altIn mijn vorige bijdrage haalde ik de opmerking van Jezus aan waarin Hij het had over de reactie van veel  mensen met betrekking tot de vijfde dimensie. Dat velen "dichtklappen" als ze met dit begrip geconfronteerd worden omdat ze hier niets mee kunnen en het als verwarrend ervaren.

Ik krijg nogal wat feedback . Wat ik vandaag ontving wil ik graag met jullie delen omdat het enerzijds wel  heel mooi en uit het hart geschreven werd en anderzijds toont dat er ook mensen zijn die precies weten wat met "vijfde dimensie" bedoeld wordt omdat ze het zelf ervaren.  Deze ontboezeming toont perfect aan wat de "werkelijkheid" inhoudt. 

IK stel vast dat er een steeds grotere groep van mensen genoeg heeft van het lijden, de onzekerheid, de angst en de conflicten in de dualiteit en terugverlangen naar de werkelijkheid van onvoorwaardelijke  Liefde en absolute Vrijheid . Een toestand die wij als mensheid tienduizenden jaren geleden hebben verlaten om de dualiteit tot het uiterste te kunnen ervaren. Hierdoor zijn  we nu in staat bewust voor het Licht te  kiezen, omdat we aan den lijve ondervonden hebben  dat het leven in de dualiteit, ofschoon het een illusie is (er bestaat geen "goed" of "kwaad" -  de dingen zijn zoals ze zijn) altijd pijn en lijden met zich meebrengt.
Hier het ontvangen bericht:
 
"Mijn eigen gevoelens,
Mijn liefde voor mezelf is diep, bijna overstelpend. Ik verbind me met mijn hogere zelf dat zich in de vorm van een witte engel boven me bevindt. De liefde in de vorm van wit licht komt door mijn kruin en via mijn rug tot mijn knieën naar beneden, zodat ik me achterover kan laten vallen en als het ware in mijn eigen licht zit. Het geeft me altijd ruimte, mijn hart kan dan doorademen. Ik neem mezelf aan, zo, als ik ben op dat moment. Met mijn voeten ben ik verbonden met moeder aarde en zij voedt me door middel van rode druppeltjes die ze door mijn voeten naar boven laat stromen. Ik wil haar dan omarmen, als een moeder, en doe dat ook vaak als ik in het bos ben. Vandaag ben ik op het zachte mos in het bos gaan liggen en heb haar omarmd en geroken, ik voelde me zo thuis. En zo bed ik mezelf in mijn eigen liefde, de liefde van mijn moeder en alle engelen en lichtwezens om mij heen. Ik ben dan helemaal thuis, weet dat ik geliefd ben, weet dat ik gezien word en steun krijg op alle niveaus van mijn wezen.
Zo, verbonden van hart tot hart met mijn hogere zelf, adem ik het witte licht in met iedere inademing en met iedere uitademing vul ik mijn cellen met dit wonderbaarlijke witte liefdeslicht totdat mijn cellen doordrongen zijn en overlopen van licht en liefde. Dit licht straal ik dan uit, in mijn energieveld, en van daaruit alles doordringend in een steeds groter wordende cirkel totdat heel mijn omgeving en algauw ook mijn moeder doordrongen is van deze licht witblauwige stralen. 
Het is een thuiskomen, een thuiskomen in mezelf. Ik voel nu met heel mijn wezen dat alles om mij heen mij altijd gediend heeft, mij altijd ondersteund heeft, iedere stap gezet in mijn leven, behoedend en mij liefhebbend. Ik ben zo dankbaar dit nu te zien, dit maakt alles waard, niets was tevergeefs, alles zinvol. Er is niets meer te doen.
Vloeibaar goud, alles stroomt…."