nog te zichtbaar [16]. Daarom heeft de Staat ze uitbesteed aan zijn nieuwe gewapende arm, de jihadisten. Voortaan is de plundering van de olie —verbruikt in het Westen— toe te schrijven aan deze extremisten, en de vernietiging van van het historisch erfgoed aan hun religieus fanatisme.

Om deze samenwerking van de Navo en de jhadisten te begrijpen, moeten we ons afvragen wat de invloed van de Verenigde Staten zou zijn als de jihadisten er niet waren. De wereld zou multipolair zijn geworden en Washington zou de meerderheid van zijn militaire bases in de wereld gesloten hebben. De Verenigde Staten zouden een macht tusen de anderen zijn geworden.

Deze samenwerking tussen de Navo en de jihadisten choqueert talrijke hoge Amerikaanse verantwoordelijken, zoals generaal Carter Ham, commandant van AfriCom, die in 2011 weigerde met al-Qaeda te werken en ervan heeft moeten afzien de aanval op Libië te leiden; of generaal Michael T. Flynn, commandant van de Defense Security Agency, die weigerde de creatie van Daesh te ondersteunen en in 2014 gedwongen werd ontslag te nemen [17]. Deze samenwerking is het echte onderwerp van de presidentscampagne: aan de ene kant Hillary Clinton, lid van The Family [18], de sekte van de stafchefs van de strijdkrachten [16], en aan de andere kant Donald Trump, geadviseerd door Michael T. Flynn en 88 hoofdofficiers [19].

Net zoals Washington tijdens de Koude oorlog zijn Europese bondgenoten onder controle hield via « de geheime legers van de Navo », Gladio [20], zo houdt hij ook het Groot Midden-Oosten, de Kaukasus, de vallei van Ferghana tot aan Sinkiang met « Gladio B » [21] onder controle.

15 jaar later zijn de gevolgen van de Staatsgreep in het geheel niet afkomstig van de Moslims, noch van het Amerikaanse Volk, maar van hen die hem hebben gepleegd en van hun bondgenoten. Zij zijn het die de foltering hebben gebanaliseerd, de buitengerechtelijke executies waar dan ook in de wereld gegeneraliseerd, de Verenigde Naties verzwakt, meer dan twee miljoen personen gedood, Afghanistan, Irak, Libië, en Syrië geplunderd en verwoest.

 

[1] Against All Enemies, Inside America’s War on Terror, Richard Clarke, Free Press, 2004. Zie het eerste hoofdstuk, « Evacuate van het Witte Huis ».

[2] A Pretext for War, James Bamford, Anchor Books, 2004. Zie hoofdstuk 4 « Site R ».

[3] Coup d’État: A Practical Handbook, Edward Luttwak, Allen Lane, 1968. Luttwak vormde met Richard Perle, Peter Wilson en Paul Wolfowitz de « Quatre mousquetaires » van Dean Acheson.

[4] L’Effroyable imposture, Thierry Meyssan, Carnot, 2002. Réédition avec Le Pentagate, Demi-Lune.

[5] Top Secret America: The Rise of the New American Security State, Dana Priest & William M. Arkin, Little, Brown and Company, 2011.

[6] «A Fight vs. Evil, Bush and Cabinet Tell U.S.», Kenneth R. Bazinet, Daily News, September 17th, 2001.

[7] National Strategy for Combating Terrorism, The White House, February 2003.

[8] Europese veiligheidsstrategie, Javier Solana, Raad van de Europese unie, 8 december 2003.

[9] “Colin Powell Speech at the UN Security Council”, Colin L. Powell, Voltaire Network, 11 February 2003.

[10] « Discours du directeur général de l’Unesco», Koïchiro Matsuura, Réseau Voltaire, 6 juin 2003.

[11] The Coalition Provisional Authority (CPA): Origin, Characteristics, and Institutional Authorities, Congressional Research Service, L. Elaine Halchin, April 29, 2004.

[12] Body Count, Casualty Figures after 10 Years of the “War on Terror”, Physicians for Social Responsibility (PSR), March 2015.

[13] The Three Trillion Dollar War, Joseph Stiglitz & Linda Bilmes, W. W. Norton, 2008.

[14] Wie der Dschihad nach Europa Kam, Jürgen Elsässer, NP Verlag, 2005.

[15] Blackwater: The Rise of the World’s Most Powerful Mercenary Army, Jeremy Scahill, Avalon Publishing Group/Nation Books, 2007.

[16] The Powers of War and Peace: The Constitution and Foreign Affairs after 9 11, War by Other Means: An Insider’s Account of the War on Terror, John Yoo, University Of Chicago Press, Atlantic Monthly Press, 2006.

[17] DIA Declassified Report on ISIS, August 12, 2012.

[18] The Family: The Secret Fundamentalism at the Heart of American Power, Jeff Sharlet, Harper, 2008.

[19] “Open Letter From Military Leaders Supporting Donald Trump”, Voltaire Network, 9 September 2016.

[20] Nato’s Secret Armies: Operation Gladio and Terrorism in Western Europe, Daniele Ganser, Frank Cass, 2004.

[21] Classified Woman, The Sibel Edmonds Story: A Memoir, Sibel D. Edmonds, SE 2012.

 

Schijnvrede

Terwijl het door de Amerikaanse staatssecretaris en zijn Russische homoloog overeengekomen staakt-het-vuren in Syrië stand scheen te houden —behalve de Israëlische poging van de eerste dag—, heeft het Pentagon voor de tweede keer het Syrisch Arabisch leger aangevallen. Het verzekert dat het hier gaat om een vergissing, maar de reactie van de ambassadrice bij de Uno doet in tegendeel denken aan de uitvoering van een plan. Welk spel speelt Washington?

JPEG - 42.5 kB

Toen Rusland met de Verenigde Staten over het staakt-het-vuren onderhandelde, wist het dat ze het niet zouden eerbiedigen, zomin als de voorafgaande. Maar Moskou hoopte vooruitgang te boeken op de weg van de erkenning van een multipolaire wereld. Van zijn kant voerde Washington het eind van Obama’s presidentschap aan om te motiveren een overeenkomst van de laatste kans te sluiten.

We laten de Israëlische poging om van de wapenstilstand te profiteren door Damascus en Golan aan te vallen buiten beschouwing. Tel Aviv heeft schoten van raketten van de nieuwe generatie moeten incasseren, heeft een vliegtuig verloren en zal een tweede moeten repareren. Het schijnt dat Syrië voortaan in staat is de regionale dominantie van de Israëlische luchtvaart aan te vechten.

We laten ook de Europese Staatshoofden en regering buiten beschouwing die dit akkoord applaudisseerden zonder de inhoud te kennen en zich zo belachelijk hebben gemaakt.

Maar nu ter zake: het humanitaire konvooi van de Uno was immers volgepropt met wapens en munitie. Het wacht nog steeds aan de Turkse grens, officieel omdat de weg onveilig is, officieus omdat Syrië vraagt het te doorzoeken vòòr het te laten passeren. Deze manier van doen van de Uno komt overeen met de onthullingen van de Turkse chef van het anti-terrorisme, Ahmet Sait Yayla die deserteerde: het Pentagon en Turkije gebruiken de humanitaire konvooien om de jihadisten te bewapenen.

Vervolgens heeft het Pentagon een strategische Syrische positie in Deir ez-Zor aangevallen. Deze werd gestopt toen Rusland heeft gewaarschuwd voor zijn « vergissing ». Daarnaast heeft Washington de jihadisten de aanval laten voortzetten op de weg die het voor hen had geopend.

Op het strategische plan het Syrisch Arabische leger te verhinderen het geheel van het gouvernoraat van Deir ez-Zor te bevrijden komt neer op het handhaven van Daesh in diens rol als obstakel op de route Damascus-Bagdad-Teheran. Tevoren had het Pentagon Daesh zich in Palmyre laten installeren, de historische etappe van de « zijderoute ». Vandaag is de route nog steeds afgesneden door de jihadisten aan de Iraakse kant, maar men zou de weg via Deir ez-Zor kunnen omleiden indien de Irakiërs Mossoul bevrijden.

Van een Amerikaanse standpunt gezien is het akkoord alleen maar een middel om tijd te winnen, de jihadisten te bevoorraden en met de oorlog door te gaan. De situatie op het diplomatieke plan omdraaiend heeft Rusland een dringende vergadering van de Veiligheidsraad bijeengeroepen, hetgeen grote verwarring veroorzaakte in Washington. Inderdaad, deze periode komt niet alleen overeen met het einde van Obama’s mandaat, maar ook met het houden van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

Zichtbaar ongerust verliet de US ambassadrice in de Veiligheidsraad, Samantha Power, de zaal in het midden van de zitting om zich te onderhouden met de journalisten. Ze hoopte zo dat de eerste persberichten het alleen zouden hebben over het Amerikaanse standpunt. Ze heeft dus geïroniseerd over de Russische « mise en scène » van wat slechts een eenvoudig « schietincident » zou zijn (62 doden en een honderdtal gewonden!). Vervolgens hield ze een tirade over de vele grotere misdaden van het regime van Damascus. Toen de Russische ambassadeur Vitali Tchourkine werd gealarmeerd over de manœuvre, heeft die op zijn beurt de zaal van de Raad verlaten om zijn standpunt te geven. De journalisten, die op hun qui-vive waren aangezien het Britse Lagerhuis hen zojuist had herinnerd aan de leugens van Madame Power over de zogenaamde misdaden van Mouamar Kadhafi, hebben toen verslag gegeven van de twee interventies.

Vanaf dat moment gaat Rusland zijn diplomatiek voordeel verder voeren: de Verenigde Staten werden op heterdaad betrapt van verraderlijkheid. De US manipulatie keerde zich tegen hen die haar hadden bedacht. Washington zou nog slechts twee opties hebben: hetzij zich in een ongewilde open confrontatie engageren, hetzij dat zijn beschermelingen de partij laten verliezen.

 

Waarom het staakt het vuren in Syrië is mislukt

Het Westerse publiek was enthousiast over het Russsisch-Amerikaanse staakt-het-vuren in Syrië en geloofde dat het de vrede kon brengen. Dat betekent dat men geen enkel geheugen heeft van het begin van de oorlog, en niets heeft begrepen van wat er op het spel staat. Explicaties…


JPEG - 48.7 kB
Donbass-Levant : twee oorlogen met eenzelfde doel. President Petro Porochenko is op 21 september in de Veiligheidsraad de Angelsaksische propaganda betreffende de oorlog tegen Syrië en Irak, welke het afsnijden van de « zijderoute » nastreeft, komen herhalen.

Het staakt-het-vuren in Syrië heeft slechts de week van Aïd standgehouden. Het was het zoveelste sinds de ondertekening van de vrede tussen de Verenigde Staten en Rusland. Deze heeft niet langer geduurd dan de voorgaande.

Laten we de feiten in herinnering brengen: op 12 december 2003 ondertekende president George W Busch een oorlogsverklaring aan Syrië, de Syrian Accountability Act. Na een serie pogingen de vijandelijkheden te openen (topconferentie van de Arabische Liga van 2004, moord op Rafic Hariri in 2005, oorlog tegen Libanon in 2006, creatie van Nationaal bevrijdingsfront in 2007, enz), gingen de Speciale troepen van de US begin 2011 tot de aanval over en zette een mise en scène op met als doel in een interne « revolutie » te doen geloven. Na twee veto’s in de Veiligheidsraad van Rusland en China, accepteerden de Verenigde Staten een vrede in Genève, ondertekend in afwezigheid van de Syrische partijen, op 30 juni 2012.

Eerste opmerking:
Degenen die voorwenden dat het huidige conflict niet een externe agressie is maar « een burgeroorlog », kunnen de consequenties van de oorlogsverklaring aan Syrië door president Busch in 2003 niet uitleggen, noch waarom de vrede van 2012 door de grootmachten werd ondertekend terwijl geen enkele Syriër aanwezig was.

Sinds de vredesondertekening, vier jaar geleden, is de oorlog hervat, ondanks de veelvuldige onderhandelingspogingen tussen staatssecretaris John Kerry en zijn homoloog Sergey Lavrov met zijn tweeën een oplossing te vinden.

Gedurende die vier jaar heb ik het verloop van de de conflicten in het Amerikaans Staatsapparaat gedetailleerd (de manœuvres van Jeffrey Feltman en de generaals Petraeus en John Allen tegen de president Obama, zowel als de problemen binnen CentCom).

Heden, volgens de Amerikaanse pers zijn de mannen van de CIA en die van het Pentagon met elkaar in een een wilde strijd gewikkeld in Syrië; terwijl de minister van Defensie Ashton Carter openlijk heeft gezegd dat hij niet dacht dat zijn mensen het door zijn collega John Kerry ondertekende akkoord zouden toepassen, dewelke zich sceptisch verklaarde betreffende zijn eigen capaciteit zijn handtekening door het land te kunnen laten respecteren.

Tweede opmerking:
Niet alleen is president Barack Obama niet in staat zijn wil aan de verschillende takken van zijn administratie op te leggen, maar het lukt hem ook niet tussen hen te arbitreren. Elke tak volgt zijn eigen politiek, tegelijkertijd tegen de andere als tegen de externe vijanden.

De Verenigde Staten zijn meerdere keren van oorlogsdoel veranderd, hetgeen hun politiek weinig leesbaar maakt.

- In 2001 probeerde Washington alle beschikbare olie- en gas-voorraden in de wereld onder controle te krijgen, want ze waren overtuigd dat we ons naar een periode van schaarste begaven. Het is op deze basis dat het bondgenoten heeft verzameld tegen Syrië. Aan het eind van de jaren 2010 had het echter de theorie van de « oliepiek » laten vallen, en richtte zich op energie-onafhankelijkheid.

- In 2011 heeft Washington de opstanden van Daraa georganiseerd, denkende een populaire revolte te veroorzaken en de Syrische seculaire regering te vervangen door de Moslimbroeders. Dit was het model voor de « Arabische lente ». In 2013 echter, na de omverwerping van Mohamed Morsi in Egypte, trekt Washington de conclusies uit de mislukking van deze ervaring en geeft het idee op de macht in de Arabische landen aan de Islamitische broederschap over te geven.

- In 2014, aangezien de oorlog doorgaat, besluit Washington die te gebruiken om het project van president Xi Jinping van de restauratie van de « zijderoute » te onderbreken, hetgeen het dwingt het « Emiraat in Irak » in Daesh te transformeren.

- In 2015, na de Russische interventie, voegt Washington, zonder het objectief anti-China te laten vallen, er een tweede aan toe: Moskou verhinderen de Amerikaanse hegemonie en de unipolaire organisatie van de internationale verhoudingen aan te vechten.

Derde opmerking:
De veranderingen van objectief werden noodzakelijkerwijs geweigerd door de mogendheden die hiervan de dupe werden: Qatar voor wat betreft de energie-kwesties, en de Moslimbroeders voor wat betreft de omverwerping van het regime. Deze acteurs worden echter ondersteund door machtige lobbies in de Verenigde Staten: Exxon-Mobil —de belangrijkste multinational van de wereld—, de familie Rockefeller voor Qatar, en het Pentagon voor de Moslimbroeders.

Op het slagveld tonen de door Rusland gebruikte middelen zonder ambiguïteit de superioriteit van de nieuwe wapens ten opzichte van die van de Navo.

Vierde opmerking:
Voor de stafchefs en de commandanten van de gemeenschappelijke strijdkrachten van de Verenigde Staten (CentCom, EuCom, PaCom, enz.), mag het eind van hun overmacht inzake conventionele wapens niet hun statuut van eerste militaire macht ter wereld aanvechten. Hetgeen hen in wat betreft het gebruik van de Moslimbroeders afstand doet nemen van de CIA, terwijl ze daarnaast hun bondgenoten blijven betreffende de verhindering van de Chinese ontplooiing, en dus steun aan Daesh.

In het Russisch-Amerikaans akkoord van 9 september werd duidelijk bepaald enkele groepen —waarvan de leiders door beide partijen te frequenteren werden geacht— van de andere jihadisten te scheiden. En vervolgens een militaire coördinatie te creëren om de jihadisten te verpletteren. En tenslotte een regering van nationale eenheid te formeren waarin de leiders van de groepen die men had afgescheiden opgenomen zouden worden; naar het model van de door de Europese machten in de XIX° eeuw aan het Ottomaanse Rijk opgedwongen locale regeringen.

Het Pentagon heeft dit akkoord geaccepteerd mits aan twee voorwaarden werd voldaan: eerst de zijderoute afsnijden. Hetgeen heeft geleid tot het bombarderen van het Syrische leger in Deir ez-Zor om te verhinderen dat men op de duur Daesh kan ontwijken via de vallei van de Eufraat. Daarnaast met de Russen samenwerken, maar niet op voet van gelijkheid.

De eerste voorwaarde is een oorlogshandeling tegen Syrië, gedurende een staakt-het-vuren, waaraan de internationale gemeenschap aanstoot neemt. De tweede is natuurlijk onaanvaardbaar voor Rusland.

Om de misdaad van het Pentagon en het Verenigd-Koninkrijk in Deir ez-Zor te maskeren heeft de Britse MI6 de affaire van het « bombardement » van een humanitair konvooi georganiseerd.

In werkelijkheid was dit konvooi door het Syrisch-Arabische leger doorzocht. Het bevatte geen wapens (of niet meer) en had toestemming gekregen te passeren na het staakt-het-vuren. Het was bevracht door het Syrische Rode kruis, een NGO verbonden aan de regering in Damascus, en bestemd voor de door de jihaddisten bezette bevolkingen. In tegenstelling tot de Westerse verklaringen was het helemaal niet gebombardeerd, zoals de beelden verspreid door de « Witte helmen » laten zien. Nergens ziet men kraters, noch ingeslagen structuren. Het konvooi was op de grond aangevallen en verbrand. De beelden van een drone van het Russische leger tonen de aanwezigheid van jihadisten op het moment van de aanval, ondanks dat de zone gedemilitariseerd heette te zijn.

Maar wat doen de feiten ertoe; de Verenigde Staten hebben Rusland beschuldigd het staakt-het-vuren te hebben geschonden, wat niet het geval was, en dat terwijl ze dit zelf juist hadden gedaan met het bombarderen van het Syrisch Arabische leger in Deir ez-Zor. De Angelsaksische propaganda werd herhaald met aplomb door de ministers en presidenten van het Westerse kamp: John Kerry (USA), Petro Porochenko (Ukraïne), Jean-Marc Ayrault (Frankrijk) en Boris Johnson (Verenigd-Koninkrijk).

Laatste opmerking:
De onderhandelingen tussen John Kerry en Sergey Lavrov zijn hernomen. Ze hebben niet als objectief nogmaals een vredesakkoord, waar alles reeds over is gezegd is, te herschrijven. Maar om het US Department of State te helpen de weerstand dat het in zijn eigen land ontmoet te overwinnen.

 

 

Kan men de algehele oorlog nog verhinderen?

De gebeurtenissen versnellen zich rondom de Syrische crisis en onthullen de omvang van het conflict tussen het Atlantisch gerichte kamp en het Russisch-Chinese blok. Na het steeds grotere risico van een algehele conventionele of zelfs kern-oorlog te hebben geobserveerd, analyseert Thierry Meyssan de Amerikaanse manoeuvres en de Russische reacties.

JPEG - 19.8 kB
Jean-Marc Ayrault

Na de vernietiging van de parel van de Marine van de Verenigde arabische emiraten op 1 oktober, aarzelen de legers van de oliedictaturen van de Golf de oorlog tegen de Syrisch-arabische republiek voort te zetten. Het is voor ieder duidelijk dat de grond-zee raket die de golf-klievende catamaran heeft vernietigd een hoog ontwikkeld wapen is dat men nog nooit op het slagveld had gezien. Hij was niet door de Houthis gelanceerd, noch door de partizanen van de vroegere president Saleh, die niet over zo’n wapen beschikken, maar door Rusland, dat in het geheim sinds de zomer in Jemen aanwezig is.

Het idee van een coördinatie van de jihadisten zonder de inmenging van de Verenigde Staten, via hun locale bondgenoten alléén, kan men zich des te moeilijker voorstellen daar de rivaliteit tussen Saoedi Arabië en Qatar niet heeft opgehouden de voorafgaande etappes van de oorlog te ondermijnen.

Washington anticipeert dus de enige optie die overblijft: directe militaire confrontatie.

De Verenigde Staten hebben de 64 Staten en de drie internationale instellingen, die zich bij de zogenaamde anti-Daesh coalitie hebben aangesloten, gesolliciteerd om een aanval op Damascus te lanceren. In de praktijk zijn alleen Canada, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk aanwezig. Het idee is kruisraketten op Damascus en Latakia te lanceren, en het Syrisch-arabische leger te bombarderen. Het project was tijdens de Atlantische Raad van 27 september aan de leden van de Navo aangekondigd. Het werd gesteund door senator John McCain in het Wall street Journal.

Deze operatie houdt in een reorganisatie van de huidige voorbereiding van de bevrijding van het door Daesh bezette Mossoul in Irak. Nu al heeft een ieder kunnen constateren dat het objectief van deze Coalitie niet meer het aangekondigde is, maar de verandering van bezetter van Mossoul. Het gaat er niet om daar de representatieve Iraakse autoriteiten voor in de plaats te zetten, noch zijn historische bevolking, maar alleen de Soennietische Irakiërs om op die wijze een « Soennistan » te creëren. De Coalitie heeft Daesh niet gebombardeerd, maar heeft niet geaarzeld « bij vergissing » een militie van vrijwillige Sjiieten die de stad van het obscurantisme kwam bevrijden te vermorzelen. President Recep Tayyip Erdoğan heeft uit de school geklapt door in het journaal Sabah te hebben verklaard dat wanneer Mossoul eenmaal bevrijd was de stad aan zijn bewoners zou behoren, « alleen de arabische soennieten, de turkmenen en de soennietische koerden kunnen er blijven ». In andere woorden stelt de Coalitie zich voor het werk dat Washington aan Daesh had toevertrouwd af te maken. Diens werkelijke objectief is zijn goedkeuring te hechten aan de door de jihadisten uitgeoefende etnische purificatie, met name het afslachten van de christenen en de Yezidische Koerden, om een religieus homogene Staat te creëren.

Zoals we al meerdere malen hebben aangekondigd zou Daesh van Mossoul naar Rakka en Deir ez-Zor moeten migreren, op de manier waarop het Jarablous heeft geëvacueerd: zonder strijd te leveren.

Reagerend op het project het Syrisch-arabische leger te bombarderen heeft Rusland de installatie in Syrië van de luchtafweergeschut batterijen S-300 en S-400 onthuld. Volgens de Russische experts zijn deze wapens niet alleen in staat welk vliegtuig dan ook in de vlucht te vernietigen, de steelse vliegtuigen inbegrepen, maar ook de kruisraketten. Daar deze situatie zich op het slagveld nog nooit heeft voorgedaan, weet niemand of het waar is. Maar sinds eeuwen hebben de Russen nog nooit gelogen over de prestaties van hun bewapening.

Deze aankondiging heeft in Israël tot grote onrust geleid waar de experts er sindsdien van zijn overtuigd dat het deze Russische wapens waren die één van hun vliegtuigen heeft neergehaald en een andere geraakt toen Tsahal op 13 september het staakt-het-vuren tijdens het Aïd [het Grote Feest of Offerfeest] heeft geschonden. Het Israëlische hoofdkwartier heeft verklaard zijn militaire machtspositie zowel in Syrië als in Libanon te hebben verloren.

De Verenigde Staten hebben geantwoord door de Russische ambassade in Damascus door jihadisten te laten bombarderen. Rusland heeft de aankomst in de Middellandse Zee van drie nieuwe oorlogsschepen aangekondigd, terwijl zijn vliegdekschip —dat in juli verwacht werd— onderweg is.

Bewust van het gevaar van een kernoorlog, heeft Frankrijk zijn minister van Buitenlandse Zaken naar Moskou gestuurd. Deze heeft een resolutie-project over Aleppo gepresenteerd dat hij wil deponeren bij de Veiligheidsraad. Dit zou voor het Westen een middel kunnen zijn met opgeheven hoofd aan deze confrontatie te ontkomen. Daar ik het niet heb gelezen kan ik dit resolutie-project niet commentariëren. Maar de Franse pers loopt over van op verkeerde gegevens gebaseerde artikelen over de crisis van Aleppo. Momenteel herbergt de stad tussen 1,4 et 1,5 miljoen personen die partizanen van de Republiek zijn. Het Oostelijk deel herbergt tussen 25.000 en 30.000 personen. De verhouding ligt dus tussen 46 en 50 keer meer bevolking in het Westen dan in het Oosten, en is niet dus evenredig zoals men suggereert. Het zijn de Jihadisten die de bewoners van Oost-Aleppo, die probeerde te ontvluchten tijdens de wapenstilstand van het Aïd hebben neergeschoten. Het zijn ook zij die het voor de door hen in gijzeling gehouden civiele bevolking van Aleppo bestemde humanitaire konvooi van de Syrische Rode Croissant hebben verbrand. Na aan alle bewoners van Oost-Aleppo, hetzij burgers of strijders, hetzij Syriërs of buitenlanders tijdens de Aïd de mogelijkheid te hebben aangeboden de stad te verlaten, hebben het Syrische leger en diens Libanese, Russische en Iraanse bondgenoten een operatie tegen de jihadisten gelanceerd met het risico eveneens de burgers die in gijzeling worden gehouden te doden. Dit op basis van resolutie 2249 van 2015 welke de Lidstaten van Uno vraagt « een eind te maken aan de speciaal door Isis, eveneens bekend onder de naam Daesh, zowel als door het el-Nosra Front en welke andere aan Al-Qaeda verbonden individuen, groepen, ondernemingen of eenheden dan ook gepleegde terroristische acties ».

De Russische minister van Buitenlandse zaken, Sergey Lavrov, heeft zijn Franse homoloog Jean-Marc Ayrault op de hoogte gebracht van verschillende amendementen die hij wenste opgenomen te worden in het resolutie-project. Hij heeft voorgesteld dat men terugkeert naar de termen van het akkoord van het Aïd. Maar het is niet waarschijnlijk dat Washington accepteert hier op terug te komen, dat wil zeggen dat het erkent dat er geen gematigde rebellen zijn in Syrië. Het project —geamendeerd of niet— zal zaterdag aan de Veiligheidsraad gepresenteerd worden. President Poetin komt op 19 oktober naar Frankrijk.

Het is erg ongebruikelijk dat Bovendien.com integraal artikelen overneemt van andere websites. Deze artikelen vullen onze informatie echter zo goed aan dat het dom zou zijn jullie deze informatie te onthouden. Andere schrijvers met een bijna één op één zelfde conclusie en feiten-onderzoek. Dat kan alleen maar betekenen dat zowel Voltaire alsook Bovendien.com het bij het rechte eind hebben.

Nogmaals vragen wij aan alle lezers om deze en andere informatie van onze website m.b.t. deze en andere oorlogen heel breed te delen. Dit doen jullie niet om ons een plezier te doen maar voor jullie zelf, jullie dierbaren, jullie kinderen en jullie levensgeluk, nu en in de toekomst!

Rusland en Syrië vechten tegen huurlingen die betaald worden door westerse en/of westerse gelieerde Arabische landen. De strijd die zij strijden strijden zij ook voor ons! Is het teveel gevraagd om deze informatie tot je te nemen en te delen? Dat besluit neem je zelf. Wij strijden voor recht en vrijheid, niet alleen voor ons maar voor iedereen, Rusland en Syrië doen hetzelfde. Doen jullie mee?

Voor mensen die nieuw zijn en zich graag willen inlezen in de strijd om Syrië, kunnen hier verder lezen.