genezenIk geloof ook niet in Jezus, want "geloven" ligt naar mijn gevoel en observatie aan de basis van alle ellende in de wereld. Zo hebben heel wat mensen in bijvoorbeeld  Hitler, Stalin, Ayatolla Khomeini, Mao Tse Tung, aan de pausen en hun dogma's of aan Obama geloofd. Wat dat geloof gebracht heeft en brengt, hoef ik hier niet verder uiteen te zetten.

 

Ook vandaag de dag geloven velen nog wat er in de krant staat of op TV gezegd wordt,  in wat de leiders van hun religie, land of politieke partij, de directies van hun bedrijven of wat hun levenspartners beloven en vertellen. Als we dat "geloven" nader onder de loep nemen dan gaat het hier om het "aannemen van de ideeën of uitspraken van anderen, zonder te hebben onderzocht of die beweringen wel kloppen". De juistheid daarvan is natuurlijk pas achteraf vast te stellen. Vandaar dat op zijn minst wel enige voorzichtigheid op voorhand geboden is bij het benaderen van informatie, zo lijkt mij. Vaak begon ik mijn seminars dan ook met de deelnemers te vragen me vooral niet te geloven, maar de aangeboden informatie toe te passen om zelf te kunnen vaststellen of een en ander voor hun al dan niet werkte.

Ik beschouw mezelf als een volstrekt ongelovige. Natuurlijk heb ik vroeger ook geloofd. Dat was een leerrijke ervaring die ik voor geen geld had willen missen, want het heeft me getoond, dat "geloven" me vanaf een zeker punt niet verder brengt.Integendeel, het lag aan de basis van heel wat teleurstellingen en de daarmee verbonden pijn. En dit inzicht was voor mij uiterst belangrijk want het heeft tot een ware doorbraak geleid.

Die doorbraak was mijn besluit met "geloven" te stoppen. Mijn uitgangspunt was en is nog steeds, open zijn voor nieuwe informatie maar kritisch blijven door te onderzoeken of het klopt wat beweerd wordt. Zo ben ik uit de illusie van het geloof in de werkelijkheid van de ervaring gestapt. Daarom heb ik ook opgehouden met te oordelen over informatie die ik tegen kom. Mijn reactie is veelal: “Wel ja, we zullen wel zien wat er van terecht komt”. Aan de andere kant, hoe beter het contact met mijn ziel functioneerde hoe meer ik intuïtief aanvoelde wat waar en niet waar is. Het is een direct, absoluut weten waarbij geen enkele twijfel bestaat en wat niet via het verstand tot stand komt. Het niet meer op voorhand oordelen over informatie heeft er ook toe geleid om mensen niet meer op hun gedrag te be- of te veroordelen, maar ze gewoon te aanvaarden zoals ze zijn, met hun sterke en zwakke aspecten. Daarmee laat je ook alle verwachtingen ten aanzien van anderen en van jezelf los. Dat, zo leerde ik, voorkomt automatisch alle teleurstellingen, veel pijn en brengt veel meer vrijheid in je leven.

Er was een tijd dat ik geen antwoord had op de vraag of reïncarnatie wel of niet bestaat. Voor mezelf moest ik eerlijk toegeven, dat ik het gewoon niet wist. Daarbij sloot ik het bestaan ervan ook niet uit. Vele jaren later, toen ik de energieën begon te zien en mezelf zag in andere levens werd de vraag door mijn ervaring vanzelf beantwoord.

In plaats van in een God te geloven begon ik Zijn en Haar werkelijkheid in mijn dagelijks leven te ervaren. Ik schrijf hier "Zijn" en "Haar" omdat ik die Goddelijke Mannelijke en Vrouwelijke Aspecten ook heb waargenomen, in en buiten mezelf.

Toen ik begon met mediteren werd ik er in het begin enkel rustig en vredig van. Naderhand begon ik de energieën steeds beter waar te nemen, eerst door de verschillende frequenties te voelen en later ook door ze te zien. Langzamerhand begon ik mijn eigen Licht te zien en dat van andere mensen maar ook de blokkades, die de energieën beletten om vrij te kunnen stromen in ons systeem. Ik begon te begrijpen, dat wat we in werkelijkheid zijn, ons Licht is, onze Liefde is en dat al het andere tot de illusie van de dualiteit behoort.

Door tijdens mijn meditaties steeds dieper in mijn eigen Licht af te dalen begon ik waar te nemen, dat mijn Licht deel uitmaakt van het, laat ik het maar Universele Licht noemen. Ik begon letterlijk te zien dat mijn Licht ook onvoorwaardelijke Liefde is en Bewustzijn. Zo kon ik mijn individueel Bewustzijn, mijn individueel Licht en Liefde waarnemen en tegelijkertijd zien dat dit alles deel uitmaakt van een eindeloos veld van Licht, Liefde en Bewustzijn. Je kunt het vergelijken met een golfje zijn in een oceaan, waarbij je bewust bent van je eigenheid en daarbij tevens jezelf als het geheel ervaart, want er zijn geen grenzen meer. Je kunt dan niet meer waarnemen waar jezelf ophoudt en de rest van het Licht, Liefde en Bewustzijn begint. Het een gaat in het ander over. Hier heerst enkel nog absolute eenheid. En dat is, wat God is, namelijk alles wat er is, eenheid. Zo heb ik het waargenomen, zo heb ik het ervaren.

Door je te verbinden met je eigen Licht, verbind je je met je ziel. De zetel van de ziel is het hart, is de hartchakra. Dat kan ieder zelf vaststellen door je door meditatie te trainen in het zien van de energieën. Dan kun je zelf waarnemen wat werkelijk is en wat niet. En alles wat tot de werkelijkheid behoort, blijft, terwijl alles in de dualiteit, die de meeste mensen voor de werkelijkheid houden, altijd een begin en een einde kent. Daarom noem ik dat de pseudo-werkelijkheid. Het ene moment lijkt het alsof iets het eeuwige leven heeft en dan poef en er is niets meer van over.

Die pseudo-werkelijkheid heb ik ook in al zijn facetten ervaren. De kern daarvan is de illusie van gescheidenheid. Het idee van ik ben hier en jij ben daar en met jou heb ik niets te maken en God bevindt zich op zo'n ongelofelijke afstand van mij dat ik dat sowieso niet benaderen kan. De werkelijkheid beleven laat zien dat we onverbrekelijk met elkaar en met de Bron verbonden zijn. Er zijn geen grenzen. Door het krijgen van enig inzicht in de werkelijkheid beseffen we steeds meer dat de dualiteit een gigantisch toneelspel is waarin ieder een bepaalde rol speelt, maar daarbij vergeten is dat het om een rollenspel gaat. Vergeten is daarbij dat de werkelijkheid zich ergens anders bevindt en toch Hier en Nu is. De werkelijkheid voor onze neus wordt gewoon over het hoofd gezien.

Zo kunnen we ons door te mediteren trainen in het zien en in het ervaren van de werkelijkheid. En door het waarnemen van de werkelijkheid begrijpen we steeds beter de mechanismen van de dualteit, de illusie van goed en kwaad, de illusie van het afgescheiden zijn.

Vanuit de werkelijkheid zien en begrijpen we dat "goed" en "kwaad" niet echt bestaan, maar dat de dingen niet alleen gewoon zijn zoals ze zijn, maar dat er ook een goede reden bestaat, waarom ze zijn zoals ze zijn.

 Nu kunnen we de werkelijkheid niet benaderen via ons verstand. En daarom is het ook heel juist dat je om de werkelijkheid te kunnen waarnemen gespeend moet zijn van elk menselijk denken. Je moet daarvoor namelijk je verstand volledig uitschakelen en enkel via je gevoel de dingen benaderen. Onze diepste gevoelens komen direct uit onze ziel en deze tracht op deze wijze met ons te communiceren. De taal van de ziel is onze intuïtie, de ziel tracht ons te benaderen door onze gevoelens. Maar velen kunnen de ziel niet verstaan omdat ze constant "menselijk denken".  Vele mensen zullen, als ze eerlijk zijn, inderdaad moeten toegeven dat ze constant aan iets denken. Welnu deze ononderbroken trein van gedachten in onze geest blokkeert het kanaal met onze ziel. Dan zijn we inderdaad enkel op de beperkende mogelijkheden van ons verstand aangewezen.

Het verstand heeft nog steeds de leiding in het leven van een mens met een dualistisch bewustzijn. Er is een tijd geweest waarin ik geen flauw idee had van wat intuïtie betekent. Ik leefde volledig via mijn verstand. Ook weer zo'n waardevolle ervaring die me getoond heeft dat dit me niet werkelijk verder brengt. Vandaar dat ik op zoek ben gegaan naar alternatieven. Nu kan ik wel het een met het ander vergelijken. Ik heb ervaren dat het verstand slechts tot op een bepaalde hoogte werkt. Ik heb ervaren dat het verstand een instrument is dat als het verkeerd wordt begrepen en toegepast ons op dwaalwegen brengt. Het verstand is immers het instrument van ons ego. En het ego leeft bij de gratie van het geloof in de dualiteit.

Ik begrijp heel goed dat het practisch onmogelijk is om vanuit een dualistisch bewustzijn te begrijpen waar ik het hier over heb. Je kunt pas echt iets begrijpen, als je het ook hebt meegemaakt. Daarom kan ik meditatie ook van harte aanbevelen omdat dit tijdelijk de gedachten in de geest stillegt en we dan de stem van onze ziel kunnen horen, die ons via gevoelens, ideeën en impulsen de weg wijst. De ziel is namelijk volledig op de hoogte van ons levensplan en daarom zijn haar aanwijzingen ook voor honderd procent in harmonie met dat levensplan. Zo begrijpen we tenslotte dat alleen onze ziel ons kan vertellen wat we moeten doen, of wat we beter laten. En als we dan weten wat we moeten doen, alleen dan schakelen we ons verstand in om de beste manier te vinden hoe we dat kunnen omzetten, hoe we dat kunnen realiseren. Door ons bewust door onze ziel te laten leiden groeit er ook een zeker vertrouwen in het Leven zelf. Ik schrijf hier Leven met een hoodletter omdat het voor mij synoniem is met God, met de Bron van Alles wat Is. Het Leven is God en God is het Leven.  Dat vertrouwen in het Leven, dat vertrouwen in de werking van God in ons leven, dat vertrouwen in onze eigen Goddelijkheid, die zekerheid dat ons niets toevallig kan raken en dat alles wat ons raakt op dat moment het beste is wat we kunnen meemaken wordt volgens mijn interpretatie het best benaderd door het Engelse woord "faith", of het Franse woord "foi". Dat in tegenstelling tot respectievelijk "believe" of "croyance".

Door te stoppen met te geloven, ook door te stoppen met geloven in God en Jezus heb ik hun werkelijkheid in mijn leven kunnen ervaren en letterlijk kunnen zien. Tijdens de jarenlange scholing door en mijn communicaties met Jezus ben ik nog altijd zowel open als kritisch, ook ten aanzien van Zijn uitspraken. Ik geloof niet wat Hij zegt, maar ik acht het inmiddels wel hoogst waarschijnlijk dat het klopt omdat ik door ervaring achteraf in de meeste gevallen heb kunnen vaststellen dat Hij de waarheid zei. En in zoverre ik dat (nog) niet heb kunnen constateren, wacht ik gewoon af, acht het waarschijnlijk maar geloven doe ik het niet.

Zo waarschuwde Hij mij voor mijn vertrek naar het Heilige Land. Hij liet doorschemeren dat het weer behoorlijk heftig zou worden en zei zelfs dat ik veel moed moest hebben om er deze keer heen te gaan en dat ik heel sterk im mijn schoenen moest staan om een en ander te kunnen verwerken. Dit, omdat het risico bestaat, zo zei Hij, dat je eraan onderdoor gaat. Maar, zo voegde Hij er aan toe: "Als je gaat, dan kan dat diepe healing voor je betekenen".  Mijn gevoel, dus mijn ziel liet me weten, dat ik er zonder meer naar toe moest. En al dat heftige wat mogelijk, of waarschijnlijk naar me toe zou komen, dat nam ik op voorhand op de koop toe. Ik ben bewust van mijn eigen kracht en kan ondertussen wel tegen een stootje.

Welnu, heftig werd het. Ik ben ginder overvallen en beroofd en werd nadien nog ziek ook. Natuurlijk waren er ook heel wat bijzonder vreugdevolle ervaringen. Wat het heftige betrof: ik had er geen moeite mee. Ik heb het geaccepteerd als iets wat ik moest ervaren als deel van mijn persoonlijke evolutie. Door zo in het leven te gaan staan ben ik een heel stuk vrijer geworden. Er is nog maar weinig wat mij van mijn stuk kan brengen, wat mijn innerlijke vrede kan verstoren. En dat komt ook door te begrijpen dat mijn eigen ziel, dus ik zelf vanuit een hoger bewustzijn, kies voor al mijn ervaringen, voor alles wat er op mijn weg komt. Ik neem volledige verantwoordelijkheid voor alles, wat er met mij gebeurt. Toeval bestaat er niet voor mij.

Door de samenwerking met Jezus is Zijn aanwezigheid in mij ook steeds sterker geworden. Daar ik de energieën kan zien, zie ik ook Zijn aanwezigheid groeien, als Licht, maar ik zie Hem ook in mij in een menselijke vorm.  Jezus was overigens de eerste om het Christusbewustzijn te bereiken. Nu is het zo, dat dit Christusbewustzijn in elk mens aanwezig is, het behoeft enkel geactiveerd te worden.

Orthodoxe gelovigen sluiten alles uit, wat niet in hun" heilige boeken" staat. Vele zogenaamde wetenschappers ontkennen het bestaan van dat, wat door hun bekrompen methoden niet kan worden vastgesteld, niet kan worden gemeten. Beide groepen leven volledig via hun menselijk denken, via hun verstand, dus uiteindelijk via hun geloof.

Jezus zegt, haat roept haat op, woede schept woede. Het vechten tegen iets geeft juist meer energie en dus meer kracht aan dat wat je wilt veranderen. Vechten is verliezen, zo Jezus. Door de eeuwen heen hebben we bevochten wat ons niet aanstond. We hebben haat met haat, woede met woede en vernietiging met vernietiging beantwoord. Si vis pacem, para bellum. Wil je vrede, bereid je dan op oorlog voor, zo werd en wordt er nog steeds gedacht en gedaan. Maar wat heeft ons dat in al die duizenden van jaren gebracht? Vrede? Jezus komt met een alternatief: vergeven (zie mijn vorige bijdrage). Waarom zouden we dat niet uitproberen? Al het andere heeft toch gefaald?

Samenvattend zou ik dit willen zeggen. Het hangt gewoon van een keuze af. Of je bent nog tevreden met via je verstand te functioneren en dan zeg ik, ga daar vooral mee door. Je hebt beslist die ervaring nog nodig. Of je bent aan de grenzen van die benadering gestoten en je verlangt naar meer. In het laatste geval raad ik aan te mediteren, dat opent het kanaal met je ziel die dan geleidelijk de leiding van het verstand, van het menselijk denken kan overnemen. De meest simpele methode van mediteren: Sluit je ogen, adem enkele keren diep en langzaam in en uit. Ontspan daarbij zoveel mogelijk en concentreer je dan op je ademhaling. Sla het ademen gade. Dat stopt het rondcirkelen van de gedachten in je hoofd en luister, luister naar je ziel. Doe dat ten minste gedurende 20 minuten en elke dag. Succes ermee. Wees niet ontmoedigd als je de stem van je ziel niet meteen kunt horen. Oefening baart kunst.

Elias, medium voor Christus Healing- en Transformatielicht.

http://www.elias-medium.info/NL/

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.